Τα πάντα

Καταλαβαίνω πώς το εννοείς και με απόλυτους όρους εσύ το θέτεις σωστά.Εγώ αναφερόμουν στην καθαρότητα και ακρίβεια που παρέχουν στο χτύπημα της πένας. Ίσως έχει να λέει και το ότι οι EMG δεν έπαιξαν σε λάμπα την εποχή που τους είχα. ...Οι συγκεκριμένοι DiMarzio καλύπτουν και το κομμάτι των δυναμικών πάντως.

Ωραίο review. Το μόνο που με ξένισε είναι ότι περιγράφεις τους EMG ως transparent. Πώς το εννοείς; Η δική μου εμπειρία από EMG δεν είναι ίδια. Φουλ μεσαία, μηδέν δυναμικές, συγχωρούν φουλ (ακριβώς επειδή δεν έχουν δυναμικές).

Σωστό το άκουσα κι εγώ τώρα και περνάει κι η φωνή απ το Eb στο ¨καθε στιγμηηηη"

Η αρμονία δείχνει ξεκάθαρα ότι είναι Φρύγια γιατί εκτός του Eb (και όχι D#) έχει και Cm. Οι πτώσεις είναι Cm-Dm. ΥΓ .Με μια γρήγορη αυτιά το μπουζούκι περνάει από ύφεση 2

Εδώ που τα λέμε και το "Και τί δεν κάνω" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι φυσική μινόρε μιας που η φωνή δεν πατάει πουθενά την δεύτερη βαθμίδα με τη χαρακτηριστική αλλοίωση της Φρύγιας. Απλά γίνεται Φρύγια λόγω της αρμονίας που έχει επιλεγεί (Dm-D#) για να το κάνει πιο ενδιαφέρον αντί του (Dm-Gm) που θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί.

Οι τελευταίοι signature του μεσιέ Petrucci.Eδώ μιλάμε για την 7χορδη έκδοση τους αλλά θαρρώ ότι καθόλου δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτό. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι οι συγκεκριμένοι μαγνήτες δεν είναι για όλους και σίγουρα δεν είναι για μένα. Εξηγούμαι... Bridge: Ζόρι.Μεγάλο.Παρότι πρόκειται για passive μαγνήτη,η έννοια του transparent ήχου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο.Έχω παίξει αρκετά στο παρελθόν με EMG και νόμιζα ότι δεν έχει άλλο στο συγκεκριμένο κομμάτι...Κούνια που με κούναγε.Το ρημάδι δεν συγχωρεί τίποτα,το παραμικρό.Ο παίκτης όμως που έχει αυτή την ακρίβεια και καθαρότητα στα δάκτυλα,υποθέτω ότι θα ανταμειφθεί με ένα κρυστάλλινο και fluid ηχόχρωμα που δύσκολα θα βρει ταίρι.Επίσης πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με το χτύπημα της πένας σου καθώς οι αρμονικές ξεχύνονται πολύ εύκολα και σχεδόν από παντού...Καλά,αυτό δεν το λες απαραίτητα κακό. Στα ρυθμικά τα πράγματα είναι κάπως πιο προβλέψιμα...Και πολύ ευχάριστα,αν είσαι βέβαια φαν του είδους.Σφιχτά μπάσα,που σε αφήνουν να κατέβεις κυριολεκτικά μέχρι όποιο κούρδισμα θες,ισορροπημένα μεσαία και πρίμα που σου δίνουν την επιλογή να βγάλεις ό,τι ήχο θες μέσω του eq του ενισχυτή. ...Και μιας που η έξοδος του δεν είναι μεγαλύτερη από έναν Seymour Dunkan JB ας πούμε,μπορείς να παίξεις τα πάντα από hard rock μέχρι όπου πάει.Απλά θα σου λείψει κάπως αυτό το γρέζι που χαρακτηρίζει κάποιους κλασικούς ροκ ήχους. Neck: Εδώ έχουμε μια έκπληξη αφού τα προηγούμενα σετ του Petrucci ακολουθούσαν τον κλασικό συνδυασμό ceramic στη γέφυρα και alnico στο λαιμό. Τούτος εδώ είναι επίσης κεραμικός και του φαίνεται.Από την άποψη ότι όσο gain και να του δώσεις,αυτός θα ανταποκριθεί με single-coilish χαρακτηριστικά με την αναμενόμενη αύξηση στην ένταση βέβαια.Δίνοντας πάλι ένα παράδειγμα από Seymour,όσοι γνωρίζουν τον ήχο ενός Jazz neck θα βρουν αρκετές ομοιότητες. Επίσης πολύ ακριβής αλλά κάπως πιο δεκτικός σε βρομιές και blues διαθέσεις. Στα καθαρά δεν έχουμε εκπλήξεις.Αυτό που περιμένεις είναι εκεί.Διαύγεια στο φουλ,να είχαμε άλλα τόσα δάκτυλα να πιάναμε ακόρντα με το κιλό.Παραδόξως παρατηρώ ότι αποδίδουν τέλεια δουλεύοντας και οι δυο μαζί.Κανείς δεν καπακώνει τον άλλο,είναι λες και έχει προστεθεί ένας διαφορετικός τρίτος μαγνήτης για την περίσταση...Και γαμώ. Τα σπλιταρίσματα τους είναι οκ.Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με διπλούς κεραμικούς. Τώρα περί του αν καθαρίζουν όμορφα με το volume knob και πως ανταποκρίνονται σε low gain καταστάσεις,θα ρωτήσετε λάθος άνθρωπο.Απλά δεν έχω ιδέα. Επίσης δεν γράφω για specs και τέτοια,είναι παντού διαθέσιμα. Αυτά τα ολίγα.

H 5η βαθμίδα είναι ματζόρε αντί για μινόρε οπότε είναι F# αρμονική μινόρε

Φά δίεση μινόρε.

@Jazzjoker Το θολωμένο μου μυαλό είναι αρμονική μινόρε.

Δεν ισχύει αυτό. Σίγουρα στην παράδοση των Ρομά ο φρύγιος είναι κυρίαρχος αλλά πολύ μεγάλοι συνθέτες του λαϊκού που ουδεμία σχέση είχαν με τσιγγάνικη παράδοση, συνέθεσαν σε φρύγιο. Π.χ. Άκης Πάνου: Και Άκης Πάνου με Καζαντζίδη:

Γενικά η υπερχρήση της Φρύγιου οφείλεται κατά τη γνώμη μου στους Ρομά συνθέτες-εκτελεστές που το είχαν περισσότερο στην παράδοσή τους. Εξ' ου και η χρήση του στα σκυλάδικα. Τώρα το αν η μουσική των Ρομά είναι μέρος της Ελληνικής μουσικής παράδοσης είναι αντικειμενικά αμφιλεγόμενο. Άλλοι θα δουν την συνεισφορά και την ιστορία τους μέσα στη λαϊκή τέχνη και άλλοι θα το αντιμετωπίσουν ως παραφθορά της παράδοσης. Επίσης ό,τι έχει ημιτόνιο στη δεύτερη βαθμίδα του δεν είναι απαραίτητα Φρύγια ή Ουσάκ. Μπορεί κάλλιστα να είναι Χιτζαζ ή Χιτζαζσκιάρ, όπως είναι πάρα πολλά πολύ γνωστά κομμάτια του Καζαντζίδη.

Πολυ σωστη παρατηρηση. Ροντεο.

Υπερέβαλα στο ποσοστό αλλά και τα σκυλάδικα της εθνικής λαϊκή μουσική είναι, τραγουδισμένη και παιγμένη με συγκεκριμένη αισθητική. Δεν είναι του παρόντος, αλλά ο μισός Καζαντζίδης και το λαϊκό εκείνης της περιόδου για παράδειγμα, είναι phrygian.

Έτσι για το τυπικό, ματζόρε κλίμακα είναι μόνο μία: Η Ιόνια. Απο κει και πέρα υπάρχουν τρόποι (modes). Οι τρόποι που έχουν ως τονική ματζόρε συγχορδία είναι οι: Ιόνιος, Λύδιος και Μιξολύδιος Οι τρόποι που έχουν ως τονική μινόρε συγχορδία είναι οι: Δώριος, Φρύγιος και Αιόλιος Η Λόκρια έχει ως τονική ελαττωμένη συγχορδία, γι αυτό και είναι πιο δύσκολη στην χρήση. Φυσικά δεν υπάρχουν μόνο αυτοί οι τρόποι και κλίμακες, υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί: η αρμονική και μελωδική μινόρε της Δυτικής μουσικής, η ελαττωμένη κλίμακα που χρησιμοποιείται από την κλασσική και το neoclassical metal μέχρι τα δημοτικά τραγούδια, κλίμακες Φλαμένκο (τρεις ματζόρε και τρεις μινόρε), κλίμακες Jazz, ethnic πεντατονικές, εξατονικές κλπ κλπ Δε νομίζω. Σίγουρα η Φρύγια παίζει πολύ σε σκυλάδικα Εθνικής οδού (αλλά και στους Alice in Chains). Aπό κει και πέρα στην παραδοσιακή μουσική και στα ρεμπέτικα υπάρχει πλήθος τρόπων που χρησιμοποιούντα πάρα πολύ συχνά και με μινόρε και με ματζόρε τονικές. Κι επειδή αυτοί οι τρόποι έχουν ως πηγή και βασικό δομικό στοιχείο τους τα τετρατονικά Μακάμ, αυτοί που τους ξέρουν καλά έχουν απίστευτη ικανότητα να μεταπηδούν απ' τον ένα στον άλλο τρόπο αλλάζοντας τελείως το χρώμα και τη διάθεση από πέρασμα σε πέρασμα.

@Napoleonkotsis Αν έχεις βαλθεί να κάνεις αντικατάσταση οπωσδήποτε και δεν θες να βάλεις τα δικά του, τότε προσπάθησε να βρείς κάποια που να είναι κοντά στα χαρακτηριστικά των μεγαφώνων που ήδη φοράει.

Μπορεί να μη χρειαστείς και κανένα, μπορεί όμως και να τα χρειαστείς όλα. Άλλοι μεγαλούργησαν χρησιμοποιώντας σε όλη την καριέρα τους μισή κλίμακα, άλλοι μεγαλούργησαν χρησιμοποιώντας 150. Και άλλοι δε μεγαλούργησαν ποτέ ούτε και πρόκειται. Γενικά στη μουσική δεν υπάρχουν "πρέπει". Ό,τι εξυπηρετεί την ευχαρίστηση και το στόχο που θέλει να επιτύχει ο καθένας μας.

Κάποιος είχε πει(δεν θυμάμαι ποιος),μάθε να δουλεύεις άρτια μόνο δύο modes.Δεν θα χρειαστείς περισσότερους. Μέσα στην υπερβολή της,αυτή η δήλωση δεν απέχει και τόσο πολύ από την αλήθεια.Κάποιος που γουστάρει την σκοτεινιά του αιολικού,δύσκολα θα του έρθει η διάθεση να συνθέσει κάτι σε ιονικό δηλαδή shiny happy people φάση...Ή αυτός που τη βρίσκει με τον ταξιδιάρικο λυδικό,σπάνια θα κοιτάξει προς τον φρυγικό. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια για τέτοιου είδους επιλογές,είναι η γνώση και επαφή με όλους τους δρόμους για να βρεις τι σε εκφράζει καλύτερα.

Κανένας δεν την μπορεί. Είναι άνετα ο πιο "στριφνός" τρόπος της ματζόρε κλίμακας και ελάχιστα τα παραδείγματα συνθέσεων που τη χρησιμοποιούν. Παρόλα αυτά, ακούγεται άψογα αν τη χρησιμοποιήσεις πάνω σε μινόρε ακόρντα που έχουν ελαττωμένη 5η.

Ελλάδα και Φλαμένκο Την Locrian δεν μπορώ καθόλου. Αλλά είναι εύκολη και στην αντικατάσταση

Όχι είναι αφύσικο. Πέρα από την πλάκα, κάποια modes είναι πολύ πιο "εύκολα" στο αυτί γιατί έχουμε συνηθίσει να τα ακούμε από τότε που γεννηθήκαμε. Π.χ. η aeolian και η ionian είναι οι πιο συνήθεις τρόποι στην τραγουδοποιία οπότε όλοι μας έχουμε πάρα πολλά ακούσματα σε αυτά τα αρμονικά περιβάλλοντα. Όμως επειδή είμαστε Έλληνες, και η phrygian δεν ακούγεται ξένη ή "exotic" όπως θα έλεγε ένας Αμερικάνος. Το 90% της ελληνικής λαϊκής μουσικής είναι γραμμένο σε phrygian (ουσάκ για τους παραδοσιακούς) κι επίσης πολλά παραδοσιακά, τοπικά είδη μουσικής τη χρησιμοποιούν κατά κόρον.

Υπάρχει ακόμα το ροντέο, γιατί είχα ακούσει ότι έκλεισε. Μεγάλωσα εκεί δίπλα. Και τα 2 μαγαζιά ο ίδιος άνθρωπος τα είχε btw.

Μαλλον εχεις μπερδεψει το Κυτταρο με το Ροντεο.Οντως το ροντεο ειναι χαμηλοταβανο αλλα το κυτταρο ειναι ψηλοταβανο(θες σκαλα για να φτασεις το ταβανι του stage αλλα και του μαγαζιου .Εκει εχω περασει χιλιαδες ωρες (Κυτταρο ) ακουγοντας Socrates αλλα και Μπουρμπουλια (την μετεπειτα μπαντα του Διονυση Σαββοπουλου ) Το ροντεο ειναι παρα πολυ μικρος χωρος σε σχεση με το Κυτταρο .Δεν τρεχει τιποτα ομως απλως για αποκατασταση της πραγματικοτητας .

Είναι φυσικό να μας αρέσουν και να προτιμούμε κάποιες έναντι κάποιων άλλων, σωστά;

Πολύ ωραία προσπάθεια. Ελπίζω κάποια στιγμή κάποιος να κάνει και κάτι αντίστοιχο για τους λαϊκούς δρόμους, γιατί εγώ κυρίως εκεί δυσκολεύομαι και δεν έχω πλέον τόσο πολύ χρόνο και διάθεση να διαβάσω και να εξασκηθώ. Τις προάλλες είχα μια παρόμοια συζήτηση κι έστειλα μερικά τραγούδια σε διάφορους τρόπους σε φίλο κιθαρίστα, όπως το Dreams των Fleetwood Mac για σολάρισμα πάνω από Λύδια, το Planet Caravan των Sabbath για Δώρια κλπ. Επειδή κι εγώ ενώ τα είχα διδαχτεί στο Ωδείο με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά έμαθα να ξεχωρίζω με το αυτί και ανέπτυξα phrasing.