fusionakis

Καλά ο τύπος έχει παίξει με τα πάντα, αλλά το standard του είναι να έχει πάντα ένα πετάλι drive μαζί του για να το χρησιμοποιεί πάνω από οποιονδήποτε Fender ενισχυτή μπορεί να βρει. Τις περισσότερες φορές αυτό είναι το T. Jauernig Gristle King (το έχω, εκπληκτικό overdrive/boost), αλλά κατά καιρούς δοκιμάζει και άλλα (π.χ. άλλο αγαπημένο του τελευταίων χρόνων είναι το Jetter GS124).

Έχουμε αντίθετη άποψη. ;) Μάλλον μυρίστηκαν χρήμα οι παρατρεχάμενοι και είπαν να τσιμπήσουν ό,τι μπορούν. Επόμενοι οι Skynyrd να πάρουν το κατιτίς τους από τους Scorpions (αντίστοιχη φάση "Simple Man" με "Always Somewhere" είναι η παραπάνω)... μόνη διαφορά ότι δεν έχουν τέτοια ανάγκη, οπότε δεν το κάνουν.

Πωω, αυτά είναι.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά σε 10 μέρες αυτά τα τέρατα (μαζί με το Remi Vignolo στα drums) έρχονται για 4 ζωντανές εμφανίσεις στο Half Note, στα πλαίσια της περιοδείας του trio του Moffett που λέγεται Nettwork.

Οι πιο πολλοί όταν σκέφτονται Parker το μυαλό τους πρέπει να πηγαίνει σε κάτι τέτοιο... Οι σειρές αυτές Fly Classic, Fly Deluxe και Fly Mojo για κάποιους είναι άσχημες, ενώ για άλλους (όπως εμένα) προκαλούν θαυμασμό, καθώς η εργονομία, πρωτοτυπία και ποιότητα κατασκευής είναι εκπληκτική. Παρόλα αυτά, είναι αλήθεια πως ο συνδυασμός πολύ λεπτό neck+βάρος πούπουλου λόγω πάνλεπτου σώματος+κέρατο που σου καρφώνεται στο στέρνο δεν είναι για όλους. Και μένα που μου μοιάζει σαν κιθάρα μια αξιόλογη κατασκευαστικά πρόταση για να την κοιτάζεις και να γεμίζει το μάτι σου (έχει ένας φίλος μου μία και δεν χορταίνεις να τη βλέπεις, αλλά να την πιάσω δεν μου βγαίνει ποτέ - ούτε αυτού ιδιαίτερα, κι ας μην το πολυλέει), από θέμα παιξίματος τη θεωρώ πολύ άοσμη. Ευτυχώς, η ίδια εταιρεία βγάζει και "κανονικές" κιθάρες, που έχουν και φυσιολογικότατο neck τύπου C, και φυσιολογικού πάχους σώμα, χωρίς αυτό το κέρατο-κούρβα που σου καρφώνεται στο στέρνο (έχοντας συνολικά βάρος κανονικής κιθάρας - όσο ελαφριάς πρέπει). Μιλάμε για τις σειρές Nitefly Classic και Mojo, που είναι ουσιαστικά super strats σε διάφορες παραλλαγές. Το ωραίο είναι ότι όταν νιώθεις ότι παίζεις φυσιολογική κιθάρα όπως αυτές, τότε εκτιμάς και την εκπληκτική αίσθηση της ταστιέρας των Parker (καθώς ναι μεν την ίδια κατασκευή ταστιέρας έχουν και τα Fly μοντέλα, αλλά τόσο λεπτά necks βολεύουν ελάχιστους)... που δύσκολα συναντάς κάτι παρόμοιο. Στα του θέματος, εγώ αντιπαθώ τις Explorer, Firebird και όλους τους λοιπούς αστερίες και αντίστοιχα μεταλλοκίθαρα (τόσο αισθητικά όσο και σαν κατανομή βάρους του οργάνου στο παίξιμο), όπως και μπουζουκοκίθαρα με υπερβολικό binding. Υ.Γ.: Όπως καταλάβατε αναφέρομαι στα παλαιότερα μοντέλα της Parker, τότε που όλη η κατασκευή γινόταν μία προς μία στην Αμερική. Για τις τωρινές φθηνότερες σειρές Radial κλπ δεν έχω άποψη προσωπική, φατσικά πάντως φαίνονται σαν λογική πιο κοντά στις τότε Nitefly (είναι και λογικό). Απλά δεν πρέπει να είναι τόσο ιδιαίτερα όργανα, πιο πολύ value for money επιλογές.

Πετάλια (τα χρωματισμένα είναι συνδεδεμένα στις 4 λούπες του ProgLooper) Πριν τον ενισχυτή: Budda Budwah WOBO ProgLooper [πάντα ενεργή κάποια από τις λούπες] T. Jauernig Gristle King overdrive/boost Dunlop Band Of Gypsys Fuzz Face mini Voodoo Lab Sparkle Drive Mod (Mod 3, clean blend control ελεγχόμενο από Option Knob GloKnob) MXR M234 Analog Chorus (χρησιμοποιείται σαν leslie simulator) BigFoot Engineering Octo puss octave TC Electronic Spark mini boost Vertex Landau Stereo Chorus Boss FV-500H volume pedal JAM The Big Chill tremolo Effects loop του ενισχυτή: Fulltone Deja'Vibe BBE Sonic Stomp sonic maximizer [πάντα ενεργό, για αυτό τοποθετημένο εκτός pedalboard] ZCAT Hold-Delay-Chorus (χρησιμοποιείται μόνο για τη "Hold" λειτουργία) TC Electronic Flashback X4 (presets ελεγχόμενα από Ernie Ball VP Jr. 25k expression pedal) ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Βασικοί Ήχοι - Συνδυασμοί στο ProgLooper: 1) Κρυστάλλινα καθαρά για συγχορδίες και αρπίσματα Κιθάρα --> TC Electronic Spark mini boost --> Vertex Landau Chorus --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [1ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay 2) Καθαρά κυρίως για solo παίξιμο Κιθάρα --> T. Jauernig Gristle King boost --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [2ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay 3) Overdrive τύπου Plexi Κιθάρα --> Voodoo Lab Sparkle Drive Mod --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [2ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay 4) High gain overdrive Κιθάρα --> T. Jauernig Gristle King overdrive --> Voodoo Lab Sparkle Drive Mod --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [2ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay 5) Fuzz Κιθάρα --> Dunlop Band Of Gypsys Fuzz Face --> Voodoo Lab Sparkle Drive Mod --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [2ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay Σημειώσεις: α) Αυτές είναι οι 5 βασικές διαδρομές. Τα υπόλοιπα πετάλια (wah, octave, leslie, tremolo, univibe, hold) χρησιμοποιούνται με οποιονδήποτε από αυτούς τους συνδυασμούς, δεν έχει νόημα να μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες. β) Περί gain structure: Οι γκαζοδιαδρομές 3, 4, και 5 (plexi, 2-stage overdrive, και fuzz) έχουν την ιδιαιτερότητα να εκμεταλλεύονται τη λειτουργία "Clean blend" του Sparkle Drive Mod, και το πώς αυτή ελέγχεται real-time μέσω του GloKnob (με το πόδι - ορίστε το link για όποιον δεν γνωρίζει σε τι αναφέρομαι: http://optionknob.com/). Κατά αυτόν τον τρόπο, και μιας που πάντα χρησιμοποιώ το mod 3 του Sparkle Drive Mod (που είναι voiced για old school Plexi ήχους) είναι εφικτή η μετάβαση σε όλο το εύρος του gain, πράγμα που εάν μάθεις να ζεις με αυτό, δύσκολα γυρίζεις πίσω... Πιο συγκεκριμένα: - μπορείς όντας στη διαδρομή 3 να ξεκινάς από ένα απόλυτα transparent overdrive τέλειο για chord παίξιμο, και όσο κινείς το GloKnob προς τα αριστερά, να προχωράς σταδιακά σε crunchier ήχους, τύπου SRV, AC/DC, μέχρι και να ψιλοπατάς περιοχή early Van Halen. - πηγαίνοντας στη διαδρομή 4, εισάγεται άλλο ένα gain stage, και αυτό σε συνδυασμό πάλι με το "clean blend" μπορεί να μεταφραστεί σε ξεκίνημα από πιο καθαρά-σκοτεινά overdrive, έως full range high gain ήχους με sustain στο Θεό, όλα αυτά με τη σταδιακή κίνηση του GloKnob από δεξιά προς αριστερά. Τα ίδια ισχύουν για fuzz ήχους στη διαδρομή 5 αντίστοιχα. Με λίγα λόγια αν κάποιος θέλει πολλά επίπεδα vintage overdrive ήχων στο setup του, δεν είναι αναγκαίο να έχει πολλά boost, overdrive και distortion πετάλια απαραίτητα. Εγώ το έκανα έτσι παλιότερα, αλλά όταν δοκίμασα το Sparkle Drive Mod με το GloKnob να ελέγχει το "Clean Blend" knob, ένιωσα ότι βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα.. διότι αφενός το ηχητικό εύρος δεν συγκρίνεται, αφετέρου η δυνατότητα που σου δίνεται για μικροδιορθώσεις ενώ παίζεις είναι μοναδική (και φυσικά γιατί γλιτώνεις και χώρο στο pedalboard). Βέβαια αυτό το πετυχαίνεις μόνο με το Sparkle Drive Mod, που έχει ήχο τύπου plexi στο mod 3, και όχι με το απλό Sparkle Drive που έχει ηχόχρωμα και εύρος gain αντίστοιχο με ένα tube screamer. Εννοείται πως άλλος μπορεί να πετύχει τον αντίστοιχο με το δικό μου high gain ήχο της διαδρομής 4 μη χρησιμοποιώντας 2 stacked overdrives πάνω σε ένα καθαρό κανάλι ενισχυτή, αλλά χρησιμοποιώντας μόνο το Sparkle Drive Mod πάνω σε ένα crunch κανάλι ενισχυτή. Εγώ απλά το κάνω έτσι γιατί μου είναι απαραίτητη και η διαδρομή 2 για καθαρό παίξιμο. Υ.Γ.: Όπως έγραψα και στο "Gear List", ο ενισχυτής είναι μια κεφαλή Mesa LoneStar Classic rackmount, και είναι ρυθμισμένη ως εξής: - 1ο κανάλι ρυθμισμένο για κρυστάλλινο καθαρό, - 2ο κανάλι ρυθμισμένο για καθαρό με ελαφρώς περισσότερο όγκο και λιγότερα πρίμα (και τα 2 κανάλια παίζουν στα 50 watts, στην TWEED ρύθμιση ισχύος, και χρησιμοποιώντας Tube Rectifier tracking)

Νέες προσθήκες και μικροαλλαγές σε bold. Υ.Γ.: Σε αναμονή για ένα Yamaha THR-10 για παίξιμο εντός σπιτιού.

Νομίζω η Vintage είναι ό,τι πρέπει. Εγώ είμαι super Strat τύπος, και ήθελα μια value for money Les Paul που να με καλύπτει σε επίπεδο ηχητικό κατά βάση. Πήρα τη Vintage V100 Lemon Drop το Γενάρη, και είναι ακριβώς αυτό που βλέπεις και ακούς εδώ:

Εδώ έπρεπε να το βάλεις. ;)

Locke και Calvary ωραιότατα (τρομερές ερμηνείς από Hardy και Gleeson αντίστοιχα), το θέμα είναι να γουστάρεις τη φάση τους, γιατί αμφότερες δεν είναι ταινίες για τον καθένα. Απλά εκπληκτική σειρά. Αυτοτελή επεισόδια Sci-fi πραγματείας, όχι αστεία. Απλά μην δει κανείς το πρώτο επεισόδιο, δεν του αρέσει, και την εγκαταλείψει... είναι μάλλον από τα πιο αδύναμα σαν concept (και πάλι ωραίο βέβαια), στα υπόλοιπα θα καραφλιάσει με αυτά που θα δει. Επίσης η σειρά μέχρι τώρα έδινε 3 επεισόδια ανά σεζόν. Τώρα τα δικαιώματά της αγοράστηκαν από το Netflix, και νομίζω τα επεισόδια θα γίνουν πολύ περισσότερα (πάνω από 10 ανά σεζόν), ευτυχώς κρατώντας τους ίδιους βρετανικούς συντελεστές.

Δεν είναι περίεργο που δεν σε κέρδισε, καθώς δεν είναι εύκολη ταινία, όπως δεν είναι καμία του τεράστιου Michael Haneke. Δες με την πρώτη ευκαιρία το "Cache" θα σου πρότεινα. Εμένα από εκεί άρχισε η πραγματική αγάπη για αυτό τον πραγματικό τιτάνα, και στην πορεία άρχισα να σκέφτομαι με άλλον τρόπο και να επαναξιολογώ τόσο το "The White Ribbon", όσο και τις υπόλοιπές του ("Funny Games", "Amour"). Είναι κατ'ουσία άλλο σινεμά, από αυτό που δεν σου ανοίγει διάπλατα τις πόρτες να το αγαπήσεις, αλλά σε ιντριγκάρει να αρχίσεις να βλέπεις αυτή την τέχνη κάπως διαφορετικά. Τώρα για την ταινία, δεν τη λες ακριβώς γερμανική, καθώς είναι αυστρογερμανογαλλική συμπαραγωγή. Επίσης δεν σχετίζεται ούτε νοηματικά, ούτε καλλιτεχνικά (σε επίπεδο κινηματογράφισης είναι άλλης κλάσης δημιουργία η "Λευκή Κορδέλα", και σε επίπεδο ουσίας είναι μια αυθεντική δημιουργία γεμάτη συμβολισμούς που υπαινίσσεται τα πάντα, αντί να τα εξηγεί) με τις άλλες 2 που ανέφερες... απλά το αναφέρω. Thanks man. Έχει πολύ υλικό από φιλμογραφία η λίστα, ελπίζω να βοηθήσει όποιον τον ενδιαφέρει να τσεκάρει ταινίες από τους συγκεκριμένους κυρίους.

3η λίστα μου για το Taste Of Cinema, οσκαρικής φύσεως λόγω εβδομάδας. 30 σπουδαίοι ενεργοί ηθοποιοί που δεν έχουν λάβει υποψηφιότητα για Όσκαρ μέχρι σήμερα: http://www.tasteofcinema.com/2016/the-30-greatest-living-actors-who-have-never-been-nominated-for-an-oscar/

(σε τιμές thomann αναφέρομαι) 1. Πετάλι boost ή low gain od: TC Spark Booster (98 €) ή TC mini Spark Booster (71 € - αν θεωρείς ότι δεν χρειάζεσαι τα άλλα 2 modes Fat και Mid) 2. Πετάλι High gain: Maxon SD9 distortion (99 €), ή Voodoo Lab Sparkle Drive Mod (171 €) για ευελιξία 3. Volume: Boss FV-500H (99 €)... Αν θες κάτι λίγο μικρότερο, υπάρχει το Boss FV-50H (92 €), και πολύ μικρότερο το volume της AMT, το οποίο δεν είναι φθηνότερο (109 €). 4. Chorus: MXR M234 Analog Chorus (109 €) 5. Delay: Αν κάνεις δουλειά με ένα delay και δεν χρειάζεσαι presets, πας στο TC Flashback mini (95 €). Αν χρειάζεσαι, TC Flashback X4 (211 €). - Κουρδιστήρι: TC Polytune Clip (42 €)... Αν θες πετάλι, Korg Pitcblack (50 €) - Τροφοδοσία: 1-Spot κάνεις μια χαρά δουλειά για αρχή (39 €) Αν θες να έχεις την άνεση των presets του delay, τα παραπάνω είναι γύρω στα 700 ευρώ, τα οποία για μένα είναι λίγο πολύ τα απαραίτητα για αυτά που περιέγραψες. Επίσης στις κατηγορίες των γκαζοπέταλων (1-2) αν θες κάνουμε ξεχωριστή μνεία, καθώς οι επιλογές είναι άπειρες. Αν θες τώρα κάποια έξτρα στολίδια here and there, ορίστε και αυτά: 6. Wah: AMT WH-1 (118 €) ή Dunlop Crybaby GCB95 LTD Run (98 €) 7. Univibe: MXR M68 Uni-Vibe (145 €) 8. Expression: Αν είσαι delay freak, για να κοντρολάρεις real-time τα presets ενός delay σαν του TC Flashback X4, παίρνεις ένα Roland EV-5 (55 €) και γουστάρεις. Συμπερασματικά, για μένα απαραίτητα είναι τα 1-5. Μπορείς να αρχίσεις από εκεί, να πάρεις και τα κατάλληλα patch cables, να δεις αν σου φτάνουν, κι αν σκέφτεσαι μετά από λίγο καιρό ότι θα χρειαστείς και κάτι από τα 6-8 (ή κανένα κομπρέσορα που π.χ. εγώ δεν θεωρώ καθόλου απαραίτητο), να πάρεις και το αντίστοιχο pedalboard που θα εξυπηρετεί το σύνολο των πεταλιών που σκέφτεσαι ότι θα χρειαστείς on the long run.

Νομίζω έκανες τις σωστές κινήσεις ώστε να αποκλείσεις κάποια βασικά ενδεχόμενα. Αν δεν είναι κάτι "κουφό" τελείως (π.χ. η ηλεκτρική εγκατάσταση του σπιτιού σου), λογικά το πρόβλημα είναι του ενισχυτή. Βάσει αυτού πήγαινέ το κατευθείαν σε τεχνικό να ξεγνοιάσεις. Αλλιώς κάνε δοκιμή να αλλάξεις τη λάμπα που σχετίζεται με το effects loop πρώτα.

Κρίνοντας από το καθαρό κανάλι του ενισχυτή στο παραπάνω βίντεο (δες ειδικά στη συνέχεια όταν παίζει με μία Eastman), μιας που δεν μπορώ να έχω προσωπική άποψη, μια χαρά μπορείς με αυτό σαν βάση, τη Les Paul σου κι ένα overdrive να πας προς τα εκεί. Το στυλ overdrive που μοιάζει να ταιριάζει καλύτερα θα ήταν κάτι σαν το Voodoo Lab Sparkle Drive Mod στο mode 1 (το έχω και για αυτό το προτείνω), που είναι drive στυλ Bonamassa και Eric Johnson, δηλ. ένα πιο full range tubescreamer πρακτικά. Άλλα αντίστοιχα πετάλια που θα σε πάνε εκεί (με μικρή επιφύλαξη γιατί δεν τα έχω παίξει) είναι τα JHS Angry Charlie, MXR FET Driver, BK Butler Tube Driver, Hermida Audio Dover Drive, Ibanez Tube King overdrive κλπ... Και με κάποιο από τα παραπάνω μαζί με τον ενισχυτή σου μπορεί να μην πιάσεις ακριβώς την παρουσία και την καθαρότητα γκαζιού του βίντεο που πόσταρες, οπότε τότε πιθανά να θες pedal stacking. Σε αυτή την περίπτωση δοκίμασε αν θες αυτό που σου περιέγραψα παραπάνω (overdrive+boost, με αυτή τη σειρά: overdrive-->boost... πάνω από το καθαρό κανάλι του ενισχυτή σου πάντα). Εγώ παρά το ότι ο ενισχυτής μου έχει fat και ωραία γκάζια στο 2ο κανάλι του, προτίμησα στην πορεία να το χρησιμοποιήσω σαν μια καθαρή βάση για να χτίσω το gain συνολικά από τα πετάλια, πετυχαίνοντας έτσι το στυλ γκαζιού που γούσταρα (επιρροές Landau, Henderson, και ήρθε σαν επιβεβαίωση ο ίδιος ο Timmons που με επηρέασε να πάρω το συγκεκριμένο ενισχυτή να κάνει κι αυτός στην πορεία τα ίδια - παίζει μόνο με το καθαρό κανάλι του ενισχυτή, και για το lead ήχο του με ένα JHS AT drive, που είναι ένα modded Angry Charlie... ο κύριος αυτός βέβαια παίζει στα 100 watts, με εντάσεις, και με τις δαχτύλες του θερίζει κόσμο με κάθε πενιά). Προφανώς αν έχεις ήδη κάποια πετάλια drive ή/και boost δοκίμασε να το δεις απλά διαφορετικά σε επίπεδο χτισίματος του συνολικού gain σου (αυτά που σου έγραψα πριν για πολύ volume και λιγότερο gain), αφού πρώτα δημιουργήσεις την κατάλληλη βάση από το καθαρό (ή με ελάχιστο crunch) του ενισχυτή σου. Δεν χρειάζεται κατ'εμέ να πεις κατευθείαν "ήρθε η ώρα να δώσω λεφτά για να πάρω το drive του Bonamassa" π.χ.. Αυτό πιθανά να μην χρειάζεται και καθόλου γενικότερα. ;)

Αν θες πες και σε τι κιθάρα-ενισχυτή πάνω. Προσωπικά βγάζω αντίστοιχο αποτέλεσμα πάνω στο 2ο κανάλι ενός Mesa LoneStar (το έχω ρυθμισμένο να είναι αντίστοιχα καθαρό με το 1ο κανάλι, και απλά να έχει ελάχιστα παραπάνω όγκο - παίζω στα 50 watts και στην tweed ρύθμιση του ενισχυτή), χρησιμοποιώντας ένα T. Jauernig Gristle King (το βασικό πετάλι του Greg Koch: http://www.tcjeffects.com/the-gristle-king-v3/), που είναι ουσιαστικά 2 πετάλια σε 1: ένα overdrive τύπου tubescreamer (αλλά χωρίς περιορισμένο bass response όπως τα γνωστά πράσινα πεταλάκια) που πηγαίνει σε ένα ωραιότατο clean boost. Το βασικό τρικ σε τέτοιου τύπου pedal stacking είναι να έχεις ψηλά τα volume και όχι τα gain. Κατ'αυτόν τον τρόπο (δηλ. overdrive-->boost, για να εξηγούμαστε) ανεβάζοντας το volume του overdrive αυξάνει το συνολικό γκάζι του ήχου, ενώ έχοντας ψηλά το volume του boost επιτυγχάνεις την επιθυμητή in-your-face μεγάλη και καθαρή παρουσία. Τέλος αν θες ακριβώς αποτέλεσμα όπως το συγκεκριμένο ηχητικό απόσπασμα, πιθανότατα θες και το tone του overdrive σχετικά χαμηλά. Δες τις ρυθμίσεις στο πετάλι μου για να καταλάβεις. Τα δύο δεξιότερα knobs είναι τα volume (το κόκκινο είναι το volume του boost, και το μπλε το volume του overdrive). Το αριστερά knob είναι το gain του overdrive, ενώ το δίπλα του είναι το tone.

Αυτή... Αν κρίνω από αυτά που ακούω, και από τις αντιδράσεις του Greg στο video, το headstock δεν θα είναι πρόβλημα.

Πρόλογος: Πριν ένα χρόνο είχα αγοράσει μια Dean Zelinsky Private Label Tagliare Std. (τότε ήταν σε κραυγαλέα προσφορά στο Thomann), κιθάρα χοντρικά αντίστοιχης κλάσης και τιμής με τις Vintage που συζητάμε εδώ. Η κιθάρα μου άρεσε από θέμα neck, ευκολίας με τα locking tuners, και είχε και συμπαθητικούς - αρκετά ήσυχους - μαγνήτες. Όμως την έδωσα γιατί δίπλα στο θεριό (αμερικάνικη Parker Midifly - φανταστείτε μια super strat με HSS συνδεσμολογία) δεν μπορούσε να βρει χρόνο παιξίματος, καθώς σαν φτηνή κιθάρα με χρήση τρέμολο ξεκούρδιζε, ενώ ήθελα και πιο "αλήτικους" μαγνήτες (η Parker έχει τέτοιους, και ήταν δύσκολη η μετάβαση). Και πάλι βέβαια ήταν πιο χρηστική κιθάρα - και για μένα καλύτερη - από μια Squier Classic Vibe. Ερώτημα: Ξαναφέρνω στο προσκήνιο αυτό το ξεχασμένο θέμα, για να δω αν υπάρχει κανείς να έχει στην κατοχή του, ή να έχει παίξει με μία από τις 2 κιθάρες του Thomas Blug (http://www.jhs.co.uk/vintageiconguitars.html), την V6MRTBG και την V6MRHDX ή "Summer Of Love". Από τα βίντεο στο Youtube φαίνονται πολύ τίμιες Strat, ενώ γενικά οι Vintage μοιάζουν να είναι από τις πολύ δυνατές εταιρείες σε "value for money" όργανα, κυρίως λόγω του ότι κρύβεται ο Trev Wilkinson από πίσω (ήδη τσίμπησα μία V100 lemon drop Les Paul, μιας που την είχα βάλει στο μάτι χρόνια τώρα, και εκεί η απόφαση ήταν πολύ πιο εύκολη). Πιο συγκεκριμένα, τα χαρακτηριστικά που με ελκύουν είναι: - locking tuners - no treble loss στο χαμήλωμα του volume control - γενικά καλό hardware, δηλ. μαγνήτες και τρέμολο - έξτρα hum-cancelling επιλογή Τουλάχιστον αυτά λένε τα reviews, που εντέλει σαν πιθανά αρνητικά στέκονται μόνο σε θέματα relic (που εμένα δεν με απασχολεί γενικά καθόλου): http://www.jhs.co.uk/reviews/PickupSept09_V6MRTBG.pdf http://www.jhs.co.uk/reviews/v6mrtbgguitarbuyer%20mar10.pdf Έχει κάποιος προσωπική άποψη; Το λέω γιατί έχω κάποια χρήματα στην άκρη και θα μπορούσα να πάρω την κιθάρα, αλλά δεν το έπραξα φοβούμενος ότι δεν θα μπορέσει να βρει χρόνο παιξίματος δίπλα στη βασική κιθάρα μου, λόγω κυρίως πρακτικών θεμάτων λειτουργικότητας όπως το τρέμολο (εντάξει, κατά τα άλλα δεν περιμένω από playability να μπορεί να ματσάρει την Parker - αυτό κι από αρκετά όργανα κάποιων χιλιάδων δεν το περιμένω -, απλώς με ένα αξιοπρεπές hardware σύστημα γενικά μπορεί να υπάρχει σαν εναλλακτική σε ορισμένες περιπτώσεις).

Μήπως να μεταφερθεί στα "πνευστά, έγχορδα και λοιπά όργανα" το θέμα;

Η 2η μου δημοσίευση στο Taste Of Cinema, αυτή τη φορά σχετική με σπουδαίες ταινίες (τον τίτλο μου τον άλλαξαν >:() στις οποίες πρωταγωνιστούν κυρίως μη επαγγελματίες ηθοποιοί... τσεκάρετε εδώ: http://www.tasteofcinema.com/2016/the-30-best-films-starring-mostly-non-professional-actors/ Υ.Γ.: Και σαν να μη έφταναν οι Bowie και Lemmy, σήμερα έφυγε από τη ζωή και ο Alan Rickman... έλεος ρε φίλε.

Μπράβο στα παιδιά (Φασουλάκη, Παξιμαδάκης πάντα κορυφαίοι).

Κι εγώ κάτοχος του Flashback X4 είμαι. Όπως μπορείς να διαπιστώσεις, τόσο από τα σχόλια σε αυτό το θέμα, όσο και από τα videos στο youtube και τα reviews γενικά στο internet, το Flashback X4 είναι από τα νέα industry standards, καθώς συνδυάζει ποιότητα, ποσότητα, λειτουργικότητα, και ευκολία με μοναδικό τρόπο. Τώρα για να πάει κάποιος σε ένα πετάλι σαν το Flashback Triple delay, πρέπει να ζητάει κάποια πολύ πολύ πολύ συγκεκριμένα πράγματα που δεν μπορεί να πάρει από μία μηχανή delay (νομίζω ότι λίγοι παίζουν τέτοια μουσική που να χρειάζονται τέτοια πετάλια, και μάλλον από αυτά που γράφεις ούτε και εσύ ανήκεις σε αυτή την κατηγορία). Τώρα το καλύτερο για σένα θα ήταν να απαντήσει και κανένας μπασίστας που χρησιμοποιεί delays, αλλά και να μην το κάνει, μου φαίνεται αδύνατο να πάρεις το Flashback X4 και να έχεις πρόβλημα σαν αυτό που περιέγραψες με τις παραμορφωμένες επαναλήψεις. Το ότι συνέβαινε με ένα αναλογικό delay (που τα αναλογικά πάντα κάνουν πιο μουντές τις επαναλήψεις) δεν είναι περίεργο... να συμβεί όμως με ένα πετάλι που μπορείς να κάνεις τα πάντα (από την απόλυτη διαύγεια μέχρι την απόλυτη μουντίλα, ανάλογα τον τύπο delay ή το toneprint), δεν νομίζω ότι υφίσταται σαν σενάριο. Σε περίπτωση που δεν γνωρίζεις, πέρα από την ευκολία των βασικών 3 κοντρόλς (delay time, feedback, delay level), μπορείς να κάνεις λεπτομερή επεξεργασία ενός τύπου delay μέσω του toneprint editor... οπότε αν κάτι σου αρέσει ηχητικά αλλά λίγο σου πικάρει το σήμα, το επεξεργάζεσαι λίγο μέσω του editor μόνος σου και έχεις το τέλειο delay για σένα... και πάλι βέβαια δεν νομίζω καν να χρειαστεί να μπεις σε τέτοια διαδικασία σε πρώτη φάση, παρά μόνο αν το κάνεις αργότερα για πειραματισμό. Συμπερασματικά, το Flashback X4 είναι από τις πιο ασφαλείς αγορές... προχώρα άφοβα.

Ήμουν κι εγώ σε παρόμοια φάση με σένα (είχα το Ventilator, και αυτό που άκουγα ούτε με κάλυπτε, ούτε και το feel του πεταλιού με έκανε να θέλω να το χρησιμοποιώ ιδιαίτερα). Για μένα προσωπικά το πρόβλημα εντέλει εντοπίστηκε στο όσο γαμηστερή προσομοίωση leslie speaker και να κάνουν αυτά τα πετάλια, μιλάμε και πάλι για ψηφιακά πετάλια με μειωμένη παρουσία σε σχέση με το dry sound. Και τα ψηφιακά modulation πετάλια, σε σύγκριση με τα αναλογικά modulation πετάλια, έχουν μεγάλη διαφορά τόσο σε παρουσία, όσο και σε φυσικότητα ακούσματος και παιξίματος. Επομένως η λύση που θα σου πρότεινα θα ήταν να αφήσεις στην άκρη τα digital leslie simulators, και να πας είτε σε κάποιο analog rotary πετάλι όπως το Hughes & Kettner Rotosphere (ή και το DLS RotoSim πιθανά), είτε σε ένα analog chorus που σε fast ρυθμίσεις να θυμίζει τον παλμό ενός leslie. Εγώ προς κάμποση έκπληξή μου διαπίστωσα ότι αυτό το κάνει τέλεια το MXR M234 Analog Chorus που πήρα, και το χρησιμοποιώ αποκλειστικά για αυτό. Σε ό,τι έχει να κάνει με το θέμα του thread, κατά καιρούς κάποια πετάλια είχα μπει στο τρυπάκι να τα ξανααποκτήσω, αλλά τελικά αποδείχθηκαν απλά συλλογιστικά βήματα προς νέου τύπου (συνήθως λογικές) αγορές. Εντέλει όμως δεν χρειάστηκε, παρά μόνο κάτι Boss LS-2 line selectors, την εποχή που δεν είχα ακόμα ένα προγραμματιζόμενο looping/switching system. Πάντως κι εγώ το RC2 το αποχωρίστηκα όταν βγήκε η είδηση ότι η Boss βγάζει το RC3, με περισσότερα saving presets, recording hour κλπ... με τη λογική ότι θα το δώσω για να πάρω κάτι καλύτερο. Αφού περίμενα λίγο καιρό να πέσει η τιμή του RC3 στη μεταχειρισμένη αγορά και αυτή δεν έπεφτε, ενώ ταυτόχρονα διάβαζα αρκετές γνώμες παντού περί του ότι το RC2 ήταν πιο εύχρηστο από το RC3, το μετάνιωσα ελαφρώς που δεν κράτησα το RC2.

1) Βασικά δεν περιέγραψες με τι ήχους παίζεις με αυτό το σεταπ, και ποιους ήχους από αυτούς δεν πετυχαίνεις με τους ενισχυτές των διαφόρων στούντιος που πάτε, ώστε να μπορούσαμε να κάνουμε πιο συγκεκριμένες προτάσεις. Όπως και να'χει, από αυτό που λες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι χρειάζεσαι ένα overdrive. Απλά αν τελικά προχωρήσεις στην αγορά κάποιου πεταλιού που θα σου αρέσει, θα δεις ότι πιθανότατα θα γίνει μέρος του κανονικού σου setup ούτως ή άλλως, οπότε υπό αυτή την έννοια θα μπορείς να έχεις μεγαλύτερη ομοιομορφία ήχων είτε όταν παίζεις εντός έδρας (χώρος που βρίσκεται ο ενισχυτής σου) είτε εκτός (τα διάφορα στούντιο και λοιπά προβάδικα). 2) Το μπάτζετ σου είναι ουσιαστικά χωρίς ταβάνι, οπότε μπορείς να αγοράσεις τα πάντα. Από αυτά που σου έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα, το 95% είναι πολύ ωραία πετάλια (προσωπικά από αυτά θα πρότεινα πρώτα τα Fulltone OCD, Lovepedal Kalamazoo, και Keeley modded Boss BD2). 3) Γενικά να έχεις υπόψη σου, ότι στα overdrive και distortions καμιά φορά μπορείς να βρεις ένα φτηνό πετάλι να σου κάθεται καλύτερα από ένα πανάκριβο boutique. Μην απορήσεις αν σου συμβεί στο μέλλον, είναι μέρος του παιχνιδιού. 4) Επίσης όσο περνάει ο καιρός και παίξεις με πολλά πετάλια αυτών των τύπων, θα δεις ότι οι βασικές διαφορές τους εντοπίζονται στις εξής παραμέτρους: i) αν είναι compressed (π.χ. tube screamers) ή open sounding (π.χ. OCD) ii) πόσο καλά καθαρίζουν με το volume knob της κιθάρας σου iii) πόσο καλό bass response έχουν (δηλ. όταν παίζεις με το πετάλι να μην χάνεις χαμηλές συχνότητες - άρα και συνολική παρουσία - που έχει ο ήχος σου όταν είναι ανενεργό), το οποίο αρκετές φορές καθορίζει και το γενικότερο feel του πεταλιού iv) ποιες συχνότητες των μεσαίων είναι τονισμένες, και τι δυνατότητες επεξεργασίας αυτών των περιοχών έχεις μέσω eq Από κει και πέρα κάθε πετάλι έχει άλλη ποιότητα κατασκευής, άλλο εύρος gain, διαφορετική bypass συνδεσμολογία (true bypass, buffered), και άλλες ευκολίες και δυνατότητες (π.χ. overdrive/boost πετάλια, ή διπλά overdrive πετάλια κλπ). Όλα παίζουν ρόλο, αλλά αν δεν είσαι πολύ extreme τύπος, θα δεις ότι είτε έτσι είτε αλλιώς μπορείς να βγάλεις καλό αποτέλεσμα από σχεδόν όλων των ειδών τα πετάλια, κι απλά είναι θέμα συνεργασίας πεταλιών-ενισχυτή, και δικιάς σου ωριμότητας σαν χρήστης στο να καταλήξεις σε κάποια που θα μείνουν κομμάτια του εξοπλισμού σου για πάντα. 5) Τέλος, ας κάνω και τη δικιά μου πρόταση (για πολλοστή φορά), που νομίζω ότι για κάποιον που έχει μια άνεση χρηματική, αλλά όχι εμπειρία χρηστική, είναι ιδανική. Μιλάω για το Voodoo Lab Sparkle Drive Mod, ένα πετάλι που στο δικό μου μυαλό είναι το κορυφαίο σε value for money έναντι όλων, καθώς κι ένα πετάλι που κοιτάει στα μάτια όλα τα παραπάνω πετάλια που αναφέρθηκαν ηχητικά. Κι αυτό γιατί: α) αφενός δεν είναι ένα πετάλι, αλλά 4 (η θέση . είναι tube screamer, η 1 είναι Bonamassa φάση overdrive με έμφαση στα low mids, η 2 με έμφαση στα high mids, και η 3 full-range overdrive όπως το Fulltone OCD) β) διαθέτει το εκπληκτικής χρηστικότητας Clean blend knob, με το οποίο μπορείς να μεταβαίνεις από overdriven ήχους σε boosted ήχους, χωρίς να χάνεις καθόλου παρουσία - άρα διαφορετική χρησιμότητα από το volume knob της κιθάρας, ή κάποιο volume pedal γ) έχει εξαιρετική ποιότητα κατασκευής, και ωραία φατσούλα δ) και τρομερή τιμή για αυτά που προσφέρει Δες και μερικά δείγματα: