Πίνακας συμμετοχής

Και παλιά λαϊκά/σκυλάδικα/πανηγυριώτικα.

Μια καλη αρχη ειναι να εκτιμήσεις πρωτα ολα οσα έχεις ήδη ζησει ,οσα ήδη έχεις καταφέρει, όσα ήδη έχεις αποκτήσει. Από εκεί και πέρα με το παρελθον μην ασχολεισαι και ιδιαίτερα (στο στυλ "επρεπε να κανω κατι και δεν το εκανα") εκτος φυσικά από τις αναμνήσεις που πρέπει να κρατας μια και αυτες ΕΙΝΑΙ η ζωη σου (και οι καλες και οι κακες μα σιγουρα οι καλές ειναι οι σημαντικοτερες), μετα από αυτο απλα ΖΗΣΕ..με ΠΟΛΥ δουλειά (σε ολα τα επιπεδα) και ακόμα περισσοτερη ψυχραιμια.

Οι beatles, οι rolling stones και ο Bowie δεν είναι μεγάλοι γιατί πούλησαν πολύ και επηρέασαν όσους ενδιαφέρθηκαν να επηρεαστούν. Έχουν ξεπεράσει αυτό το στάδιο προ πολλού. Οι beatles, οι rolling stones και ο Bowie είναι icons του δυτικού πολιτισμού και επηρέασαν/επηρεάζουν ακόμα και άσχετους με την τέχνη που παρήγαναν συνειδητά ή ασυνείδητα. Καλώς ή κακώς το 2300 όταν κοιτάνε προς τα πίσω το έργο τους θα μελετάνε ως λαική τέχνη της εποχής μας. Οι Deeo Purple από την άλλη (τεράστια μπάντα) είναι ο ορισμός του εμβληματικοί στο χώρο τους, δηλαδή μια υποκουλτούρα του δυτικού πολιτισμού. Ίσως οι καλύτεροι, αλλά μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Όσο για την εικόνα, δεν υπάρχει κάποιος που παρουσιάζει δουλειά του δημόσια και δεν φροντίζει να "πουλήσει" και εικόνα, από τους κλασικούς που βάζαν τα καλά τους και την περούκα τους για να παίξουν στην αυλή μέχρι την taylor swift. Όσο για το ροκ, προοδευτικό ή απλοικό, βασίζεται σε ακραία εικόνα, είναι χαρακτηριστικό του που φροντίζουν να διακρίνονται σχεδόν όλοι οι εκπρώσοποί του.

Αυτό που εξετάζαμε είναι το εξής: αν δικαιούται κάποιος (που θέλει να είναι αντικειμενικός και ποζάρει σαν τέτοιος) να αποκαθηλώνει ονόματα όπως Rolling Stones ή David Bowie, ενόσω υπάρχει πανθομολογούμενη και ανιχνεύσιμη γραμμή επιρροών ανάμεσα σε τέτοιους και σε άλλους που ο ίδιος θεωρεί μεγάλους (όπως οι DP στην περίπτωση του Waterfall). Και ναι μεν, δεν υπάρχει κάποια προφανής επιρροή ανάμεσα στους Stones και τους DP (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, εδώ είπε τον Bowie ιδιοφυία, ο Έμερσον που είχε αρκετή τεχνική να παίζει τα τραγούδια του Bowie με το ένα δάκτυλο, αν ήθελε), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν προϋπήρξαν ή ότι δεν ήταν παρόντες στην ίδια περίοδο και στην ίδια σκηνή (με την ευρεία έννοια) ή ότι οι Stones δεν επηρρέασαν αυτούς που επηρρέασαν τους DP. Όσον αφορά στη γενικοτερη αμφισβήτηση του RnR ως κάτι που εκλάπη από αγνούς και άδολους ρυθμ ανδ μπλουζμεν που (προφανώς) πέθαναν στη ψάθα, ή το αν το "Love Me Do" είναι σημαντικό τραγούδι... εγώ προσωπικά δεν επιτρέπω στον εαυτό μου τέτοιες συζητήσεις γιατί δεν έχω τις απαραίτητες ιστορικές γνώσεις. Ο Γιάννης Πετρίδης πάντως, άλλα μας λέει εδώ και δεκαετίες για την αξία των Beatles / Stones και μάλλον κάτι ξέρει παραπάνω από εμάς. Θα συμπληρώσω ότι ειδικά αν ήμουν μουσικός σε σοβαρή βάση, θα πρόσεχα ακόμη περισσότερο πριν αποκαθηλώσω (μέσα μου, εννοώ) οποιονδήποτε, διότι στη συγκεκριμένη χώρα μας υπάρχει διαρκές πρόβλημα κατανόησης και αφομοίωσης επιρροών, και αυτό φαίνεται στις μουσικές μας, στο σινεμά μας, στο θέατρό μας, τη ζωγραφική μας κλπ.

Βγαλε το τσεκ απο το Loopback

Πρέπει να έχει ενεργοποιηθεί με κάποιον τρόπο στην κάρτα σου το loopback. Είναι η λειτουργία που κάνει την κάρτα να "ακούει" κατά την ηχογράφηση οτιδήποτε ήχο παίζει εκείνη τη στιγμή στο σύστημά σου, είτε πρόκειται για ήχους των windows είτε για το playback άλλων καναλιών στο daw σου. Δυστυχώς δεν μπορώ να σε διαφωτίσω περισσότερο αφού από εκεί και πέρα είναι θέμα του control panel της συγκεκριμένης κάρτας, απλά για reference σου δείχνω πού βρίσκεται η ρύθμιση στη δική μου:

Και τα Fantom-6/7/8 και 06/07/08 και Montage και MODX και Nautilus και Wavestate ανάλογα τα οικονομικά και ανάλογα τι θα φορτώσει και πόσο θα ασχοληθεί.

Κάτσε να μας πει, μπορεί να έχει κάνα Moog στο μυαλό του...

Σας αφήνω.

Θα σου απαντήσω με ένα quote του τεράστιου Γιάννη Αντετοκούνμπο. There's no failure. It's STEPS to success. Δεν ξέρω, Άλεξ. Πολλά είναι αυτά που θα ήθελα να έχω κάνει και δεν έκανα και ίσως να μην κάνω ποτέ. Αλλά θα σου πω ένα πράγμα. Κοιτώντας την οθόνη του κινητού μου βλέπω δύο χέρια να πληκτρολογούν. Άρα έχω ακόμα χέρια. Και λίγο πιο κάτω έχω ακόμα δύο πόδια. Όσο είμαι γερός, δεν έχω ΚΑΜΊΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ δικαιολογία να μην προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να πετύχω αυτά που θέλω. Θα τα καταφέρω; I couldn't care less. I'll enjoy the journey. Το λέω και στο motto μου, Never give up!

Εγώ πιστεύω πως το MONTAGE και το KRONOS την έχουν και υπάρχει μεγάλη γκάμα ήχων. Έχω και έναν φίλο και μέλος του forum που δεν είναι ενεργός πια και κρατάμε επαφές και τον εμπιστεύομαι στα λαϊκά γιατί είναι και παιχταράς και ενεργός τώρα και μου το εκθειάζει το MONTAGE για λαϊκούς ήχους πλέον, ιδιαίτερα το MONTAGE είναι άλλη φάση. Και ο συγκεκριμένος ξέρει και από TRITON και από ROLAND. Δάσκαλο τον λέω. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Έχει εξελιχθεί σε μεγάλο ΣΚΥΛΟ η YAMAHA με το ΜΟΝΤΑGE

Η προσπάθεια κατανόησης των μεγεθών και χαρακτηριστικών του φυσικού κόσμου αποτελεί το μεγαλύτερο χτύπημα στην ανθρώπινη ματαιοδοξία.Τα συναισθήματα που περιγράφεις είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της ματαιοδοξίας...Και αυτό ισχύει για όλους μας εννοείται,όχι μόνο για σένα. Οι σκέψεις που αναφέρθηκαν από άλλους φίλους περί αντιπαραβολής δυσκολότερων καταστάσεων(π.χ. θέματα υγείας) είναι μεν απόλυτα σωστές αλλά δεν δουλεύουν ποτέ επειδή αφορούν μια υπόθεση και όχι κάτι χειροπιαστό.Για αυτό και όταν μαθαίνουμε κάτι δυσάρεστο το "την υγειά μας να 'χουμε και τίποτα άλλο" κρατάει λιγότερο κι από τραγούδι Punk. Η δική μου πρόταση είναι δυσκολότερης κλίμακας και μεγαλύτερης απαίτησης αλλά,πίστεψε με,σε βάζει στο σωστό δρόμο...Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα φτάσεις σίγουρα και στον τελικό προορισμό.

Ένα σοβαρό άρθρο που λύνει απορίες για ανάλογους μηχανισμούς σκέψης. https://www.therapia.gr/krisi-mesis-ilikias/ Δεν είναι καθόλου κακό και δεν το θεωρώ ταμπού κάποιος όταν έχει κάποια συμπτώματα από τα παραπάνω του link και έχει διάφορες σκέψεις να κάνει έναν σωματικό και ψυχικό έλεγχο, κάτι που θα έπρεπε να το κάνουμε όλοι μας ανα διαστήματα και να μην το αμελούμε, παρόλο που δεν έχουμε και πολύ την παιδεία και την κουλτούρα να τα ελέγχουμε. Μπορεί μια ορμονική διαταραχή ή ένα άλλο πρόβλημα σωματικής υγείας που είναι στις αρχές, δεν το έχουμε διαπιστώσει, να επηρεάσει και την ψυχική υγεία. Παράλληλα με την αναζήτηση για το πως σκέπτονται και αντιμετωπίζουν οι άλλοι τέτοια πράγματα, ιδιαίτερα αν διαπιστώνεις-παραδέχεσαι πως γίνεσαι μη-λειτουργικός και στο επισημαίνουν και οι γύρω σου θα πρέπει να το διερευνήσεις γιατί μπορεί να είναι κάτι που φτιάχνεται και σε επηρεάζει. Είμαι και παθών σε κάτι ανάλογο και μόλις θεραπεύτηκα έφτιαξε και η ψυχολογία μου γιατί η πάθηση την επηρέαζε απίστευτα και ήταν φυσιολογικό για τη νόσο μου. Για να μην γράφω ιστορικό , θέλω να βάλω και αυτή τη διάσταση στο θέμα με έναυσμα αυτό που έγραψες.

@Alex Raptakis αν μου επιτρέπεις, πουθενά δεν έκανα εικασία ότι πρόκειται περί ''μουσικού'' θέματος... απλά υπέθεσα ότι αν όντως διαβαίνεις την τέταρτη δεκαετία της ζωής σου, τότε αυτό ή αυτά που σε προβληματίζουν να είναι κατάλοιπα των πολλαπλών κρίσεων που μας έπληξαν τα προηγούμενα χρόνια...τουλάχιστον αυτά τα κατάλοιπα προβλημάτιζαν εμένα και σου περιέγραψα πως τα ξεπέρασα-αγνόησα για να συνεισφέρω στην συζήτηση, ανεξάρτητα αν ισχύει για σένα αυτό ή όχι (με την έννοια ότι ρώτησες πως διαχειριζόμαστε οι υπόλοιποι κάτι αντίστοιχο). Επίσης βοηθάει πολύ, τον όποιον προβληματισμό έχεις να το συζητάς με άτομα που έχουν τον ίδιο προβληματισμό.. έτσι σε κάνει να νιώθεις ότι δεν είσαι ο μόνος που έχει τον προβληματισμό και άρα θα ξεπεραστεί

Όπως έχεις αναμφίβολα προσέξει, τις σκέψεις δεν τις διαχειρίζεσαι - σε διαχειρίζονται. Η μόνη λύση είναι να στρέψεις την προσοχή σου σε κάτι που συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο, ένα δέντρο, τον ουρανό, την αναπνοή σου και πολλά-πολλά άλλα. Όταν σε αφήσουν για λίγο ελεύθερο (οι σκέψεις σου), τότε συνέχισε να εργάζεσαι, αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα, και το όποιο πιθανολογούμενο μέλλον. Το μέλλον φαντάζει πάντα σκοτεινό, διότι δεν ξέρουμε τίποτε για δαύτο. Δεν σημαίνει ότι θα είναι κιόλας. Καλή επιτυχία

Είναι κάτι που θέλω και απλά το αποδέχομαι πως δεν μπορώ να έχω. Όσο και να προσπαθήσω απλά δεν γίνεται. Απλά συμβιβάζομαι με αυτά που έχω και προσπαθώ για πράγματα ρεαλιστικά αναγνωριζοντας αυτό που με δίδαξε η εμπειρία. Πως η ζωή είναι μικρή, όσο μεγαλώνεις περνα πιο γρήγορα και πως τίποτα δεν είναι δεδομένο Μπορεί να μην είναι δυνατό να βιώσω όσα ήθελα αλλά είμαι ευγνώμων για όσα ήδη βίωσα, πως ο γιος μου είναι καλά και υγιής και ας με βασάνισε αρκετά η μάνα του και πως είμαι ακόμα υγιής, αρτιμελής και έχω την ευκαιρία να βάζω στόχους και να προσπαθώ είτε ανεπιτυχως είτε επιτυχώς, δεν έχει σημασία τόσο πια, σημασία έχει ο δρόμος. Εχω περάσει όπως όλοι μας κρίσεις συνείδησης που επηρέασαν μέχρι και την υγεία μου, ακκα στη πορεία και όσο μεγαλώνω μαθαίνω να τις διαχειρίζομαι μέσα μου καλύτερα και να ξεσπάω και στους γύρω λιγότερο. Και πολλά videogames. Μια ώρα videogame την ημέρα κάνει τους προβληματισμούς λίγο παραπέρα

Να κάνω σχέση με τη DUA LIPA.

Από την περιγραφή σου είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι ακριβώς σε ρίχνει και αν είναι κάτι που στην ηλικία σου εύκολα ''διορθώνεται'' ή όχι (αν και δεν νομίζω να υπάρχει τίποτα που να μην διορθώνεται αν είσαι 30... μην πω και 50). Αυτό που σε προβληματίζει και στο οποίο δεν είσαι ο μόνος (εικάζω ότι) είναι ο χαμένος χρόνος και οι χαμένες ευκαιρίες της προηγούμενης δεκαετίας. Ας με συγχωρήσουν οι άνω των 50, αλλά το να βγεις στην πολύ αρχή της επαγγελματικής σου σταδιοδρομίας (και στην πιο παραγωγική σου περίοδο) την ώρα που σκάει τεράστια οικονομική κρίση και στο καπάκι πάνω που (θεωρητικά) πάνε να στρώσουν τα πράγματα τρως και μια κρίση λόγω πανδημίας (σαν να σου κάνει κάποιος θεός φάρσα) είναι λογικό οι σημερινοί 30-40ρηδες να σκέφτονται έτσι...γιατί αυτή είναι η ηλικία που συνήθως θα κάνεις οικογένεια, σταδιοδρομία κτλ. Άλλο να σου τύχει αυτή η καταραμένη δεκαετία στα 30 και άλλο στα 50 ή στα 60, παρότι όλοι περάσαν δύσκολα. Προσωπικά έχω διαγράψει τελείως εκείνη την περίοδο ως μη γενόμενη και κοιτάω μπροστά αφού θεωρητικά έχω άλλη τόση ζωή μπροστά μου

Στα πολύ ωραία που γράφουν οι συνάδελφοι από πάνω, να προσθέσω και το εξής: Πολύ συχνά (αν όχι πάντα) τα όνειρα και οι φιλοδοξίες των πραγμάτων που δεν έχουμε πετύχει και νομίζουμε ότι επιθυμούμε, είναι πλάνες. Με λίγα λόγια, έχουμε μυθοποιήσει αυτά που δεν έχουμε (ακόμα) καταφέρει ενώ έχουμε συνηθίσει - απαξιώσει, αυτά που έχουμε ήδη κατακτήσει. Οπότε αν κανείς αναζητά το αίσθημα του κορεσμού ή αλλιώς την μακαριότητα της κορυφής ας πούμε, δηλαδή το σημείο που τα έχει κάνει όλα και αισθάνεται ολοκλήρωση, αυτοπαραμυθιάζεται γιατί τη στιγμή που φτάνεις στο υποτιθέμενο τελευταίο σκαλί, έχει ήδη φυτρώσει ένα επόμενο. Τέλος και κλείνω. Αυτό που είμαστε, είναι αυτό που θέλουμε να είμαστε (δεν ισχύει προφανώς για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ακραίες καταστάσεις χαρακτήρα επιβίωσης). Όλα τα άλλα είναι αυτά που νομίζουμε ότι θέλουμε.

Βασικό στοιχείο είναι να μην σκέφτεσαι που πήγε ο "χαμένος" χρόνος στη ζωή που πέρασε. Και βάζω το χαμένος σε εισαγωγικά γιατι είναι όντως χαμένος μόνο εάν υπήρξε αντιπαραγωγικός χρόνος. Ωστόσο εάν υποψιάζομαι σωστά, θα σε παρακινούσα να μη θεωρείς χαμένο το χρόνο που αφιέρωσες σε κάτι άλλο σημαντικό και πιο επείγον στη ζωή σου και αυτό σε έκανε να βάλεις πιο πίσω σε προτεραιότητα τη μουσική. Δηλαδή εάν αποφάσισες κάποια στιγμή ότι έπρεπε να κάνεις και μια δεύτερη δουλειά, πιο προσοδοφόρα για να τα βγάλεις πέρα, ή να σπουδάσεις και κάτι άλλο ή να επιλύσεις προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα ή να αντιμετωπίσεις ένα θέμα υγείας, τότε αυτά είναι παράσημα στη ζωή σου και άξιζαν το κόπο. Όσον αφορά τη μουσική, προσωπικά οι δικοί μου στόχοι άλλαξαν μέσα στο χρόνο και έγιναν πιο ρεαλιστικοί και πιο προσαρμοσμένοι στη ζωή μου όπως διαμορφώθηκε. Δεν τους έχω πετύχει ακόμα όλους, αλλά αν κοιτάξω συνολικά τη ζωή μου είμαι εντάξει και αυτή τη στιγμή με τα πράγματα όπως έχουν.

Δηλαδή κάποιοι που κοντεύουν τα 60, είναι στα τελειώματα; Όταν φτάσεις κοντά κι εσύ, θα λες έχω να μάθω πολλά ακόμα. Όπως είπε και o Segovia απαντώντας σε ανάλογη ερώτηση, αφού είχε περάσει τα 90.

Χωρίς να θέλω να μειώσω αυτό που βιώνεις, όταν μπαίνουν στη μέση θέματα υγείας, επιβίωσης, κλπ, στοχασμοί όπως αυτοί που αναφέρεις πάνε στο πίσω κάθισμα. Είχα περάσει κι εγώ τέτοιες περιόδους, ειδικά με τη μουσική, αλλά μετά απέκτησα απτά προβλήματα και συνήλθα. Τριαντάρης δεν είσαι; Καλά να είσαι και έχεις ακόμα 30-40 χρόνια μουσικής μπροστά σου. Μπορεί να μη γίνεις Τσαϊκόφσκι ή... Ζίμμερ, αλλά σίγουρα μπορείς να ικανοποιήσεις ρεαλιστικές φιλοδοξίες και να νιώθεις γεμάτος μέσα από αυτό που κάνεις.

Γενικά, είμαι της απόψης ότι πρέπει να μη μετανιώνουμε για τις πράξης και τις επιλογές του παρελθόντος. Ο,τι κάναμε κάναμε και καλώς το κάναμε. Δεν μπορεί να αλλάξει κάτι, άρα καλό είναι να είμαστε πλήρως συμφιλιωμένοι με το χθες. Το παρελθόν μας κάνει σοφότερους και μας δίνει έναν μπούσουλα για να διαχειριστούμε το αύριο. Στο χέρι σου είναι το τι θα κανείς στο μέλλον. Όλα είναι πιθανά και να ξέρεις ότι δεν υπάρχει ταβάνι. Βάλε στόχους, προσηλώσου σε συτούς και θα πραγματοποιηθούν. Για τίποτα δεν είναι αργά.

Korg KRONOS 2 μεταχειρισμενο αν βρεις μονο, δεν υπαρχει τιποτα αλλο για αυτη τη δουλεια και δεν υπαρχει και καινουργιο. Αν δεν βρεις το 2 μετα κανεις δουλεια και με το KRONOS 1, εννοειται υπολογιζεις απο 1,500-2,000Ε το TRITON ηταν μια εικοσαετια πριν μην ασχολεισαι καν, εαν παθεις ζημια πρεπει να παρεις και ενα 2ο-30 για ανταλλακτικα, υπαρχουν ακομα EXTREME σε πιστες αλλα ειναι δυσκολο να βρεις σε καλη κατασταση ειναι ολα πολυ δουλεμενα..... εγω δεν τα ακουπαω καν δωρο να μου τα κανουν..... απο το παραθυρο σουτ αν δεν θες να εισαι με ενα κατσαβιδι στο χερι KRONOS μονο

με πανΞ μπλέκεσε? οχι τιποτα αλλο για να βρεις την ΑΛΗΘΕΙΑ στο λεΓω

Μάλλον θες Arranger, και όχι Synthesizer. Ο όρος Synthesizer είναι για πληκτροφόρα που "συνθέτουν" ήχους κατά κύριο λόγο, συνήθως είναι αναλογικά. Αν και τα Arranger, όπως και τα Workstation έχουν τρόπους να συνθέτουν ήχους, ονομάζονται διαφορετικά λόγω των άλλων πολλαπλών λειτουργιών τους που είναι η κεντρική φύση τους. Συνήθως οι παραδοσιακοί - λαϊκοί πληκτράδες πάνε σε Arranger keyboards, λόγω των ρυθμικών λειτουργιών τους που κάνει τον παίκτη να γίνεται one-man-band που λέμε. Η καλύτερη επιλογή ίσως να είναι το Korg PA5X International. Για παλαιότερες εκδόσεις ή μεταχειρισμένα μπορείς να δεις το PA4X.

Δεν ξέρω εγώ από αυτά. Δεν μπλέκομαι με ροκάδες

,Τώρα ξέρεις και με ποιο τρόπο μπορείς να ηχογραφήσεις τον οποιοδήποτε ήχο που παίζει το pc

Από ότι φαίνεται πάντως δεν σας επηρεάζει η εμφάνιση γιατί και οι DP και οι Stones από φάτσες ήταν αλογομούριδες

οντως αυτο ηταν..ευχαριστω πολυ παιδια!!

Βλέπω καλά; Τι διακρίνω στο background; "The World Of Jazz"... Είσαι δικός μας... "τζαζίστρας"; Κύριε συνήγορε, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πάρεις σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή σου- και μια 335 ή κάποια άλλη "σκάφη" (αν δεν έχεις)

Konstantinos Siachamis Cinematic Music for Space All rights reserved

Music by Konstantinos Siachamis Music for Images. Athens, Greece December 2020 All rights reserved. Video's author is Beachfront http://www.beachfrontbroll.com Video is free downloaded from https://www.videvo.net Thank you for your time.

Μιας και μιλούσαμε για την Fender MIJ που ζαχαρώνω , μου ήρθε η όρεξη να πιάσω την δικιά μου σήμερα. Και βγήκε το STRATurday

Eδώ ο φίλος, πουλάει μισό μπράτσο Gibson στην προνομιακή τιμή των 300 ευρώ, μάλιστα με την ιδέα να χρησιμοποιηθεί σαν χερούλι πόρτας.

Ήρθε σήμερα η προτελευταία. Η κιθάρα είναι κομψοτέχνημα. Είναι η πρώτη X που πιάνω στα χέρια μου και νομίζω άργησα.