Alex Raptakis

Καλά έκανες και το ανέβασες γιατί είναι πολύ καλό, μπράβο Γιώργο! Ο όλος ήχος είναι αυτό που "περίμενα" να έρθει, και ήρθε. Απόλυτα ικανοποιητικό για μένα.

Ταυτίζομαι με gmoukou κατά κάποιο τρόπο. Η καραντίνα δε βοήθησε καθόλου. Χρονικά δούλευα κανονικά (αν όχι παραπάνω), ενώ ταυτόχρονα ήμουν σπίτι μόνος για μήνες, και κάτι τέτοιο δεν οφελεί την ψυχολογία μου. Φέτος έχω γράψει μόνο 2 κομμάτια, ενώ θα ήθελα να είναι πάνω από 10. Είχα πάρα πολλή δουλειά, ευτυχώς-γιατί λύνει τα οικονομικά θέματα, αλλά δυστυχώς-γιατί πραγματικά δεν είχεις και πολύ χρόνο όταν δουλεύεις 15+ ώρες τη μέρα. Υποτίθεται ότι θέλω να την αφήσω τη δουλειά για να στραφώ 100% στη μουσική, αλλά ο χρόνος δε βοηθά. Έτσι όπως πάω, δε βλέπω διέξοδο, είναι ένας φαύλος κύκλος - δουλειά, κούραση, ανεπαρκής χρόνος. και όλα αυτά σε μια δουλειά που δε μου αρέσει καθόλου, αλλά τη χρειάζομαι. Θα σας τα πω αναλυτικά άλλη φορά όμως, γιατί περνάνε πολλά από το κεφάλι μου και θέλω να τα συζητήσω. Τα καλά νέα είναι ότι, στις 27 Αυγούστου ήταν ο γάμος του κολλητού. Δυο βδομάδες πριν, πέταξε την ιδέα να κάνουμε ένα wedding band, και να παίξουμε μαζί, μιας και η τελευταία φορά που παίξαμε ήταν πριν περίπου 10 χρόνια, όταν είχαμε μια hard-rock cover μπάντα (ο κουμπάρος και ο γαμπρός). Ενώ όλοι που θα συμμετήχαν είναι επαγγελματίες μουσικοί (και πολύ καλοί στα μάτια μου), εγώ είχα να κάτσω σε drums από τότε... Αλλά έτσι και έγινε. Κάναμε σε studio 2 πρόβες όλες κι όλες, βγάλαμε μιάμιση ώρα πρόγραμμα, και λόγω αυτού, ο γάμος έγινε πράγματι πολύ ξεχωριστός. Ουσιαστικά ήταν μια μίνι-συναυλία με γάμο. Δε περίμενα να πάει τόσο καλά, κανείς μας δε το περίμενε. Τώρα θέλουν να κατεβαίνω κάθε καλοκαίρι Κρήτη και να κάνουμε τουλάχιστον ένα τέτοιο liveάκι. Μακάρι να είχα χώρο και χρόνο για drums γιατί μου έχουν λήψει πολύ... Αλλά και αυτό είναι άλλο ένα θέμα που θέλω να θέσω. Ίσως είναι ώρα να το κάνω, θα προσπαθήσω μέσα στη βδομάδα.

Δυστυχώς το άκουσα από τα ηχεία του κακολάπτοπ της δουλειάς οπότε δε το ευχαριστήθηκα φουλ. Ίσως τα μπάσα είναι λίγο αδύναμα, και η φωνή να θέλει λίγο παραπάνω ένταση σε κάποια σημεία. Είναι όμως πολύ όμορφο, με μια φρεσκάδα ρε παιδί μου.Μπράβο! Ένσταση λίγο στην προφορά που μπορεί να βελτιωθεί πολύ και το ρίχνει νομίζω. Έχουμε κάπου να ακούσουμε και το punk? Είμαι περίεργος!

Ακούγεται κάπως θλιβερό βέβαια... αλλά εγώ ανοίγω τον υπολογιστή πριν καν ξυπνήσω και κλείνει μετά που θα κοιμηθώ. Η κάρτα ήχου έχει μόνιμα το καλώδιο συνδεδεμένο, και απλά το κουμπώνω στην κιθάρα. Το amp sim τρέχει με ένα κλικ μιας και έχει standalone πρόγραμμα. Ρυθμίζω τις εντασεις με faders που είναι δίπλα μου, και φυσικά αν θέλω να ηχογραφήσω έχω template που όλα είναι έτοιμα με ένα-δυο παραπάνω κλικς. Συνήθως λοιπόν η κιθάρα μπαίνει στον υπολογιστή όταν ο χρήστης έχει τους υπολογιστές στην καθημερινότητά του και τον βολεύει η όλη διαδικασία. Υποθέτω. Αλλιώς είναι πολύ μπίζιλο το όλο θέμα και δεν αξίζει, εκτός αν όντως δε θέλει κάποιος να πάρει ενισχυτή για κάποιο λόγο.

Σε αυτές τις τιμές μετράει πάρα πολύ το πώς αισθάνεσαι ΕΣΥ την κιθάρα. Υπάρχουν ναι μεν κάποια πολύ καλά κομμάτια, αλλά σίγουρα μην αγοράσεις στα τυφλά. Προτείνω να πας σε (τουλάχιστον) ένα μεγαλούτσικο μουσικό μαγαζί της περιοχής σου, και πιάσε όσες κιθάρες είναι στο εύρος τιμών που θέλεις. Πιάσε τις όλες, γρατζούνα λίγο, δες τι σου αρέσει, τι σε βολεύει, τι σου φαίνεται περίεργο, αν τις νιώθεις πολύ χοντρές, πολύ μικρές, κτλ. Ρώτα τον υπάλληλο για το μοντέλο που κρατάς και σημείωσε (είτε στο κεφάλι σου είτε σε χαρτί) τι σου άρεσε και σε πιο μοντέλο. Σύμφωνα με αυτά, μπορείς να κάνεις μια έρευνα σε online καταστήματα και με λίγη βοήθεια από το forum θα βρεις το κατάλληλο όργανο για ΕΣΕΝΑ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως οι από-κάτω έχουν πρόβλημα, καθώς υπάρχει άμεση επαφή του πατώματός σου με το ταβάνι του γείτονα και έτσι μεταφέρονται οι κραδασμοί. Γι αυτό ακούμε τα τριξίματα καρέκλας, πατήματα, χτυπίματα και τα σχετικά. Δεν έχω ακούσει ποτέ τρίξιμο καρέκλας από διπλανό διαμέρισμα, αλλά οι από πάνω ας πούμε φαντάζομαι κάνουν μετακόμιση καθημερινά. Είναι μάλλον που τα περισσότερα σπίτια είναι δεκαετίας 60-70, ανακαινισμένα το 80.

Τι εννοείς "δεν σηκώνει"? Μήπως απλά θέλει drivers? Μήπως υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα στον υπολογιστή? Απλά αν πάρεις εξωτερική, θα πρέπει να έχεις και ηχεία, γιατί αλλιώς θα δυσκολευτείς.

Είναι σίγουρο ότι χρειάζεται κάρτα ήχου? Εξαρτάται πάντα από το τι θες να συνδέσεις πάνω της, και πόσα σε πλήθος. Για παράδειγμα, πόσα ηχεία ή πόσα μικρόφωνα.

Το άκουσα από το κακολάπτοπ της δουλειάς που έχει απαράδεκτο ήχο οπότε δε μπορώ να πω κάτι για τη μείξη. Σαν σύνθεση μου άρεσε. Ωραίες φωνές και γενικά καλή επιλογή ήχων. Ολίγον επαναλαμβανόμενο για τα γούστα μου αλλά έχει ωραία ατμόσφαιρα όπως και να το κάνεις. Αυτό που με χτυπάει - και το χω ξαναεκφράσει σε άλλα κομμάτια, προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου η απαγγελία, ειδικά σε τέτοια κομμάτια που είναι πιο ατμοσφαιρικά.

Μια μικρή λίστα που νομίζω ότι θα ήταν καλό να γνωρίζεις (η σειρά δε σημαίνει κάτι): - Πεντατονική κλίμακα (5 θέσεις): ξεκινάς με την πρώτη και σιγά σιγά βάζεις την επόμενη στο ρεπερτόριό σου, και αφού νιώσεις βολικά μαθαίνεις να τις "μπλέκεις" και να τις εναλλάσεις. Ματζόρε και μινόρε (αλλάζει μόνο το από πού ξεκινάει η πρώτη νότα, αλλά οι θέσεις είναι ουσιαστικά ίδιες). Αργότερα μπορείς να βάζεις backing tracks και να προσπαθείς να αυτοσχεδιάσεις. - "Κανονικές" κλίμακες: Ισχύει το ίδιο με τις πεντατονικές, απλά έχεις και τις 7 νότες. Αρχικά ξεκινάς με μία οκτάβα, και στη συνέχεια με 2, και αργότερα με 3. Παίζε μέχρι θανάτου. - Συγχορδίες: Πρώτα τις ανοιχτές θέσεις και μετά τις υπόλοιπες. Το σύστημα CAGED μπορεί να σε βοηθήσει. Προσπάθησε να βρείς απλούς ρυθμούς για να ξεπάρει το χέρι σου και να αποκτήσεις muscle-memory, έτσι ώστε να τις πιάνεις γρήγορα, σωστά και ταυτόχρονα να υπάρχει μια ανεξαρτησία στα χέρια σου. - Βρες κάποια "εύκολα" κομμάτια που σου αρέσουν και σου δίνουν το κίνητρο να τα μάθεις και να μη βαρίεσαι. Προσπάθησε να τα βγάλεις με το αυτί στην αρχή, έστω και για 5-10 λεπτά για εξάσκηση του αυτιού. Αργότερα μπορείς να ψάξεις tabs και να δοκιμάσεις να τα παίξεις - πάντα πρώτα πολύ αργά. Όταν κάνεις λάθος, παίξε το ΟΛΟ από την αρχή. Όλα αυτά με μετρονόμο, σιγά σιγά και όποτε νιώθεις κάτι να γίνεται εύκολο, ανέβαζε τον κατά 5 ή 10 bpm το πολύ. Αν νιώθεις ότι πονάς (πολύ) στον καρπό ή κάπου αλλού, σταμάτα γιατί μάλλον κάτι κάνεις πολύ λάθος. Θα βγάλεις σίγουρα βούσκες στα δάχτυλα, αλλά σιγά σιγά θα αποκτήσεις μικρούς ομοιόμορφους κάλλους και δε θα νιώθεις τίποτα.

Καθαρισμός + βάψιμο ίσως αρκούν για να μην το καταλαβαίνει ένας καπνιστής. Άλλοι λένε ότι η τσιγαρίλα φεύγει μόνο αν ρίξεις τον τοίχο...

Αν και το άκουσα στα κακοηχεία του κακολάπτοπ της κακοδουλειάς, μου άρεσε πολύ. Το βλέπω άνετα να είναι ένα main-menu theme σε ένα παιχνίδι μυστηρίου, τουλάχιστον indie, αν όχι εταιρικών προδιαγραφών.

Πούλα τη και πάρε Τελε.... oh wait...

440 hz = 440 επαναλήψεις το δευτερόλεπτο. Ακόμα και μια έκρηξη να βάλεις σε αυτή τη συχνότητα, θα ακουστεί σαν Λα. Η μουσική δεν είναι τίποτα άλλο από το πόσο γρήγορα ακούμε το οτιδήποτε. Η ταχύτητα αυτή καθορίζει το πώς αντιλαμβανόμαστε το pitch. Τα παραπάνω που έγραψες ισχύουν αν μιλάμε για εντελώς συνθετικούς ήχους τύπου sinewave. Τότε ναι, αν είσαι +- 25 στα 440, τότε θα είσαι γύρω από τη Λα. Αλλά επειδή οι φυσικοί ήχοι έχουν επιπλέον συχνότητες (πχ θόρυβο και overtones), τότε είναι αδύνατο να αντιληφθούμε ένα μικρό boost ενός εύρους συχνοτήτων ως αύξηση pitch. Αν φυσικά το παρακάνουμε, τότε ναι θα το ακούσεις σαν Λα. Αν πάρεις ένα EQ με 1 notch (πχ με την τεχνική swiping για να βρεις "κακές" συχνότητες σε ένα mix, τότε θα ακούσεις ξεκάθαρα το pitch. Ένα παράδειγμα μείωσης "κακών" συχνοτήτων:

Και μένα μου άρεσε πολύ, φτιάχνει μια όμορφη αλλά μυστήρια ατμόσφαιρα. Από άποψη μείξης θα ήθελα λιγότερα μπάσα, ειδικά όταν μπαίνει το κρουστό, γιατί γίνεται λίγο χαμούλης.

Απλό, λιτό, στο χρόνο, καλά εκτελεσμένο. Βέβαια σε τόσο απλά κομμάτια, συνήθως υπάρχει φωνή που αυτή το διαφοροποιεί και του δίνει αξία (βλ όλα τα 4-chord songs). Η μείξη είναι κάτω του μετρίου για τα δικά μου γούστα. Οι ψηλές είναι ανύπαρκτες, λες και έχει βάλει high-cut επίτηδες στο master. Δεν υπάρχει ίχνος μπάσου, και η lead κιθάρα παραείναι υγρή νομίζω. Όλα αυτά φτιάχνουν εύκολα βέβαια! Ο ήχος δεν είναι αρκετά μεταλικός. Είναι κάπου στο hard-rock νομίζω. Επίσης ίσως επειδή είναι προς την upbeat μεριά δε το "νιώθεις" για μέταλ. Υπάρχουν ναι μεν upbeat metal κομμάτια αλλά έχουν πολύ μεταλικό ήχο, που δεν χωράει δεύτερη σκέψη για το αν είναι ή δεν είναι μέταλ.

Δεν είναι κακό. Νομίζω η φωνή είναι πολύ ψηλά, και σίγουρα πολύ κοντά στο μικρόφωνο. Τα plosives ακούγονται πολύ, ειδικά τα Π. Θα σε εμπιστευτώ για την προφορά γιατί δε κατέχω γρί αρχαία, αλλά μου ακούγεται περίεργα. Δηλαδή ένα ύψιλον ακούγεται σαν "ου", λες και το τραγουδάει ο Ρουβάς, ένα ήττα ακούγεται σαν "ε", και τα κάππα σα να τα λέει Ηρακλειώτης. Επίσης στο βίντεο οι στίχοι φαίνονται πολύ χύμα. Αλλού βγαίνουν εκτός οθόνης, αλλού προσπερνούνται, αλλού απλά φεύγουν πριν προλάβεις να τους διαβάσεις. Και η γραμματοσειρά χάλια :P

Εμένα μου αρέσουν οι αλλαγές! Και εδώ επίσης φαίνεται τέρμα ότι το VST είναι πολύ περιορισμένο. Νομίζω το τερμάτισες ;)

Μη μπερδεύεις το programming με το quantizing ;) Ούτε εμένα μου αρέσει το quantizing. Το programming είναι το post editing των vst, με ότι κι αν επέρχεται. Το quantizing είναι κομμάτι του programming, αλλά όχι το μόνο. Για μένα το programming είναι να βρω που είναι το σωστό legato, δυναμικές και σωστά crossfades, vibrato, και keyswitches. Μακάρι να ήξερα να έπαιζα τσέλο ή βιολί, γιατί για μένα χάνεται όλο το συναίσθημα στο VST. Ίσως κάποια στιγμή να πάρω. Αλλά ακόμα και ηλεκτρονική drums που θέλω να πάρω, φοβάμαι μην ενοχλεί, μιας και δεν έχω στούντιο - πόσο μάλλον ένα ακουστικό όργανο - που αν δε ξέρεις να παίζεις, τσιρίζει...

@Πάνος Χελιδόνης Διαφωνώ κατά 99%. Άλλο το performance, άλλο η σύνθεση, είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Κάποιος μπορεί να είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ περφόρμερ και να μη μπορεί να παίξει τίποτα live, ακόμα και μετά από 100 takes, αλλά η συνθετική του αντίληψη να είναι ακραία. Το ίδιο ισχύει και ανάποδα, ένας τρελός περφόρμερ να μη μπορεί να συνθέσει, να μην έχει καθόλου φαντασία, κτλ. Επίσης, αν θες να έχεις ρεαλιστικό αποτέλεσμα, το programming δε το γλιτώνεις. Άλλο όμως να γράφεις (σε midi/synth) πιάνο, και άλλο πχ σόλο βιολί, που λόγω της φύσης του οργάνου δε μεταφράζεται τέλεια στα πλήκτρα. Eκτός αν φυσικά προσλάβεις μουσικούς - ή αν ακόμη καλύτερα ξέρεις ο ίδιος να παίζεις το όργανο, τότε ναι, αυτό είναι το τέλειο. Αρκετοί τοπ συνθέτες είναι multi-instrumentalists. Κιθάρα, μπάσο, drums, να τα παίξω ναι. Θα μου πάρουν ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ takes γιατί είμαι τρόμπας, αλλά θα το βγάλω και θα γουστάρω. Τι να κάνω όμως που θέλω να γράψω τσέλο, ghuzeng, erhu, ή sakuhachi? Ούτε να τα παίξω μπορώ, ούτε καν να τα αγοράσω.

ΤΙΝΑΦΤΟΡΕ?

Αν και δεν προσδιορίζεις το "πιο σοβαρά" (αν θες να πας επαγγελματικά), με χτύπησε ακαριαία το παραπάνω. Το 2016, είπα θα τα αφήσω όλα και θα ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Ξεκινώντας κυριολεκτικά από το 0, έτρεχα να προλάβω, μιας και ένιωθα ότι ήταν ήδη αργά (παρόλο που ήμουν μόλις γύρω στα 25). Ναι μεν έφτασα σε ένα καλό επίπεδο για τον καιρό που ασχολήθηκα, αλλά κατέληξα να καταστρέφομαι ψυχολογικά από αυτό, και εν τέλη, είχα κενά που λόγω συνήθειας ήταν πλέον δύσκολο να καλυφθούν. 3 χρόνια μετά, παρόλο που είχα πλέον γίνει επαγγελματίας, τα παράτησα γιατί αντιλήφθηκα ότι δεν ήταν για μένα - άσχετο βέβαια. Και τώρα με τη σύνθεση το ίδιο κάνω, γιατί είμαι ακόμη μεγαλύτερος και πρέπει να φτάσω αυτούς που έχουν πτυχία και γνώσεις. Βιάζομαι και φυσικά και ψυχολογικά, και προσωπικά δε ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Ισχύει όμως αυτό που λέει ο Γιώργος, ότι πρέπει να πέσεις στα βαθειά, να το δεις στην πράξη. Γράφε κομμάτια αβέρτα, ακόμα και αν δεν καταλήγουν σε κάτι τελειωμένο. Αυτό βέβαια συνδιάζεται με πολύ feedback από τρίτους, μιας και το μάτι και το αυτί μας συνηθίζει και δε καταλαβαίνει τυχόν προβλήματα.

@Ali Barout Κατάλαβα τι λες, αλλά αυτοί είναι πολύ λίγοι, και συνήθως έτσι έχουν μάθει ή είναι της παλιάς σχολής (φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις). Εγώ προσωπικά έχω δει μόνο 1-2 "νέους" που δουλεύουν έτσι. Πλέον τη δουλειά αυτή την αναλαμβάνουν οι ενορχηστρωτές, όχι οι συνθέτες. Ο "μοντέρνος" συνθέτης (αυτός δηλαδή που θα γράψει μουσική για μια AAA ταινία ή ένα video game, θα τα γράψει όλα σε ένα DAW, και μετά κάνει print τα stems και τα δείνει εκεί που πρέπει να τα δώσει για να συνεχιστεί η γραμμή παραγωγής. Εξ άλλου τα deadlines είναι πολύ στενά και απαιτητικά που δεν προλαβαίνουν να τα κάνουν όλα. Ο μεγάλος Trevor Morris έχει πει το "2 λεπτά τελειωμένης μουσικής ανά ώρα", που οκ είναι υπερβολή. Άλλοι αφιερώνουν περίπου 1 μέρα σε ένα cue, το πολύ, γιατί την επόμενη θα έρθει το επόμενο, κτλ. Αυτό που λες στο τέλος βέβαια είναι και αυτό που μετράει. Πρέπει απλά να το πολεμάμε και να μη πελαγώνουμε, αν και αρκετές φορές είναι αναπόφευκτο...

Και ναι και όχι. Ναι - για τους μεγάλους συνθέτες, που έχουν το budget να προσλαμβάνουν ολόκληρες ορχήστρες για κάθε έργο τους. Εκεί το programming είναι απλά ένα mockup, αν και αρκετές φορές κρατούν κομμάτια των vst για να γεμίζει περισσότερο, αλλά σίγουρα χρησιμοποιούν αρκετά stems που δε μπορούν να παιχτούν (drones, pads, sub hits, κτλ). Γενικά στο "τελευταίο" στάδιο, υπάρχει ολόκληρη γραμμή παραγωγής, και αρκετές φορές ο συνθέτης δε κάνει καν την ενορχήστρωση. Όχι - για όλους τους υπόλοιπους, που τα budget είναι τόσο μικρά, που αρκετές φορές πρέπει ο ίδιος ο συνθέτης να κάνει σύνθεση, ενορχήστρωση, παραγωγή, μείξη και mastering. Όσο αυξάνεται το budget σου, τόσο μπορείς να προσλαμβάνεις κόσμο.

Αυτό είναι? To βρήκα στο Google πάνω πάνω, ίσως χρησιμεύσει σε όσους ενδιαφέρονται! Θα το τσεκάρω και εγώ εννοείται, δε το γνώριζα! RIMSKY-KORSAKOV, Nicolai - Orchestration (TEXTO).pdf Τώρα το αν χρειάζεται μίνιμουμ προγραμματισμός σε μια καλή εκτέλεση... τι να πουν και αυτοί που γράφουν με CSS ή ακόμα χειρότερα με LASS...