Προς το περιεχόμενο

  • Άρθρα

    Άρθρα Μουσικής Τεχνολογίας
    Όλες οι κατηγορίες
    • rockdrum
      Ημ/νία: 14:51 - 06/10/08 Εισαγωγή: Ένα άρθρο για τη σύσταση και κατασκευή των πιατινιών και όχι μόνο… Κατ' αρχή, δεν θα ασχοληθούμε με τη μεταλλουργία, την από αρχαιοτάτων χρόνων εξέλιξή της, ούτε θα εξειδικευτούμε πέραν των πληροφοριών που θα μας οδηγήσουν στο να καταλάβουμε περίπου τι συμβαίνει με τα πιατίνια και από τι κατασκευάζονται.

      Αποτέλεσμα, να γνωρίζουμε καλύτερα τι ζητάμε και τι περιμένουμε, κατά τη στιγμή της αγοράς ενός ή πολλών κυμβάλων.
      Οι διάφορες εταιρείες, από τις παραδοσιακές Τούρκικες, τις Τουρκοαμερικανικές ή τις Ευρωπαϊκές ακόμα και τις Κινέζικες, προσπαθούν να ικανοποιήσουν το μουσικό που ψάχνει για πιατίνια, δημιουργώντας όλο και περισσότερα μοντέλα, με ποικίλους τρόπους ανάμιξης μετάλλων, κατασκευής σχημάτων, τρόπους παραγωγής και διαφήμισης της δουλειάς τους, με αποτέλεσμα να μπορέσουν πρωτίστως κατ΄εμέ, να είναι ανταγωνιστικές και εναρμονισμένες με τις σύγχρονες απαιτήσεις της μουσικής (εταιρικό κέρδος), με τη μόνη διαφορά πως αυτό για εμάς είναι ναι μεν καλό, διότι υπάρχει ποικιλία επιλογής και κόστους αλλά για πολλούς μη γνωρίζοντας τι θέλουν να πελαγώνουν και να μη ξέρουν στο τέλος τι να αγοράσουν και τι τους ταιριάζει.

      Έτσι παρατηρούμε στα θέματα των forum, να ζητούνται γνώμες για μοντέλα πιατινιών, στα οποία δεν υπάρχει καμία απάντηση, ή μάλλον οι απαντήσεις να είναι θέμα τύχης μια που οι αγαπητοί συνάδελφοι, δεν έχουν όπως οι περισσότεροι την ανάλογη εμπειρία για να προτείνουν κάτι, στο συγκεκριμένο ερώτημα.

      Ξέρετε, πως η αγορά των πιατινιών είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση.
      Ενώ σε "εισαγωγικά" ισχύει γενικότερα το ότι πληρώσεις παίρνεις, μπορεί κάποιος να έχει στην κατοχή του δίπλα στα πανάκριβα, μονάκριβά του κύμβαλα της αξίας των 300 € έκαστο, για παράδειγμα ένα φθηνό Wuhan china 18΄΄ των 60 € που θεωρεί πως αγγίζει τον τελειότερο trashy ήχο στα chinas.
      Είναι όλα σχετικά. Ενώ η αγορά ενός μέσου drum set μπορεί να καταλήξει να βγάζει ήχο (με τις διάφορες παρεμβάσεις) ενός ακριβού set DW, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα πιατίνια.

      Ο βήχας και τα πιατίνια δεν κρύβονται (παραλλαγή).
      Τα πιατίνια παράγουν το καθένα τη δική του χροιά. Έχουν έντονη προσωπικότητα πάνω στο drum set μας.
      Μαζί με το ταμπούρο μας, δείχνουν ποιοι είμαστε και τι εκφράζουμε μουσικά.
      Δεν δέχονται συμβιβασμούς πειράγματα και διορθώσεις. Η επιβολή μας πάνω σε αυτά είναι ριψοκίνδυνη και η κάθε παρέμβαση είναι λίγο θέμα τύχης.

      Πλατειάσαμε; Λέτε;
      Για να δούμε πως μπορούμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτή τη θάλασσα εταιρειών μοντέλων και σημάτων.

      Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι εταιρείες που μας βομβαρδίζουν με τις διαφημίσεις ότι έχουν τα καλύτερα πιατίνια;
      ΤΟΝ ΧΑΛΚΟ. Και τις παραλλαγές του!!!

      Ανοίγοντας ένα λεξικό θα βρείτε τις εξής μεταφράσεις για τις λέξεις:
      Tin = κασσίτερος
      Zinc = ψευδάργυρος, τσίγκος
      Bronze = χαλκός
      Brass = ορείχαλκος
      Copper = χαλκός

      Όλη η ιστορία ξεκινάει από εδώ.
      Τα πιατίνια φτιάχνονται από τα κράματα και τις αναμίξεις των μετάλλων αυτών. Συνήθως.
      Εξαίρεση αποτελούν κάποια μοντέλα συνήθως ακριβά όπου περιέχουν πυρίτιο, φώσφορο νικέλιο ασήμι ή χρυσό. Για παράδειγμα τα paiste signature περιέχουν στο κράμα τους φώσφορο. Αλλά αυτά είναι «μυστικές» φόρμουλες για το κάτι παραπάνω.
      Επικεντρωνόμαστε κυρίως στα προαναφέροντα κράματα, που αποτελούν τις συνηθέστερες επιλογές μας ως προς την αγορά.

      Λοιπόν τα Bronze πιατίνια, είναι κράματα χαλκού συνήθως με κασσίτερο.
      Το όνομα της φόρμουλας που δίνουν οι εταιρείες είναι το γνωστό B. Όπου B20 έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 20%, το B18 όπου έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 18% και η περιεκτικότητα να κατεβαίνει ως και τα 8% σε κασσίτερο.
      Όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα, αλλά και το είδος της μεταλλοποίησης, τόσο σκληρότερο κράμα έχουμε. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως τα 2002 της Paiste είναι B8 (Θυμηθείτε και τα B8 Sabian). Καθαρός δυνατός σκληρός ήχος.
      Στα B20 θυμηθείτε τα αξεπέραστα για την εποχή τους Paiste 602.
      Ποιο ήταν το παράπονο των ντράμερ; Σπάζανε εύκολα. Γιατί;
      Λόγω σκληρότητας του μετάλλου, είχαν ένα καθαρό στακάτο ήχο, αλλά ως αποτέλεσμα δεν είχαν μεγάλη ένταση (οι παλαιοί θα το θυμούνται). Έτσι σε μερικά στυλ όπου θέλαμε μεγαλύτερη ένταση και αγριάδα, τα παίρναμε στο χέρι.

      Τα Brass, είναι κράματα χαλκού κυρίως με ψευδάργυρο. Η περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο, είναι περίπου στο 40%. Θεωρούνται από τα φθηνότερα κράματα για πιατίνια και κατασκευάζουν από αυτά φθηνές σειρές.
      Παράγουν ζεστό αλλά πνιχτό ή μουντό ήχο αν συγκριθούν με τα Bronze, αλλά χρησιμοποιούνται και αυτά από πολλούς. Σε άλλους για το κόστος, σε άλλους επειδή ξέρουν τι θέλουν.
      Δείτε Paiste 302, Wuhan.
      Ενώ ανήκουν στην ίδια κατηγορία, τα Paiste αποδεικνύονται ποιο γερά, αλλά τα Wuhan ιδίως στο china δίνει ποιο πιστό trashy ήχο. Και αυτά κινδυνεύουν να σπάσουν (μάλλον να σκιστούν), αλλά από θέμα μη αντοχής όχι σκληρότητας.

      Η διαδικασία της γέννησης ενός πιατινιού από το εργοστάσιο ως το stand είναι απλή αλλά έχει τις παραλλαγές της.
      Όλα ξεκινάνε από ένα στρογγυλό σταχτί μεταλλικό δίσκο που έχει βγει από το καλούπι του κλίβανου που ανέμειξε τα μέταλλα.
      Αυτός ο δίσκος περίπου 20 cm διαμέτρου, περνάει από διάφορα στάδια μέχρι να ανοίξει και να φτάσει τις σωστές διαστάσεις. Η διαδικασία είναι χειροκίνητη ή ημιαυτοποιημένη.

      Μετά τη παραγωγή του μεταλλικού δίσκου, γίνεται μια σφυρηλάτηση, ώστε ο δίσκος να ανοίξει σε διάμετρο. Έπειτα σε πρέσα συνήθως, δημιουργείται η καμπάνα.
      Το πιατινοειδές, κόβεται στις άκρες στο κοφτήριο και αρχίζει να παίρνει τη φόρμα του.

      Σφυρηλάτηση και πάλι, ώστε να μεγαλώσει και άλλο να δοθεί η σωστή διάσταση αλλά και να βοηθηθεί ο ήχος να διαπεράσει ομαλά όλη την επιφάνεια του πιατινιού.
      Παρατηρούνται εδώ οι μικρές λακκούβες στη ράχη του.
      Η διαδικασία συνεχίζεται ώσπου να έχουμε κατά τον σφυρηλάτη τεχνίτη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έπειτα το τελικό στάδιο περιλαμβάνει το τελικό φινίρισμα όπου σε ένα ειδικό τόρνο ένας τεχνίτης αφαιρεί υλικό από την επιφάνεια του πιατινιού αποκαλύπτοντας τη μεταλλική λάμψη του. Οι άκρες ομαλοποιούνται ώστε να αφαιρεθούν τα γρέζια. Τέλος αν χρειαστεί, το πιατίνι γυαλίζεται συνήθως με βούρτσα και σταμπάρεται το λογότυπο.

      Πολλά είδη δεν γυαλίζονται και δίνονται προς πώληση κάπως ακατέργαστα. Λένε πως τα ακατέργαστα πιατίνια δίνουν ποιο βραχνό τόνο ποιο oriental ή dark. Σε άλλα λένε, περνιέται και κάποιο είδος βερνίκι για αντοχή της γυαλάδας και αποφυγή της οξείδωσης του μετάλλου.
      Εδώ τα πιατίνια που είναι ποιο γυαλισμένα, μας δίνουν ποιο brilliant ήχο. Τα συμπεράσματα δικά σας.

      Βέβαια πριν πακεταριστεί το πιατίνι ένας τεχνικός που μάλλον θα υποφέρει από τα αφτιά του, δοκιμάζει τον ήχο, έχοντας δίπλα του και το πρωτότυπο της σειράς για σύγκριση. Η διαδικασία έχει κόπο και ο κάθε σφυρηλάτης μπορεί να περάσει και ως 3 χρόνια εκπαίδευση ώστε να μπορεί να πάρει στα χέρια του την ευθύνη της παραγωγής.

      Να λοιπόν που ανακαλύψαμε το κοινό μυστικό της σκοτεινής βιομηχανίας των πιατινιών. Και άντε και τους ξεσκεπάσαμε, τώρα μάθαμε για τη ποιότητα και σκληρότητα όταν θέλουμε κάτι. Αλλά τα ξέρουμε όλα;

      Τι διαφορά έχει το βαρύ και χοντρό πιατίνι από το ελαφρύ και λεπτό;
      Πως θα διαλέξουμε πιατίνι που μας ταιριάζει;

      Πριν ασχοληθούμε και με αυτά τα ερωτήματα θα πρότεινα μια και οι περισσότεροι ασχολούμαστε με διάφορα ήδη μουσικής και η μπάντα μας παίζει διασκευές από metal ως και funk αλλά και jazz, καλό θα ήταν να διαλέξουμε κάτι ενδιάμεσο και για να ακριβολογούμε, θα έχετε δει σε πολλά πιατίνια την ένδειξη medium να αναγράφεται στη ράχη τους. Αυτό για τους νεοφερμένους κυρίως.
      Ας δούμε μερικά δεδομένα.
      Όσο ποιο βαρύ και παχύ είναι ένα πιατίνι, τόσο ποιο καθαρό και δυνατό ήχο θα ακούσουμε. Όσο ποιο μεγάλο τόσο μεγαλύτερο το κράτημα στον ήχο. Αλλά σε θέμα ανταπόκρισης, το πιατίνι θα είναι λίγο αργό.
      Το αντίθετο συμβαίνει με τα λεπτά και ελαφρά πιατίνια καθώς και με τα μικρότερης διαμέτρου.
      Αυτό είναι ένα καλό σημείο αναφοράς για το από πού θα αρχίσουμε την αγορά μας.

      Καλό όπως είπα είναι να ξεκινάμε από medium πιατίνια αν δεν γνωρίζουμε τίποτα.
      Τα βασικά μας είναι ένα hi-hat και ένα crash-ride.
      Το crash-ride, είναι ένα πιατίνι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως crash αλλά και ως ride. Συνήθως πρόκειται για πιατίνια όπου είναι βαρύτερα στη ράχη, αλλά λεπτότερα στις άκρες. Μειονέκτημα είναι πως μετρώντας σε ένα τέτοιο πιατίνι και σκάζοντας (crash) κατά τη διάρκεια ενός μουσικού κομματιού, το πιατίνι δεν προλαβαίνει να ησυχάσει, να αναπνεύσει και ο ήχος βγαίνει μπερδεμένος και άσχημος.

      Η επόμενη λύση είναι hi-hat, crash και ξεχωριστό ride.
      Για λίγο παραπάνω, hi-hat, 2 crash, ένα αργό βαρύ και ένα γρήγορο και ride.

      Επόμενο, τα παραπάνω συν κάποια πιατίνια εφέ. Δηλαδή, επιπρόσθετα κάποιο ή κάποια chinas ή splashes ή δεύτερο ride, ακόμα, μια που εδώ ταιριάζει καλύτερα ένα crash-ride.

      Βέβαια όπως είπαμε, η επιλογή των πιατινιών είναι δύσκολη και έχει πολλά παρακλάδια. Ξεκινάμε όλοι από το οικονομικό. Σε αυτό το σημείο δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Οι εταιρείες πολλές και οι τιμές πολλές.

      Ποτέ δεν ξεκινάμε να αγοράσουμε πιατίνια χωρίς να τα ακούσουμε. Πιστέψτε με, πως πολλές φορές άλλα διαβάζουμε στα χαρακτηριστικά και άλλα ακούμε, ακόμα και από μεγάλες εταιρείες. Όλα τα λαμβάνουμε ως κατά προσέγγιση.

      Ποτέ δεν διαλέγουμε πιατίνια που τα δοκιμάσαμε με το χέρι ή χαϊδεύοντας τα στο κατάστημα, επειδή φοβηθήκαμε πως θα ενοχληθούν οι γύρω μας αν τα χτυπούσαμε.

      Προσέχουμε το περιβάλλον. Αν στο κατάστημα υπάρχουν λείες επιφάνειες ή γυαλί (π.χ. βιτρίνα), τα πιατίνια που δοκιμάζουμε θα ακουστούν πολύ πριμαριστά.
      Στο studio δίπλα στο ricofon και στη μόνωση θα ακούσετε άλλα αντί άλλων.
      Γνωρίζουμε πως τα πιατίνια ακόμα και της ίδιας σειράς, έχουν διαφορές. Επίσης πολλά πιατίνια που μας αρέσουν αλλά είναι ακριβά, μπορεί να τα αντικαταστήσουμε με άλλα φθηνότερης μάρκας που αγγίζουν κατά πολύ τον ήχο αυτών που μας αρέσουν. Θυμηθείτε το κοινό μυστικό όλων των εταιρειών!!!

      Καλό είναι να διαλέγουμε ως αρχή ποιο brilliant πιατίνια σε ήχο. Όσο περνάει ο καιρός και το μέταλλο παλιώνει, ο ήχος γίνεται ποιο πνιχτός.

      Αυτά σε γενικές γραμμές. Ποια εταιρεία τώρα είναι η καλύτερη;
      Αυτή που μας αρέσει. Τα πιατίνια δεν είναι μούρη. Είναι άποψη στον ήχο.
      Είναι η υπογραφή στο drum set.
      Τα κακόηχα πιατίνια βαβουριάζουν στη μπάντα και την ορχήστρα.
      Ξεκινήστε σιγά, δοκιμάστε και μη βιάζεστε.
      Αν το αίμα βράζει και παίζετε μόνο metal, να έχετε υπόψη πως σε λίγο καιρό που θα θέλετε και κάτι ποιο soft, δεν θα σας ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Ξανά πάλι από την αρχή για ψάξιμο και τσάμπα έξοδα.

      Ελπίζω να έλυσα κάποιες απορίες σε μερικούς συναδέλφους, ιδίως τους νεότερους και τους beginners.
      Περισσότερα στα site των εταιρειών και στα μαγαζιά.

      Rockdrum


      Links:

      http://www.paiste.com/

      http://www.sabian.com/

      http://www.zildjian.com/EN-US/home.ad2

      http://www.staggmusic.com/

      http://www.bosphoruscymbals.com/

      http://www.meinlcymbals.com/

      http://www.ageancymbal.com/

      http://www.ufip.com/

      http://www.masterworkcymbal.com/

      http://www.anatoliancymbals.com/
    • rockdrum
      Ημ/νία: 14:53 - 06/10/08 Εισαγωγή: Ένας χρήσιμος δεκάλογος από τον rockdrum Γενικά πρέπει να γνωρίζουμε πως κανένα πιατίνι δεν είναι ακριβώς ίδιο με το αντίστοιχο της ίδιας σειράς του. Επίσης δεν σημαίνει πως αφού ακούσαμε κάποιο καλό ήχο από ένα συνάδελφο, και αποκτήσαμε τα ίδια πιατίνια, θα έχουμε κι εμείς τον ίδιο ήχο και αποτέλεσμα.

      Οπωσδήποτε θα πρέπει να έχουμε στο νου μας, κατά πόσο θα τα χρησιμοποιήσουμε με μικρόφωνα, το χώρο που θα στηθούνε, τη δυναμική στο παίξιμο, το σχήμα της κεφαλής της μπακέτας και γενικά χίλια δυο πράγματα που μπορούν να επηρεάσουν τον ήχο.

      Ας αρχίσουμε με κάποιες γενικές γραμμές:

      Μπορούμε να χρησιμοποιούμε «γρήγορα» πιατίνια, όταν παίζουμε μουσική με πολλά στοιχεία instrumental, περίπλοκα patterns και γρήγορες αλλαγές. Αυτό βοηθάει στη μίξη του κομματιού και αναδεικνύει τη μουσική. Πιατίνια με μεγάλο pick και ποιο γεμάτο ήχο ταιριάζουν σε μουσικά κομμάτια  με «κενά» από τα υπόλοιπα όργανα και φτωχές αλλαγές, αφού βοηθάνε καλλίτερα στο να γεμίσει ο κενός χώρος.

      1ο βήμα : Αν ήδη έχουμε πιατίνια, καλό θα είναι να πάρουμε μαζί μας το hi-hat και ένα ride στο μαγαζί που θα επισκεφτούμε. Τα πιατίνια αυτά είναι και τα ποιο βασικά σε ένα set. Είναι αυτονόητο λοιπόν να αρχίζουμε την αναζήτηση μας με αυτά ως βάση.

      2ο βήμα : Καλό θα είναι να μην επισκεφτούμε το μαγαζί σε ώρα αιχμής.

      3ο βήμα : Πληροφορούμε ευγενικά το κατάστημα  πως θα κάτσουμε αρκετή ώρα και θα δοκιμάσουμε πολλά από τα πιατίνια που διαθέτει.

      4ο βήμα : Παίρνουμε μαζί τις δικές μας μπακέτες. Ο ήχος του πιατινιού που παράγεται από το χτύπημα της μπακέτας μπορεί να επηρεαστεί κατά πολύ, αν δοκιμάσουμε πιατίνια με μπακέτες που θα μας εφοδιάσει το κατάστημα. Επίσης προσωρινά ξεχνάμε το χρηματικό ποσό.

      5ο βήμα : Σειρά δοκιμής: Πρώτα ξεκινάμε από το hi-hat, έπειτα από το βασικό crash, μετά από το δευτερεύον crash και τέλος τα special effect όπως china splash κ.λ.π. Αν σκοπεύουμε να αλλάξουμε όλη μας τη σειρά καλό θα είναι να ξεκινήσουμε από μια νέα ολοκληρωμένη σειρά πιατινιών ώστε να έχουμε μια βάση και σιγά-σιγά να αλλάζουμε ή να προσαρμόζουμε άλλα.

      6ο βήμα : Σύγκριση: Παίζουμε το ride μας (ή το νέο ride που έχουμε διαλέξει) και το hi-hat κι έπειτα τα υπόλοιπα. Βασικό είναι η δοκιμή να γίνεται στον ίδιο χώρο και να μην μετακινούμαστε π.χ. σε άλλο δωμάτιο του μαγαζιού. Για παράδειγμα το γυαλί που πιθανώς να υπάρχει στο χώρο, κάνει τα πιατίνια να ακούγονται καθαρότερα, δυνατότερα. Ο ανοιχτός χώρος ή εκεί όπου έχει τοποθετηθεί μοκέτα, δίνει μια πιο ζεστή χροιά στον ήχο που παράγεται καθώς και λιγότερη λαμπρότητα. Επίσης μειώνεται και ο χαρακτηριστικός συριγμός. Τώρα αναφερόμενοι στο χρηματικό ποσό, πείτε πως έχουμε καταλήξει κάπου αλλά η τιμή είναι υψηλή.  Κρατάμε ως σύγκριση το πιατίνι που μας άρεσε και ψάχνουμε να ακούσουμε κάτι οικονομικότερο που μοιάζει κατά πολύ στον ήχο που συμπαθήσαμε.

      7ο βήμα : Απόσταση: Αφού καταλήξαμε στο set, ζητάμε από κάποιον άλλο να χτυπήσει τα πιατίνια για να τα ακούσουμε από απόσταση. Αυτός θα είναι κατά μεγάλη προσέγγιση και ο ήχος που θα ακούει και το κοινό μας. Εδώ είναι ένα κομμάτι που πολλοί ντράμερ το παρακάμπτουν.

      8ο βήμα : Εμείς και μόνο εμείς είμαστε οι τελικοί κριτές για την αγορά μας. Ο καλύτερος σύμβουλος αγοράς πιατινιών είναι τα αφτιά μας. Άσχετα αν κάποιος δίνει συμβουλές να πάρουμε το X πιατίνι, αυτό που μετράει είναι η δική μας ευχαρίστηση. Πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι, να δοκιμάζουμε και να μην αγοράζουμε κάτι που δεν το έχουμε ακούσει. Δεχόμαστε τις γνώμες αλλά κυρίως σε ότι αφορά την ποιότητα του προϊόντος και την εξυπηρέτηση του καταστήματος.

      9ο βήμα : Ηλικία: Όλα τα πιατίνια γίνονται ποιο μελωδικά και ζεστά με τον καιρό. Δεν παίζει ρόλο κατά πόσο τα καθαρίζεις ή πως το κάνεις, έτσι κι αλλιώς αυτό θα γίνει. Καλό θα είναι λοιπόν να αγοράζουμε κάτι ποιο καθαρό σε ήχο συνήθως από αυτό που μας αρέσει. Πολύ επαγγελματίες ψαγμένοι ντράμερ, ζητούν προς αγορά, μεταχειρισμένα πιατίνια γνωρίζοντας αυτή την ιδιότητα.

      10ο βήμα : Προσοχή στη κούραση: Τα αφτιά κουράζονται εύκολα από το δυνατό ήχο και επηρεάζονται πολύ από τις υψηλές συχνότητες των πιατινιών. Μην πάμε να διαλέξουμε πιατίνια μετά από ασκήσεις που έχουμε κάνει, ή μετά από ένα μεγάλο νυχτερινό live! Πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στο αφτί να ξεκουραστεί. Ας μην παίξουμε για κάποιο μικρό διάστημα. Βασικά προσπαθούμε να μην επιμένουμε στις επιλογές και αφήνουμε το ένστικτο μας να μας καθοδηγήσει. Όσο ποιο λίγο επιμένουμε στις επιλογές πιατινιών τόσο περισσότερες θα έχουμε δοκιμάσει.


      Link: http://home.earthlink.net/~prof.sound/id11.html το γνωστό μας Drum bible.


      Rockdrum
    • rockdrum
      Ημ/νία: 14:57 - 06/10/08 Εισαγωγή: Σε προηγούμενο άρθρο "Τα δέρματα των drumsets στο μικροσκόπιο", ασχοληθήκαμε με την επιλογή των δερμάτων που θέλουμε να προσαρμόσουμε στα τύμπανά μας, τα χαρακτηριστικά τους και η προσαρμογή τους στο είδος της μουσικής που παίζουμε. Ας δούμε τώρα τη διαδικασία που τα κουρδίζουμε. Στη συνέχεια θα ασχοληθούμε με το πώς κουρδίζουμε τα δέρματά μας καθώς και με μερικά tips για τη σωστή προσαρμογή τους.
      Για να καταλάβουμε όμως μερικά πράγματα και κυρίως για τους αρχάριους, θα πρέπει να εξηγηθούν κάποιες βασικές, μα και γενικές έννοιες οι οποίες αφορούν το θέμα τύμπανα. Έτσι, πρέπει να ξέρουμε πως τα τυμπανά μας ονομάζονται μεμβρανόφωνα, γιατί η παραγωγή του ήχου είναι αποτέλεσμα του παλμού των μεμβρανών (δερμάτων) κατά την κρούση με την κάθε είδους και προσωπικής προτίμησης επικρουστήρα (μπαγκέτας).

      Γενικά, κάθε όργανο που χρησιμοποιεί τεντωμένες μεμβράνες για την παραγωγή του ήχου του, ονομάζεται μεμβρανόφωνο. Συγκεκριμένα, τα τύμπανα που χρησιμοποιούν δύο μεμβράνες (πάνω-κάτω), όπως οι ντραμς, ονομάζονται και δυ-μεμβρανόφωνα. Η πάνω μεμβράνη ονομάζεται batter (top) head, ενώ η κάτω μεμβράνη ονομάζεται resonant (bottom) head. Η παραγωγή του ήχου επέρχεται κυρίως από την κρούση της πάνω μεμβράνης και την αναγκαστική μετακίνηση του αέρα μέσα στο τύμπανο, με αποτέλεσμα το παλμό της κάτω μεμβράνης. Καταλαβαίνουμε εδώ, πως παλμός των μεμβρανών γίνεται όπως σε ένα τραμπολίνο και εξηγείται στο παρακάτω σχήμα.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap1.jpg

      Στο πρώτο σχήμα παρατηρούμε πως η μεμβράνη, πάλλεται ελεύθερα και ένας ήχος (μπόουουμμμ) ακούγεται. Αυτός προκύπτει, αν για παράδειγμα δεν «φοράμε» resonant head, στα τύμπανα μας.
      Το δεύτερο σχήμα, προκύπτει αν και οι δύο μεμβράνες, πάλλονται ομοιόμορφα (προϋπόθεση να είναι ίδιου πάχους και ίδιου κουρδίσματος). Στην περίπτωση αυτή οι μεμβράνες αλληλοεξουδετερώνουν τον παλμό, αφού πιέζουν και οι δύο συνεχώς με την ίδια δύναμη αέρα, μέχρι να σταματήσει η ταλάντωσή τους.
      Το τρίτο σχήμα αντιπροσωπεύει την ταλάντωση που παράγεται από διαφορετικού πάχους και κουρδίσματος μεμβράνες, με ένα φαινομενικά μπερδεμένο αποτέλεσμα ταλάντωσης, αλλά επιθυμητό πολλές φορές και χρήσιμο, όπως θα δούμε παρακάτω.

      Οι παράγοντες όμως που επηρεάζουν το ηχητικό αποτέλεσμα του set μας, είναι δύο:
      Ο ένας είναι η τάνυση που ο κάθε μουσικός, εφαρμόζει στο δέρμα κατά το κούρδισμα, και ο δεύτερος παράγοντας είναι η επιλογή του δέρματος που θα τοποθετηθεί.
      Δηλαδή η διάμετρος και το πάχος του.
      Έτσι για να μην αγοράζουμε τυχαία, πρέπει να γνωρίζουμε τον γενικό κανόνα που λέει πως:
      τα παχύτερα δέρματα και τα μεγάλης διαμέτρου, παράγουν χαμηλότερες συχνότητες και το αντίθετο.
      Αυτό συμβαίνει, γιατί όσο περισσότερη μάζα προστίθεται σε μια μεμβράνη, τόσο μειώνεται η ταλάντωσή της.

      *Παρένθεση:
      Εδώ νομίζω πως είναι κατάλληλη η στιγμή, να αναφέρουμε μια παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί συνάδελφοι και δεν αναφέρομαι σε κάτι ιδιαίτερο, αλλά σε μια απλή πρόβα σε studio της γειτονιάς. Ας το δούμε από τη μεριά του group. Τα περισσότερα γκρουπάκια που επισκέπτονται τα προβάδικα παίζουν σκληρή μουσική. Οι επίδοξοι ντράμερ για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της μουσικής που παίζουν, αγοράζουν τύμπανα, ή αρέσκονται να παίζουν, σε τύμπανα μεγάλης διαμέτρου και βάθους χρησιμοποιώντας δέρματα muffle και βαριά όπως τα δέρματα λαδιού. Οι ιδοκτήτες των προβάδικων τώρα, για να αντεπεξέλθουν στο κάφρικο στυλ και στις ζημιές που προξενούν κάποιοι, ντύνουν τις ντραμς με επίσης βαριά δέρματα, που έχουν και μεγαλύτερη διάρκεια χρήσης. Να γιατί λοιπόν δεν βγαίνει ήχος στις πρόβες. Τα βαριά δέρματα που έχουν τοποθετηθεί για ξεχωριστό λόγο από τον καθένα, παράγουν χαμηλής συχνότητας ήχους (ιδίως αν είναι και μουφλαρισμένα), με αποτέλεσμα τα τύμπανα, να παίζουν πάνω στις συχνότητες του μπάσου και το αντίθετο. Έτσι αναγκάζονται οι μουσικοί, να δυναμώνουν συνέχεια ο ένας μετά τον άλλο με αποτέλεσμα τη δημιουργία χάους και βαβούρας ακόμα και σε slow ή ποιο ήσυχα κομμάτια Ένα άλλο όργανο που επηρεάζεται αρνητικά από την κακή συνεργασία ντράμερ και μπάσου, είναι τα πλήκτρα. Ας μην ξεχνάμε και τον ερμηνευτή μας. Προσέξτε, γιατί ο διαχωρισμός των συχνοτήτων σε μια πρόβα είναι αποτέλεσμα δουλειάς, συνεργασίας και υποχωρήσεων στο group. *Τέλος παρένθεσης.

      Συνεχίζοντας, πρέπει να καταλάβουμε, πως το ηχητικό αποτέλεσμα του κουρδίσματος, δεν οφείλεται μόνο στα δέρματα, αλλά και στο είδος των ξύλων που έχει το set μας, τα μέταλλα που το απαρτίζουν και το δέσιμό του.
      Εμείς επικεντρωνόμαστε στο κούρδισμα που γίνεται σε ένα set στο σημείο των δερμάτων και γενικά καταπιανόμαστε τώρα, με τα συνήθη απλά τύμπανα, όπως είναι τα τομ, χωρίς να αποκλείσουμε όμως, πως η bass drum και το snare, δεν κουρδίζονται με τον ίδιο τρόπο. Απλά αυτά τα δύο έχουν κάποιες μικρές ιδιαιτερότητες. Ιδίως το ταμπούρο, είναι το τύμπανο που εκφράζει την προσωπικότητα του κάθε ντράμερ. Στη συναυλία το 99% των ντράμερ ότι και να μη φέρει μαζί το ταμπούρο θα το έχει για να το στήσει στο live�
      Έτσι, για να αρχίσουμε, αυτά που θα χρειαστεί να έχουμε μαζί μας, οπωσδήποτε ένα κοινό, απλό, κλειδί κουρδίσματος και μπακέτες. Εδώ αποκλείουμε ειδικά κλειδιά κουρδίσματος που κυκλοφορούν στην αγορά, δυναμόκλειδα, πένσες και άλλες πατέντες που μπορεί να βλάψουν το κέλυφος του τύμπανου και το στεφάνι.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/drumkey.gif

      Είτε έχουμε ένα νέο drumset είτε ένα παλιό, η διαδικασία θα πρέπει να ξεκινά από τον έλεγχο της αρτιότητας του κελύφους τόσο για το αν είναι σκεβρωμένο, αλλά και για το αν το κόψιμο της άκρης του, (το χείλος όπου θα ακουμπήσει το δέρμα), είναι ευθεία. Το χείλος αυτό ονομάζεται bearing edge. Όσο ποιο κοφτό σε μοίρες είναι αυτό το χείλος, τόσο ποιο πρίμος θα είναι ο ήχος, λόγω της μικρότερης επιφάνειας που θα ακουμπά το δέρμα.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap2.jpg

      Αυτό το σημείο θα πρέπει να είναι λείο και απαλό στην αφή και για να διαπιστώσουμε αν είναι ομοιόμορφο θα πρέπει να ακουμπήσουμε το τύμπανο (φυσικά χωρίς δέρμα) σε λεία επιφάνεια και να διαπιστώσουμε κατά πόσο δεν αφήνει από κάτω κενά.

      Σε περίπτωση που διαπιστώσουμε πρόβλημα, θα πρέπει να απευθυνθούμε σε ειδικό, ώστε να διορθωθεί. Μην επιχειρήσετε να λειάνετε μόνοι σας τις άκρες αυτές αν δεν γνωρίζετε πως, γιατί στη πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτών, η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Εννοείται πως η όλη διαδικασία αρχίζει με το κέλυφος να ακουμπά σε λεία επιφάνεια (πάτωμα) και όχι πάνω στις βάσεις της ντραμς.
      Στα set που ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί, και αντικαθιστούμε δέρμα, οι άκρες αυτές, πρέπει να καθαρίζονται από χνούδια και σκόνη και σε όλες τις περιπτώσεις, να λιπαίνονται ανεπαίσθητα με κάποιο είδος ελαφρού λιπαντικού π.χ., σιλικόνη, πάντα με φειδώ και χωρίς υπερβολές. Θέλουμε απλά το δέρμα κατά την εφαρμογή του, να γλιστράει απαλά στην επιφάνεια αυτή. Ο λόγος είναι η πανταχού ομοιομορφία.
      Το επόμενο βήμα, είναι η τοποθέτηση του δέρματος. Πριν ακουμπήσει στο τύμπανο, θα πρέπει απαλά να τσακίσουμε τις άκρες του, όπως στην εικόνα για να το προετοιμάσουμε για το σοκ του τσακίσματος που θα δεχθεί κατά το κούρδισμα.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap4.jpg

      Από πάνω, εφαρμόζουμε το στεφάνι και αρχίζουμε να βιδώνουμε της βίδες (tension rodes) μέχρι να σφίξουν όσο πάει με τα δάκτυλα.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap5.jpg

      Χρησιμοποιώντας το κλειδί του κουρδίσματος, αρχίζουμε να βιδώνουμε τις βίδες, όχι όμως κυκλικά. Εδώ χρησιμοποιούμε σταυρωτή μέθοδο σφιξίματος, όπως για παράδειγμα στην αλλαγή ελαστικού του αυτοκινήτου. ’σχετα αν τα τύμπανα μας έχουν 6, 8, 10, 12 βίδες ακολουθούμε πάντα την ίδια μέθοδο

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap7.jpg

      Ακολουθήστε το παραπάνω σχήμα, ανάλογα με τον αριθμό των κλειδιών που έχουν τα τύμπανα σας. Στην αρχή, γυρίζουμε το κλειδί μας, για μια πλήρη περιστροφή σε κάθε βίδα, μέχρι το δέρμα να εμφανίσει, ένα υποτυπώδες τέντωμα.
      Τώρα είναι η στιγμή που μπορούμε να του εφαρμόσουμε πίεση, έτσι ώστε να προκαλέσουμε ένα pre-stretch.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap8.jpg

      Το κούρδισμα συνεχίζεται με μικρότερες στροφές για τη κάθε βίδα με το κλειδί μας, μέχρις ότου το τύμπανο, παράγει την πρώτη ικανοποιητική νότα. Εδώ αρχίζει και η μικρορύθμιση. Η δοκιμασία του ήχου, γίνεται χτυπώντας με τη μπακέτα το δέρμα κοντά σε κάθε βίδα (κλειδί), σε απόσταση 1-2 δάκτυλα από το στεφάνι.

      Θα πρέπει, κάθε σημείο να παράγει τον ίδιο τόνο με άλλο σημείο. Αυτό επιτυγχάνεται ξεκινώντας από το σημείο με τον υψηλότερο τόνο και προσαρμόζουμε μικρορύθμιση στο επόμενο απέναντι, με μόλις το πολύ 1/4 της πλήρους ολόκληρης στροφής του κλειδιού κουρδίσματος. Αν τεντώσουμε από τώρα υπερβολικά, το συνολικό τέντωμα πολλαπλασιάζεται δραματικά και θέλει προσοχή. Τελειώνουμε, όταν η επιθυμητή νότα παραχθεί. Για το πια νότα είναι αυτή θα μιλήσουμε παρακάτω.
      Η διαδικασία επαναλαμβάνεται από την αρχή, και για το δεύτερο δέρμα του τύμπανου, καταλήγοντας όμως και τα δύο να παράγουν την ίδια νότα. Για τους λιγότερο έμπειρους, όταν έρθει η στιγμή να κουρδίσουμε το δεύτερο δέρμα καλό θα είναι να απομονώσουμε το πρώτο, βάζοντάς το να ακουμπά στο πάτωμα, πάνω σε ένα χαλί ή σε ύφασμα. Στο τέλος σηκώνουμε το τύμπανο και κάνουμε τη μικρορύθμιση και των δύο.

      Ο τρόπος που αναφέραμε εδώ εφαρμόζεται σε όλα τα τύμπανα του set και είναι ο ποιο συνήθης τρόπος, με το πάνω δέρμα, να είναι ίδια κουρδισμένο με το κάτω. Ποιες είναι όμως η σωστές νότες, που θα πρέπει να κουρδίσουμε τη ντραμς μας;
      Αυτό το ερώτημα για μερικούς ούτε που έχει τεθεί, γιατί απλά δεν γνωρίζουν ότι και τα τύμπανα κουρδίζονται σε νότες. Ακόμα και από τους γνώστες του κουρδίσματος αγνοείται η υπόθεση, πως και το εμπειρικό κούρδισμα με το αυτί πάλι νότες παράγει.
      Στο σημείο αυτό θα πρέπει επιτέλους, να κάνουμε πέρα τις προστριβές μας και τα μίση με τον μπασίστα του συγκροτήματός μας και με την καρδιά μας πέτρα να ζητήσουμε ευλαβικά τη βοήθειά του, μια και από τους μουσικούς που οι συχνότητες του οργάνου είναι πιο κοντά στις δικές μας είναι αυτός. Και εξάλλου, μπορεί η πλειοψηφία των ντράμερ να μην γνωρίζει νότες, αλλά ο μπασίστας κάτι ξέρει.
      Από την εμπειρία μου και της ωδειακές μου σπουδές, αν και λίγες αλλά χρήσιμες, προτείνω 3 τρόπους κουρδίσματος με νότες, τον εξής ένα:
      Ξεκινάμε αφού έχουμε ως στάνταρ, πως η μπότα, κουρδίζεται πάντα σε Ντο. Βρίσκει ο μπασίστας μας ένα Ντο στην ταστιέρα του και μας το δίνει μέχρι να παράγει η μπότα μας μπροστά πίσω την επιθυμητή αυτή νότα. Εννοείται πως τα κουρδίσματα, γίνονται με ελεύθερες τις μεμβράνες των τυμπάνων, χωρίς το παραμικρό muffle. Αυτό είναι άλλο θέμα. Το επόμενο τύμπανο που θα κουρδίσουμε, είναι το snare. Στο ταμπούρο, κατά την ανωτέρα διαδικασία, κουρδίζουμε (από μπάσα προς πρίμα), είτε σε Μι, είτε σε Φα, είτε σε Σολ. Για τους χεβάδες, καλό είναι το Μι. Για τους τζαζίστες καλό το Σολ. Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως το ταμπούρο μας, κουρδίστηκε σε Σολ. Σε ένα set με δύο τομ και ένα βαθύ, περνάμε στο βαθύ και το κουρδίζουμε πάλι Σολ αλλά μια οκτάβα κάτω. Συνεχίζουμε στο δεύτερο τομ, αυτό που βρίσκεται δηλαδή πάνω από το βαθύ μας και ανεβαίνουμε μια διαφορά (διάστημα) τρίτης καθαρής, δηλαδή περνάμε στη νότα Σι. Δηλαδή Σολ, Λα, Σι, διαφορά τρίτης. Παρομοίως και στο πρώτο τομ, αυτό που βρίσκεται πάνω από το ταμπούρο μας. Διαφορά τρίτης πάλι από τη Σι. Δηλαδή Σι, Ντο, Ρε. Η νότα Ρε είναι η νότα του πρώτου τομ που θέλουμε να ακουστεί.
      Αυτή η διαδικασία, γίνεται ακριβώς και αν ξεκινήσουμε από το ταμπούρο σε Μι ή Φα.

      ΚΟΛΠΑ
      Τι γίνεται αν το set μας αποτελείται από περισσότερα τύμπανα; Πάλι ξεκινάμε από το βαθύ πηγαίνοντας προς το ποιο πρίμο τομ.
      Γιατί πρέπει πάντα να έχουμε διαφορά τρίτης στις νότες; Δεν πρέπει πάντα να έχουμε διαφορά τρίτης στις νότες, αλλά αυτός ο τρόπος είναι συνήθης.
      Η διαφορά τρίτης, αφορά τύμπανα που δεν είναι πνιγμένα, φοράνε λεπτά δέρματα που αναδεικνύουν τις συχνότητες, τη χροιά και την τονικότητα και γενικότερα τα χαρακτηριστικά του οργάνου. Όσο ποιο βαριά δέρματα χρησιμοποιούμε και όσο ποιο μεγάλα σε διάμετρο τύμπανα, η διαφορά τρίτης, θα μας δίνει την εντύπωση, πως σχεδόν όλο το set μας παράγει την ίδια νότα. Τι κάνουμε εκεί; Ας υποθέσουμε πως παίζουμε Classic και Hard Rock. Εκεί μια καλή λύση, είναι να περάσουμε σε διαστήματα τετάρτης, αφού τα τύμπανά μας και παχύτερα δέρματα θα έχουν, αλλά και κάποιο είδος muffle θα έχουμε χρησιμοποιήσει. Τώρα αν το set μας είναι ντυμένο με δέρματα λαδιού κάργα στη ταινία και στα Ο rings, μην περιμένουμε και πολλά. Ένα κούρδισμα σε διαστήματα πέμπτης θα φτιάξει κάπως την κατάσταση. Γενικά, όσο ποιο καθαρό ήχο έχουμε τόσο ποιο πολύ μικραίνουμε τα διαστήματα κουρδίσματος και το αντίθετο. Για τους περισσότερο ψαγμένους υπάρχει και η λύση του κουρδίσματος των τομ κυρίως στη πεντατονική κλίμακα!

      ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ
      Μιλήσαμε ως τώρα, για κούρδισμα των τυμπάνων, με το πάνω και το κάτω δέρμα στην ίδια νότα. Τι συνεπάγεται αυτό; Παραγωγή ζεστού ήχου με αρκετό sustain. Η διάρκεια είναι λογικό να παραμένει καλή αφού και τα δύο δέρματα ταλαντώνονται το ίδιο. Οι αρμονικές δεν επηρεάζονται συνήθως από αυτή την επιλογή και είναι αρκετές. Νομίζω πως είναι και το ποιο όμορφο κούρδισμα, για να αναδειχθεί ο ήχος του τυμπάνου
      ’λλη παραλλαγή κουρδίσματος είναι όταν το κάτω δέρμα είναι λιγότερο τεντωμένο. Αυτό μας δίνει ένα αποτέλεσμα όπου, η διάρκεια του ήχου και τα χαρακτηριστικά, μειώνονται κάπως, καθώς και οι αρμονικές του τυμπάνου. Ο ήχος γίνεται ποιο σκληρός, αλλά αλλάζει και η νότα που κουρδίσαμε από την αρχή κατεβάζοντας (μπασάροντας) όλο το τύμπανο.
      Τέλος, αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει όταν το κάτω δέμα είναι περισσότερο τεντωμένο από το πάνω, Αυτό μας δίνει ένα ανάλογο αποτέλεσμα με τον προηγούμενο τρόπο, αλλά χτυπώντας τη μπακέτα στο πάνω δέρμα και σταματώντας την ταλάντωσή του κατά το παίξιμο, το κάτω πάλλεται ποιο γρήγορα δίνοντας ένα επιτρέψτε μου, βροντερό αποτέλεσμα, χωρίς να έχουμε σοβαρές αλλαγές στη νότα που το κουρδίσαμε. Η πρακτική αυτή, εφαρμόζεται και στο ταμπούρο, αλλά για άλλο λόγο. Εκεί επιτυγχάνουμε, τη μείωση του ενοχλητικού για κάποιους βουίσματος της χορδιέρας

      ΧΡΟΙΑ ΤΟΥ ΤΥΜΠΑΝΟΥ
      Για όσους έχουν ασχοληθεί παραπάνω με το θέμα κουρδίσματος και ήχου των τυμπάνων, προφανώς γνωρίζουν πως ένα γυμνό από δέρματα τύμπανο, παράγει ή μάλλον έχει κάποια χαρακτηριστική χροιά. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό από τον τόνο που παράγουμε κατά το κούρδισμα με τα δέρματα επάνω. Ανάλογα την ποιότητα των ξύλων η χαρακτηριστική χροιά του κελύφους είναι καλλίτερη αναλόγως. Κάθε κέλυφος πάλλεται σε συγκεκριμένη συχνότητα.

      Αν θέλουμε να ακούσουμε αυτή τη χροιά, θα πρέπει να κρατήσουμε (κρεμάσουμε) το κέλυφος από μέσα με το δάχτυλο μας και να το χτυπήσουμε ελαφρά με ένα κοπανάκι. Η νότα που θα παραχθεί, είναι ο ήχος της καρδιάς του τυμπάνου μας. Αυτή η νότα είναι το χαρακτηριστικό του. Για τους προχωρημένους, το κούρδισμα της ντραμς γίνεται βάση της χροιάς του κάθε τύμπανου. Είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί αυτό, λόγω του ότι άλλες φορές θα πάρουμε καλό ήχο, επειδή το τέντωμα του δέρματος δεν θα εξουδετερώσει τη χροιά του κέλυφους και άλλες φορές θα πάρουμε ένα άσχημο πνιγμένο ήχο επειδή οι συχνότητες αλληλοεξουδετερώθηκαν και αυτό μπορούμε να το δούμε στις παρακάτω κυμματομορφές όπου:

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap10.jpg

      Κατά την πρώτη το κέλυφος και το δέρμα αλληλοσυμπληρώνουν το ένα το άλλο και κατά τη δεύτερη κυμματομορφή:

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Snap11.jpg

      Το κέλυφος και το δέρμα αλληλοεξουδετερώνονται.

      ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

      Σε γενικές γραμμές, ασχοληθήκαμε με τους κανόνες κουρδίσματος και κάποια θεωρία κατανόησης το πώς δουλεύει το set μας. Το συμπέρασμα είναι πως δεν υπάρχουν στην ουσία κανόνες. Μόνο κάποιες πράγματα για να μπορέσει κάποιος αρχάριος να ξεκινήσει ή κάποιος έμπειρος να λύσει απορίες και να ξαναθυμηθεί ορισμένες αρχές. Η ιστορία είναι, πως η θεωρία παραμένει θεωρία αν κάποιος δεν εξασκηθεί. Πιστέψτε με, για να περάσετε στα δυναμόκλειδα και στα memokeys ή όπως η κάθε εταιρεία θέλει να τα ονομάζει, για να έχετε γρήγορα κουρδίσματα κ.λ.π, θα πρέπει πρώτα να μάθετε πως κουρδίζεται το drum set σας και μετά να αλλάξετε επίπεδο. Το κούρδισμα των τυμπάνων είναι πολύπλοκη υπόθεση για ένα αρχάριο και πολλές φορές έρχεται σε δύσκολη θέση σε ένα live ή ένα studio. Πως σας φαίνεται ένας κιθαρίστας να προσκαλεί άλλο κιθαρίστα για να του κουρδίσει την κιθάρα πριν το live; Η εμπειρία θα κάνει το κάθε πρωτάρη να κουρδίζει σωστά και με κλειστά μάτια.
      Σε επόμενο άρθρο θα ασχοληθούμε με το κούρδισμα συγκεκριμένα του snare και του bass drum και κάποια κόλπα βελτίωσης.
      Σας ενημερώνω πως τα μισά σχεδόν στοιχεία προέρχονται από ιστοσελίδες στο internet και πολλά από προσωπική δουλειά και εμπειρία. Μπορείτε να πάρετε ακόμα περισσότερες πληροφορίες δίνοντας σας παρακάτω, κάποιες από τις πολλές ιστοσελίδες που αναφέρουν σχετικά. Όλες είναι στα Αγγλικά και ένας από τους λόγους γραφής αυτού του κειμένου, είναι πως δεν υπάρχει κάτι τουλάχιστο δημοσιευμένο στα Ελληνικά. Γι' αυτό δεν πειράζει καθόλου, αν σας άρεσε να το χρησιμοποιήσετε όπου θέλετε, αρκεί να πιάσει τόπο και να κάνετε σωστά η δουλειά σας.

      ΠΗΓΕΣ

      http://www.drumdojo.com/tech/toctuning.htm
      http://www.drummingweb.com/tuning.htm
      http://home.earthlink.net/~prof.sound/
      http://www.acousticdrums.com/ad_frames/tuning_free_old.html
      http://www.musiccenters.com/dtune.html
      http://www.pearldrum.com/03_nuupdts/edu/freshapproach/snaredrum/tuning.html
      http://www.pearldrum.com/education/howto/index.html
      http://www.drumcentral.com/ictunedrums.htm
      http://www.musiciansfriend.com/document?doc_id=88281&src=3SOSWXXA
      http://www.remo.com/portal/pages/drumming/product_tips/Drumming+Product+Tips+Drumset.html
      http://www.musicyo.com/planet/tune_drums.asp
      http://www.drumsoloartist.com/Site/Drum_Tuning.html
      http://www.tedturnermusic.co.uk/acatalog/drumtuning.html
    • rockdrum
      Ημ/νία: 14:59 - 06/10/08 Εισαγωγή: Ένα μικρό βοήθημα μεταφρασμένο από το internet για όσους από εμάς έχουν τέτοιες ανησυχίες και απορίες στην επιλογή του ντυσίματος των τυμπάνων μας. Απόψεις άλλες αποδεκτές άλλες όχι. Καλό διάβασμα…

      Τι είναι τα δέρματα;

      Αν και υπάρχουν διαφορετικά, τυπικά είναι φτιαγμένα από φιλμ πλαστικού. Αυτά τα φιλμ είναι ανθεκτικά ως υλικά και διαφανή 48 ή 92 βαθμών ή ημιδιαφανή όταν είναι παχύτερα. Έχουν τη ιδιότητα να τεντώνονται ομοιόμορφα και αντέχουν στην υγρασία και στα περισσότερα χημικά. Οι ακραίες θερμοκρασίες που αντέχουν κυμαίνονται από -100o F ως 300o F.

      ΕΙΔΗ ΔΕΡΜΑΤΩΝ:

      Coated heads (Επιστρωμένα): Είναι πιο ζεστά σε ήχο και ελαχιστοποιούν τις υψηλές συχνότητες. Η επιφάνειά τους μοιάζει σαν να είναι ψιλό γυαλόχαρτο και όταν περνάς την παλάμη παράγει ένα πρίμο ήχο (ξύσιμο), αλλά στην ουσία με το χτύπημα της μπακέτας ο ήχος είναι πιο ζεστός. Τα επιστρωμένα δέρματα χρησιμοποιούνται πολύ με βούρτσες (brushes). Τα δέρματα αυτά είναι διαφορετικά από κατασκευαστή σε κατασκευαστή. Για παράδειγμα η REMO προσφέρει στην αγορά τις σειρές Renaissance ή Suede που χαρακτηρίζονται από λιγότερη αντήχηση κατά το παίξιμο αλλά αναδεικνύουν τις μεσαίες συχνότητες. Σε αντίθεση η σειρά FiberSkyn αποδίδει ένα πιο απαλό σε χροιά τόνο.
      Τα επιστρωμένα δέρματα, από μάρκα σε μάρκα, όχι μόνο προσφέρουν ήχο που τα ξεχωρίζει από τα άλλα, αλλά παρουσιάζουν και διαφορές στην επίστρωση υλικού.
      Σε πολλές περιπτώσεις η REMO, χρησιμοποιεί διαφορετική επίστρωση στα WHEATHERKING από αυτή που χρησιμοποιεί στα Diplomat, Ambassador, Emperor κ.λ.π. Πάντως, δέρματα όπως τα FiberSkyn ενδεχομένως να κρατήσουν λιγότερο λόγω της χρήσης, αλλά παίζει ρόλο και ο τρόπος παιξίματος. Αυτό σε σχέση μα τα Remo Suede ή τα Evans J1, που έχουν μια extra ενίσχυση, προσφέροντας μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα πιο νορμάλ.
      Για μερικούς τα Aquarian είναι από τα πιο πριμαριστά της κατηγορίας αυτής αλλά η διάρκεια τους είναι λιγότερη, λόγω της λεπτότερης επίστρωσης και του μαλακότερου υλικού επικάλυψης. Τα Evans, φαίνεται να είναι η μέση λύση.

      Clear Heads (διάφανα): Ανοιχτά σε συχνότητες με αρμονικές και κατά το παίξιμο είναι πιο πρίμα με το ανάλογο αποτέλεσμα και κατά την σύνδεσή τους με μικρόφωνο.

      Ebony (κατά την ακριβή μετάφραση Εβένινα): Κάτι ανάμεσα στα επιστρωμένα και διάφανα. Παράγουν λιγότερες υψηλές συχνότητες και χαρακτηρίζονται ίσως λίγο dark σε ήχο, αλλά όχι απόλυτα.
      2-ply (Διπλού φύλλου): Αυξημένης «στερεότητας», πιο χοντρά, που περιορίζουν τις υψηλές συχνότητες. Ενώ μπορούν να χαρακτηριστούν ως muted, δεν έχουν control ring. Περιορίζουν την αντήχηση και τις πρίμα συχνότητες όσο ψηλά και να κουρδιστούν. Τα δέρματα αυτά πωλούνται σε διάφορα πάχη, ανάλογα τον κατασκευαστή.

      Snare side heads (δέρμα στην κάτω πλευρά του ταμπούρου): Είναι πολύ λεπτά και είναι τα μόνα δέρματα που χρησιμοποιούνται μόνο σε αυτή την περίπτωση. Προάγουν την ευαισθησία του τύμπανου και τον ζωηρό ήχο, ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από τα παχύτερα δέρματα.

      Hazy heads (μουντά): Είναι μαζί και «ζωηρά» και παράγουν μεσαίες συχνότητες ήχου.

      Glass heads: Ζωηρά και στεγνά μαζί σε ήχο.
      Πάχος: Σε όλες τις περιπτώσεις, τα παχύτερα δέρματα, είναι πιο απαλά και λιγότερο ευαίσθητα, από τα λεπτότερα. Παράδειγμα τα REMO Diplomat Clear, που είναι πιο ζωντανά και ευαίσθητα από τα REMO Ambassador Clear. Τα Ambassador είναι παχύτερα από τα Diplomat, αλλά και τα δύο είναι μονού φύλλου.

      Etched: Το φινίρισμά τους είναι άγριο και ανάγλυφο. Παράδειγμα REMO Suede και Evans J1. Χρήση κυρίως για στυλ τζαζ.

      TOM BATTER (δέρμα της επάνω πλευράς των tom):

      Εδώ υπάρχουν 5 κατηγορίες. Η κάθε μια παρουσιάζει λεπτές διαφορές και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά για τη παραγωγή του επιθυμητού αποτελέσματος.

      Κατηγορία 1: Ευαισθησία, ανοιχτός ήχος με καλή διάρκεια και αντήχηση:
      Μονού φύλλου, χωρίς muffle ήχου, μεσαίου βάρους:
      REMO Ambassador, κλασσικός ανοιχτός ήχος.
      REMO Renaissance, λίγο πιο έντονα χαρακτηριστικά από το Ambassador.
      REMO FiberSkyn™ FA, ζεστότερος ήχος από τα παραπάνω.
      Aquarian Satin Finish, κλασσικός ανοιχτός ήχος.
      Aquarian Classic Clear Series, πιο ζωντανό ήχο από το παραπάνω.
      Evans G1, κλασσικός ανοιχτός ήχος.

      Κατηγορία 2: Απαλότερος ήχος συγκρινόμενος με τα δέρματα μονού φύλλου, κρατάει λιγότερο ο ήχος γενικά και η διάρκεια μικραίνει. Παράγεται ήχος όπως περίπου να έχουν τοποθετηθεί Ο rings, στην επιφάνεια του δέρματος.
      Η κατηγορία περιλαμβάνει μονού ή διπλού φύλλου δέρματα μεγάλου βάρους ή muffle με διάφορους τρόπους. Αυτά μπορεί να είναι:
      REMO Emperor, (2-7mil φύλλα)
      REMO PowerStroke3, Single ply feel, κόβει αρμονικές.
      REMO FiberSkyn F1, Ζεστό και ανοιχτό, κόβει αρκετές αρμονικές.
      Evans G2 λίγο περισσότερο «κομμένο» από το Evans G1, με ανοιχτό ήχο σε μεγάλο όμως τέντωμα (κούρδισμα).
      Aquarian Studio-X Series, Ζεστές αρμονικές, με αίσθηση μονού φύλλου.
      Aquarian Double Thin, λίγο πιο ανοιχτό και καλλίτερα ανταποκρινόμενο από το επόμενο.
      Aquarian Response 2, στακάτο και δυνατό.

      Κατηγορία 3: Πνιγμένα, κομμένα (muffled), για heavy καταστάσεις.
      Όπως σχεδόν η κατηγορία 2 με λίγο πιο dark tone, λόγω της προσθήκης στο δέρμα π.χ. όπως το REMO PinStripe, μιας πρόσθετης «βούλας», ή στο Aquarian Performance II, πρόσθετου πάχους. Τέτοια δέρματα μπορεί να είναι:
      REMO PinStripe, ιδανικά για τον κλασσικό παχύ, βαθύ ήχο.
      Aquarian Response 2, που ανήκει και στην προηγούμενη κατηγορία. Στακάτο και δυνατό.
      REMO Control Sound, παχύ δέρμα με το αναμενόμενο μουντό αποτέλεσμα.

      Κατηγορία 4: Στεγνά, κομμένα, μουντά.
      Εδώ δεν υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Ήχος dark χωρίς αρμονικές με ανάδειξη ενός βαθύ ήχου με focused attack. Κλασσικός ήχος του ΄70.
      Evan’s Hydraulic Glass, κλασσικό διπλό δέρμα λαδιού.
      REMO PowerStroke 4, όπως το REMO Emperor.
      Κατηγορία 5: Λεπτά σε πάχος και ελαφριά σε βάρος μονά.
      Συνήθως χρησιμοποιούνται σε ορχήστρα, ή σε ελαφριά τζαζ όπου η ευαισθησία προέχει.
      REMO Diplomat weighted heads, Ευαίσθητο, με πλούσιες αρμονικές.
      Evan’s Strata 1000, Ζεστό, μιμείται το πραγματικό δέρμα.
      Aquarian Hi-Frequency, Το πιο δημοφιλές στη τζαζ.
      Aquarian American Vintage Series, Μικρού βάρους που μιμείται το πραγματικό δέρμα.

      TOM RESONANT (δέρμα της κάτω πλευράς των tom):

      Αν και μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε δέρμα, είναι γενικά αποδεκτό να χρησιμοποιείται μονού φύλλου σε αυτή τη πλευρά.

      Λεπτά δέρματα: Αναδεικνύουν τις αρμονικές του τύμπανου. Πάλλονται ευκολότερα και δεν μειώνουν ή ζεσταίνουν τον ήχο. ‘Όλα αυτά λόγω της μικρής τους συνολικής μάζας. Όταν θέλουμε ζωηρό και με αρκετές αρμονικές ήχο, είναι καλή επιλογή.
      REMO Diplomat weight heads
      FiberSkyn 3 FT/FD
      Aquarian Hi-Frequency
      Evan’s Genera Resonant
      Evans Glass Resonant

      Μεσαίου ή κανονικού βάρους δέρματα: Παράγουν λιγότερες αρμονικές και διάρκεια ήχου από τα REMO Diplomat ή Evans Glass. Είναι παχύτερα και πάλλονται λίγο παραπάνω. Επίσης προσθέτουν βάθος και μουντάδα στον ήχο. Σε αυτά τα χαρακτηριστικά προσθέτουμε κάτι παραπάνω όταν τα δέρματα είναι επικαλυμμένα.
      REMO Ambassador
      REMO Ambassador Ebony
      REMO FiberSkyn FA
      Aquarian Classic Clear
      Aquarian Satin Finish
      Evans G1

      Heavy Muffled ή διπλά: Συμβάλουν στο να παραχθεί ζεστότερος ήχος, αφήνουν κάποιες αρμονικές αλλά μειώνουν τις υψηλές συχνότητες. Όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με τις κατηγορίες 1 ή 2 των επάνω δερμάτων των toms, τα χαρακτηριστικά της μουντάδας και της μείωσης των αρμονικών συχνοτήτων αυξάνονται κι άλλο. Ο ήχος που παράγεται μοιάζει κάπως σαν να έχουν τοποθετηθεί διάφορες «πατέντες» muffling στα επάνω δέρματα.
      REMO Emperor (2-7mil plies), general warm sound, less high overtones
      REMO PowerStroke 3, Further minimized high overtones
      REMO FiberSkyn F1, Warm and open – minimal overtones
      Evans G2, Same as REMO Emperor.
      Aquarian Studio-X Series, Warm overtones, longer resonance than above
      Aquarian Double Thin, Same as REMO Emperor
      Aquarian Response 2, Focused warm sustain w/strong attack.

      Χαρακτηριστικές επιλογές στον ήχο των  toms:

      Κατηγορία 1: Επάνω και κάτω δέρμα μεσαίου βάρους μονού φύλλου:
      Πλούσιο σε συχνότητες αποτέλεσμα με πολλές αρμονικές. Τα clear δέρματα αυξάνουν περισσότερο το αποτέλεσμα ενώ τα επικαλυμμένα γλυκαίνουν τον ήχο.
      Εξαιρετική ανταπόκριση στο χτύπημα της μπακέτας και μεγάλη διάρκεια ήχου.
      Χρησιμοποιείται στη τζαζ, country, και light rock. Κουρδίζονται εύκολα. Χρησιμοποιούνται πολύ σε ηχογραφήσεις. Παραδείγματα συνδυασμών πάνω κάτω με ίδιο δέρμα:
      REMO Ambassador ή
      Aquarian Satin Finish ή
      EVANS G1

      Κατηγορία 2: Επάνω δέρμα ταιριασμένο με λεπτό μονού φύλλου κάτω:
      Καλή ακουστική αλλά πιο μαζεμένος ήχος. Υπάρχουν ακόμη κάποιες υψηλές συχνότητες στην ακουστική, αλλά η συνολική διάρκεια είναι λιγότερη σε σχέση με τη χρήση ενός μετρίου βάρους δέρματος στην κάτω πλευρά ως resonant. Καλή επαναφορά μπακέτας επίσης. Καλός συνδυασμός για ηχογραφήσεις που χρειάζονται ένα πιο στακάτο και λιγότερο ανοιχτό ήχο, αλλά όχι εντελώς στεγνό. Για λίγο ζεστότερο ήχο και περισσότερη αντήχηση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα δέρμα μετρίου βάρους, επικαλυμμένο, ή η σειρά Ebony. Παραδείγματα:
      REMO PowerStroke3 με REMO Diplomat και για περισσότερο low-end resonance μπορεί να μπει το Ambassador
      REMO FiberSkyn FA με REMO Diplomat
      REMO Emperor με REMO Diplomat
      Aquarian Studio X με Aquarian Hi-Frequency – Very warm w/High-Pitched Overtones
      Evans G2 με EVANS Genera Resonant Clear

      Κατηγορία 3: Επάνω δέρμα συνδυασμένο με μετρίου βάρους μονού φύλλου κάτω δέρμα τομ:
      Κλειστός ήχος, συγκεντρωμένος κατά το χτύπημα της μπακέτας, βαθύς παχύς ήχος, αλλά κάπως πιο οξύτερος όταν χρησιμοποιούνται πάνω και κάτω clear (διάφανα) δέρματα. Όταν το κούρδισμα είναι χαμηλό, παρουσιάζεται διάρκεια και ο ήχος είναι βαθύτερος. Αυτή είναι η παραδοσιακή επιλογή του βαθύ μουντού ήχου. Η μπακέτα έχει λιγότερη αναπήδηση. Επιλογή για ηχογραφήσεις με κάπως μειωμένο σχεδόν muted ήχο με πολλά στοιχεία dry και αρκετή σαφήνεια. Όπως και με τα υπόλοιπα, για λίγο ζεστότερο ήχο και πιο μπάσο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα μετρίου βάρους επικαλυμμένο δέρμα στη κάτω πλευρά ή η σειρά Ebony. Παραδείγματα:
      REMO PinStripe με REMO Ambassador ή Suede
      REMO Control Sound με REMO Ambassador or Suede
      Aquarian Performance II με Aquarian Classic Clear.

      ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΕΡΜΑΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΥΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

      Οι παρακάτω επιλογές, γράφονται απλά για να διευκολύνουν κάποιον στην εύρεση του κατάλληλου δέρματος ανάλογα με το στυλ της μουσικής που παίζει, αλλά στην ουσία δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες ούτε περιορισμοί.

      ROCK:
      Ο πιο κοινός συνδυασμός δερμάτων για τα περισσότερα είδη της Rock μουσικής, είναι διαφανή διπλού φύλλου στην πάνω πλευρά και μονού φύλλου δέρματα στην κάτω πλευρά των τομ, με μονού ή διπλού φύλλου επικαλυμμένα δέρματα στην πάνω πλευρά του ταμπούρου. Επίσης στο ταμπούρο μπορεί επιπροσθέτως να χρησιμοποιηθούν δέρματα με τη γνωστή «βούλα» για πιο στακάτο ήχο. Τα διπλά δέρματα στην πάνω πλευρά των τομ, δίνουν βαθύτερο ήχο, πιο μουντό και χωρίς πολλές «ενοχλητικές» αρμονικές. Καλή είναι επίσης και η επιλογή επικαλυμμένου δέρματος για το ταμπούρο, γιατί παράγεται πιο δριμύς ήχος και καλό rim-shot, πράγμα που είναι χαρακτηριστικό στη rock μουσική. Για τη μπότα προτιμώμενα δέρματα είναι αυτά που έχουν από μόνα τους τη ιδιότητα να κόβουν τον ήχο (self muted), όπως τα Remo Powerstroke 3 (ή 4) ή Evans EQ. Για λίγο περισσότερο κοντρόλ στη διάρκεια και στον περιορισμό των υψηλών συχνοτήτων μπορεί να χρησιμοποιηθούν επικαλυμμένα διπλά στην πάνω πλευρά των τομ και του ταμπούρου. Για πολύ πνιγμένο ήχο χωρίς υψηλές συχνότητες προτεινόμενα είναι τα Remo Powerstroke 3 ή Powerstroke 4 (διπλού φύλλου), αλλά για live εμφανίσεις ή δυνατό ήχο θα πρέπει οπωσδήποτε να βγει το set με μικρόφωνα.
      Άλλες επιλογές για τη Rock μουσική είναι Remo CS "center dot", αλλά παράγουν ένα ήχο λίγο “boxy”. Επίσης τα Remo Pinstripe, παχιά διπλά δέρματα μουντά με χαμηλές συχνότητες, δημοφιλή στο 70s και 80s αλλά όχι τόσο ταιριαστά με το σύγχρονο rock. Μη ξεχνάμε και τα δέρματα λαδιού (π.χ.Evans Hydraulic), διπλά όπου ανάμεσα στα δύο φύλλα υπάρχει λάδι για καλλίτερο κοντρόλ των υψηλών συχνοτήτων, αλλά για μερικούς το ηχητικό αποτέλεσμα θυμίζει disco του 70. (?).

      POP, LIGHT ROCK & COUNTRY:
      Pop, Light Rock και Country μουσική, συχνά χρησιμοποιεί χαμηλές συχνότητες στα τύμπανα, βαθιά τομ λίγο μαφλαρισμένα, στακάτη μπότα και μεγάλο αλλά χαμηλής απόδοσης συχνοτήτων ταμπούρο. Για τα τομ, χρησιμοποιείται διπλό δέμα στο πάνω μέρος και μονό στο κάτω, όλα συνήθως clear. Για το ταμπούρο, μονό ή διπλό δέρμα επικαλυμμένο με το γνωστό “gel” για έξτρα μαφλάρισμα, ή μονωτική ταινία κ.λ.π., ή ένα self muted κατηγορίας"Powerstroke". Εδώ να θυμηθούμε πως τα έξτρα μαφλαρισμένα δέρματα δεν δίνουν καλό rim shot, γι’ αυτό πρέπει να γίνεται περιορισμένη χρήση ή όσο είναι αρκετό στις πατέντες που εφαρμόζουμε επάνω στα δέρματα, σε περίπτωση που παίζουμε πολύ μ’ αυτό το στυλ. Για τη μπότα ένα self muted δέρμα όπως το Remo Powerstroke μπορεί να μη μας ικανοποιεί λόγω αρκετών αρμονικών που αποδίδονται κατά το παίξιμο και να χρειαστεί ένα πιο έξτρα μαφλαρισμένο, όπως το Evans "EMAD" (external muffling and dampening" head), ή Aquarian Impact 1 ή Impact 2. Για ακόμα πιο «κομμένα» τομ, μπορεί να τοποθετηθούν τα Remo Powerstroke 3 ή Powerstroke 4 στη πάνω πλευρά και τα αντίστοιχα μονά κάτω. Αυτοί οι συνδυασμοί αποδίδουν ένα στουντιακό ήχο, καλό για χαμηλής δυναμικής παίξιμο, αλλά χρειάζονται μικρόφωνα για πιο δυνατές εντάσεις.
      Άλλη μια πολύ ωραία λύση, είναι να χρησιμοποιηθούν τα παραπάνω δέρματα της επάνω πλευράς των τομ, μαζί με έξτρα λεπτά δέρματα από κάτω όπως τα extra thin Remo Diplomat. Τα λεπτά δέρματα διεγείρονται ευκολότερα από την πίεση του αέρα που εξασκεί το χτύπημα του επάνω δέρματος και κάνει το τύμπανο να είναι πιο γρήγορο σε ανταπόκριση αναδεικνύοντας τον ήχο του καλλίτερα. Είναι όμως δύσκολο να κουρδίσουμε χαμηλά ένα τόσο λεπτό δέρμα, αλλά με λίγο προσοχή μπορούμε να φτάσουμε το κούρδισμα στο χαμηλότερο εφικτό επίπεδο και όσο γίνεται να πλησιάζει τη νότα του επάνω δέρματος, με αποτέλεσμα να μας δωθεί ένας καλός παχύς ήχος από το τύμπανό μας.

      JAZZ:
      Επικαλυμμένα μονά δέρματα στην πάνω μεριά των τομ, clear ή επικαλυμμένα μονά στην κάτω πλευρά και επικαλυμμένα μονά στο ταμπούρο. Αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα δέρματα, επιλογές για Jazz ή “be-bop” μουσική. Έτσι επιτυγχάνεται η διαύγεια, η καθαρότητα, η διάρκεια και ανάδειξη της τονικότητας του ήχου, ειδικά σε μικρές μπάντες όπου τα τύμπανα δεν είναι περασμένα σε μικρόφωνα.
      Για τη μπότα ένα ανοιχτό σε ήχο μονό δέρμα θα μας δώσει το χαρακτηριστικό ηχητικό αποτέλεσμα.
      Για τη πιο μοντέρνα Jazz, θα χρειαστούν επικαλυμμένα διπλά δέρματα στην επάνω πλευρά των τομ και θα υπάρχει αποτέλεσμα με λιγότερες υψηλές αρμονικές αλλά η διαύγεια και η καθαρότητα θα παραμένει. Εδώ θα πρέπει να αλλαχτεί και το δέρμα της μπότας σε self muted όπως το Remo Powerstroke 3 (ή 4) ή Evans EQ. Καλοί συνδυασμοί για Jazz, Jazz/Rock ή Fusion. Επίσης αυτός ο συνδυασμός βοηθάει όταν τα τύμπανα συνδεθούν στα μικρόφωνα, λόγω του κοντρολαρίσματος των υψηλών αρμονικών.
      Ακόμα σ’ αυτό το είδος μουσικής πολλοί προτιμούν τον ήχο φυσικών δερμάτων, γι’ αυτό έχουν βγει στην αγορά και δέματα που μιμούνται αυτό το είδος, όπως τα: Remo Fiberskyn, Legacy και Renaissance ή Aquarian American Vintage και Modern Vintage. Αυτά τα είδη είναι ιδανικά για να θυμίσει το παίξιμό μας ήχο του 1950.

      Επίλογος: Καλές επιλογές, καλά παιξίματα, αλλά να θυμάστε το σωστό κούρδισμα είναι το Α και το Ω και θέλει αρκετή εξάσκηση.
    • rockdrum
      Ημ/νία: 15:02 - 06/10/08 Εισαγωγή: Ένα μικρό βοήθημα που περιέχει και δικές μου παρατηρήσεις για τα ξύλα των drums από το site του drumbible για όσους βαριούνται τη μετάφραση ή δεν γνωρίζουν Αγγλικά. Διαβάστε τα χαρακτηριστικά των ξύλων που χρησιμοποιούμε στα τύμπανά μας και κάποιοι δεν τα ξέρουμε.

      Έτσι πηγαίνοντας σε ένα μουσικό οίκο και ο πάντα ευχάριστος και εξυπηρετικός υπάλληλος μας εξηγεί από τι είναι φτιαγμένο το set που ζαχαρώνουμε, να ξέρουμε εν μέρει γιατί έχει αυτή την αξία και τι ήχο βγάζει αλλά και πιο είδος μουσικής του ταιριάζει.

      Ο ήχος που παράγεται από τα τύμπανά μας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του ξύλου που έχουμε επιλέξει.
      Ο ήχος επηρεάζεται από το είδος των μετάλλων, π.χ. κλειδιά στεφάνια και το πώς δένονται μεταξύ τους, ποιότητα δερμάτων, κούρδισμα μονώσεις ανάμεσα στα μέταλλα και στο κέλυφος που έρχονται σε επαφή και άλλα.

      Γενικά τα λεπτά κελύφη παράγουν ποιο ανοικτό ήχο ενώ τα παχύτερα ποιο στεγνό.

      Επίσης παίζει ρόλο αν μέσα στα τύμπανα υπάρχουν πρόσθετες ξύλινες στεφάνες (counter hoops), οι οποίες δίνουν ποιο θερμό ήχο και ελέγχουν την αντήχηση.

      Τέλος άλλοι υποστηρίζουν ότι το ξύλο αποδίδει καλλίτερα περασμένο μόνο με λάδι.
      Άλλοι προτιμούν το βερνίκι και άλλοι όπως όλοι γνωρίζουμε επενδύουν το κέλυφος με πλαστικό διαφόρων χρωμάτων.

      Όλα είναι σχετικά και για όλα υπάρχουν αποδεκτές απόψεις.

      Ξύλα όπως:

      Albasia falkata χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα του maple (κελεμπέκι), γιατί έχουν καλό φινίρισμα και είναι φθηνότερα σε τιμή.
      Παράγουν πριμαριστό τόνο και χρησιμοποιούνται κυρίως στην εσωτερική επένδυση των τυμπάνων.

      Maple ή κελεμπέκι: Σκληρό ξύλο, με ζεστό τόνο, που παράγει σχεδόν πολυφασματικές συχνότητες κυρίως όμως αποδίδει πολύ καλές χαμηλές.
      Για να αποδώσει τα μέγιστα το δένδρο θα πρέπει να είναι κάποιας ηλικίας και να έχει αναπτυχθεί αργά και σε ευθεία ύψους, ενώ οι κύκλοι του δένδρου θα πρέπει να είναι ομόκεντροι.
      Είναι το ξύλο που προτιμούν οι περισσότεροι ντράμερ, ιδίως στο ταμπούρο.

      Mahogany ή μαόνι: Το πραγματικό μαόνι Αμερικής ή Ονδούρας δίνει 20% αύξηση των χαμηλών συχνοτήτων, σε σύγκριση με το κελεμπέκι.
      Στις μεσαίες και υψηλές συχνότητες, είναι σχεδόν το ίδιο αλλά επειδή έχει αυτή την αύξηση 20% στις χαμηλές από το κελεμπέκι, είναι ακόμα ποιο «ζεστό».
      Το μαόνι Ονδούρας είναι σπάνιο και το 99% των set που κυκλοφορούν είναι από μαόνι Φιλιππίνων.

      Birch ή σημύδα: Σκληρό και ανθεκτικό ξύλο, με ανοιχτόχρωμη απόχρωση, που δουλεύεται καλά.
      Χάνει περίπου 10% σε χαμηλές συγκρινόμενο με το καλεμπέκι και έχει +20% αύξηση στις υψηλές, ενώ σε μεσαίες είναι περίπου τα ίδια. Έτσι, τα τύμπανα από σημύδα, γενικά ποιο σκληρά σε ήχο.
      Είναι ένα είδος που χρησιμοποιήθηκε πολύ σε στουντιακά σετ, ιδίως στα τέλη του ΄60, λόγω του ότι τα τύμπανα που θα πέρναγαν στην εγγραφή έπρεπε να ήταν δυνατά σε ήχο.
      Το beech (οξυά) μοιάζει με αυτό και θεωρείται ξύλο που ταιριάζει σε «φωνακλάδικες» drums.

      Poplar ή λεύκα: Φθηνότερο ξύλο από τη σημύδα και το κελεμπέκι.
      Χρησιμοποιείται συνήθως στο εσωτερικό του κελύφους σε φύλλα, ως απομίμηση ακριβότερων ξύλων.
      Ακούγεται κυρίως σαν σημύδα, ή μαόνι και λιγότερο σαν καλεμπέκι.

      Basswood ή φιλύρα: Καλό σκληρό αλλά φθηνότερο ξύλο, που μιμείται το κελεμπέκι ή για μερικούς το μαόνι.
      Υπάρχει αρκετό σε αφθονία με αποτέλεσμα να μπορούν οι κατασκευαστές να ρίχνουν την τιμή. Χρησιμοποιείται κυρίως ως πυρήνας των φύλλων του κελύφους και δίνει λίγο περισσότερες χαμηλές, γι’ αυτό σε μερικούς θυμίζει μαόνι.

      Lauan: Προέρχεται από τις Φιλιππίνες, Μαλαισία και Ινδονησία από διάφορες ποικιλίες δένδρων που μοιάζουν με το Αμερικανικό μαόνι.
      Σε μερικούς ο ήχος του μοιάζει με σημύδα και καθόλου με μαόνι, δηλαδή σχεδόν το αντίθετο απ’ ότι περιμένουμε να ακούσουμε από αυτή την επιλογή για τα τύμπανά μας και εδώ χρειάζεται προσοχή από ποιο πραγματικά ξύλο είναι κατασκευασμένα.

      Υπάρχουν και πολλοί άλλοι συνδυασμοί ξύλων, αλλά και ήδη αυτών, τα παραπάνω όμως είναι τα κυριότερα.

      Σε άλλο άρθρο, ίσως αναφέρω και για άλλα ήδη μετά από σχετικό ψάξιμο και μετάφραση.

      Γενικότερα, το maple δεν είναι κατάλληλο για να το χρησιμοποιούμε σε σκληρή μουσική, όπως Heavy, Hard Rock κ.λ.π.
      Εκεί θέλει μικρόφωνο και παρέμβαση από την κονσόλα.
      Βέβαια αν ξέρουμε από καλό κούρδισμα και γενικά στήσιμο του set, είναι ιδανικό για τη Rock μουσική, αλλά όχι για καφροπαίξιμο.

      Αν τώρα παίζουμε Heavy και βάλε, το καλύτερο, να πάρουμε drums από Birch ή beech ή συνδυασμό με maple στα ενδότερα φύλλα.

      Πολλοί κατασκευαστές χρησιμοποιούν maple σε πολλά φύλλα και στο τελευταίο για ποιο δυνατό ήχο των τυμπάνων, βάζουν ένα φύλλο σημύδας. Έτσι το set γίνεται λίγο ποιο all around.

      Μερικοί κατασκευαστές, χρησιμοποιούν το basswood ή άλλο φθηνότερο ξύλο, π.χ. σε 4 φύλλα και κοτσάρουν ένα μαόνι ή maple στο τέλος για να δοθεί στο set μια ποιο ποιοτική ηχητική χροιά.
      Προσέξτε όταν ψάχνετε αυτού του είδους τα set.
      Δεν είναι τα φθηνότερα, αλλά είναι χαμηλού κόστους παρόλο που αναφέρουν κάπου ότι περιέχουν maple. Δεν είναι όμως all maple.

      Γενικά ζητάτε προσπέκτους από το κατάστημα για να σιγουρευτείτε από τι είναι φτιαγμένη η κούκλα σας, εφ όσον αυτό είναι δυνατό.
      Και το κυριότερο, πάρτε ότι σας αρέσει, όχι ότι σας λένε, (αρκεί να ξέρετε τι έχετε και γιατί το πήρατε) και να είστε υπερήφανοι γι΄ αυτό!

      Rockdrum
    • vagelism
      Ημ/νία: 15:42 - 03/04/11 Εισαγωγή: Μια συλλογή από τα σχετικά θέματα στο forum. Tους τελευταιους μηνες ανεβαζοντας όλα αυτά τα θεματα στο Νοιζ, αλλα και διαβαζοντας θεματα συναδερφων, επεσα πανω σε μερικες τρομερες αλλα και πολύ σωστα  διατυπωμενες  κατά τη γνωμη μου αποψεις –ατακες, που για μενα εχουν διδακτικη αξια   προς νεους drummers.
      Οπως και να εχει.. προσπαθησα να τις μαζεψω σε ένα ξεχωριστο thread για μελλοντικη χρηση από νεους ..αλλα και παλιους.
      Ευχαριστω ολους τους φιλους-συναδέρφους για το χρονο και τις πολυτιμες συμβουλες τους για το πώς να γινουμε καλυτεροι σε αυτήν τη περιπετεια.
       
      ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΙΚΗΣ
       «Προσπαθηστε να ειστε τακτοποιημενοι με την τεχνικη σας».
      «Δεν ξεχωριζω αν ενα στυλ εχει περισσοτερη η λιγοτερη αξια απο ενα αλλο.
      Για τον απλουστατο λογο οτι δεν τρεχουμε σε στιβο ποιος θα βγει πρωτος. Η μουσικη ειναι εκφραση..οχι αγωνας ταχυτητας.»
      « Τα καλυτερα γινονται οταν παιζω χαλαρα»
      «Τα στυλ που παιζει ο καθενας μας δεν παιζουν ρολο  δεν υπαρχουν καλα και κακα , υπαρχουν καλοπαιγμενα η οχι.»
      «ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΟΡΓΑΝΟ ,θα βοηθησει να αποκτησετε  ΓΟΥΣΤΟ στο παιξιμο σας.
       «Ο μουσικος ωριμαζει στο παλκο η στη σκηνη αν θελετε - οχι πισω απο PC .
       Και ενα τελευταιο : ΑΚΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΜΟΥΣΙΚΗ ,ολα τα ειδη και γραφουμε στην μνημη μας τα παντα»
      «The more technique you have, the less you have to worry about it. The more technique there is, the less there is.
      Pablo Picasso.»
      «We learn technique, so we don't have to think about technique when we play»

      ΠΕΡΙ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
      «Στην εκμαθηση των τυμπάνων, έχω την ταπεινή γνώμη ότι, ο μαθητής πρέπει να κατανοήσει (όπως και εγώ) ότι η τεχνική δουλεύεται/εξελίσσεται/προοδεύει/βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου και με απλές μεθόδους και αρκετή μελέτη. Δεν γίνεσαι παίκτης με 3 μήνες μελέτης.
      Το groove είναι εκπληκτικά σημαντικό στο παίξιμο ενός drummer και η τεχνική που το συνοδεύει εξίσου ιδιαίτερη. Άρα αυτά τα δύο πάνε μαζι και πρέπει να διδάσκονται και μαζί.»
      «Η απλη λογικη λεει οτι απο τη στιγμη που δεν μπορεις να προχωρησεις σε κατι μονος σου,χρειαζεσαι βοηθεια,ουτε ο πρωτος θα εισαι ουτε ο τελευταιος,εδω ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ντραμμερ κανουν ακομα μαθηματα.
      Αν εχεις την ορεξη και το χρονο ΦΥΣΙΚΑ και να κανεις μαθηματα»

      ΠΕΡΙ ΜΟΝΟΥ VS ΔΙΠΛΟΥ ΠΕΤΑΛΙΟΥ ΚΑΣΣΑΣ.
      «Είμαι μεγάλος φαν του μονού πεταλιού. Θεωρώ μεγάλη πλεονεξία το διπλό.
      Θα μού πεις: "απόλυτος είσαι". Το ξέρω   Γενικά από πέρσυ, ξεκίνησα το "less is more" σε οτιδήποτε και αν κάνω. Προτίμησα να λειώσω με το μονό και να εξασκηθώ μόνο στο "bass drum - hi-hat". Απ' ότι βλέπω αποδίδει καρπούς το εγχείρημα αυτό»

      ΠΕΡΙ ΜΕΛΕΤΗΣ.
      «Record yourself»
      «Καθε οργανο μπορει να γινει δυσκολο και έχει τις δικες του ιδιαιτεροτητες.
      Καθε όργανο εχει beginner, intermediate και advanced επίπεδα».
      « Φυσικα και τα τυμπανα είναι εκτονωση αλλα οχι με την εννοια του χτυπάω κατσαρόλια.
      «Ο drummer είναι ενας μετρονόμος με ηχοχρωματα που σκοπός του είναι να αναδείξει τα υπόλοιπα όργανα όταν αυτό απαιτείται.»
      «Το ποση μελετη χρειαζεται ο καθενας για να "προοδευσει" ειναι πολυ διαφορετικο και ειναι συστατικο αυτου που λεμε "ταλεντο".  Επισης κατι αλλο που εχω παρατηρησει σε εμενα ειναι οι συνθηκες μελετης. Δλδ αλλιως αποδιδει η μελετη που κανω μετα απο 10 ωρες στη δουλεια κ αλλιως ενα Σαββατο πρωι που ειμαι ξεκουραστος»
      «Και οπως παντα CBS
      Control Before Speed»
       «Αφιέρωνε πάντα κάποιο χρόνο από τη μελέτη σου στα βασικά rudiments (μονά, διπλά, paraddidles, flams, drags) γιατί σαν ασκήσεις αλληλοσυμπληρώνονται και κάθε μία σε βοηθά να προχωρήσεις γρηγορότερα και στις άλλες.»
      «Η Ρωμη δεν χτιστηκε σε μια μερα » «Προσπαθηστε να μην βιαζεστε»
      «Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν εύκολα μονοπάτια παρα μόνο τρελή εξάσκηση»

      ΠΕΡΙ ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟΝΟΜΟ
      «Όταν βάζεις ένα μετρονόμο και τραγουδας τις υποδιαιρέσεις εκπαιδευεις το εσωτερικό σου ρολόι  υποσυνειδητα και προχωρας γρηγορότερα .Εγω θα πρόσθετα όταν μελετας με μετρονόμο τραγούδα..»
      «να σημειωσω επισης οτι ο καλος ντραμμερ ξερει να παιζει μπροστα,ακριβως πανω και πισω απο το μετρονομο (ο ΠΟΛΥ καλος παιζει..παντα πισω.»
      «Αφηστε τις ΒΛΑΚΕΙΕΣ και γραφετε ΠΑΝΤΑ με μετρονομο γιατι οταν ερθει η ωρα να σας μιξαρω και δεν μπαινετε σωστα στο grid θα φατε το λουπαρισμα της αρκουδας...(σιγα μη καθομαι να κανω edit τα στον ....Karagiοzis wedding παιξιματα σας»
      «Επισης αν θελουμε να κανουμε σοβαρη δουλεια στο στουντιο και ο ντραμμερ μας επιμενει οτι δεν χρειαζεται μετρονομο γιατι...τον καταπιεζει σαν ανθρωπο,παραβιαζει τα ανθρωπινα  δικαιωματα του,πιστευει οτι τα ντραμς ειναι μελωδικο οργανο,υποβιβαζεται το ποιοτικο του επιπεδο σε αυτο του Χ FACTOR ..και αλλα τετοια ψυχοπονιαρικα...  ....δεν στεναχωριομαστε καθολου, απλα τον ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ με εναν ΚΑΝΟΝΙΚΟ ντραμμερ και συνεχιζουμε..» «Ο μετρονομος ειναι φτιαγμενος να κανει ενα πραγμα...να φτιαχνει ΙΣΧΥΡΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΡΟΛΟΙ...δικο σας...το οποιο θαναι παντα εκει...ειτε μονοι σας παιζετε ειτε με μπαντα ειτε με σηκουενσερς,λουπες,με κακους μουσικους,καλους,με μετρονομο,χωρις μετρονομο,με πυρετο η με διαρροια....ειναι κατακτημενο για παντα...»
      «Οποιος θελει και μπορει παιδια...οι αλλοι καντε χωρο για τους εκλεκτους...»
      «Ο μετρονομος δεν ειναι ουτε.."μπρατσακι" ουτε "βοηθητικες ροδες" ουτε φυσικα χαλαει το feel ενος κομματιου αλλωστε οι καλοι ντραμμερ παντα παιζουν "γυρω" απο τον μετρονομο και δεν χανουν ποτε το feel τους.»  
      «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ. ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ. ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ.»

      ΠΕΡΙ DRUMS & THE ART OF SOLOING
       «ΝΑΙ υπαρχουν εξαιρεσεις, αλλα....
      Το να κανουμε την εξαιρεση κανονα ειναι ατοπο.
      Το να κανουμε την αδυναμια μας (αντε να μη την πω αδυναμια αλλα αιρετικη αποψη για να ξεχωρισουμε) φιλοσοφια και αποψη επισης ατοπο.»
      «Είναι σημαντικό να μπορείς να σολάρεις. Κάτι τέτοιο χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλά είδη μουσικής, αλλά δεν θεωρώ σωστό να λέμε, "Α, παίζω jazz άρα σολάρω" "Παίζω rock άρα δεν σολάρω"»
      «Τα μουσικά είδη δεν είναι μαθηματικά: ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Αν ο οποιοσδήποτε δε θέλει να κάνει σόλο, δεν κάνει. Από κει και πέρα, είναι επιλογή του καθενός.»

      ΠΕΡΙ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΤΥΜΠΑΝΩΝ
      «διαλεξε , ρισκαρε , δειξε τυφλη εμπιστοσυνη.ΤΥΦΛΗ!και υπακοη...καμμια φορα δεν ξερεις γιατι πρεπει να κανεις κατι καπως,και δεν χρειαζεται κιολας να ξερεις...γουαξ ον γουαξ οφ...
      μην μπανεις μεσα στην αιθουσα με την διαθεση να κανεις οντισιον στον δασκαλο,ΤΟΝ ΕΧΑΣΕΣ!
      αν δεις οτι ο δασκαλος δεν δειχνει διαθεση να μαθει απο εσενα...ΦΥΓΕ!
      αν δεις οτι ο δασκαλος  ερχεται σε δυσκολη θεση οταν κανει λαθος μπροστα σου,αν θελει να νομιζεις οτι ειναι πανσοφος κι αλανθαστος...δρομο.
      αν νομιζεις οτι ξερεις καλυτερα απο τον δασκαλο(αυτο τοχω δει πολλες φορες)τι χρειαζεσαι...ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟ...»
      «ΕΣΥ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΣΑΙ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ...ΟΧΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΕ ΕΣΕΝΑ..»
      « ο δασκαλος μουσικης δεν ειναι η κομμωτρια της γειτονιας που πας και της λες.."Παρτα μου λιγο στα πλαινα¨ Ειναι ενας εξειδικευμενος ανθρωπος που {συνηθως} εχει φαει την μιση του ζωη πανω σε ενα οργανο και εχει εκπαιδευσει τον εαυτο του να μπορει να διδασκει.»
      «Για την ακρίβεια με ενδιέφερε να με βάλει σε ένα συστηματικό τρόπο μελέτης, το οποίο και έκανε. Όπως και να με κράζει αν τολμούσα να εμφανιστώ αδιάβαστη   »
      «Βρες ενα δασκαλο που να ασχολειται εξειδικευμενα με το αντικειμενο της διδασκαλιας και οχι το φοβερο και τρομερο ντραμμερ που παραδιδει μαθηματα ΜΟΝΟ οταν η δουλεια στο σκυλαδικο δεν παει καλα,η μολις γυρισε απο την περιοδεια της μπαντας του και για κανα μηνα θα ειναι διαθεσιμος να διδαξει.» «Βρες ενα δασκαλο που θα τον ενδιαφερει προτιστως να παιξεις ΕΣΥ κατα τη διαρκεια του μαθηματος και οχι εκεινος.»

      ΠΕΡΙ ΒΙΝΤΕΟΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ DRUMS
      «πιστευω οτι μονο ενας παιχτης με πολλη εμπειρια μπορει πραγματικα να διδαχτει απο τα βιντεο...δηλαδη αν εχει κανει αρκετα χρονια μαθηματα,εχει μια στημενη καλη τεχνικη,καταλαβαινει πως λειτουργει το σωμα του,εχει αντιληψη ανεπτυγμενη...να καταλαβαινει δηλαδη οχι μονο το ΤΙ παιζει αλλα και το ΠΩΣ,ΠΟΥ,ΠΟΤΕ,ΓΙΑΤΙ...!!!αλλιως παπαγαλιζει πληροφοριες χωρις να εχει ιδεα...ΚΑΙ κινδυνευει να τραυματιστει..!(βλ.το καταπληκτικο κατα τα αλλα βιντεο του τζοτζο μαγιερ)...προτεινω την χρηση τους με μετρο και καλη κριση...!»
       «Πιστέυω πως ενα μαθητής από μόνος του μπορεί να πέσει σε παγίδες, αφού πολλα dvd αναφέρονται σε drummers σε προχωρημένο επίπεδο.
      Εκεί πιστεύω πως ο σωστός δάσκαλος θα μπορέσει να προφυλάξει τον μαθητη, ώστε να μην πηδαει στάδια στην εξελιξή του»
      «το θεμα ειναι..να ξερεις...ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ...ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ..ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ...ΣΕ ΤΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ..και ΜΕ ΤΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ..σωστα?
      μεσα απο ολα αυτα..εγω καταλαβαινω..
      ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ....ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΟ GROOVE SOY....ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΟΥ..μη σου σκασει και καμια γκρουπαρα και χασεις το μπουσουλα..και LESS IS MORE {αυτο οπου ιφισταται..}»

      ΠΕΡΙ ΤΑΛΕΝΤΟΥ
      «Ταλέντο είναι αυτό που μπορείς, δεν συνάδει όμως πάντα με αυτό που θέλεις...
      Ταλέντο είναι η ευκολία της κατανόησης, η ασυνείδητη αντίληψη της δεξιότητας, η αβίαστη και  
      Ταλέντο εν τέλει είναι το να κάνεις τους άλλους να σε προσέξουν...»

      ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΚΟΗΣ ΜΑΣ.
      «How Loud is Too Loud?
      Loudness is measured in decibels (dB). You begin to damage your hearing when you're exposed to constant sound levels above 85 dB. Sound levels above 120 dB cause serious damage to your ears.
      A whisper is measured at 30 dB. A rock concert measures at 120-130 dB. An iPod at full volume plays at 120 dB. That’s as loud as a jackhammer or chainsaw!
      Remember: it doesn’t take much to lose your hearing and it doesn’t take much to protect it.»
      «Προστάτεψε τα ώτα σου!! Είτε με ωτασπίδες είτε χαμηλώνοντας την ένταση. Μια μπάντα όσο ωριμάζει κάνει πρόβες σε χαμηλότερη ένταση και ζωντανές εμφανίσεις το ίδιο, οπότε ακούγονται όλα και ακούν όλοι όλους. Αν μετά από μια συναυλία (είτε ως παίκτης έιτε ως ακροατής) κλαμπ κλπ ακούς το πρωί ένα έντονο βουητό στ' αυτιά σου πήγαινε γρήγορα στο γιατρό. Είναι τα τριχωτά κύτταρα του οργάνου της ακοής (Corti)  που αργοπεθαίνουν και με κατάλληλη αγωγή μπορείς να διασώσεις κάποια από αυτά. Η αιφνίδια πτώση της ακοής και το οξύ ακουστικό τραύμα πρέπει να αντιμετωπίζονται αμέσως. Συνήθως κάνουμε κλινική εξέταση, ακουόγραμμα και μετά δίνουμε αγωγή και έπειτα ένα επαναληπτικό ακουόγραμμα μετά από 1 βδομάδα - δεκα ημέρες.
      Σε αυτές τις περιπτώσεις έχω δει ακοή που είχε πτώση 40-50 % να επιστρέφει στο 10 με 20%. Αν το αγνοήσεις έχασες για πάντα ένα κομμάτι της ακοής σου...»
         
      «Προσωπικά, υστερα από έντονη συζήτηση με τα παιδιά που παίζω μαζί, καταλήξαμε στο συμπέρασμα να παίζουμε όσο πιο σιγά γίνεται σε ένταση και σε συγκεκριμένα σημεία να "χώνουμε". Θεωρώ εξαιρετικά τυχερό και προνομιούχο έναν μουσικό που μπορεί να παίξει σιγανά σε ένταση αλλά παρ' όλα αυτά να βγάζει μια ένταση στο παίξιμό του. Κατι τέτοιο είναι ορθόδοξο να συμβαίνει σε όλες τις μπάντες ανεξαρτήτου μουσικής».

      Με εκτιμηση σε όλους τους φιλους που εκαναν το κοπο να συμμετεχουν σε όλα αυτά τα θεματα.
      Β.Μουλακάκης
    • vagelism
      Ημ/νία: 13:29 - 06/05/11 Εισαγωγή: Εχουμε αναπτύξει πολλές φόρες ζητήματα στο Νοιζ, σχετικά με το πώς πρεπει να μελετάμε – Πόσες ώρες ανα μέρα, τι να μελετάμε κλπ. Τα εχουμε αναλυσει όλα αυτά. Κατι που θα ηθελα όμως να θιξω και που ολοι οι μουσικοι ξεχναμε  καποια στιγμη σε περιόδους μελέτης, είναι η αναγκαιότητα  της ξεκούρασης και της παύσης από την μελετη.

      Πολλες φορες εχω πει στα Thread μου ότι η ιδανικη μελετη είναι η καθημερινή μελετη. Δευτερα με Σαββατο.  Μεσα σε αυτή τη προταση όμως, εννοείται ότι η Κυριακη πρεπει να αφιερώνεται στην ξεκουραση.
      Πολλες φορες εχω δει (και ο ιδιος το εκανα) μαθητες να παθιαζονται  και να μελετανε 7 μερες την εβδομαδα. Πολλες φορες για χρονια.
      Η αποψη μου πλεον,  μεσα από ολη αυτή τη περιπετεια είναι η εξης.
      Πρεπει τουλαχιστον 1 η 2 ημερες την εβδομαδα (αναλογα με το ποσες ωρες καθομαστε  στο οργανο) να τις διαθετουμε για  ξεκουραση. Και όταν εννοούμε ξεκουραση, μιλαμε για καθολικη αποχη απο το οργανο. Όχι δεν μελεταω σημερα… αλλα θα παιζω διπλα μπροστα στην τηλεοραση για 2 ωρες…

      Επισης ειμαι ενθερμος υποστηρικτης τουλαχιστον 2 με 3  εβδομαδες  το χρονο, να κανουμε break. Παλι μιλαω για πληρη αποχη.
      Για ποιους λογους όμως?
      Ο πρωτος και ο σοβαρότερος λογος είναι η αποφυγη τραυματισμων. Οσο πιο πολύ κουραζουμε καποιους μυς, τοσο πιο πολλες πιθανοτητες εχουμε σε τραυματισμους. Επισης  δεν αφήνουμε τους ιστούς που εχουν καταπονηθεί  με ολη αυτή τη μελετη να αναδομηθουν με το τροπο που θα μας βοηθησουν καλυτερα για αυτό που εχουμε επιλεξει να κανουμε. Κατι που επισης είναι πολύ σημαντικο είναι οι ωρες μελετης και ξεκουρασης σε αρχαριους παιχτες. Η αποψη μου είναι ότι ενας αρχαριος πρεπει σιγα - σιγα να ανεβασει τις ωρες μελετης του και να δινει ιδιαιτερη προσοχη στην ξεκουραση.

       Ενας άλλος λογος είναι η περιπτωση υπερκοπωσης,  κατι που και εγω βιωσα σαν φοιτητης.
      Παιδια πρεπει να καταλαβουμε (χωρις να θελω να μειωσω τα υπολοιπα οργανα) ότι το οργανο εχει (και) σωματικες απαιτησεις. Οσο κι αν εχουμε εκπαιδευτει στην οικονομια δυναμεων και τις βαρυτητες με τα μελη μας  – τα ντραμς είναι ένα οργανο που απαιτουν εξαιρετικη φυσικη κατασταση και αντοχη. Πιστέψτε με 6 - 8 ωρες μελετης για παρατεταμενη διαρκεια χρονου είναι αρκετες για να μας δημιουργησουν υπερκοπωση.

      Τα σημάδια της υπερκόπωσης είναι τα εξης:

      1.Ελαττωμενη σωματικη και  πνευματικη αποδοση
      2.Παρατεταμενοι πονοι στους μυς
      3.Συχνες θλασεις που υποχωρουν αργα και δυσκολα
      4.Διαταραχες υπνου (δυσκολια υπνου  και αισθηση ότι δεν εχουμε ξεκουραστει, ανεξαρτήτως ωρων υπνου)
      5.Πεταγματα - τσιμπηματα των μυων κατά την διαρκεια του  υπνου.
      6. Αγχος και Αυξημενος εκνευρισμος
      7.Ναυτια
      8.Kραμπες
      9.Λιποθυμιες

      Αν μελετατε πολλες ωρες την ημερα και βιωνετε κατι από τα παραπανω, καλο είναι να επισκεφτητε ένα γιατρο, η να σκεφτητε μηπως εχετε ξεχασει να ενσωματώσετε την ξεκουραση στο προγραμμα της μελετης σας.

      Ενας επισης πολύ σοβαρος λογος για ξεκουραση είναι ο εξης:
      Ο εγκεφαλος σε περιοδους μαθησης λειτουργει περιπου  σαν χωνι. Οσο πιο πολλα μαθαινεις - τοσο πιο πολλα μαζευονται στο σημειο που σφιγγει το χωνι, με αποτελεσμα καποια στιγμη η εκροη να βουλωνει. Και ενώ εμεις  συνεχιζουμε να μελεταμε ο ρυθμος εξελιξης μας, μειώνεται.
      Εκ πειρας εχω δει ότι μετα από περιοδους διακοπων (συνηθως προσπαθω να κανω  αποχη ένα μηνα το καλοκαιρι) γυρνωντας μπορει να κανω περισσοτερη ωρα να ζεσταθω αλλα στο τελος παιζω παντα καλυτερα.

      Κλεινοντας θα ηθελα να πω κατι που  πριν μερικα χρονια ειχε αναφερει σε ένα σεμιναριο του ο Weckl. Ειχε  αποκαλεσει τον εαυτο του "drum monk".
      Ο σωστος ντραμμερ για μενα είναι ο ισορροπημενος ντραμμερ. Σιγουρα τα ινδαλματα μας μελετανε 20 ωρες την ημερα αλλα σκεφτείτε ότι ισως δεν εχουν το χρονο να δουν μια ταινια - να διαβασουν ένα βιβλιο η να ανταλλάξουν αποψεις και ιδεες με έναν ανθρωπο.  Όπως και να ‘χει η ζωη δεν είναι μονο drums & rudiments και καλο είναι βρουμε την χρυση ισορροπία αναμεσα σε όλα.

      Ελπιζω να σας ευαισθητοποίησα εστω και λιγο για αυτό το τοσο σοβαρο θεμα. Ειμαι παντα ανοιχτός σε νεες αποψεις και κολπα για ξεκουραση.

      Β. Μουλακάκης.
    • ippex

      Επιλογή πεταλιού

      By ippex, in Παλιά Άρθρα,

      Ημ/νία: 14:16 - 09/12/11 Η επιλογή πεταλιού είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλο και περισσότερους ντράμερ. Η αλήθεια είναι ότι με την πρόοδο που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στον εξοπλισμό, οι επιλογές είναι πολλές. Το σίγουρο όμως είναι ότι ένα καλό πετάλι δεν θα σε κάνει καλύτερο μουσικό, ούτε θα αναπτύξει την τεχνική σου. Απλά θα διευκολύνει λίγο το έργο. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν 20 χρόνια τα προσφερόμενα πετάλια στη σημερινή εποχή θα φαίνονταν γελοία, και παρ όλα αυτά έπαιξαν πράγματα που μέχρι και σήμερα είναι απλησίαστα. Στο παρών άρθρο θα γίνει μια προσπάθεια ανάλυσης των διάφορων επιλογών που προσφέρονται προκειμένου ο υποψήφιος αγοραστής να μπορέσει να οριοθετήσει της επιλογές του.

      Μονό ή διπλό?

      Ένα ερώτημα που κυρίως έχει να κάνει κυρίως με το είδος της μουσικής που παίζουμε. Τα διπλά είναι ευρέως διαδεδομένα στις μέρες μας, ασχέτως μουσικού είδους. Προσφέρουν περισσότερες επιλογές αρκεί αυτές να γίνονται συνετά και καλαίσθητα. Πρέπει όμως όλοι να μελετήσουν σε μονό πετάλι και hihat στην αρχή και όταν αισθανθούν άνετα μετά να προχωρήσουν στη μελέτη διπέταλου. Είναι ένα λάθος που κάνουν πολλοί νέοι στο χώρο που από τον ενθουσιασμό τους για το διπέταλο, παραμελούν εντελώς τη χρήση του hihat και το σωστό μέτρημα. Έχουν όμως 3 ‘’μειονεκτήματα’’ για κάποιους: Πρώτον εκτοπίζουν τη βάση του hihat λίγο αριστερότερα, πράγμα που χρειάζεται συνήθεια, δεύτερον, λόγω της ύπαρξης 2 κοπάνων δεν χτυπάνε ακριβώς το κέντρο του δέρματος, αλλά λίγο δεξιότερα και λίγο αριστερότερα. Αυτό έχει μια πολύ μικρή διαφορά στον ήχο που για ορισμένους είναι ενοχλητική. Τρίτον λόγω του βάρους του άξονα, πάντοτε το αριστερό πετάλι έχει ελάχιστα διαφορετική αίσθηση. Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν είναι αποτρεπτικοί παράγοντες, απλά αναφέρονται σαν διαφορές.

      Τρόπος μετάδοσης

      Υπάρχουν οι εξής επιλογές: Direct, μονή ή διπλή αλυσίδα και ιμάντας. Ορισμένα προσφέρουν δυνατότητα αλλαγής μεταξύ ιμάντα και αλυσίδας.

      Direct: Απλά ένας μεταλλικός σύνδεσμος μεταξύ footboard και beater holder. Έχει τις λιγότερες απώλειες σε δύναμη, είναι το πιο άμεσο και κατά συνέπεια βοηθάει στις πολύ υψηλές ταχύτητες. Παρόλα αυτά, σε light παιξίματα, η αμεσότητα και η ανελαστικότητα του είναι ενοχλητικά για ορισμένους και χρειάζονται χρόνο για να συνηθιστούν.

      Αλυσίδα: Μονή ή διπλή σε ακριβότερα πετάλια. Λιγότερο άμεση, πιο ελαστική και εξίσου ανθεκτική με το direct. Είναι ουσιαστικά η μέση τομή μεταξύ direct και ιμάντα, και η πιο διαδεδομένη στις μέρες μας. Κατάλληλη για ‘’βαριά πόδια’’. Το μειονέκτημα είναι ότι κατά καιρούς χρειάζεται καθάρισμα και ελάχιστη λίπανση, για την καλύτερη συντήρηση της και για να αποφεύγονται ενοχλητικά τριξίματα.

      Ιμάντας: Ο ιμάντας είναι η πιο ‘’σοφιστικέ’’ επιλογή. Ιδιαίτερα ελαστικός, σχετικά λιγότερο ανθεκτικός και ελαφρύς, ο ιμάντας είναι η επιλογή για αυτούς που έχουν ελαφρύ πόδι, παίζουν κυρίως heel down και light μουσικές όπως jazz Latin κτλ, χωρίς βέβαια να απαγορεύεται η χρήση του σε rock-metal.

      Σχήμα footboard

      Ένα πολύ παραμελημένο ζήτημα. Το σχήμα και το μέγεθος του footboard πρέπει να επιλέγονται βάση του σημείου στο οποίο τοποθετούμε το πόδι μας όταν παίζουμε. Για παράδειγμα ας πάρουμε το Pearl Eliminator και το Tama Iron Cobra: Το elim ''φαρδαίνει'' στο πάνω μέρος ενώ το cobra στη μέση. Έχει λοιπόν σημασία που τοποθετείς το πόδι σου όταν παίζεις έτσι ώστε το πετάλι να ''παραλαμβάνει'' όλη τη δύναμη που του ασκείς. Επίσης για αυτούς που παίζουν τέρμα χαμηλά, υπάρχουν και τα longboard (βλ Axis). Οπότε το footboard πρέπει να το επιλέγουμε όπως επιλέγουμε παπούτσι: κατάλληλο για το πόδι και για την χρήση μας.

      Τακούνι ή ομαλό τελείωμα?

      Για παράδειγμα πάλι το Pearl Eliminator και το Tama Iron Cobra: Το eliminator κλείνει ομαλά προς το έδαφος ενώ το cobra έχει ένα ''στήριγμα'' για τη φτέρνα (Όπως και τα πετάλια της DW και Sonor) . Πρέπει λοιπόν να αποφασίσεις ποιός σχεδιασμός σου ταιριάζει καλύτερα. Γι αυτούς που δεν θέλουν καθόλου τελείωμα υπάρχουν τα longboard.

      Σχέση μετάδοσης (Cam)

      Το cam είναι η σχέση που έχει η κίνηση του πεταλιού με την κίνηση του κόπανου. Είναι ουσιαστικά το κομμάτι που στο οποίο πιάνεται ο ιμάντας ή αλυσίδα. Η πιο διαδεδομένη είναι η ομαλή (στρογγυλό cam) , δηλαδή όση δύναμη ασκείς στο πετάλι, τόση μεταδίδεται στον κόπανο. Μία άλλη είναι το offset cam δηλαδή ο κόπανος μέχρι τη μέση της κίνησης του κινείται ομαλά, μετά όμως επιταχύνεται έτσι ώστε να δώσει μεγαλύτερη δύναμη στο δέρμα. (βλ. Iron cobra power glide cam – eliminator red cam).  Τα περισσότερα πετάλια έχουν ένα μοναδικό ανάλογα με την έκδοση τους, εκτός από το Pearl eliminator το οποίο σου δίνει 4 τα οποία μπορούν να αλλαχθούν ανάλογα με τη διάθεση.

      Γενικές παρατηρήσεις

      Η διαφορά μεταξύ φτηνών και ακριβών σειρών βρίσκεται συνήθως στις ρυθμίσεις. Τα πιο ακριβά συνήθως προσφέρουν πληθώρα επιλογών. Γενικά όλα τα πετάλια των γνωστών εταιριών είναι εξαιρετικής ποιότητας, γι αυτό λοιπόν αν μας καλύπτει ένα πετάλι και μας φανεί καλής ποιότητας δεν έχει νόημα να πηγαίνουμε στα ακριβότερα μοντέλα μόνο και μόνο επειδή διαφημίζονται περισσότερο. Τέλος πρέπει να τονίσω ότι δεν υπάρχει γρήγορο και αργό πετάλι, υπάρχει γυμνασμένο και αγύμναστο πόδι.

      ippex
    • Παναγιωτης
      Ημ/νία: 16:44 - 30/04/12  Εισαγωγή: Επειδή ταλαιπωρήθηκα αρκετά και κανένας δε με βοήθησε στο να φτιάξω το δικό μου χειροποίητο cajon γράφω το άρθρο αυτό για να βοηθήσω αυτούς, που θέλουν να το κάνουν μόνοι τους χωρίς τη δικιά μου ταλαιπωρία. Πρώτα απ'όλα να τονίσω ότι τα κανονικά ξύλα που χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα ''γνήσιο'' cajon είναι κόντρα πλακέ θαλάσσης
      (σκληρό κόντρα πλακέ), το οποίο είναι πανάκριβο και στην τιμή είναι μία η άλλη. Εγώ στο δικό μου cajon έβαλα Δρυ στο σκάφος (στο σκελετό) του cajon δηλαδή και μπρος πίσω κόντρα πλακέ. Να τονίσω ότι ο Δρυς είναι ακριβό ξύλο όταν είναι μασίφ! Οπότε σας το λέω εξ αρχής ότι όποιος θέλει να φτιάξει χειροποίητο cajon για να του 'ρθει πιο φθηνά ας το ξεχάσει γιατί δε συμφέρει. Αν θέλει να το φτιάξει μόνος του γιατί του αρέσει να κατασκευάσει τότε ας το επιχειρήσει.  

      http://www.noiz.gr/articles/21088_30_04_12_2_44_13.jpeg
       
      Λοιπόν  το πάχος των ξύλων του σκάφους (του γύρω γύρω δηλαδή) πρέπει να είναι 1.5 με 1.7 cm το πολύ!
      Το ύψος πρέπει να είναι 47.2 cm
      το πλάτος 29 cm
      και το βάθος 28 cm

      Μπρος και πίσω μπαίνει κόντρα πλακέ πάχους 0,5 cm και στο πίσω μέρος του cajon πρέπει να κάνετε μία τρύπα σχετικά κάτω χαμηλά στο κόντρα πλακέ με διάμετρο 8 cm.

      Έχει και εσωτερικά μία κατασκευή την οποία δεν μπορώ να σας την περιγράψω και γι' αυτόν το λόγο βάζω μια εικόνα για να δείτε περί τίνος πρόκειται. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι θα χρειαστείτε ακόμα 2 ξύλα πάχους 3 cm και ύψους 43.2 cm, ακόμα 2 ξύλα πάχους 3 cm και ύψους 22 cm και χορδές ακουστικής κιθάρας εκ των οποίων οι δυο να είναι Α (ΛΑ) και οι άλλες δυο G (ΣΟΛ) (από τις μπάσες χορδές εννοώ).
      Θα χρειαστείτε ακόμα κάποια ξύλα τα οποία μπορείτε να τα δείτε στην εικόνα.

      Αν δεν έγινα κατανοητός ζητώ συγνώμη, απλά θέλησα να βοηθήσω..  
    • vagelism
      Ημ/νία: 14:31 - 10/11/17 Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι παιδίατροι προτείνουν στους γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να μάθουν ένα μουσικό όργανο. Τα οφέλη είναι πολλά.
      Ανάπτυξη των γνωστικών και κινητικών δεξιοτήτων, αυτοπειθαρχία και αυτοέλεγχος, ένταξη και κοινωνικοποίηση, ακόμα και καρδιοαγγειακή άσκηση, είναι μερικά από τα οφέλη που έχει να κερδίσει ένα παιδί ή ένας ενήλικας ξεκινώντας την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου.

      Σαν επαγγελματίας μουσικός που ασχολούμαι με την διδασκαλία τα τελευταία 15 χρόνια, θα ήθελα να παραθέσω και να σας αναλύσω, τους τρόπους με τους οποίους η εκμάθηση ενός οποιουδήποτε μουσικού οργάνου αλλά ειδικότερα των drums, μπορεί να βοηθήσει παιδιά και ενήλικες.

      Πριν ξεκινήσω επιτρέψτε μου να απαντήσω τις τέσσερις πιο κοινές ερωτήσεις που μου κάνουν συνήθως γονείς αλλά και υποψήφιοι μαθητές.

      Τα τύμπανα είναι ένα unisex όργανο..ή απευθύνονται ως επί το πλείστον σε αγόρια;
      Άποψη μου είναι ότι κανένα μουσικό όργανο δεν απευθύνεται σε κάποιο συγκεκριμένο φύλο.
      Αν και η ιστορία έχει δείξει ότι στις περισσότερες rock-jazz μπάντες οι drummers ήταν συνήθως άντρες… πλέον η μουσική έχει αποδεχτεί και αγκαλιάσει τις γυναίκες drummers στον ίδιο βαθμό με τους άντρες.
      Tα τελευταία χρόνια έχω σχεδόν τον ίδιο αριθμό αγοριών και κοριτσιών μαθητών {με ηλικίες να κυμαίνονται από τα 6 ως τα 65} και ειλικρινά δεν έχω διαπιστώσει καμία διαφορά στη διαδικασία της μάθησης ανάμεσα στα δυο φύλα.

      Ζω σε διαμέρισμα. Πώς θα παίξω ένα τόσο θορυβώδες όργανο;

      Τα τύμπανα είναι όντως ένα θορυβώδες όργανο αλλά ευτυχώς η τεχνολογία έχει δώσει λύσεις στο πρόβλημα με την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών set. Τα ηλεκτρονικά τύμπανα έχουν ένα σοβαρό πλεονέκτημα σε σχέση με τα φυσικά. Και αυτό δεν είναι άλλο από την εφαρμογή του ελέγχου της έντασης του ήχου. O μαθητής μπορεί να μελετήσει με ηχεία ή ακουστικά προκαλώντας πολύ λίγο θόρυβο στο υπόλοιπο σπίτι ή σε μια πολυκατοικία ό,τι ώρα σχεδόν θέλει.

      Πολύ νέος ή πολύ γέρος για να ξεκινήσω τύμπανα.

      Θεωρώ ότι για ένα παιδί πριν τα πέντε, η εισαγωγή σε ένα μουσικό όργανο και κατ΄ επέκταση σε ένα αυστηρό ακαδημαϊκό πρόγραμμα εκμάθησης, μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Μπορεί όμως να φέρει και αντίθετα αποτελέσματα σπρώχνοντας το παιδί μακρυά από τη μουσική, δημιουργώντας του μια δυσάρεστη εμπειρία. Για μαθητές, πιο νεαρούς από τα 6, που θέλουν να ξεκινήσουν, συνήθως ενθαρρύνω τους γονείς να γράψουν τα παιδιά τους σε ένα πιο ”ήπιο” περιβάλλον εισαγωγής στη μουσική όπως το σύστημα Orff που είναι μια εισαγωγή στη μουσική μέσα από το παιχνίδι.

      Όσον αφορά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας… αυτό που συνήθως λέω σε μαθητές άνω των 40 που με ρωτούν αν μπορούν να ξεκινήσουν τα τύμπανα ή αν τους πήραν τα χρόνια… είναι ότι δεν υπάρχει ηλικιακό όριο στην εκμάθηση οποιουδήποτε μουσικού οργάνου, αρκεί να μην υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως π.χ κάποιο πρόβλημα με την καρδιά.

      Υπάρχουν μάλιστα άρθρα όπου γιατροί πρότειναν σε άτομα τρίτης ηλικίας  να ξεκινήσουν drums… σαν μια δυαδική δραστηριότητα που εμπεριέχει την εξάσκηση νου και σώματος. Να τονίσω επίσης ότι ένα 30% των μαθητών μου κάθε χρόνο είναι άνω των 45 ετών.
      Όποια και αν είναι η ηλικία του μαθητή, θεωρώ σαν απαραίτητα συστατικά για να μπορέσει αυτή η δεξιότητα να ευδοκιμήσει, την αγάπη προς το όργανο, το πάθος προς τη μουσική και την αυτοπειθαρχία.
      Αν όλα αυτά υπάρχουν, νομίζω ότι όλα είναι πραγματικά εύκολα.

      Ξεκινώντας τύμπανα σημαίνει ότι θα παίξω ένα συγκεκριμένο στυλ μουσικής?

      ‘Ολοι οι μαθητές μετά από κάποια χρόνια ενασχόλησης με το όργανο καταλήγουν/εξειδικεύονται σε κάποιο αγαπημένο τους στυλ. Η δουλειά όμως ενός καλού δασκάλου, είναι να εμφυσήσει στο μαθητή την πεποίθηση ότι η μουσική ενώ στην ουσία είναι μία… εμείς σαν drummers οφείλουμε να μπορούμε να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα στυλ μουσικής {all around drumming}. Θεωρώ ότι όσα περισσότερα στυλ ακούει αλλά και μπορεί να παίξει ένας drummer, τόσο πιο πολύ ενδιαφέρον αποκτάει το παίξιμό του.

      Τώρα που έχουμε αναλύσει τα βασικά, ας ρίξουμε μια ματιά στα πραγματικά οφέλη πίσω από τα drums.

      1.Tα τύμπανα είναι fun!!!
      Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας κάποια στιγμή σαν παιδιά είχαμε στρώσει τις κατσαρόλες της μαμάς στο πάτωμα και με 2 κουτάλες ανακαλύπταμε τον μαγικό κόσμο του… θορύβου. Μέσα από το παιχνίδι.
      Η ίδια ακριβώς fun λογική δημιουργείται όταν κάποιος παίζει τύμπανα,  χωρίς την έννοια του θορύβου πλέον αλλά της μουσικής.

      Οι πρώτοι μήνες βέβαια είναι οι πιο δύσκολοι {θεωρώ για όλα τα μουσικά όργανα} μέχρι ο μαθητής να μπορέσει να στήσει τους μηχανισμούς που απαιτούνται ούτως ώστε ο θόρυβος να μεταμορφωθεί σε ρύθμο. Μερικές βδομάδες αργότερα ένας μαθητής μπορεί πλέον να παίξει ένα beat… οπότε ξεκινάμε τα τραγούδια και τα Play along {τραγούδια χωρίς τύμπανα που παίζει ο μαθητής από πάνω για εξάσκηση}.
      Η πραγματική χαρά θεωρώ ότι τότε ξεκινάει.

      Για μένα η φυσική εξέλιξη ενός drummer είναι α) μαθαίνω τους βασικούς μηχανισμούς β) παίζω πάνω σε δίσκους /cd κ.λ.π. γ) παίζω με Play along και δ) παίζω με ανθρώπους σε μπάντα.
      Ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο συναρπαστικό από το να βγεις στη σκηνή με τους φίλους σου παίζοντας μουσική μπροστά σε ένα κοινό…
       
      2. Ξεκινώντας τύμπανα σε νεαρή ηλικία είναι ωφέλιμο αλλά και θεραπευτικό.
       
      Κοινωνικές ανάγκες.
      Οι μουσικοθεραπευτές πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι, όπου τα τύμπανα και τα κρουστά πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν ένα θεραπευτικό εργαλείο.
      Τα κρουστά έχουν γίνει πλέον προσιτά προς όλους και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες επεκτείνονται σε πολλούς τομείς όπως σε ασθενείς με προβλήματα φυσιολογίας, κινητικά, γνωστικά, κοινωνικά προβλήματα κ.ά. Η ανάπτυξη της μουσικής παιδείας στον άνθρωπο λειτουργεί, όχι μόνο θεραπευτικά, αλλά επίσης αισθητηριακά και αισθητικά.

      Ας ξεκινήσουμε με ένα δεδομένο.
      Τα κρουστά και τα τύμπανα έχουν ένα μειονέκτημα σε σχέση με ένα μελωδικό όργανο. Δεν μπορούν να συνοδεύσουν έναν τραγουδιστή π.χ όπως μια κιθάρα ή ένα πιάνο. Τα κρουστά τα ονομάζουμε και όργανα συνοδείας.

      Το θετικό όμως είναι ότι κάποιος που ποτέ του δεν έχει παίξει ένα μουσικό όργανο, μπορεί να πιάσει ένα shaker ή ένα ντέφι και να λάβει μέρος σε μια μουσική εμπειρία ή ένα μουσικό σύνολο παίζοντας με άλλους. Αυτό και μόνο κάνει τα κρουστά ανεκτίμητο εργαλείο σε προσπάθειες κοινωνικής επανένταξης όπου κυριαρχεί η έννοια της ομάδας και ήδη χρησιμοποιούνται με εξαιρετικά αποτελέσματα σε φυλακές, κέντρα απεξάρτησης αλλά και ομάδες κοινωνικής υποστήριξης. Είναι επίσης ένα εξαίρετο εργαλείο για όσους ασχολούνται με νήπια αλλά και παιδιά με ειδικές ανάγκες.

      Τα τελευταία χρόνια τα κρουστά αποτελούν το βασικό όργανο μουσικοθεραπευτών, απλά και μόνο γιατί είναι εύκολα στο να τα παίξει κάποιος.
      Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι πρώτοι κύκλοι κρουστών εφαρμόζονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια σαν μια πρώιμη μορφή διαλόγου ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας στα… νηπιαγωγεία!



      3. Επικοινωνιακές ανάγκες.
      Όπως ανέφερα προηγουμένως τα κρουστά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σαν μία συνεργατική και διαδραστική δεξιότητα.  Αν χρησιμοποιηθούν σωστά, η συμμετοχή σε τέτοιες ομάδες κρουστών αναπτύσουν στο παιδί την αίσθηση της ομάδας και ενθαρρύνουν την έννοια της ‘’σειράς’’ (take turns}, αλλά και του μοιράσματος με τα υπόλοιπα παιδιά. Επίσης τα βοηθάει να νιώσουν σαν μέρος ενός συνόλου με ένα κοινό στόχο. Και όλα αυτά μέσα από το παιχνίδι.

      Παίζοντας ένα κρουστό σε μια ομάδα μπορεί να αναπτύξει κανείς καινούριους αισθητηριακούς τρόπους επικοινωνίας πέρα και πάνω από τη γλώσσα.
      Αυτό ακριβώς συμβαίνει πάνω σε ένα πάλκο όταν βλέπουμε 5 αμίλητους φαινομενικά μουσικούς να χαμογελάνε μεταξύ τους.  Μία συνομιλία ανάμεσα σε μουσικούς.
      Μην ξεχνάμε επίσης ότι οι δύο πραγματικά παγκόσμιες γλώσσες είναι η μουσική και τα μαθηματικά.

      4. Βελτίωση μηχανικών δεξιοτήτων.
      Τα κρουστά αλλά ειδικότερα τα drums ανήκουν στα όργανα που απαιτούν κίνηση σε όλο το σώμα. Όλα τα μέλη του σώματος καλούνται να παίξουν το ρόλο τους.  Αν και πιο κάτω θα μάθουμε ότι το κέντρο ελέγχου του σώματος δεν είναι τα μέλη αλλά ο εγκέφαλος, όλες αυτές οι επαναλαμβανόμενες μικρές και μεγάλες κινήσεις που επιβάλει ένας drummer στα μέλη του μόνο προς όφελος είναι.

      Κοινωνικές ομάδες επανένταξης από τραύματα, άτομα με κινητικά προβλήματα, φυσιοθεραπευτές αλλά και παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορούν να βοηθηθούν.

      5.Συναισθηματικές ανάγκες.
      Οι μουσικοθεραπευτές έχουν παρατηρήσει ότι η συμμετοχή είτε σε ένα μουσικό κύκλο είτε σε ένα group, μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του, να ενθαρρύνει την εμπιστoσύνη του προς άλλους και να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του. Ενθαρρύνει επίσης στο άτομο την έννοια και την αναγκαιότητα του “λάθους” αλλά και την αίσθηση της επίτευξης ενός στόχου τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

      6.Γνωστικές λειτουργίες.
      Μέσω της συμμετοχής σε μια ομάδα, ένα παιδί μπορεί να περιορίσει το πρόβλημα έλλειψης προσοχής του {ΔΕΠ}, να μάθει να ελέγχει τις παρορμήσεις του {υπερκινητικότητα} όπως επίσης και να τελειοποιήσει την ικανότητα λήψης αποφάσεων υπό συνθήκες στρες. Μην ξεχνάμε ότι ένα παιδί με ένα κρουστό στο χέρι μέσα σε μια ομάδα δεν είναι απλά ένα παιδί. Είναι ένα παιδί – μέλος μιας ομάδας που ακούει τον εαυτό του – ακούει και αντιλαμβάνεται τους άλλους, κάποια στιγμή έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο και ενίοτε καλείται να αυτοσχεδιάσει. Όλα αυτά δημιουργούν ένα περιβάλλον «ελεγχόμενης» πίεσης για το ίδιο.

      7.Τα τύμπανα είναι μια εξαιρετική πηγή άσκησης.
      Ο λόγος που ξεκίνησα αυτό το άρθρο και με έκανε να αρχίσω να ψάχνω περισσότερο τα οφέλη πίσω από τα drums ήταν, όταν πριν μερικά χρόνια διάβασα ένα άρθρο στο site του ΒΒC που είχε τίτλο “Oι Rock drummers είναι υπεραθλητές”.
      Το άρθρο μιλούσε για το πως ο Dr. Marcus Smith, από το πανεπιστήμιο του Chichester στη Μεγάλη Βρετανία, διεξήγαγε μια έρευνα πάνω σε drummers που διήρκησε 8 χρόνια με απώτερο σκοπό να φτιάξει ένα πρόγραμμα που θα πατούσε πάνω στα drums, ειδικά σχεδιασμένο όμως για υπέρβαρα παιδιά που δεν τα ενδιέφεραν οι αθλητικές δραστηριότητες του σχολείου.

      Σύνδεσε τους drummers σε ειδικά μηχανήματα που μετρούσαν καρδιακούς παλμούς, επίπεδα γαλακτικού οξέος αλλά και οξυγόνου στο αίμα την ώρα που εκείνοι, έπαιζαν τα αγαπημένα τους τραγούδια. Έκθαμβος παρατήρησε την φυσική κατάσταση αλλά και αντοχή που χρειαζόταν κάποιος για να παίξει drums.

      Τα αποτελέσματα των εξετάσεων προκάλεσαν έκπληξη.
      Η μελέτη αποκάλυψε ότι για να παίξει κάποιος τύμπανα σε μια ροκ μπάντα έπρεπε να έχει την αντοχή ενός ποδοσφαιριστή Α’ Εθνικής!

      Παρατήρησε ότι 90 λεπτά πάνω στα τύμπανα ήταν αρκετά για να ανεβάσουν τους καρδιακούς παλμούς του παίχτη στα 190 bmp, και μια ώρα συναυλίας μπορούσε να του καταναλώσει από 400 έως 600 θερμίδες – καύσεις που παρατηρούνται σε άλλους υπεραθλητές.

      Aκόμα και οπτικά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το drum set είναι το πιο απαιτητικό μουσικό όργανο όσον αφορά τη φυσική κατάσταση του παίχτη. Όλα τα μέλη βρίσκονται σε μια συνεχή κίνηση. Φυσικά αυτό έχει να κάνει πάρα πολύ και με το στυλ μουσικής.     
      Μια heavy metal μπάντα με γρήγορα κομμάτια και δυνατές εντάσεις έχει απαιτήσεις από ένα drummer με εξαιρετική φυσική κατάσταση και αντοχή για να μπορέσει να αντέξει την καταπόνηση στο σύνολο της συναυλίας.
      Πιο απαλές μουσικές όμως, λογικό είναι ότι δεν έχουν τις ίδιες απαιτήσεις φυσικής  κατάστασης από το μουσικό.Αυτό δεν σημαίνει ότι η μπάντα που παίζει απαλά… δεν κρατάει σε μια εγρήγορση φυσικής {αλλά και νοητικής} κατάστασης τον παίχτη. Ακόμα και σε μπαλάντες που οι κινήσεις ειναι αργές και νωχελικές, η κίνηση και μόνο όλου του σώματος, αρκεί για να αυξήσει την πίεση του αίματος στο σώμα.

      8.Τα τύμπανα είναι μια εξαιρετική εγκεφαλική άσκηση.
      Η μουσική αποτελείται από την μελωδία και τον ρυθμό. Η μελωδία εκφράζεται με τις νότες {ντο, ρε, μι κ.λ.π} ενώ ο ρυθμός εκφράζεται από ένα σύστημα που ονομάζεται Αξίες. Οι αξίες χρησιμεύουν στο να μετρήσουν την διάρκεια της κάθε νότας σε ένα μουσικό έργο. Τα τύμπανα όπως είπαμε ανήκουν στα ρυθμικά όργανα άρα δεν έχουν καμία σχέση με την μελωδία και τις νότες.

      Ο drummer, σαν ο άνθρωπος που παράγει το ρυθμό σε μια ορχήστρα, βασίζει το παίξιμό του σε μια μαθηματική ανάλυση. Απλή στην αρχή… αλλά μαθηματική. Όσο περνάνε τα χρόνια και μπορεί να παίξει δυσκολότερα τραγούδια, τα μαθηματικά αυτά γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα, ειδικά όταν έχει να αντιμετωπίσει κομμάτια με πολυρυθμίες και σύνθετα μέτρα.

      Πολλοί πιστεύουν ότι ο drummer παίζει με το σώμα του και άρα αυτό γυμνάζει περισσότερο. Αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος.
      Το κέντρο ελέγχου κάθε κίνησης στο σώμα είναι ο εγκέφαλος. Αυτός είναι το κέντρο ελέγχου πίσω από κάθε χτύπημα που κάνει ένας drummer σε ένα τύμπανο. Ο εγκέφαλος του πρέπει να μπορεί να συντονίζεται σε νέες παραμέτρους ταχύτητας, αξιών και ανεξαρτησίας μελών από τραγούδι σε τραγούδι, να «ακούει» τους υπόλοιπους μουσικούς, να σκέφτεται «μπροστά» ως προς τι θα συμβεί στη μουσική αλλά και να βλέπει τι συμβαίνει πάνω αλλά και κάτω από το πάλκο.

      Αυτό από μόνο του κάνει το drumming μια δεξιότητα αρκετά απαιτητική αλλά και περίπλοκη για τον εγκέφαλο.
      Για νέους {ειδικότερα παιδιά και εφήβους με ADD ή ΑDHD} το να ξεκινήσουν τύμπανα δεν μειώνει μόνο την υπερκινητικότητά τους αλλά τους βοηθάει στη συγκέντρωση και την βελτίωση της μνήμης.                                                                                                                              Ταυτόχρονα αναπτύσσει παράλληλες δεξιότητες όπως σωστή διαχείριση χρόνου, αυτοπειθαρχία, επιβολή σχεδιασμού και στόχων, αλλά και λήψης αποφάσεων.
      Για μεγαλύτερης ηλικίας άτομα όπως έγραψα και πιο πριν… εκτός από μία εξαιρετική καρδιοαγγειακή άσκηση, τα τύμπανα είναι ένας υπέροχος τρόπος να συνεχίζει ο εγκέφαλος να λειτουργεί και να πυροδοτεί νέες συνάψεις… άρα να κρατιέται σε φόρμα και εγρήγορση.

      9.Πειθαρχία και διαχείριση χρόνου.
      Θεωρώ ότι η μουσική είναι ένα ταξίδι όπου ο μουσικός παίρνει σημαντικά μαθήματα καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας του.
      Συχνά λέω σε γονείς και μαθητές ότι δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι σήμερα αν δεν είχα ασχοληθεί με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία.

      Το να μάθει κάποιος μια οποιαδήποτε δεξιότητα απαιτεί ένα ποσοστό αυτοπειθαρχίας, αλλά για μένα το να φτάσω αυτό το όργανο στο level που το έφτασα… πήγε την λέξη πειθαρχία σε ένα καινούργιο επίπεδο.
      Από πολύ νωρίς αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω επαγγελματίας μουσικός και αυτό που ανακάλυψα ήταν, ότι οι 24 ώρες μιας μέρας  αν ήμουν “χύμα” απλά δεν ήταν αρκετές.
       Έπρεπε να μάθω να είμαι εξαιρετικά πειθαρχημένος σαν άνθρωπος, να είμαι επιμελής και να μπορώ να διαχειρίζομαι το χρόνο μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

      Σαν νέος στην εφηβεία, ο τρόπος που η μουσική μου ζητούσε συγκέντρωση αλλά και αντοχή, με έκανε να καταλάβω ότι δεν ήταν μόνο το σώμα μου που έπρεπε να αντιμετωπίσω με σεβασμό… αλλά και το μυαλό μου. Αυτό με ανάγκασε να μείνω μακρυά από ’’κακές’’ συνήθειες, στις οποίες συχνά από περιέργεια πέφτουν οι έφηβοι.
      Καθόλου εύκολο για έναν 16χρονο μουσικό που μεγαλώνει σε μια μεγάλη πόλη.

      Εν κατακλείδι… μέσα από όλη αυτή την διαδρομή μου, θεωρώ ότι τα κρουστά όργανα μπορούν να βοηθήσουν σε πάρα πολλούς τομείς, όλες τις ηλικίες.

      Είτε είστε άνδρας είτε γυναίκα..είτε είστε παιδί ή ηλικιωμένος, αν ποτέ είχατε φανταστεί τον εαυτό σας πίσω από ένα σετ τύμπανα, μπορώ με σιγουριά να σας πω ότι ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσετε ένα μουσικό όργανο. Η εμπειρία και μόνο θα σας γεμίσει αυτοπεποίθηση, θα σας κρατάει ενεργό ψυχή τε και σώματι, θα σας μάθει να σκέφτεστε και θα ανάψει τη φλόγα της δημιουργικότητάς σας. Θα σας μάθει επίσης να ακούτε και να αντιλαμβάνεστε την μουσική με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο.

       
      Ο Βαγγέλης Μουλακάκης είναι ένας επαγγελματίας drummer και καθηγητής στην Αθήνα. Ασχολείται με τα τύμπανα τα τελευταία 30 χρόνια. Τα τελευταία 15 έχει αφοσιωθεί στην διδασκαλία δουλεύοντας με μαθητές όλων των Level. Έχει εκπαιδεύσει περισσότερους από 300 drummers, πολλοί εκ των οποίων είναι ήδη δάσκαλοι αλλά και επαγγελματίες μουσικοί. Στον ελεύθερο του χρόνο αρθρογραφεί και δίνει σεμινάρια σε ωδεία & μουσικές σχολές σε όλη την Ελλάδα σχετικά με τα drums.
       
       
      Xρήσιμα links
      http://healing.about.com/od/drums/a/drumtherapy.htm
      Drummers as fit as athletes (BBC article) – BBC NEWS | Health | Rock drummers 'are top athletes'
      The Clem Burke Drumming Project – WordPress › Setup Configuration File
      Gyms using drumming – http://www.virginactive.co.uk/VA/Content/PressRoom/DrumsAlive.aspx
      Weight loss and drumming – Try a Drumming Session For Keeping Fit - Weight Loss Resources
      Orff Schulwerk - Wikipedia
    • Yannis Methenitis
      Από τον: yameth Ημ/νία: 18:53 - 06/10/08 Εμφανίσεις: 3077 Εισαγωγή: Έφτασε επιτέλους η στιγμή που μπορεί κανείς να συνδέσει την κάρτα ήχου χωρίς ν' ανοίξει το κουτί του υπολογιστή. Τα πρωτόκολλα.

      Στην αρχή έπρεπε να ταλαιπωρηθεί κανείς με ακρώνυμα όπως IRQ, DMA και I/O για την αποφυγή διπλοκάλυψης πόρων που χρησιμοποιούν άλλες κάρτες ή το motherboard καθώς το πρωτόκολλο σύνδεσης ήταν ISA .

      Τα πράγματα έγιναν πολύ πιό βατά με την έλευση του PCI αλλά και της τεχνολογίας Plug-and-play των Windows.

      Σήμερα όμως χωρίς να πατήσει κανείς τον διακόπτη On/Off του υπολογιστή έχει τη δυνατότητα να συνδέσει μια ή και περισσότερες κάρτες στη σειρά.

      Αυτό έγινε εφικτό με το USB (Universal Serial Buss) που στην αρχική έκδοση 1.1, ο ρυθμός διαμεταγωγής των δεδομένων με 12Mbps (megabit ανα δευτερόλεπτο) δεν ήταν ότι καλύτερο για εφαρμογές ήχου.

      Ακολούθησε το πρωτόκολλο Firewire όπως το ονόμασε η Apple, ή IEEE1394a για τους κατόχους PC, που κάνει χρήση ευρύτερου φάσματος, με ταχύτητα έως 400Mbps για ν' ακολουθήσει το USB 2.0 με 480Mbps.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/motu828.jpg

      Όπως ήταν αναμενόμενο ακολούθησε η γρηγορότερη έκδοση Firewire 800 (ΙΕΕΕ1394b) με ρυθμούς στα 800Mbps.

      Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο γιατί μπερδευτήκαμε όλοι και δεν ξέρουμε τι πρέπει να πάρουμε...

      Πέρα από τις διάφορες εκδοχές συνδεσιμότητας audio, δηλαδή πόσες εισοδο-εξόδους χρειαζόμαστε, αν είναι ψηφιακές... τι ψηφιακές (SPDIF ή AES-EBU, TOS link κλπ), εισόδους MIDI για να συνδέουμε τα εξωτερικά synthesizer, πρέπει να διαλέξουμε και ένα πρωτόκολλο μεταξύ PCI, PCMCIA, USB1.1, USB 2.0, Firewire 400 Firewire 800!

      Το παλαιότερο PCI έχει πολύ δυνατά σημεία καθώς είναι το πιό δοκιμασμένο και εξελιγμένο πρωτόκολλο παρά το γεγονός ότι μια κάρτα χρειάζεται μόνιμη τοποθέτηση στο motherboard.

      Οι συγκρούσεις (Conflicts) μεταξύ καρτών PCI είναι σπάνιες στις μέρες μας καθώς πολύ λίγες κάρτες πλέον απαιτούν αποκλειστικά δικό τους interrupt και μπορούν να συμβιώνουν μέσα στο περιβάλλον ενός κοινού υπολογιστή. Το ίδιο ισχύει για τα laptop με τις PCMCIA.

      Δηλαδή αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερες από μία κάρτα πάνω σε ένα υπολογιστή και είναι διαφορετικών κατασκευαστών, αυτός είναι ο πιό ενδεδειγμένος τρόπος προς αποφυγή προβλημάτων. (Echo Layla & Gina, Creamware Scope, MOTU 896HD, RME Hammerfall, M-Audio Delta66, Lynx Two, κ.α.)

      http://www.noiz.gr/images/arthra/creamware_scope.jpg

      Tα θετικά σημεία των USB και Firewire βρίσκονται κυρίως στην ευελιξία με την οποία μπορούν να μεταφερθούν από laptop σε desktop και από PC σε Mac.

      Είναι απλά στην τοποθέτηση τους, εξωτερικά, και ταυτόχρονα χρησιμότατα για περιπτώσεις που θέλουμε να κάνουμε ηχογραφήσεις εκτός στούντιο.

      Υποστηρίζουν το hot-plugging, δηλαδή τη σύνδεση τους όταν ο υπολογιστής είναι ανοιχτός, αλλά αυτό συνήθως είναι πηγή προβλημάτων καθώς το πρόγραμμα που θα χρησιμοποιηθεί, δεν θα έχει “δεί” την κάρτα και θα καταλήξει να μπερδεύεται, όπως κι εμείς. Τελευταία κυκλοφόρησαν και οδηγίες για αποφυγή hotplugging σε κάρτες Firewire καθώς προέκυψαν βλάβες στην κάρτα ή και στην θύρα.

      Θεωρητικά στο Firewire μπορούν να συνδεθούν μέχρι και 63 συσκευές σε σειρά, ενώ στο USB 127. Στην πράξη όμως έχει αποδειχθεί ότι είναι δύσκολο να συνδεθούν πάνω από δύο χωρίς πρόβλημα.

      Παλαιότερες κάρτες USB 1.1 είχαν πολλά προβλήματα κυρίως λόγω “πρώιμων” εκδοχών στα USB chips της κάρτας ή και του υπολογιστή που όμως έχουν λυθεί σήμερα και οι νέες εκδόσεις 1.1 και 2.0 δουλεύουν απροβλημάτιστα.

      Ας μην υποτιμούμε το USB1.1 καθώς είναι υπέρ-αρκετό για μια κάρτα stereo στα 24bit/44.1 ή 48khz, που αγκομαχεί μόνο όταν αντιμετωπίζει ταυτόχρονη ηχογράφηση και playback στα 96khz.

      Υπάρχουν πολλές φτηνές και καλές λύσεις καρτών USB1.1 για κάθε ανάγκη, (M-Audio Audiophile USB και Fast Track, Tascam US-122, κλπ) ενώ το USB2.0 πέρα από τις πολύ καλές προτάσεις της Edirol, (UA1000) δεν έχει εφαρμοστεί επαρκώς ακόμα, καθώς δεν υποστηρίζεται από τα Mac

      http://www.noiz.gr/images/arthra/edirol_ua1000.jpg

      Για εξωτερική κάρτα στα 96khz με πολλές εισόδους και εξόδους, οι προτάσεις ανήκουν στο Firewire, που στην εκδοχή 800Mbps μπορεί να υποστηρίξει μέχρι και 56 ταυτόχρονα κανάλια 24bit/192khz σε υλοποιήσεις όπως η RME Fireface 800

      http://www.noiz.gr/images/arthra/maudio_firewire1814.jpg

      Τα 400Mbps όμως που είναι και στάνταρντ στους υπολογιστές σήμερα, επαρκούν για κάθε άλλη χρήση με πιό “ανθρώπινες” απαιτήσεις και πιό κοντά στα δεδομένα ενός project studio, που μπορεί να συνυπάρχει με χαμηλότερους ρυθμούς δειγματοληψίας, όπως τα 44.1, 48, και 96khz. (M-Audio 1814, 410, MOTU 828, κ.α.)

      Γιάννης Μεθενίτης aka yameth
    • Yannis Methenitis
      Ημ/νία: 18:57 - 06/10/08 Εισαγωγή: Το δεύτερο μέρος για τις "πόρτες" στις κάρτες ήχου Αναλογικές είσοδοι

      Ο αριθμός των εισόδων και εξόδων της κάρτας είναι σημαντικό να αποφασιστεί σύμφωνα με τις ανάγκες μας ώστε να μη χρειαστεί αναβάθμιση σύντομα, αλλά ταυτόχρονα να μη πληρώσουμε "άχρηστα προσόντα".

      Αν ηχογραφείτε στο σπίτι, ένα stereo κανάλι κάθε φορά, όπως ένα synthesizer ή δύο mono σήματα από μικρόφωνο όπως μία ακουστική κιθάρα και φωνή, τότε χρειάζεστε μια stereo κάρτα.

      Αν θέλετε να γράψετε πολλαπλά synthesizers ταυτόχρονα μπορείτε να το κάνετε χρησιμοποιώντας ένα εξωτερικό μίκτη του οποίου το stereo αποτέλεσμα στέλνετε στην stereo είσοδο της κάρτας.

      Αν όμως θέλετε να γράψετε μια live μπάντα θα χρειαστείτε τουλάχιστον τέσσερις εισόδους, ή οχτώ καλύτερα, δηλαδή όσα μικρόφωνα θα χρησιμοποιήσετε.Κι αυτό γιατί θα χρειαστεί να επέμβετε ή να διορθώσετε το πολυκάναλο αποτέλεσμα αργότερα στην μείξη μέσα στον υπολογιστή.
      Για την περίπτωση που θα χρειαστείτε περισσότερες, τότε θα πρέπει να πάρετε 2-3 όμοιες οκτακάναλες, με drivers που θα υποστηρίζουν ένα τέτοιο σύστημα.
      Αρκετοί κατασκευαστές (M-Audio, RME, Echo, MOTU κ.α.) διαθέτουν συστήματα που υποστηρίζουν μέχρι και τέσσερις οκτακάναλες κάρτες.

      Σε γενικές γραμμές αν το θέμα δεν είναι οικονομικό, καλό είναι να υπάρχουν κάποιες παραπανίσιες "τρύπες".

      Υπάρχουν κάρτες με επιλογή εισόδων, όπως με προενίσχυση για μικρόφωνο, ή άλλα χαμηλά σήματα όπως της ηλεκτρικής κιθάρας.

      http://www.noiz.gr/images/arthra/Tascam_FW1804.jpg

      Είναι μια πρόσθετη και απαραίτητη ευκολία γιατί διαφορετικά θα πρέπει να επενδύσετε σε εξωτερικό προενισχυτή ή κονσόλα.
      Οι κιθαρίστες όμως θα πρέπει να θυμούνται ότι ακόμη κι αν μια τέτοια συσκεύη αναβαθμίζει το ασθενικό σήμα και αποφεύγει την απώλεια υψηλών συχνοτήτων, ο ήχος δεν θα είναι αυτός που ακούν συνήθως από τους ενισχυτές τους, εκτός κι αν χρησιμοποιήσουν κάποιο σχετικό plug-in στη συνέχεια.

      Είναι εύλογο ότι οι προσιτές κάρτες δεν διαθέτουν "εξωτικούς" προενισχυτές (και ιδιαίτερα όταν έχουν πολλούς) και φυσικά δεν συγκρίνονται με εξωτερικές υλοποιήσεις πολλαπλάσιας τιμής. 'Ομως τη δουλειά τους την κάνουν αξιοπρεπώς.

      Αναλογικές έξοδοι

      Χρειάζεται μια stereo έξοδος για σύνδεση με τα monitor για ν' ακούτε το αποτέλεσμα, ενώ αν σκέφτεστε surround θα χρειαστείτε μέχρι και επτά, που είναι και ο λόγος που υπάρχουν κάρτες με μια stereo είσοδο και έξη η περισσότερες εξόδους.
      Ένας άλλος λόγος είναι για να μπορείτε να δίνετε διαφορετικές μίξεις στ' ακουστικά των μουσικών κατά την ηχογράφηση.

      Ψηφιακές είσοδοι / έξοδοι

      Αν έχετε άλλα ψηφιακά μηχανήματα είναι καλό να πάρετε κάποια κάρτα που θα είναι συμβατή, ωστε να μπορείτε να μεταφέρετε τις ηχογραφήσεις σας μπρος-πίσω.Για όσους δεν γνωρίζουν, οι ψηφιακές "μεταφορές" δεν προσθέτουν θόρυβο ούτε χρειάζονται ρύθμίσεις στάθμης ξανά και ξανά, όπως στις αναλογικές.

      S/PDIF
      Μεταφέρει stereo σε δύο εκδοχές.Το ομοαξονικό (coaxial) χρησιμοποιεί 75Ω καλώδιο ενώ το οπτικό (ortical) είναι με λεπτό καλώδιο οπτικών ινών. Υπάρχουν μετατροπείς στην αγορά από το ένα σύστημα στο άλλο, αν χρειαστεί ποτέ.

      http://www.noiz.gr/tp-images/Image/layla3g.jpg

      ADAT
      Ξεκίνησε σαν οπτικό πρωτόκολο μεταφοράς 8 καναλιών, που στη διαδρομή μετατράπηκε και σε S/PDIF stereo για μεγαλύτερη ευελιξία όταν χρειαστεί. Με ένα εξωτερικό μετατροπέα A/D αποκτάτε 8 έξτρα εισόδους εκεί που δεν σας το επιτρέπουν οι υπάρχουσες αναλογικές είσοδοι.

      MIDI
      Πολλλές κάρτες προσφέρουν συνήθως 2 αλλά και 4 εισοδο - εξόδους. Συνήθως δεν αυξάνουν το κόστος σημαντικά και καλό είναι να υπάρχουν για το παραπανίσιο keyboard.

      Γιάννης Μεθενίτης
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου

  OK