Alex Raptakis

Με αφορμή του ότι κλείνω ένα χρόνο από τότε που πήρα την πρώτη μου κιθάρα και ξεκίνησα να το παίρνω λίγο πιο σοβαρά, έκατσα να βγάλω one-take το σόλο που έγραψα για το πασχαλινό αριστιούργημα Anastasis. Βέβαια κάθε φορά που το παίζω εκτός ηχογράφησης το παίζω τέλεια. Μόλις πατήσω το record... αφήστε το καλύτερα... Άσε που έχω βγάλει κάτι φούσκες και δε μπορώ να παίξω πάνω από 20 λεπτά... (δικαιολογίες για τις τσαπατσουλιές στο βίντεο) Θα ήθελα την άποψή σας για τη μουσικότητα του, γιατί αυτό το σόλο το αγάπησα, μάλλον γιατί είναι και το πρώτο μου. Είχα γράψει πριν καμια 12αριά χρόνια στο Guitar Pro κάτι άλλα σόλο αλλά δε τα μετράω γιατί δε παιζόντουσαν καν.

Δεν έχω ακούσει το παλιό, αλλά αυτό είναι αρκετά καλό! Ωραίες, απρόσμενες αλλά και ευχάριστες για μένα αλλαγές κατά τη διάρκεια του κομματιού! Σε προκαλώ να κάνεις και ένα No more smoking :P

Ο σεξισμός έχει να κάνει με τους ρόλους των φύλων και τα στερεότυπα που περιβάλλει αυτούς τους ρόλους, όχι με θετικές και αρνητικές πλευρές. Παιδιά δε τα χω βγάλει από το μυαλό μου, ήμαρτον. Όλοι οι ορισμοί αυτό λένε, και όλες ο φεμινισμός αυτό προσπαθεί να αλλάξει, τους ρόλους σε όλη τους την εμβέλεια.

@musician Προφανώς τα παραπάνω είναι ένα προστατευτικό πλαίσιο. Δε μπορείς να απαγορεύσεις τη θετική πλεύρα της ανισότητας δια νόμου, καθώς πρακτικά δημιουργεί κοινωνικό όφελος. Και καλά το κάνουν εννοείται.

Πολύ σωστά τα λες. Σεξισμός υπάρχει και από τις δύο κατευθύνσεις, απλά όπως και να το κάνουμε, υπερτερεί το άντρας προς γυναίκα, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δυστυχώς ναι, αυτοί υπέρ της ισότητας φανατίζονται με το ιδεατό, και διαγράφουν το σεβασμό στη διαφορετικότητα. Φυσικά και το θέμα δεν είναι εύκολα επεξεργάσιμο, όχι μόνο μέσω πληκτρολογίου αλλά γενικώς. Μιλάμε για μεγάλους αγώνες, κόντρες, έρευνες, κτλ, και πάλι το θέμα είναι στο ξεκίνημά του. Εγώ είμαι μαζί σου.

Ακριβώς, το είπα όπως είναι πραγματικά. Ο σεξισμός δεν περιλαμβάνει μόνο τα κακά, αλλά και τα "καλά". Αν ρωτήσεις πραγματικές φεμινίστριες με γνώσεις και ερευνητικό κοινωνιολογικό έργο, θα το παραδεχτούν. Η απόλυτη ισότητα δεν αρέσκεται στα καλά αντί κακά. Διαφορετικά, δε μιλάμε για ισότητα. Ο άντρας προστατεύει - ναι, είναι φτιαγμένος βιολογικά. Αλλά ο σεξισμός ορίζει τον άντρα ότι προστατεύει επειδή κρίνει τη γυναίκα αδύναμη. Το ίδιο ισχύει και για την αλλαγή του λόγου όπως λες. Οποιαδήποτε διαφορά πρέπει να κρίνεται ως σεξιστική. Αλλά... εδώ κατά κύριο λόγο υπάρχει το "ότι μας συμφαίρει" από την άποψη του "θύματος". Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι το - ποιος πληρώνει στο πρώτο ραντεβού. Ο σωστός "μοντέρνος" άνθρωπος υπέρ της πραγματικής ισότητας θα πει - split, μισά μισά - ή έστω ο καθένας τα δικά του. Ένας σεξιστής ή μια ψευτοφεμινίστρια θα πει, ο άντρας πληρώνει πάντα γιατί έτσι έχουν τα πράγματα, δε πρέπει να είναι τσιγκούνης, είναι έθιμο κτλ. Υπάρει ναι μεν ευνόηση της γυναίκας, σε αυτή την περίπτωση χρηματική, αλλά δε παύει να κατατάσεται ως σεξιστική. Το ίδιο ισχύει και για το άνοιγμα πόρτας. "Chivarly is not dead", εναντίων "συγνώμη μπορώ και μόνη μου". Αν το πάμε στα ένστικτα, ο άντρας πληρώνει γιατί δείχνει ότι έχει την πρωτόγονη προστατευτική δύναμη - του να προσφαίρει στέγη, φαγητό, και φυσική προστασία στο θυλικό, έτσι ώστε να μπορέσει να υπάρξει σωστή αναπαραγωγή και εξέλιξη. Το ίδιο ισχύει και για το λόγο που λες (στη γυναίκα μιλάμε πιο κυριλέ). Όχι, θα έπρεπε να μιλάμε σε όλους αντίστοιχα το ίδιο (εφόσον οι μεταβλητές είναι ίδιες, πχ ένα άγνωστο άτομο που δεν υπάρχει στόχος έλξης). Όπως λένε όμως οι σκανδιναβικές μελέτες και εφαρμογές, ισότητα δε σημαίνει ευημερία. Φυσικά το βιολογικό ένστικτο θέλει τον άντρα να κυνηγά, να είναι ευγενής και προστατευτικός, γιατί πρέπει να αποδείξει ότι είναι άξιος και ανταγωνιστικός ο καρπός του. Και η γυναίκα έχει καμπύλες φτιαγμένες να ελκύουν τον άντρα εκ φύσεως, για να τον σαγηνεύει και να μπορέσουν οι δύο να εξελίξουν το είδος. Εγώ δε καταλαβαίνω γιατί πρέπει σόνει και ντε να πάμε κόντρα σε τόσο βαθειά ένστικτα, όπως ταυτόχρονα δε καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος είναι τόσο ασεβής και επιθετικός (βέβαια και αυτό πάει πάλι στο ένστικτο του ανταγωνισμού και τις επιβίωσης αλλά...)

Σεξισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την διαφοροποίηση της συμπεριφοράς ενός ατόμου προς ένα άλλο, μόνο και μόνο γιατί είναι γυναίκα. Το ίδιο ισχύει για το ρατισμό (χώρα/χρώμα/εμφάνιση,κτλ), ομοφοβία (φύλο/προτιμήσεις).

Καλά στην Αμερική πλέον φοβάσαι πραγματικά να εκφραστείς, ειδικά τώρα με το λεγόμενο cancel culture, μπορεί πανεύκολα να καταστραφεί η ζωή σου με το παραμικρό, ακόμη και αν είναι ψέμα που έχει πει άλλος για σένα. Σίγουρα οι λέξεις έχουν μεγάλη δύναμη και καταλαβαίνω ότι για τους περισσότερους έτσι έχουν τα πράγματα. Οι άνθρωποι έχουν μάθει να βασίζονται κατά κύριο λόγο στις λέξεις, και παίρνουν εξαιρετικά μεγάλη δύναμη από αυτές. Εγώ το θεωρώ ανθρώπινο ελάττωμα, αλλά από την άλλη αντιλαμβάνομαι πώς δεν είμαστε δα και ρομπότ. Ξέρω ότι εγώ διαφέρω (κατά πολύ και γενικώς) από τον μέσο όρο, αλλά σίγουρα δεν απαιτώ από τον άλλο να τις λαμβάνει με τον ίδιο τρόπο που τις λαμβάνω εγώ. Έτσι κι αλλιώς, η ισότητα ξεκινάει κυρίως από το σεβασμό. Εκεί έρχεται και ο άλλος για να εκφραστεί με όμορφο πάντα τρόπο, για να δείξει τα δικά του όρια. Στο κάτω κάτω, ο μόνος κανόνας της ευημερίας αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι τίποτα άλλο από το - "ου βλάψεις". Τώρα για το πώς μπορείς να μη βλάψεις... αυτό είναι άλλη, υπερ-τεράστια συζήτηση.

Καταλαβαίνω απόλυτα τον τρόπο σκέψης, αλλά το χιούμορ παραμένει χιούμορ. Προσωπικά πιστεύω ότι οι λέξεις (πέραν της μετάδοσης πληροφορίας), είναι εξαιρετικά αδύναμες. Μπορώ να λέω ότι θέλω. Μπορώ να πω "Σ' αγαπώ", αλλά αν δε το δείξω ποτέ δεν έχει νόημα. Μπορώ να πω "Θα σε απολύσω", αλλά αν δε το κάνω θα συνεχίζω να έχω δουλειά, κοκ. Η απειλή πχ είναι το "σοβαρό" σήμα ότι ενδέχεται όντως να κάνω πράξη αυτό που λέω. Αλλά, εφόσον μια λέξη παραμένει λέξη και δε γίνεται πράξη, τότε το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Φυσικά υπάρχουν οι άγραφοι και υπερβολικά περίπλοκοι νόμοι της ψυχολογίας, και σίγουρα υπάρχουν και τα άτομα που κάθε λέξη την παίρνουν 100% κυριολεκτικά, αλλά, νομίζω αυτά τα άτομα ζουν σε βαθεία θλίψη και άγχος. Αν χάσουμε και το χιούμορ, τη βάψαμε.

Μπήκα σήμερα στο προφίλ μου να δω κάτι και παρατήρησα ότι οι αριθμοί των πόντων δε φαίνεται συμπίπτουν με αυτόν στο πράσινο πάνελ. Δε θα πρεπε να είναι ίδιο με το σύνολο των "έλαβε"?

Είμαι διατεθειμένος να πάρω Τέλε άμα λάχει... Εε, όχι εγώ, ο φίλος μου εννοούσα.

Έχουμε καμία ελεύθερη κοντά στα 25-30? Δε ρωτάω για μένα, αλλά για ένα φίλο μου...

Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος τείνει να θέλει να ιεραρχεί τα πάντα, ακόμα και αν δεν υφίσταται σύγκριση. Ακόμα και αν θεωρίσουμε ένα πλασματικό μοντέλο μιας κοινωνίας, που όλα τα άτομα είναι πανομοιότυπα αλλά έχουν μόνο μια διαφορά, πχ χρώμα ματιών, η κοινωνία θα χωριστεί σε δύο ομάδες, προσπαθώντας να δείξει ότι η μία ομάδα είναι καλύτερη από την άλλη. Η ανταγωνιστικότητα είναι ένα πρωτόγονο ένστικτο που αφορά την επιβίωση και την αναπαραγωγή, και αυτό συνεχίζει να υπάρχει και στην μοντέρνα κοινωνία, προφανώς με πιο έμμεσο τρόπο. Δε χρειάζεται να ξεπεράσουμε αυτό το ένστικτο. Πρέπει να δεχτούμε το ότι είμαστε διαφορετικοί. Διαφορετικοί όμως δε σημαίνει άνισοι. Βέβαια οι ίδιες οι γυναίκες δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι η ισότητα - όχι ότι οι άντρες ξέρουν δηλαδή. Αλλά αν ρωτήσεις 10 γυναίκες αν αισθάνονται ίσες, σίγουρα οι περισσότερες θα σου πουν όχι. Αλλά αν τους πεις να δουλέψουν στα ορυχεία, στα πετρέλαια ή σε άλλες "αντρικές" δουλειές, θα πουν, όχι δεν είναι για μένα. Και είναι αλήθεια, βιολογικά δεν είναι φτιαγμένες γι αυτό. Βιολογικά μιλώντας, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν διαφορές. Η γυναίκα είναι διαφορετικά φτιαγμένη από τον άντρα. Μόνο και μόνο που κάθε μήνα πρέπει να ματώνουν για κάμποσες μέρες με πόνους και ορμονικές διαταράξεις, τότε σίγουρα μας καθιστά πολύ διαφορετικούς βιολογικά. Ο άντρας είναι "φτιαγμένος" για να κυνηγάει και η γυναίκα για να γεννά και να τρέφει (βλέπε τύπος σώματος, όπως πχ μεγαλύτερη λεκάνη, δυνατότητα θηλασμού, κτλ). Βέβαια στη μοντέρνα κοινωνία, εφόσον υπάρχουν νέα ανεπτυγμένα μέσα και υποδομές, έχουμε ξεφύγει αρκετά από τα πρωτόγονα ένστικτα - όχι πλήρως, αλλά αρκετά. Γι αυτό και πρέπει η κάθε κοινωνία να είναι ανοιχτή και έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε διαφορά. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να πάρουμε τον κανόνα και να τον επιβάλλουμε, γιατί κάθε κανόνας έχει εξαιρέσεις, και ένα σωρό μεταβλητές που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως. Για να μη λέμε λόγια του αέρα, έχουν γίνει πάρα πολλές πρακτικές έρευνες στις Σκανδιναβικές χώρες για μέγιστη forced ισότητα, και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η παραγωγικότητα πέφτει κάθετα όσο βεβιάζουμε αλλαγές (Scandinavian Gender Equality Paradox). Το θέμα του ίσου/άνισου μισθού είναι πολύ τραβιγμένο. Σπάνια μπορούμε να συγκρίνουμε δύο πανομοιότυπες περιστάσεις για να πούμε ότι μόνο ο μισθός είναι διαφορετικός. Αλλά ακόμα και να είναι όλα ίδια, μόνο το maternity leave να βάλουμε, αυτό για μια εταιρία είναι χιλιάδες ευρώ διαφορά. Σίγουρα όμως υπάρχει. Υπάρχουν αυτοί οι μεγάλοι χοντροί λεφτάδες που βλέπουν γυναίκα και γελούν υποτιμητικά, επιβάλλοντας την ανισότητα. Θα φτάσω και σ'αυτό παρακάτω. Βέβαια ο Νικόλας θέτει και το θέμα της τέχνης, που οκ, η τέχνη δεν είναι και η πιο χειρονακτικά απαιτητική εργασία. Πιο συγκεκριμένα, τα Όσκαρ είναι ένας τίτλος αρκετά πουλημένος. Για να βγει μια ταινία υποψήφια χρειάζεται εκατομμύρια δολλάρια σε καμπάνιες, και οι ίδιοι συμμετέχοντες γνωρίζουν ότι είναι αρκετά στυμμένο το παιχνιδάκι. Και εφόσον τα λεφτά κάνουν τη διαφορά, σημαίνει ότι, εφόσον το Hollywood είναι κάτι αρκετά νέο για την κοινωνία, οι παλιοί δεν έχουν φύγει ακόμα. Είμαι σίγουρος ότι στα επόμενα 10-20 χρόνια τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Το καλό είναι ότι τα πράγματα γίνονται καλύτερα. Αν κοιτάξουμε γραφήματα που αναλύουν συντελεστές κάθε είδους, θα δούμε ότι όλες οι μεταβλητές φαίνονται να καλυτερεύουν, αρκετές φορές εκθετικά (μια εξαίρεση είναι το κλίμα). Όλες οι κοινωνίες βρίσκονται σε καλύτερο στάδιο απ'ότι παλαιότερα, και χρόνο με το χρόνο η βελτίωση είναι φανερή. Από ισότητα, δικαιώματα, επίπεδο ζωής/πείνα, παιδική εργασία, παιδική θνησιμότητα, γενικό προσδόκιμο ζωής, καταπολέμιση ασθενιών, πρόσβαση στην εκπαίδευση, μετάδωση πληροφορίας, - αυτά και άλλα πολλά βαδίζουν προς το καλύτερο, χρόνο με το χρόνο. Κλείνω με το να πως, σεξισμός και ανισότητα υπάρχει ναι, και θα υπάρχει για πολύ καιρό ακόμα. Εδώ υπάρχουν ολόκληρες χώρες, που όλη τους η κουλτούρα είναι βασισμένη στο σεξισμό και στην πλήρη ανισότητα. Ακόμα και μοντέρνες οικογένιες του Δυτικού κόσμου, συνεχίζουν να ζουν τυφλά, με ήθη και έθιμα του παρελθόντος, μόνο και μόνο γιατί "πρέπει να τιμάμε τους προγόνους μας", ή "είναι καλό να θυμόμαστε από πού ήρθαμε". Υπάρχουν οι μπαμπάδες που μεγαλώνουν τα αγοράκια τους να είναι ΑΝΤΡΕΣ, λες και ζούμε στο 1850. Εγώ προσωπικά μισώ κάθε είδους έθιμο. Πιστεύω ακράδαντα ότι οποιοδήποτε έθιμο το μόνο που μπορεί να μας κάνει είναι να μας κρατήσει πίσω. Η κοινωνία σαν σύνολο, αλλά και ο άνθρωπος σαν άτομο, θα αλλάξει μόνο όταν καταφέρει να ξεφύγει από το παρελθόν. Ναι, να γνωρίσουμε το παρελθόν, ναι, να το εξετάζουμε, αλλά όχι να ζούμε με αυτό. Ας εστιάσουμε μόνο στην παιδεία, και στην πραγματική γνώση του ποιοί είμαστε και ποια είναι τα όριά μας σαν είδος. Ήθελα να πω και κάτι άλλο αλλά το ξέχασα...

Ω ναι. Από τα δυσκολότερα κονσέρτα στο πιάνο μέχρι πολύπλοκα μαθηματικά, ναι, υπάρχει κάπου εκεί έξω ένα πιτσιρίκι που όσο και να προσπαθείς, θα το κάνει πάντα καλύτερα :P

Σημείωση: Δε παίζει με Τέλε

Ειλικρινά σας ευχαριστώ! Παίρνω όλων τα λόγια έτσι ώστε να μπορέσω να γίνω καλύτερος κομμάτι με κομμάτι. Για μένα είναι πολύ αρχή ακόμα!

ΓΙΑ τέλε, όχι ΜΕ τέλε χαχαχαχαχα ††† ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΑΣ!!! †††

Μόνο για τέλε δε θα αγχωνόμουν με τίποτα!

E διάβασα στα γρήγορα κάτι για φόρους, αγχώθηκα και λέω κάτσε να γλιτώσω κανα ευρώ. Ναι ξέρω, δε μας επιρρεάζει, αλλά αγχώνομαι συχνά χωρίς λόγο και αιτία :P

Σχεδόν έκανα μεγάλη παραγγελιά από Θωμά

Έλα ρε είναι τόσο παλιός ο Αδαμαντίδης? Δε το ξερα. Πολύ καλό!

Η τέχνη είναι, ήταν και πάντα θα είναι η αποτύπωση μιας ιδέας, με κάποιο μέσο. Φυσικά δε την καθιστά καλή ή κακή, απλή ή πολύπλοκη, χρήσιμη ή άχρηστη. Απλά είναι. It is what it is. Οποιοδήποτε είδους τέχνης και αν σκεφτείς, θα περιπλέκεται από αυτή τη φράση, μόνο και μόνο γιατί αν μια ιδέα δεν αποτυπωθεί, δε θα γίνει ποτέ τίποτα. Θα παραμείνει γνωστή μόνο στον δημιουργό της. Το ότι εσύ λαμβάνεις το 1 αστέρι διαφορετικά από έναν άλλο, επιβεβαιώνει ότι είσαι 100% υποκειμενικός, και δείχνει ότι μάλλον δεν έχεις καταλάβει τι ακριβώς είναι κριτική. Κριτική δεν είναι ένα σχόλιο με αστεράκια. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι δε μπαίνουν στον κόπο να κάνουν κριτική, και απλά λένε την άποψή τους αφήνοντας ένα σχόλιο. Μια κριτική έχει συνήθως μορφή έκθεσης. Πρέπει να είναι πολύ καλά δομημένη και οφείλει να εμβαθύνει στη λεπτομέρεια, να χρησιμοποιεί παραδείγματα και στοχευμένα σχόλια, επίκληση στην αυθεντία, ή ακόμα και βιβλιογραφία. Αν δε κάνει κάτι από αυτά, τότε είναι άποψη, ή λόγια του αέρα που δεν αποδίδουν μια βάση. Ένα κομμάτι μπορεί να είναι κακό για διάφορους λόγους, γι αυτό πρέπει να ορίσεις το τι είναι κακό και τι όχι. Μπορείς να το χωρίσεις σε δημιουργικότητα, πολυπλοκότητα, εκτέλεση, συνέπια, κτλ. Αν ένα από αυτά δε σε ικανοποιεί στο 100%, δε το καθιστά αυτόματα κακό. Σου ξαναλέω, κάνε ένα βήμα πίσω. Η άποψή σου συνεχίζει να είναι στοχευμένη και εξαιρετικά μεροληπτική.

Το ότι νομίζεις, δε σημαίνει ότι ήσουν. Το να γράψεις ότι είναι το χειρότερο τραγούδι είναι ότι πιο υποκειμενικό μπορεί να γράψει κάποιος. Καταρχάς δεν είναι τραγούδι, είναι κομμάτι. Επίσης είναι μουσικά σωστό και σωστά εκτελεσμένο, οπότε σίγουρα δεν είναι το χειρότερο, ούτε το λιγότερο δημιουργικό. Έχει αρκετά όργανα, έχει αλλαγές, φράσεις, θέματα. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν εκατομμύρια κομμάτια λιγότερο δημιουργικά και σίγουρα ακραία χειρότερα δομημένα και εκτελεσμένα. Το να πεις ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερο, πάλι δε λέει κάτι. Οκ αν φέρεις για κιθάρα τον Jimmy Page, για μπασο τον Victor Wooten, keyboard τον Jon Lord και για drums τον Steve Gadd, καλύτερο δε θα ήταν? Βάλε και να γίνει mix-master από επαγγελματία που έχει αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό. Κυριολεκτικά μιλώντας, ναι τα πάντα θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα, ακόμα και η Mona Lisa. Θα ήταν όμως ο χαρακτήρας του SF και αυτό που ήθελε να δώσει ο ίδιος με όλα αυτά που κατέχει? Όχι. Στην "κριτική" σου έγραψες επίσης ότι είναι το ίδιο με προηγούμενα κομμάτια του SF. Πέραν του ότι δεν αληθεύει, αρκετά κομμάτια ενός καλλιτέχνη θα μοιάζουν, κυρίως γιατί χρησιμοποιεί ήχους που του αρέσουν προσωπικά, και σίγουρα έχει επιλέξει συγκεκριμένο είδος, με συγκεκριμένες επιρροές. Στην πραγματικότητα αυτά είναι που καθιστούν το μουσικό χαρακτήρα του καλλιτέχνη, τον κάνουν αναγνωρίσιμο και επιθυμητό στο κοινό του, και δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να γίνει. Είμαι σίγουρος ότι ο καθ'ένας που ανεβάζει μουσική εδώ προσπαθεί με ότι έχει και δεν έχει για να φέρει εις πέρας μια ιδέα που έχει στο μυαλό του. Γιατί αυτό είναι τέχνη άλλωστε, η αποτύπωση μιας ιδέας. Το 1 αστέρι σημαίνει κακή εκτέλεση, κακή μείξη, κάτι που δεν ακούγεται με τίποτα, κάτι που δεν αντιπροσωπεύει κανέναν. Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση η κριτική σου χάνει την αξία της. Ναι, έχεις το δικαίωμα να την κάνεις, αλλά αυτό δε την καθιστά κριτική, και έχει ως αποτέλεσμα να χάσεις την αξιοπηστία σου σαν μουσικός, και σαν κριτικός, αλλά και σαν ακροατής. Κανείς δε θα σε πάρει στα σοβαρά. Κάνε ένα βήμα πίσω, μην αφήσεις τον υποκειμενισμό σου να κυριεύει τη συζήτηση. Τέτοιες άμυνες είναι οι χειρότερες. Δεν έχεις να κερδίσεις κάτι.

Με σκλαβώνετε επανειλημμένα!