Πίνακας συμμετοχής

Φοβεροί οι mesa boogie αλλά πανάκριβοι στην Ευρώπη και δεν είμαστε πια στην δεκαετία του '90 που ήταν μονόδρομος για πιο μοντέρνα πράματα. Προτιμώ να ψωνίζω ευρωπαϊκές μάρκες, Marshall, Vox, Engl, Diezel, Hughes&Kettner, Koch, Blackstar κτλ που βγάζουν φοβερούς ενισχυτές σε εξαιρετικές τιμές που οι Αμερικανοί τις βλέπουν με τα κυάλια. Μου πουλάει ο Ευρωπαίος μηχανηματαρα με ένα χιλιάρικο που στην Αμερική κοστίζει θρι θαουσεντ ντολαρζ και εγώ θα κοιτάζω τον μέσα μπουγκι?

Στο ερημονήσι δεν παίρνουμε το "καλύτερο", παίρνουμε αυτό που έχει βαρύνουσα ειδική σημασία για εμάς. Και βέβαια, αυτό μπορεί να είναι το Montage M, γιατί όχι;... αλλά, πότε πρόλαβε ρε παιδάκι μου; Ο Βαγγέλης στην ίδια ερώτηση ίσως απαντούσε "το CS-80" και αυτή θα ήταν μία έγκυρη δήλωση γιατί ο άνθρωπος υπογράφει καμιά δεκαριά δισκάρες με το CS-80, αλλά να προλάβεις τόσο να αγαπήσεις το Montage M σου, ε, εγείρει κάποια καχυποψία, εκ'μέρους μου τουλάχιστον, μοιάζει με εξυπνακισμό περισσότερο. Γνώμη μου βέβαια.

θα συμφωνήσω φυσικά με τους φίλους μου... πολύ ωραία δουλειά και αξιοποιείς πολύ καλά τους ήχους που χρησιμοποιείς και σε συνδυασμό με την θεατρική ερμηνεία σου οριοθετείς ένα αξιόλογο δικό σου στυλ, πράγμα πολύ σημαντικό... επειδή όμως όπως ξέρεις είμαι γκρινιάρης και σε μαλώνω συχνά για το rec στην φωνή σου, να σου πω ότι και εδώ αν και έχει βελτιωθεί πολύ, θα μπορούσες να αποφύγεις τον υπερβολικό τονισμό μεσαιουψηλά (που συμπαρασύρει και τα sibilance)... βέβαια μου μοιάζει ως αποτέλεσμα κόπωσης των "αυτιών" σου την στιγμή του mix και μακάρι να ναι αυτό γιατί διορθώνεται εύκολα σε αντίθεση με το να φταίνε τα συνοδά παραγωγής σου (πχ mic ή monitor)... παρεμπιπτόντως μ αρέσει που βελτιώνεσαι σε όλα τα επίπεδα όλο και περισσότερο, πράγμα που δείχνει ότι έχεις πολλά ακόμα να δώσεις και πάντα θα είναι τιμή μας να τα μοιράζεσαι μαζί μας...

Ήταν το τέλος μια εποχής, μετά το DX7 η synth βιομηχανία έκανε μια τεράστια στροφή.

Δεν ήταν overpriced, σαν κάποια σημερινά αναλογικά (και κάποια ψηφιακά πλέον) synths, η τιμή του ήταν απόλυτα νορμάλ για τα specs που πρόσφερε την εποχή εκείνη. Απλά η τεχνολογία της εποχής ήταν ακόμα πανάκριβη για τους περισσότερους. Τα $5,300 που ζητούσαν για το Chroma to 1983 ήταν μια περιουσία, εδώ ακόμα και το "φτηνό" DX7 των $2,000 δεν ήταν τελικά και τόσο φτηνό (σε $6,271 μεταφράζονται τα $2Κ σε σημερινές τιμές), απλά ήταν κατά πολύ φτηνότερο από την πλειονότητα των synths της εποχής. Τώρα περί ήχου τι να πούμε? Περί ορέξεως... Δεν θυμάμαι καν πως ακούγεται το Chroma, αν και είχα δει κάποια βίντεο παλιότερα. Αν το κυκλοφορούσαν πιο νωρίς απ'την ARP όπως ήταν το πλάνο, γύρω στο 1979 δηλαδή, λογικά θα πούλαγε καλύτερα. Αλλά έπεσε βλέπεις στην εποχή που το DX7 άρχιζε να θερίζει, οπότε δεν υπήρχε καμία πιθανότητα επιβίωσης με αυτά τα specs και κυρίως αυτή την τιμή. Κάποιοι ακόμα δεν έχουν καταλάβει πόσο μπροστά τεχνολογικά ήταν ένα DX1/7 την εποχή εκείνη σε σύγκριση με οτιδήποτε κυκλοφορούσε, το 1983 ήταν σαν να έσκασε σε μια πόλη μια Mercedes A-Class την ώρα που οι περισσότεροι κυκλοφορούσαν με αντίκες, μια Mercedes που κόστιζε το 1/3 απ'ότι κόστιζαν οι περισσότερες αντίκες. Πως να ανταγωνιστούν μετά και με τι μέσα?

+100! Μπράβο Απόστολε!

Η φτώχεια και τα ξερονήσια θέλουν καλοπέραση...

Κάτσε να βάλουμε κάτι της εποχής του Samy, τότε που το χόρευε αγκαζέ στα πάρτυ πίνοντας βερμούτ και VAT 69... Kal David & The Real Deal - I Who Have Nothing (live, 2001) Lauri Bono - vocals Kal David - guitar & vocals Tony Patler - Hammond B3 & synth bass Alan Diaz - drums

Δηλαδή, το synth με το οποίο έχει αναπτύξει στενότερο συναισθηματικό δέσιμο είναι, όλως τυχαίως, το πιο πρόσφατο Γιάμαχα. Αυτό που είναι το ακριβότερο και αυτό που δεν μπορεί να το βρει κανείς να το αγοράσει; Κάτι δεν πάει καλά, αλλά ΟΚ, του εύχομαι να το έχει σε κάποιο ερημονήσι να ξεχαρμανιάζει.

Μαζί με την ψηφιακή τεχνολογία (DX7 και άλλα) έσκασαν και έξτρα σαν την εύκολη δυνατότητα midi connection, η σταθερότητα των ψηφιακών κυκλωμάτων σε αντίθεση με τα αναλογικά, ο ευκολότερος σχεδιασμός, η ευκολότερη κατασκευή, το ελαφρύτερο βάρος, ο μικρότερος όγκος, η μείωση του κόστους παραγωγής, καλύτερο interface και πολλά άλλα..

Να αναστήσουμε λίγο το θέμα με 5 pics που τράβηξα πριν μια ώρα.

Πως δεν το πιάσαμε? Εγώ ανατρίχιασα και μόνο με τη σκέψη...

Και γω ζω με το όνειρο να βρω κάποιον που θα έχει για πέταμα ένα "παλιό ξύλινο αρμονιάκι" που να είναι τόσο παλιό που αν πατήσεις δυο πλήκτρα ακούγεται μόνο το ένα............ ΤοΠιάσατεΤοΥπονοούμενοΕ.

Vigier, Framus, Manson, HARLEY BENTON

Νομίζω ότι είχε να κάνει και με τις λάμπες (τελικές) που έδιναν αυτό το ξεχωριστό eq. Δηλ οι εγγλέζικοι φόραγαν EL34, EL84. KT66, KT88, ενώ οι αμερικάνικοι 6L6, 6V6 κλπ. Θα μου πείς και ο Rivera ΕL34 φοράει και μια χαρά αμερικάνικη χροιά έχει. Άβυσσος.

British voiced = Marshall, American voiced = Fender. Αυτή είναι η βάση της κουβέντας. Από εκεί και πέρα βέβαια μπήκαν κι άλλες μάρκες σε κάθε κατηγορία. Όλες αυτές οι κατηγοριοποιήσεις είναι εκ των πραγμάτων ασαφείς γιατί είναι μια προσπάθεια απόλυτης "τακτοποίησης" ηχητικών χαρακτηριστικών που 1. Οι ίδιοι οι κατασκευαστές έχουν συχνά ανακατέψει (π.χ. υπάρχουν μοντέλα marshall που έχουν πιο "φεντερίσια" καθαρά από fender) και 2. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ανάλογα με τα αυτιά του. Γενικά σε αυτά τα θέματα μην περιμένεις απόλυτα ακριβή συμπεράσματα που να τα ενστερνίζονται όλοι. Απλά χάριν ευκολίας, έχουν δοθεί τίτλοι για να ξέρουμε, στο περίπου, για τι μιλάμε.

Μαγαζί ήξερα μόνο το παλιό υπόγειο το αχανές που είχε, αν έχει νέο χώρο στην Αντιγονιδών ίσως να μην ισχύει αυτό τότε. Μακάρι δηλαδή, να΄ναι καλά ο άνθρωπος - θυμάμαι πως δεν μου ήταν και ο πιο συμπαθής ως προσωπικότητα, δε ξέρω και γιατί, αλλα πραγματικά αυτο το μαγαζί που κρατούσε ήταν μια σπηλιά του Αλαντίν λειτούργημα κανονικό. Θυμάμαι είχα μαζέψει τελευταία φορά καμιά δεκαρία τεύχη του περιοδικού "Φωτογραφία" απο τα mid-80s που είχαν μέσα φοβερό υλικό, ειδικά ενός experimental φωτογράφου Γάλλου για τον οποίο δεν υπάρχει online σχεδόν τίποτα!

Κατάλαβα, μόλις έστειλα σε δύο γνωστούς μου να το ψάξουν. Σε ευχαριστώ ελπίζω για το καλύτερο

Όχι -όχι!!! Τον Φειδία δεν τον ρωτας Στον Φειδία πάς και ψάχνεις.....και ό,τι βρεις, αφού φας 3-4 μέρες Επίσης ο Φειδίας δεν ξέρει τί έχει, ούτε έχει τιμές....του πάς εκει ό,τι διάλεξες , και το κοστολογεί τότε. Παρ' όλα αυτά δεν λέει λαλακίες.....ειναι πάμφθηνος. Αν τα βρεις εκει , πάνω από 2 ευρώ δεν θα εχει το cd.

Ευχαριστώ πολύ. Ήμουν λίγο καιρό στη Θεσσαλονικη λίγο πριν τον κορωνοιο και τα είχα ψάξει στην Κασσάνδρου. Δυστυχώς δεν υπήρχε τίποτα από αυτά τοτε σε cd και μάλιστα έχω βάλει και γνωστούς μου που είναι από Θεσσαλονίκη να ψάξουν. Σε ένα από αυτά που δεν θέλω να αναφέρω και όνομα, έχουν κάνει φίλοι μου εγγραφές από δικές τους κασέτες και έχουν πληρώσει τύπου 12 ευρώ για μετατροπή μιας κασέτας σε cd αλλά ο ήχος είναι πολύ ξερός και αλλοιωμενος. Έχω μιλήσει και με ιδιοκτήτες μέσω social, τον τελευταίο καιρό που μένω Πάτρα και δεν μπορώ να πάω από κοντα, αλλά είναι ψιλοαπότομοι και το πρώτο που μου είπαν είναι να μου τα γράψουν από βινύλιο σε cd με 12-15 ευρώ την εγγραφή συν μεταφορικά για να μου τα στείλουν. Αν είναι έτσι, και με τον ήχο που τα έχω ακούσει, από εγγραφές γνωστών μου, προτιμώ όπως τα έχω. Ωστόσο θα ψάξω το άλλο, το Φειδία εννοείται και θα ρωτήσω γιατί δεν το γνώριζα. Χίλια ευχαριστώ.

Πρέπει να χω φάει τη μισή ζωή μου σε υπόγεια. Σε κάθε "εκδρομή" ή μετάβαση σε άλλο μέρος για δουλειά (επειδή βαριέμαι τις μετακινήσεις) το μόνο που μου έδινε κίνητρο να σηκωθώ από το κρεβάτι ήταν η σκέψη ...."θα ψάξω για δίσκους". Είτε λοιπόν πήγαινα σε άλλες πόλεις για δουλειά , είτε εκδρομή με τις εκάστοτε σχέσεις μου (στο πλαίσιο "να κάνουμε κάτι μαζί" ) εγώ τους παρατούσα όλους και τριγυρνούσα στις άγνωστες πόλεις να βρω δίσκους. Αν με ρωτούσες πρίν 10-15 χρόνια , μπορεί να σου πω κακώς έκανα.....έχασα πράγματα. Αν με ρωτήσεις τώρα.....τίποτα δεν έχασα. Έχασα μερικά τσίπουρα, μερικούς καφέδες και ανούσιες συζητήσεις με τις πρώην μου και τους (πρώην) φίλους μου , με τους οποίους πλέον δεν θα έβγαινα για καφέ ούτε αν με πλήρωνες (όλες είναι πλέον με παιδιά το ίδιο και οι φίλοι μου.....κανένα σημείον επαφής δηλαδήΣ) . Δεν ξέρω τί συγκινήσεις λαμβάνουν από την μητρότητα/ πατρότητα , με γεια τους με χαρά τους, αλλά το χτυποκάρδι που νοιώθω ακόμα όταν π.χ βρω μια σπάνια VHS ......δεν το αλλάζω. Τουναντίον , και αφού μου τα έφερε η ζωή έτσι και επιτέλους μπόρεσα (λόγω χώρου) να απλώσω όλες τις συλλογές μου (από μηχανήματα, βιβλία, δίσκους, cd, υπολογιστές, μουσικά όργανα , ρούχα.....μέχρι γραμματόσημα ), είμαι περήφανος που το έκανα. Είναι η καλλίτερη ψυχοθεραπεία για εμένα, να τα κοιτάζω ...να τα οργανώνω. Αποκορύφωμα αυτής της αρρώστιας μου.......δίκαζα σε ένα σημείο στο ΠΟΥΘΕΝΑ. Αφού τελείωσα , πήρα το αμάξι να επιστρέψω και βρέθηκα σε μια επαρχιακή κωμόπολη, σαν να ήμουνα σε κάνα κωλοχώρι στην Arizona. Θα σταματήσω σκέφτηκα...να ψάξω δίσκους....ΑΡΡΩΣΤΙΑ. Τι δισκάδικο να ψάξω....που εκεί δεν είχαν καφενείο. Και όμως βρήκα! Και πήρα το Janet- της Janet Jackson Δεν θα την ξεχάσω αυτήν την ημέρα. Υ.Γ. Δήλωνα τις πιο άκυρες πόλεις να πάω δικαστικός αντιπρόσωπος στις εκλογές....μόνο και μόνο να βρω δίσκους....και έβρισκα. Δεν μετανιώνω ....είμαι Ταλιμπάν .

δια της ατόπου, αν τα μεταφέρεις μόνα τους προσωρινά σε ένα άλλο δωμάτιο (ιδανικά σε άλλο σπίτι) και η συμπεριφορά τους παραμείνει ίδια (κάνουν τον ίδιο θόρυβο χωρίς κάποια πηγή συνδεδεμένη πάνω τους), μάλλον δεν θα αποφύγεις την επίσκεψη στην αντιπροσωπεία ή έναν καλό τεχνικό (που να του έχεις εμπιστοσύνη ως προς τις γνώσεις του στο αντικείμενο)... Samson support στην Ελλάδα

περί συλλογών και συλλεκτών δεν μπορώ να βοηθήσω (δε θέλω καν να σκέφτομαι το "άθλημα" καθότι έχω οδυνηρή εμπειρία και ψυχικό τραύμα από τότε που ως ενθουσιώδης νεανίας είχα οργώσει την Ελλάδα και είχα μαζέψει κυριολεκτικά ότι είχε κυκλοφορήσει ελληνικό συγκρότημα τις δεκαετίες 60-70-80, μέχρι που μου τα κατάσχεσαν σούμπιτα στο τότε fm στουντιάκι φίλου)... μπορώ όμως (κυρίως λόγω επαγγελματικού ψυχαναγκασμού) να επιχειρήσω να βάλω σε μια πιο σωστή βάση τον τεχνικό (κατά βάση) συλλογισμό... η απόκριση συχνότητας (από μόνη της) είναι "ανεπαρκές" κριτήριο για εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς την ηχητική ποιότητα ενός αρχείου... ένα mp3 (έστω και στα 320kbps που όντως οι ακουστικές διαφορές του δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές από μη "εκπαιδευμένα αυτιά" σε entry και mid level αναπαραγωγικά συστήματα), δεν παύει να βασίζεται σε έναν απωλεστικό αλγόριθμο συμπίεσης σε αντίθεση με το ασυμπίεστο Wav και το συμπιεσμένο χωρίς απώλειες Flac που τελικά μεταφέρουν "ολόκληρη" την αρχική πληροφορία στον ακροατή... μια και στην εποχή που διανύουμε δεν είναι πλέον ορατή η επιτακτική ανάγκη για τον περιορισμό του ψηφιακού μεγέθους αποθήκευσης που μας είχε οδηγήσει κάποτε στην ανακάλυψη και χρήση απωλεστικών αλγορίθμων, μια μουσική συλλογή που σέβεται τον εαυτό της και την όποια (υπερ)αξία επιθυμεί να αποκτήσει στην αγορά, οφείλει να αποτελείται (ιδανικά) από ασυμπίεστα (ή lossless αρχεία) στην δυνατόν μεγαλύτερη ανάλυση... ---- ΥΓ ελπίζω να είμαι σαφής ως προς την "αντικειμενική" τεχνική μου προσέγγιση και να μην παρεξηγήσεις την πρόθεση μου που δεν έχει σκοπό σε καμιά περίπτωση να ψέξει μια ενδεχόμενη δική σου πρακτική ως προς την επιλογή των μέσων, ειδικά αν σου είναι επαρκής υποκειμενικά...

Στο πρώτο μέρος το κομμάτι έχει τα απολύτως απαραίτητα (τυμπανα, μπασο ,κιθάρα, πιανο, φωνή), στο δεύτερο μέρος μπαίνουν τα πνευστά. Είναι αυτά που χρησιμοποιώ συνέχεια της SWAM που δίνουν την δυνατότητα να ελεγχθεί σε μεγάλο βαθμό η εκφραστικότητα του οργάνου. Χρησιμοποίησα επίσης και σαξόφωνο από το triton. Το σαξόφωνο παίζει μόνο στο ενδιάμεσο θέμα μετά το πρώτο ρεφρέν Μάλλον το παράκανα με τα πνευστά. Σε συγκεκριμένα σημεία μέσα στο ρεφρέν από πίσω από την lead φωνή εβαλα φωνητικά (η δική μου φωνή σε 5 διαφορετικά takes), πολύ χαμηλά στο mix σε counter / συμπληρωματική μελωδική γραμμή. Το κομμάτι μου έβγαζε από την αρχή μια αίσθηση ...Καζαντζίδη. Γι αυτό ίσως να μου βγήκε αρκετά παραπονιάρικος ο στίχος :)

To Pit Sounds . Ημερομηνία κυκλοφορίας 29 Μαρτίου 2024. Εξαιρετικό. Υπάρχει όλο στο Youtube, αλλά θα το πρότεινα σε βινύλιο Μια ιδέα εδώ :

Θενκς για την πληροφορία Λάκη. Ότι βγάζουν είναι κουφέτο συνήθως αν και το δείγμα παραπάνω δεν μου λέει και πολλά. Εγώ τα έχω σε CD.

Μόνο αυτό δεν έχουμε δει (στη γειτονιά σου)

Ωραίος.

Ότι πιείτε, κερασμένο

Αυτό που άκουσα, απλά γ@m€1.

Όσοι δε γουστάρετε καινούρια όργανα, να τα αγοράζετε και να τα δίνετε σε εμάς που δεν έχουμε πρόβλημα. Θα σας τα παλιώνουμε για καμιά 20αριά χρόνια και μετά θα σας τα επιστρέφουμε.

Mετα απο πολλα χρονια μετακομισεων μεταξυ εξωτερικου, κεντρου Αθηνας, Βορειων προαστιων, ξανα κεντρου Αθηνας σε δικο μου ακινητο αφου διαπιστωσα οτι τα ΒΠ τα μισουσα (εχω μετρησει συνολικα περι τις 18 μετακομισεις) αποφασισαμε με τη συζυγο να φυγουμε εκτος Αθηνων και να επιστρεψουμε στο πατρικο μου, στα πατρογονικα μου εδαφη στην Κερκυρα, κυριως λογω παιδιου. Η Αθηνα μπορει να ειναι παραδεισος για εναν εργενη, φοιτητη, η ζευγαρι απο αποψη χωρις παιδια λογω επιλογων, διασκεδασης, θεαματων κ.λ.π αλλα για οικογενεια ειναι μια κολαση. Κοινωνικα το παιδι εχει μηδενικες δυνατοτητες να παιξει με φυσιολογικο τροπο εκτος σπιτιου, οι κοινωνικες επαφες του γινονται με ραντεβου με αλλουσ γονεις, εφ 'οσον μπορουν, και ενιοτε προυποθετουν μετακινησεις με αυτοκινητο, συν οτι προβλεπω τα επομενα χρονια να ειναι πολυ δυσκολα σε επιπεδο επικινδυνοτητας στην Αθηνα για μια οικογενεια με παιδι. Κατα το παρελθον μου προσφερθηκαν πολυ μεγαλα ποσα τα οποια με καθε αρνηση μεγαλωναν αλλα ακομα και για νουμερα ανεκδοτα θα αρνιομουν θα δωσω ενα ακινητο στο οποιο περασα ολα μου τα παιδικα χρονια μεσα στο οποιο εζησα, και ειδα τους γονεις μου για τελευταια φορα. Πλεον ξυπναω καθημερινα με αυτη τη θεα, το παιδι κανει ζωη φυσιολογικου παιδιου, και εγω αν και μου λειπει πολλες φορες η Αθηνα (οκ πλεον με ενα καλο αμαξι ειναι ζητημα 4 ωρων μια γρηγορη επισκεψη), εχω ηρεμησει, εχω σχεδον μηδενικα νευρα, εχω ξεχασει να βαζω βενζινη στο αυτοκινητο, εχω κοινωνικη ζωη απειρη χωρις να κανω χιλιομετρα μεσα σε ενα αμαξι, η συζυγος εργαζεται χωρις να ψαχνει παρκινγκ στα εξαρχεια, το μεσημερι παει το μπανιο της και επιστρεφει στην εργασια της. Το μονο αρνητικο ειναι καποιες φορες με επισκεπτεται μια μελαγχολια λογω των εντονων παραστασεων με τις οποιες ειναι συνδεδεμενος ο χωρος, μαζι με υπαρξιακα ερωτηματα ενεκα της ηλικιας