fusiongtr

Τα άλλα 50 που έβαλα, τα βάζεις ή πας πάσο?

Δικαίωμα. Τα 442 σου και άλλα 50 μέσα.

Κάτι ξέρω εγώ που παίζω ξεκούρδιστος.

Αχ αυτό το φλαμένγκο ....

Με έχετε μπερδέψει. "Από πάνω", γιατροί, τοκογλύφοι, μουσικοί, και αυτός ο σύμπας ο τραγουδισταράς.

Ααααα, φωνάρα αυτός ο Σύμπας, που τραγουδάει?

Του Διακογιάννη?

Ω, ρε φίλε, άμα τα ενώσεις δηλαδή, ακούς και φωνή ασούμε. Η μυστική γνώση.

Είναι και πιανίσται?

Οι ... από πάνω?

Έχω να παίξω μπαρέ, από όταν ο τιτανικός ήταν ακόμα στο ναυπηγείο. Εσείς οι περισσότεροι να κάνετε ότι θέτε ασούμε.

The single-pickup ES-175s were first introduced in 1949 but were discontinued around 1971 although small custom runs including the ES-175CC (with a Charlie Christian reproduction pickup) were made. https://en.wikipedia.org/wiki/Gibson_ES-165 By the mid-1970s, Gibson had discontinued the single-pickup model. https://en.wikipedia.org/wiki/Gibson_ES-175 The single pickup version of the ES-175 was discontinued in 1971, but the double pickup version, the ES-175D was available until 2019 and was released in several signature editions and variations including: The Gibson ES-165 Herb Ellis Signature is actually a re-release of the 1953 ES-175 single pickup version that Ellis loved for years. https://www.adkguitar.com/blogs/news/the-gibson-es-175-a-whole-lot-more-than-just-a-jazz-box

Μέχρι τα μέσα των 70s που καταργήθηκε το μοντέλο με τον ένα μαγνήτη.

Gibson ES-165 (Herb Ellis) για την ακρίβεια. Την αξίζει την αναβάθμιση η κούκλα.

Αθάνατη γκρούβα.

Χρήστο ... εσύ?

Tom Anderson drop top.

Είναι και τα διακοπτάκια ...

Καλά βρε σεις, γιατί δεν παίρνετε ένα πιατάκι, ή χαρτοπετσέτα? Να μπει καμιά ασφάλεια μετά, και μόλις δει το χαλί ή την μπλούζα, να ψάχνει για ζυγαριές ακριβείας?

Καμιά manouche δεν βλέπω και ανησυχώ.

Αμανείναι όμως μπουκίτσα δεν δαγκώνεις. Τον τρως ολόκληρο. Και στον κουραμπιέ άμα δεν δαγκώσεις δεν αξίζει. Εκεί είναι που φαίνεται το φρέσκο βούτυρο που τον κάνει να λιώνει, στο δάγκωμα. Το ίδιο ισχύει (κατά την γνώμη μου πάντα) και στο μελομακάρονο. Πρέπει να δαγκώσεις, να το δεις μέσα να είναι μελωμένο, σκουρόχρωμο, βρεγμένο.

Μπράβο ρε Δημήτρη!

Ερώτηση, με τι κιθάρα παίζει εδώ ο Adam Rogers? Για να σας δω σαΐνια μου. Εγώ την ξέρω την απάντηση.

Αν δεν είναι λάσπη το μελομακάρονο, να δαγκώνεις και να στάζουν τα σορόπια από μέσα, δεν μου αρέσει. Και από ότι βλέπω στην γωνία της πιατέλας .... έχει πέσει ήδη χεράκι. Για λέγε λοιπόν, πώς είναι?