Υπάρχουν ντράμμερ εδώ?

[rockdrum]

Εντάξει συμφωνώ. Τα πράγματα δεν είναι και τόσο δραματικά! Ξεκίνημα κουβέντας έκανα. Και για να αρχίσω κάπου θα σου πω λίγα για την ιστορία. Με το κόλλημα στα τύμπανα άρχισα πιτσιρικάς περίπου στα 14. Κάποιο καλοκαίρι διακοπές, γνώρισα ένα ντράμερ, που κάθε ώρα και στιγμή μιλούσε για την ΤΑΜΑ που είχε και δεν άφηνε από το χέρι τις μπακέτες του. Αυτό συνεχιζόταν για 15 μέρες. Όταν γύρισα σπίτι, μου είχε κυριολεκτικά σφηνωθεί, πως θα γίνει να μάθω να παίζω. Τι να πω στο πατέρα μου; Πολύ βαβούρα για όργανο. Αλλά το είπα. Τι ανακάλυψα; Ότι ο πατέρας μου γούσταρε τη ντράμς! Πάει λοιπόν το ξεπεράσαμε αυτό. Που θα παίζαμε τώρα; Γράφτηκα κρυφά σε ωδείο. Ναι αλλά χρειαζόντουσαν λεφτά, για βιβλία μπακέτες, καταλαβαίνεις. Εκεί το ξεφούρνισα. Δεν γινότανε να παίζω στις πολυθρόνες του σαλονιού, με μπακέτες φτιαγμένες από ξύλο κρεμάστρας! Αλλά εντάξει και πάλι. Οι ντράμς, μμμ, ακριβούτσικες. Βρήκα μια παλιά μεταχειρισμένη, ένα χάλι, μια αηδία, που στη θέση του πρώτου τομ είχε μπόγκος. Είχε 5.000 δρχ. και πήρα ένα πεταλάκι 8.000 δρχ. Δηλαδή το πετάλι ήταν ποιο ακριβό. Εντάξει λοιπόν έκλεισα ως αρχάριος. Τα μαθήματα προχωρούσαν και ο δάσκαλος άρχισε και πήδαγε τα βιβλία. Ταλέντο ο μικρός. Εμφανίσεις, γράψιμο παρτιτούρας με το δάσκαλο, μαθηματάκια στους καινούριους μαθητές, διαγωνισμοί στο ωδείο, όλα καλά. Και με το ροκ τι κάνουμε; Από το σχολείο δεν άργησα να μπω στο πρώτο σχήμα. Όλα μέσα. Ξαφνικά στα 17 και κάτι βρέθηκα να παίζω σε δυο σχήματα ροκ, ενεργά με συναυλιούλες, μπαράκια κ.λ.π. και σε ένα ρεμπέτικο. Να και το τουμπελέκι. Έτσι κι αλλιώς στο ωδείο μαθαίναμε βραζιλιάνικα και αφρικάνικα κρουστά. Μέχρι να πάω φαντάρος, αγόρασα και τα πρώτα μου τύμπανα. Τι αν πήρα καλό set; Όπως το πάρεις. Maxtone made in Korea. Τσιτιρίδης. Παρεπιπτώντως η πορτοκαλί πλαστική ντράμς του Bohnam Maxtone ήτανε. Πιατίνια, είχα πάρει zildzian amir, και hi-hat paiste 15'' signature, συλλεκτικό. Ταμπούρο heavy rock 9 premier και πεταλάκι, ludwig speed king. Αυτό ήτανε, μου πήρε παρίπου 6 χρόνια να ξεκινήσω καλά. Μετά το στρατό, άλλη ιστορία. ¶σχετη δουλειά, γάμος, παιδιά. Τζαμαρίσματα, αρπαχτές, μαζέματα... Πήρα και μια ακουστική κιθάρα μήπως και μάθω. Ένας χρόνος και τίποτα. Τουλάχιστο καταλαβαίνω αρκετά από μουσική. Έπαιζα ασκήσεις στην κιθάρα αλλά το μυαλό εκεί στα τύμπανα. Τι να κάνω τα λατρεύω τα άτιμα. Δεν μπορώ να τα προδώσω. Είμαι μονογαμικός. Πρόσφατα, αγόρασα και e-drums. ¶λλο πράμα, Ησυχάσανε στο σπίτι και παίζω και περισσότερες ώρες. Αυτά τα ολίγα και λείπουν λεπτομέρειες. Φαντάσου. Αυτός είναι λοιπόν ο ντράμερ, με ψυχή και πείσμα. Δύσκολη αρχή. Όχι παίρνω dw 5.000 ¤ και βλέπουμε.....

Αν δεν είναι αυτά εσώψυχα ρε snare τι είναι; Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου................

[Haris]

Ωραίο story, και μοιάζει αρκετά και με το δικό μου (και πολλών άλλων φαντάζομαι). Μια παρατήρηση... Το σετ του Bonham δεν ήταν Maxtone, αλλά Ludwig Vistalite.

[rockdrum]

Haris Ωραίο story, και μοιάζει αρκετά και με το δικό μου (και πολλών άλλων φαντάζομαι). Μια παρατήρηση... Το σετ του Bonham δεν ήταν Maxtone, αλλά Ludwig Vistalite.

Γιατί τον Bonham τον έγραψα σωστά; Δεκτή η παρατήρηση. Δικό μου λάθος. Πες ότι δεν γράφτηκε. Ευχαριστώ!