Alex Raptakis

Ρε συ είναι πολύ καλό! Νομίζω ότι καλύτερο έχω ακούσει από σένα. Πολύ ωραίοι ήχοι, και εκτέλεση, και όλα. Λιιιιιιγο μου χτυπάει το μπασάκι αλλά λίγο. Μπράβο!

Το να λες ότι είστε indie αυτόματα διαγράφεις την έννοια του μεγάλου κοινού, ειδικά αν περιορίζεστε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ αγγλόφωνο. Δε κατάλαβα καν γιατί βάζεις το Ελληνικό. Τόσο χάλια είναι η προφορά του τραγουδιστή σας?... Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Αν μου λεγες pop, trap, λαικό ή και τα τρία μαζί, θα σου λεγα ναι, το μεγάλο κοινό είναι υπαρκτό και σε περιμένει. Όλα αυτά που λες φωνάζουν single και μόνο singles μέχρι να πεθάνει ο Χαιλάντερ. Κάαααποια στιγμή όταν έχετε χρόνο, μεράκι και χρήμα, βγάλτε ένα μικρό concept album και κάντε special promotions, event, παρουσιάσεις, teasers και όλα τα σχετικά. Αλλά και μετά πάλι singles θα πρέπει να κάνετε.

Δύο είναι οι ερωτήσεις: 1) Ποιο είναι το κοινό σου? 2) Ποιος είναι ο "σκοπός" του κομματιού/τραγουδιού/άλμπουμ? Τα singles γενικά σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να προωθηθούν και να ακουστούν. Άμα δει ο άλλος album, δύσκολο να κάτσει να το ακούσει όλο. Ειδικά αν δε σε ξέρει, παίζει να βαρεθεί μόνο στην ιδέα. Το είδα και γω με το δικό μου album που ήταν μόλις 30 λεπτά, και ακόμη και φίλοι μου δεν έκατσαν να το ακούσουν. Το ίδιο πρόβλημα παίζει και με τα κομμάτια μεγαλύτερης διάρκειας, ιδιαίτερα αν μιλάμε για πιο progressive καταστάσεις, με κομμάτια που έχουν πολλές αλλαγές σε ρυθμούς και μουσικά θέματα. Δεν είναι τυχαίο που τα pop είναι πάνω κάτω στα 3 λεπτά, και οι DJ παίζουν το πολύ ένα κουπλέ και ένα ρεφραίν. Πιστεύω ότι το album είναι απαραίτητο όταν η ιδέα είναι "μεγάλη" ή/και τα κομμάτια που περιέχει μοιράζονται κάποια κοινά στοιχεία. Αυτά θα μπορούσαν να είναι από τον ίδιο ήχο, μέχρι μια ιστορία που έχει συνοχή (concept album). Θα πω επίσης ότι τα album αρκετές φορές είναι παγίδα. Τα περισσότερα album έχουν 1-2 καλά κομμάτια, και τα υπόλοιπα ξεχνιούνται στο χρόνο γιατί απλά ίσως δε φτιάχτηκαν με την αγάπη που έπρεπε, αλλά με σκοπό το να γεμίσει το album. TLDR: Αν θες να πεις την ιστορία σου, τότε πες την όπως είναι καλύτερο για αυτήν και για σένα, όχι για το κοινό. Αν θες να πάρεις views, τότε single.

Super! Συμφωνώ σε όλα με gkourmoul, αλλά παραμένει πολύ ευχάριστο και σαν ιδέα και σαν εκτέλεση. Λίγο οι εντάσεις να φτιαχτούν και θα είναι φοβερό.

Μου φαίνεται ή είστε λίγο ξεκούρδιστοι ρε παιδιά?

Μπράβο σε όλους! Πολύ ωραίο αποτέλεσμα, και σίγουρα πολύ ωραίο backing track! Εγώ το προσπάθησα λίγο αλλά δε μου βγαινε καθόλου 80s... δεν έχω πολλά τέτοια ακούσματα. Χαίρομαι όμως γιατί όλες οι συμμετοχές είναι πολύ καλές και δένουν πολύ ωραία μεταξύ τους! Μπράβο σε όλους και πάλι!

Τρομακτικά μου ακούγονται αυτά που γράφετε. Υποτίθεται ότι πας σαν ταπεινός μαθητής, όχι σαν δημοσιογράφος... Εγώ σκέφτομαι το σεμινάριο λόγω θεματικής ενότητας, όχι τόσο το masterclass γιατί δίνω λίγο περισσότερη έμφαση στο πιάνο αυτό τον καιρό λόγω σύνθεσης, και νιώθω πολύ αρχάριος στην κιθάρα για να με συμβουλέψει ένας σαν τον Gus. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα όμως. Θα το σκεφτώ λίγο ακόμα.

https://halkidonio.gr/gus-g-seminario-kai-masterclasses/ Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο επιτυχημένους Έλληνες κιθαρίστες στο εξωτερικό θα κάνει σεμινάριο Songwriting, τεχνικής και Music Business, ενώ και θα ακολουθήσει ξεχωριστό masterclass που μέσα από το παίξιμο του κάθε συμμετέχοντα, ο Gus G θα αναπτύξει αντίστοιχα θέματα και τρόπους προσέγγισης, πάντα πάνω στην ηλεκτρική κιθάρα. Το σεμινάριο σκέτο κοστίζει 30€, το Masterclass 85€, και μαζί κοστίζουν 100€ (αντί 115€). Θα γίνει στο Χαλκηδόνιο Ωδείο που βρίσκεται στη Νέα Φιλαδέλφεια και οι θέσεις είναι προφανώς περιορισμένες. - Σάββατο 30 Οκτωβρίου στις 1.30 μ.μ - Κυριακή 31 Οκτωβρίου στις 11.00 π.μ

Δε γελάνε με το lick, γελάνε με τον παράξενο και μη-βολικό δαχτυλισμό. Όσο μεγάλωνα και έπαιζα μπουζούκι στο σχολείο, ο Χιώτης ήταν το είδωλό μου. Είχα αγοράσει τον live δίσκο που έπαιζε ο Θανάσης Βασιλάς. Ακόμα το ακούω και παιθαίνω την πλακάρα μου. Δε μπορεί να αντιληφθεί το μυαλό μου την τελειότητα αυτού του σόλο (από το συγκεκριμένο live).

Απλό χαλαρό, οκ επαναλαμβανόμενο αλλά είναι τέτοιο το είδος έτσι κι αλλιώς. Μου άρεσαν και οι ήχοι που διάλεξες!

Απλό αλλά καλό σαν σύνθεση. Δε ξέρω γιατί βάζεις πάλι αυτό το ντουμπλάρισμα στη φωνή, καταστρέφει όλο το κομμάτι. Επίσης θα πρέπει να κόβεις ή να κάνεις mute όλα τα μέρη που δε τραγουδάς γιατί ακούγονται τα lip smacks και είναι αρκετά ενοχλητικό, ιδιαίτερα αν ακούει κανείς με ακουστικά.

Μου άρεσε πολύ, αν και επειδή θυμάμαι και το προηγούμενο που είχες ανεβάσει, καταλαβαίνω ότι χρησιμοποιείς το ίδιο VST για τα φωνητικά και μου φαίνεται περίεργο. Αλλά μου άρεσε. Μου άρεσαν πολύ και τα κρουστά στη μείξη.

Το ακούς και λες αυτό είναι ΣΦ! Η κιθάρα που είναι στα αριστερά και παίζει Φα-Μι στο κουπλέ μου φαίνεται να φεύγει λίγο χρονικά πού και πού, αλλά κατά τ'άλλα είναι πολύ καλό!

Πολύ καλό, νομίζω ότι πιο δυνατό έχω ακούσει από σένα! Εγώ θα ήθελα λίγο διαφορετική μπότα, έστω λίγο με EQ, γιατί νομίζω παραγεμίζει, σε σημείο να πάει να μπερδευτεί με το ταμπούρο. Επίσης κάτι δε μου κάθεται καλά σε αυτό που παίζει το synth στο 1:16, αλλά οκ γούστα είναι αυτά ;)

Μου άρεσε σαν μελωδία. Τα βιολιά θα μπορούσαν να είναι πιο φυσικά όπως προειπώθηκε αλλά με χάλασαν περισσότερο τα κρουστά. Ιδιαίτερα στα πιο ορχηστρικά μέρη, τα tom μου χτυπάνε (χα-χα) άσχημα, και τα πιατίνια μου ακούγονται πολύ ψευτο-midi...

Προφανώς έχει "όνομα" στην αγορά, αλλά το θέμα είναι το πού θα προσπαθήσεις να το "πουλήσεις". Πχ αν κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα σε έναν πιτσιρικά, ίσως η μαμά του να εντιπωσιαστεί περισσότερο από το πτυχίο του ωδείου με όνομα. Ένα πιο ακριβό ωδείο (και οποιαδήποτε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα) ίσως έχει πιο γνωστούς καθηγητές, πιο καταξιωμένους, περισσότερες απαιτήσεις στο να τους προσλάβουν (ο ρόλος του ανταγωνισμού). Ανάλογα και το πόσο γνωστό είναι, ίσως έχει περισσότερα τμήματα, πιο εξατομικευμένη εκπεύδευση/πρόγραμμα σπουδών. Δε σημαίνει ότι οι καθηγητές στο δημοτικό ωδείο της γειτονιάς είναι χειρότεροι - μπορεί κάποιος να είναι και κλάσεις ανώτερος, με περισσότερο μεράκι και λιγότερες πιθανότητες να έχει καβαλημένο καλάμι. Με άλλα λόγια, ποτέ δε ξέρεις. Εικάζω. Το καλύτερο πάντα είναι να πας σε συνάντηση, να κάνεις τις ερωτήσεις σου, κτλ - και αφού πας, κρίνεις και βλέπεις τι και αν σου κάνει. Δε σε αναγκάζει κανείς να μείνεις στην αρχική σου επιλογή.

Πτυχίο από ωδείο είναι και του Νάκα, αλλά ως προς τι να είναι πιο "δυνατό" που λες? Στο δημόσιο (πχ μουσικό σχολείο) δε νομίζω να μπαίνεις με πτυχίο ωδείου. Τώρα αν θες να διδάξεις και συ σε ωδείο ή ιδιαίτερα, τότε νομίζω εξαρτάται από το όνομα του καθηγητή περισσότερο, και από προσωπικές διασυνδέσεις.

Πολύ τα χαίρομαι αυτά τα τυπάκια, πραγματικά.

Είμαι τόσο μυστήριος ε? Μάλλον θέμα για άλλο νήμα αλλά, είναι γενικά γνωστό το πρόγραμμα? Έχουμε ακούσει κάτι γι αυτό?

Θα μαζέψω πληροφορία και θα σας πω! Το πρόγραμμα είναι Film Scoring, και προς το παρόν ξέρω ότι λέει το site. Δύο χρόνια, μια φορά τη βδομάδα. Ελπίζω να αξίζει τον κόπο.

Το να σε τοποθετίσουν στο 5ο με τέρμα το 8ο, ε δε το λες και αρχάριος, ειδικά όταν μιλάμε για κάποιον αυτοδίδακτο. Αυτό σημαίνει ότι έχεις αντίληψη, "αυτί", και το σημαντικότερο από όλα - ξέρεις να δουλεύεις μόνος σου και βγάζεις αποτέλεσμα. Μη ρίχνεις τον εαυτό σου. Αγκάλιασε αυτό που έχεις καταφέρει και θα καταφέρεις ακόμη περισσότερα, να είσαι σίγουρος. Για να "ξεφύγεις" όμως σίγουρα θα χρειαστείς καθηγητή, ο οποίος θα είναι καθοδηγητής σε αυτό το ταξίδι. Η Jazz έχει πολύ βάθος και δυσκολία. Θέλει πολλές θεωρητικές γνώσεις (ίσως πιο πάνω δε πάει), φαντασία, και σίγουρα ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης. Ακόμα όμως και σε ωδείο να πας, πάλι ατομικό δεν είναι το μάθημα? Έτσι νομίζω, μπορεί όμως να κάνω και λάθος. Σίγουρα το ωδείο θα σε φέρει με άτομα του κύκλου, θα φτιάξεις μουσικές παρέες, θα σχηματίσετε γκρουπάκια (είτε λογω προγράμματος είτε λόγω παρέας) και από κει και πέρα οι πιθανότητες είναι μόνο με το μέρος σου. Στα ιδιαίτερα ίσως να έχεις λίγο παραπάνω επικοινωνία με τον καθηγητή, και ίσως μια πιο προσωποποιημένη σχέση. Αλλά εγώ το ωδείο θα διάλεγα. Έχω ένα πολύ καλό φίλο που έκανε μεταπτυχιακό Jazz αυτοσχεδιασμό στο Νάκα στην Αθήνα, και είναι πολύ ευχαριστημένος (και είναι και πολύ καλός). Του μένει μόνο να κάνει την τελική συναυλία για να πάρει το πτυχίο (που πήρε παράταση λόγω Covid και απόστασης μιας και πλέον μένει Κρήτη). Επίσης ψιλοάσχετο, σήμερα έκλεισα συνάντηση στου Νάκα για τέλος του μήνα, για άλλο πρόγραμμα όμως. Εγώ σου εύχομαι καλό ταξίδι! Είναι δύσκολο και δίχως τέλος, αλλά είναι όμορφο και για μένα αναντικατάστατο!

Ε καλά $4,199 δεν το λες και σπέσιαλ τιμή για Majesty. Ίσως δε θέλουν να βγάλουν σε κανονική παραγωγή το fan fret της υπόθεσης, ιδιαίτερα σε 8άρι. Σίγουρα ο πιο κερδισμένος είναι ο Petrucci...

Είναι μια καλή προσπάθεια, θυμάμαι και την πρώτη εκδοχή που μοιράστηκες. Νομίζω πως υπάρχουν θεματάκια στη μείξη, κυρίως στα φωνητικά. Μου ακούγονται σαν να έχει γίνει ηχογράφηση από τηλέφωνο - δεν έχει καθόλου λεπτομέρια, ιδιαίτερα στις ψηλές συχνότητες. Τα ντουπλαρισμένα φωνητικά ("Κραυγή") μου ακούγονται πολύ πρόχειρα και είναι αρκετά δυνατά, πρέπει να γίνει καλύτερος διαχωρισμός. Το μπάσο μου φάνηκε λίγο ψηλά, και λίγο αδιάφορο στον ήχο (ακούγεται πολύ clean και ίσως να μη ταιριάζει τόσο) - αλλά είναι προσωπική άποψη. Υπάρχουν και μικρά προβληματάκια timing στις κιθάρες, όπως στο 0:40 και στα σόλο.

Οι Majesty έχω ακούσει ότι είναι από τα καλύτερα και πιο καλοφτιαγμένα όργανα εκεί έξω. Κρίμα που θα βγάλουν μόνο 100, είμαι σίγουρος ότι θα πουλούσε αρκετά. Και αυτό το χρώμα... ουφ...

Το ζητούσαν στα σχόλια και το έκανε ε? Φοβερός. Φαίνεται να έχει μάθει να ακούει. Για "λάθη" δε σχολιάζω, ο ίδιος ο Lars δε το παίζει ακριβώς το ίδιο Οκ, όλο και κάπου θα το χει ακούσει αλλά θα ήταν τόσο στο background που δε παίζει να το έχει αποθηκεύσει. Επίσης είναι διαφορετικό να ακούς κάτι μια φορά και να πρέπει να παίξεις ακριβώς το ίδιο, με το να πρέπει να δημιουργήσεις (μάλλον γι αυτό δεν έκανε και οδηγό). Πολλά respect πάντως, πολύ καθαρός, και φοβερός ήχος.