fusionakis

Όντως μοιάζει καλή φάση... και η τιμή που λες είναι αστεία. - Τα chorus και delay τα έχεις ξεχωριστά και τα βάζεις στο effects loop ή πάλι σου έφτιαξε κάποια εφέ ο κατασκευαστής και τα ενσωμάτωσε και αυτά στο κύκλωμα; - Όσο για τα κανάλια του προενισχυτή, από τι γκάμα έχεις να διαλέξεις; Αν βαριέσαι να πεις στείλε κανένα λινκ από την εταιρεία αν υπάρχει τσέκαρα το σάιτ αλλά σε πρώτη φάση είδα μόνο κάποιες φωτογραφίες). - Τέλος, ξέρεις αν προσφέρει κάποια παρόμοια λύση, αλλά να περιλαμβάνει και τελική ενίσχυση;

Ban στον gvour γιατί βγήκε εκτός θέματος με το τελευταίο κομμάτι. :-X Για να το πάω αλλού τώρα, και να μιλήσω λίγο και στα σοβαρά, εγώ το μόνο πράγμα που βαριέμαι (αρκετά ομολογουμένως) στη φανκ δισκογραφία, είναι ότι πολύ μεγάλο μέρος αυτής περιλαμβάνει δίσκους στους οποίους τα μισά κομμάτια είναι τίγκα στην γκρούβα, και τα άλλα μισά είναι light soul μπαλάντες, τις περισσότερες φορές από γλυκανάλατες μέχρι αδιάφορες. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, και ακόμα καλύτερα για μας, αυτές έρχονται και πολύ συχνά από τα μέρη μας. Ιδού τι εστί slow κομμάτι για τους Milo Z... πάλι tight στο Θεό (και οι στίχοι γαμάνε παρεπιπτόντως). Και για να το ξαναπάω αλλού, 2 από τα τελευταία αγαπημένα μου (ειδικά από αυτούς τους τύπους): Standing On Shakey Ground Don't Change Horses (In the Middle of a Stream) Υ.Γ.: odis13 ό,τι καλό ξέρεις από Fred Wesley στείλε το αν δεν σου κάνει κόπο.

Ωραία η Star Wars διασκευή... κι εντάξει ειδικά το συγκεκριμένο λάιβ του Stevie απίθανο. Συνεχίζω με λίγο Nile Rodgers & Bernard Edwards... Chic - Dance, Dance, Dance (Yowsah, Yowsah, Yowsah) Και λίγο Brothers Johnson... The Brothers Johnson performs "Ain't We Funkin' Now" on Soul Train (1978) Κι αυτό δυστυχώς δεν βρίσκεται λάιβ... Στο μπάσο Louis Johnson και πάλι. Michael Jackson - Get On The Floor (HQSound)

Είπα να ανοίξω ένα θέμα να μαζέψουμε ωραία βίντεο (κυρίως από συναυλίες) με θέμα το Funk... είτε σκληροπυρηνικό, είτε mainstream, είτε τίγκα στα πνευστά, είτε με τα σύνθια των 80's, οτιδήποτε. Ο λόγος απλός... όλες οι μουσικές έχουν τις ιδιαιτερότητές τους και τη μαγεία τους, όμως την καλοπέραση, το διαρκές κούνημα συνοδευόμενο από ένα ακατάσχετο χαμόγελο, και τη γενικότερη ανάταση που σου δίνει ένα καλό funk live, προσωπικά δεν τη συγκρίνω με τίποτα (και όσοι δεν το έχουν ζήσει, απλά κάντε το μόλις πάρετε πρέφα κάποιο καταξιωμένο - και όχι μόνο - όνομα να έρθει από τα μέρη μας). Για το τι απόλαυση είναι μια φανκ μπάντα που γκρουβάρει στο Θεό δε, τα λόγια είναι περιττά... Κάνω την αρχή: Candy Dulfer - My Funk Και ένα μικρό tribute για τους hardcore φανς:

Όλες οι φωνές φθείρονται με το χρόνο, όμως του Γκίλαν η φθορά είναι αναλογικά από τις πιο χτυπητές. Συμφωνώ με τον pericles ότι η χροιά του τραγουδιστή δύσκολα αλλάζει, αλλά υπάρχουν και τύποι σαν τον Γκίλαν που αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα (άλλαξε του ανθρώπου, τι να κάνουμε; ). Γκίλαν τεράστια φωνή της ροκ: Deep Purple - Space Truckin' HD 1973 live in USA 20 χρόνια μετά: Deep Pueple - Space Truckin' HD 1995 (Live in India) Αντίστοιχα, Hughes το 1974: Deep Purple - You Fool No One part1 HD 1974 (Live in California) 30 χρόνια μετά: Νομίζω ότι αυτό που ήθελα να πω έγινε κατανοητό και με το παραπάνω... οπότε ας αφήσουμε "κλασικές παροιμίες" και λοιπές χαριτωμενιές στην άκρη.

@Waterfall-K 1) Στη χροιά κολλάει το χειρότερα. Αν εσύ ακούς ίδια χροιά από τον Γκίλαν των 70's με αυτόν των 80's, των 90's, και του σήμερα, τότε απλά δεν ακούμε το ίδιο. Εμένα μου άρεσε πολύ ο Γκίλαν των 70's, είχε χάρισμα στη φωνή ο άνθρωπος (και δεν αναφέρομαι στο Child In Time που πέταξες από το πουθενα και μου θύμισες συζητήσεις γυμνασίου, γενικό ήταν το χάρισμα... δύναμη, στίγμα, range, απ'όλα). Τώρα η χροιά του είναι πολύ διαφορετική, και δεν φτάνει η όσο καλή και μουσική ερμηνεία που μπορεί να κάνει για να με ικανοποιήσει προσωπικά. Ελπίζω να καλύφθηκες. 2) Για τις καταχρήσεις δεν έχω εμπεριστατωμένη γνώμη, το είπα εντελώς γενικά. Κάποιοι είναι τόσο προικισμένοι από τη φύση που ό,τι και να καπνίσουν η φωνή τους παραμένει ίδια ή ελάχιστα παραλλαγμένη - ή να το πω αλλιώς, καταφέρνουν και κρατάνε τη φωνή τους σε σούπερ επίπεδα -, ενώ άλλοι ακόμα και την αθλητικότερη ζωή να κάνουν έχουν αισθητές επιπτώσεις στο τι βγαίνει από το λαρύγγι τους. Αφορούσε γενικότερα την ανθρώπινη φύση το σχόλιο, και απλά από αυτό που ακούω είναι προφανές ότι ο Gillan, όπως και η πλειονότητα των τραγουδιστών παγκοσμίως, δεν είναι "force of nature" σε αυτό το θέμα (δεν είναι ούτε Tom Jones, ούτε Καζαντζίδης, ούτε Stevie Wonder... αυτό εννοώ). Είναι θνητός. 3) Hughes για μένα γενικά ανώτερος τραγουδιστικά του Gillan (αν μιλήσουμε συγκεκριμένα για τις τελευταίες δεκαετίες δε, η διαφορά είναι μεγάλη - στα καλά τους είναι και οι 2 πολύ σπουδαίοι, αν και πάλι προσωπικά με κερδίζει στα σημεία ερμηνείας ο Hughes μάλλον), αφού ρωτάς... γούστα είναι αυτά όμως. Τώρα συγγνώμη αλλά εγώ δεν έχω χιλιομετρητή λάιβ, και ούτε και με απασχολεί και ιδιαίτερα (κάθε καλλιτέχνης με τις επιλογές του σε αυτά τα θέματα). Σέβομαι τον κάθε μουσικό που παίζει πολύ ζωντανά "for the love of the game" (και επιπροσθέτως για λόγους επιβίωσης ή διατήρησης της καλής ζωής τελοσπάντων), αλλά αν με 20000 χιλιόμετρα λιγότερα ο Ίαν κατάφερνε να κρατήσει λιγότερη ταλαιπωρημένη τη φωνούλα του, προσωπικά θα το προτιμούσα. Αφού ζήτησες ονόματα φωνών που θεωρώ ότι καταφέρνουν, παρά τις όποιες παράπλευρες απώλειες και τα χρόνια που περνούν, να κρατούν το επίπεδο τους στα δικά τους ψηλά στάνταρντς (το περιορίζω σε ροκ και τα περιφερειακά του μόνο, αν και για μένα οι περισσότερες μεγάλες φωνές βρίσκονται προς RnB μεριά), ορίστε μερικά (όπως μου ήρθαν τυχαία στο μυαλό, κι ο καθένας πολύ διαφορετικός με τους άλλους - επίσης με εντελώς διαφορετικές δυνατότητες φωνής ο καθένας): Gary Moore, Freddie Mercury, David Coverdale, Dio, Glenn Hughes, Jorn Lande, Stevie Ray Vaughan, Paul Rodgers, Paul McCartney, Sting, Mark Knopfler, Joe Cocker, Phil Collins κλπ. Γενικά πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάς σαν προσωπικά θιγμένος... αν δεν καλύπτεσαι από όσα λέω στο 1 (δηλ βλέπεις ελάχιστη διαφορά στο σημερινό Γκίλαν από το νεαρό Γκίλαν, και όχι πολύ μεγάλη που βλέπω εγώ), δέξου ότι απλά διαφωνούμε και προχωράμε. Υ.Γ: Εγώ 2 φορές τον έχω δει λάιβ, μία κάπου το 2002 και μία 3-4 χρόνια μετά, και τις 2 ήταν πολύ ωραίος. Απλά και στις 2 δεν άκουσα την ίδια φωνή που άκουγα τη δεκαετία του 70... έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της.

Δεν είπα ότι δεν είναι καλός τραγουδιστής (μην μου βάζεις λόγια μαν), για χροιά μίλησα... ούτε για Child In Time ούτε για τίποτα. Δεν ξέρω αν οι καταχρήσεις φταίνει ή κάτι άλλο, αλλά η φωνή του άλλαξε από τα 80's. Αρχικά δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα, τώρα όμως με το που μπαίνει μέσα στο κομμάτι με κουράζει. Και με συγχωρείς αλλά στα αυτιά μου είναι προς το ξιδιασμένο το κρασί... υπάρχουν άλλες φωνές με τα ίδια χιλιόμετρα εκεί έξω που προσέχουν και κρατάνε το λαρύγγι τους. Ο αγαπητός Ίαν κάπου το έχασε το χάρισμα, και τώρα τραγουδάει πολύ ωραία αλλά με μία ψιλοαδιάφορη φωνή (και για μένα κουραστική αρκετά). Λατρεύω Iommi, αγαπώ Gillan, αλλά δεν μου είπε τίποτα το κομμάτι παρεπιπτόντως.

Τεράστιοι οι Purple, παντού και πάντα... αλλά ρε γαμώτο, μόνο εγώ έχω θέμα με τη φωνή του Γκίλαν από τα 80's και μετά (κι όσο περνούν τα χρόνια, όλο και χειρότερα δυστυχώς); Δεν την παλεύω ρε γαμώτο, με εκνευρίζει η χροιά του, όσο κι αν παραμένει πάντα συμπαθής... για αυτό επιστρέφω με την πρώτη ευκαιρία στην εποχή από "Smooth Dancer" και πίσω και βρίσκω την υγειά μου. Η ωραιότερη βέβαια περίοδος φωνητικά των Purple (και πιθανά το πιο ωραίο φωνητικά ντουέτο στη ροκ έβερ) είναι των Coverdale - Hughes... άλλα επίπεδα.

Δεν ξέρω τι φάση περνούσε τότε που τον είδες (ούτε τώρα ξέρω δηλ.), καθώς και τι συμβιβασμούς πιθανά να αναγκάστηκε να κάνει σε εκείνο το λάιβ σε θέματα εξοπλισμού, αλλά όταν τον είδα εγώ στο Φακανά πριν 5-6 χρόνια με την μπάντα του κυριολεκτικά "έσπερνε" στο πέρασμά του (έπαιζε ακόμα με την ESP όπως το βίντεο παραπάνω, και είναι κι ο μόνος κιθαρίστας που έχω δει ζωντανά να χρησιμοποιεί αρκετά το wah - από τα λιγότερο αγαπημένα μου εφέ - και όχι μόνο δεν βαρέθηκα, αλλά γούσταρα κιόλας). Πάντως πιθανά να έχετε δίκιο κι εσύ και οι φίλοι σου, γιατί σε κάποια βίντεό του των τελευταίων χρόνων και γω έχω παρατηρήσει πού και πού να του φεύγουν πραγματάκια στο παίξιμο (κάτι που παλιότερα δεν συνέβαινε). Μιλάμε για πολύ ξεχωριστό τύπο πάντως... οι συνθέσεις του (έχει από τις πιο δυνατές δισκογραφίες στο είδος του), ο ρυθμός του, το signature vibrato του (άλλη ιστορία αυτό), η γνώση της ταστιέρας στους αυτοσχεδιασμούς του, το κουλ στυλάκι του, και ο ήπιων τόνων χαρακτήρας του, συνδυάζουν ένα μοναδικό πακέτο. Συνολικά σαν πακέτο για μένα είναι πάνω από Govan, Garsed, Machachek, MacAlpine και λοιπούς αυτής της γενιάς. Και είναι και σεσιονάς ωραίος επίσης.

Τι ωραία που θα'τανε να έβγαινε σαν κανονική κυκλοφορία σε κάποιο άλμπουμ το "Sunny" όπως το παίζει ο Greg... τρομερό feel και φρασάρισμα στο συγκεκριμένο βίντεο. Ώρες ώρες ο κερατάς είναι να το χαζεύεις.

Μιας και όλο το πακέτο (μέγεθος, audio & video demos) δείχνει εντυπωσιακό, αν δεν σου είναι δύσκολο γράψε τις εντυπώσεις σου όταν με το καλό σου έρθει και το δοκιμάσεις από κοντά.

Γενικότερα σαν κατηγορία πεταλιών τα univibe clones είναι ακριβά, αλλά για καλό λόγο. Αξίζει να δώσει κανείς λεφτά για να έχει κάτι τόσο αληθινό και ιδιαίτερο σαν εφέ. Στην αντιπροσωπευτική λίστα του sotos9 προσθέτω και το KR Megavibe, μιας που επίσης είναι χαρακτηριστικό πετάλι με βαρύ όνομα, καθώς και το Black Cat Vibe (vibe φτιαγμένο από τον Bob Bradshaw των Custom Audio Electronics σε μορφή 1/2 rack, το οποίο χρησιμοποιούσαν για χρόνια παίχτες όπως ο Lukather, ο Landau, και ο Henderson, και το οποίο είναι εκτός κυκλοφορίας). Μια πιο οικονομική λύση που έχει καλό όνομα στην αγορά (χωρίς να την έχω δοκιμάσει το λέω, οπότε καλύτερα ας ακούσουμε κάποιον που να έχει παραπάνω εμπειρία με το συγκεκριμένο) θεωρείται το Micro Vibe της Voodoo Lab. Από προσωπική πείρα τώρα, όσο κι αν είναι τίμιο για το μέγεθος και τα λεφτά του, το μικρούλι Pickle Vibe της Lovepedal δεν μπορεί να μπει σε απευθείας σύγκριση με τα γνωστά-ακριβά univibe της αγοράς, όπως τα Mojo Vibe, Megavibe, Deja Vibe και Voodoo Vibe. Απλά αποτελεί καλή λύση για όποιον θέλει να αξιοποιήσει περιορισμένο χώρο στο pedalboard και δεν έχει ήδη κάποιο vibe πετάλι. Ορισμένα παραδείγματα ωραίας-χαρακτηριστικής χρήσης (είτε διάσημων μουσικών είτε παιχτών-δοκιμαστών του διαδικτύου): Fulltone Deja 'Vibe (older version) Fulltone Deja 'Vibe (current version) CAE Black Cat Vibe KR Megavibe Sweetsound Mojo Vibe Roger Mayer Voodoo Vibe

Παλιά με Marshall (2006 και πριν)... Από τότε που ανακάλυψε τους LoneStar και Stiletto και στο στούντιο με αυτούς κυρίως παίζει (το λέει στο βίντεο παρακάτω). Δεν είναι εκεί το θέμα πάντως... άλλωστε ανέφερα τον Timmons απλά επειδή είναι αγαπημένος, αν το ψάξουμε κι άλλο θα δούμε ότι οι περισσότεροι των Boogie users παίζουν με εφέ στο loop χωρίς την ανάγκη line mixer. Απλά σχολίασα το ότι αυτό "το έχουν όλοι οι Boogie" δεν ισχύει. Δεν ξέρω αν είναι θέμα γκαντεμιάς και συνέβη με τους 2 ενισχυτές που αναφέρεις, αλλά σου λέω, με 3 δικούς μου δεν συνέβη ποτέ... χώρια του ότι συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις το πιο λογικό κατ'εμέ είναι να εστιάζει κανείς στο εφέ και όχι στον ενισχυτή. Το θέμα είναι το εφέ να ταιριάξει στον ενισχυτή όμορφα, όχι το ανάποδο που συνεχίζουμε να αναπαράγουμε σε αυτό το thread. Δηλ. το mixer (είχα κάποτε του Bradshaw όταν είχα rack setup και ήθελα να χρησιμοποιήσω 2 Lexicon delays) χρειάζεται για το εφέ, όχι για τον ενισχυτή. Να το πω κι αλλιώς, με άλλο εφέ πιθανά να μην χρειάζεται mixer (πολλά είπα :)). Τελοσπάντων, ό,τι άλλο και να σχολιάσουμε δεν νομίζω ότι μπορούμε να δώσουμε ιδιαίτερη βοήθεια στον King Lui. Μόνος του πρέπει να τη βρει την άκρη.

Sorry παιδιά αλλά δεν το έχουν όλοι οι Boogie, επειδή έτυχε σε εσάς τους 2 σε διαφορετικά μοντέλα. 3 Boogie είχα μέχρι τώρα (Caliber 50+, DC-3, και LoneStar) και δεν το είχε κανένας. Επίσης ο Timmons αν είχε θέμα με το LoneStar και το Stiletto που παίζει θα χρησιμοποιούσε mixer σαν αυτό του Suhr... δεν το κάνει όμως, γιατί απλά δεν χρειάζεται.

Δεν μπορώ να αντισταθώ να μην βάλω το "Gazeuse!". Αναγκαστικά το παραπάνω prog τοπ5 μου (με την ευρεία έννοια του όρου) γίνεται τοπ6 μοιρασμένο ανάμεσα σε 3 instrumental albums και 3 με φωνή.

1) Bruford - One Of A Kind 2) Dream Theater - Images And Words 3) Liquid Tension Experiment - Liquid Tension Experiment 2 4) Dream Theater - Metropolis Pt. 2: Scenes From A Memory 5) Pink Floyd - The Wall

Σαν 3 μποσάκια κολλημένα στη σειρά.

Θα μπουν 3 πετάλια ακόμα, αλλά λόγω αφραγκίας έχει αργήσει η ολοκλήρωση... Τα 2 θα είναι σίγουρα τα AMT WH-1 wah και JAM Red Muck, ενώ για 3ο βλέπουμε (παίζει να μείνει και μια θέση κενή). Τα υπόλοιπα δεν το κουνάνε πάντως... έχουν δοκιμαστεί ήδη αρκετό καιρό, εγκρίθηκαν, κόλλησαν για τα καλά στο board, και ατενίζουν με βεβαιότητα το μέλλον.

Ιδού ένα βιντεάκι με στουντιακό εξοπλισμό α λα 80's (άμα το δεις από Youtube θα διαβάσεις και τον εξοπλισμό στην περιγραφή): ... το σίγουρο είναι ότι για ήχους σαν αυτούς που περιγράφεις τότε χρησιμοποιόντουσαν κατά κόρον κομπρέσορες, eq, chorus (ή παρεμφερές modulation), delay, reverb.

Εφόσον είσαι Λαμία, εγώ θα σου πρότεινα απλά να κουραστείς λίγο παραπάνω να πας με αμάξι (ή όπως αλλιώς θες) μέχρι Αθήνα, και να στείλεις τον ενισχυτή με κάποια μεταφορική εταιρεία που δέχεται αντικαταβολές από εκεί. Ξέρω, δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά και γω αυτό με την κατάθεση στην τράπεζα δεν θα το έκανα με άγνωστο. Αν τώρα δεν βρίσκεις ούτε εντός Αθηνών μεταφορική με νορμάλ έξοδα μεταφοράς που να προσφέρει αντικαταβολή, τότε στείλε το με αυτή από Λαμία με 60 ευρώ και απλά τσόνταρε και συ ένα μέρος του ποσού των μεταφορικών... είναι εποχή που όλοι μας με το παραμικρό αναγκαζόμαστε να ρίχνουμε οικονομικές απαιτήσεις ούτως ή άλλως.

Να είναι μόνο η αρχή και για τους 2 αυτό το NAMM. Ωραία φάση. Bonus: Για όποιον δεν το πήρε πρέφα, το πρόσφατο βίντεο του Greg Koch με το JAM multipedal of doom...

Εντέλει πείραξα σε κάθε άκρο όλες τις παραμέτρους και έτσι έγινε δουλειά... μπορεί να χρειάζεται λίγο παραπάνω tweaking για να πετύχεις ακριβώς αυτό που θέλεις (δηλ. να μην έχεις απόκλιση στις άλλες παραμέτρους από τη min στη max θέση), αλλά μια χαρά βγαίνει άκρη. Από ό,τι είδα και στο φόρουμ της TC Electronic υπήρχε κι άλλος που είχε κάνει την ίδια ερώτηση καθώς είχε τα ίδια αποτελέσματα με το EV-5, οπότε για τους μελλοντικούς ενδιαφερόμενους, μην νομίζετε ότι κάτι δεν πάει καλά και δεν μπορούν να κρατηθούν οι παράμετροι όταν θέλετε να πειράξετε μόνο ένα από τα controls. Κάντε απλά τη διαδικασία για όλα τα controls και δεν θα έχετε πρόβλημα.

Υπάρχει μια απλή διαδικασία όπου ρυθμίζεις ποια/ες παράμετρο/ους θες να ελέγχεις με το expression, και στο τέλος αποθηκεύεις τα όρια ελέγχου αυτού κάνοντας save του preset. Ακολουθώ τα βήματα όπως ακριβώς περιγράφονται στο manual και το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο... πειράζονται όλες οι παράμετροι αντί μόνο για τη μία που θέλω.

Όρεξη για διαφορετικές δοκιμές συνδεσμολογίας να έχεις και όλο και κάτι καλύτερο θα πετύχεις... πάντως μήπως απλά χρειάζεται να δοκιμάσεις και διαφορετικές ρυθμίσεις από το eq του ενισχυτή για να βρεις την άκρη; Το λέω γιατί σίγουρα με συγκεκριμένες ρυθμίσεις μπορεί να βγει μεγάλη μουντίλα... τελοσπάντων, από τους υπολογιστές δύσκολα να μπορέσουμε να σου πούμε οτιδήποτε που πιθανά να σε βοηθήσει από δω και πέρα. Αν πάντως εξακολουθείς να ανησυχείς μήπως τρέχει κάτι με τον ενισχυτή, παίξε και μία καρφί καρφί, και κατόπιν μία με ένα μόνο πετάλι στο λουπ για να δεις αν εντοπίζεται εκεί η διαφορά... αν όντως εντοπίζεται στο λουπ το πρόβλημα, τότε δοκίμασε να αλλάξεις τις λάμπες του (ή ρώτα κανέναν σχετικό με ενισχυτές - και ειδικά με Boogies - μπας και προτείνεται κάτι διαφορετικό). Αυτά από μένα. Καλή επίλυση του προβλήματος.

Καλησπέρα, Υπάρχει κάποιος κάτοχος του Flashback X4 που να χρησιμοποιεί κάποιο expression πετάλι για τον έλεγχο κάποιων παραμέτρων του; Αν ναι, θα ήθελα αν γίνεται να μου πει ποιο expression συγκεκριμένα, γιατί αγόρασα ένα Roland EV-5 (κατόπιν έγκρισης του TC Electronic Support, οι οποίοι μου απάντησαν σε σχετική μου ερώτηση ότι έχουν τσεκάρει το συγκεκριμένο μοντέλο και δουλεύει κανονικά σαν low impedance που είναι) και δεν μπορώ να κάνω τη δουλειά που θέλω. Θέλω να ελέγχω μόνο το delay level σε συγκεκριμένα όρια ανά preset, αλλά αυτό πέρα από το level, αυξάνει ή μειώνει αντίστοιχα και το feedback και το delay time (κι έτσι απειρίζονται οι επαναλήψεις και οι διάρκειες και προσεγγίζουμε το χάος). Όποιος μπορεί ας μου πει, για να ξέρω αυτή τη φορά να πάρω κάποιο expression που θα κάνει σίγουρα τη δουλειά (ή για να καταλάβω τι άλλο μπορεί να συμβαίνει).