Νότες....Χιλιάδες νότες.(ένα από τα αποφθέγματα μου)

[giannis]

Νότες…Χιλιάδες νότες.

 

Νότες νότες νότες.αυτές που με αγάπησαν.αυτές που θα σε αγαπήσουν..

 

Απαλές ήρεμες και γαλήνιες,οι χορδές στο ξύλινο παλιό μου πιάνο που δεν θα πάψει Ποτέ να με συντροφέυει έχουν σπάσει,το κερί και σε αυτόν τον θάλαμο άρχισε να σβήνει,στο κορμί επικρατούν χιλιάδες εκρήξεις,δένουν σπασμωδικά με τον καύτό ρυθμό,με την μελώδια των παράξενων νοτών ,κάθε βλέμμα...Μύρισε τον αέρα,παγωμένο ρίγος,το γκρίζο χρώμα έχει παραταχθεί....

 

Απίστευτο και αυτο το συναίσθημα..

 

τέρμα....έχω μεθύσει στην βρόχη,κάτω απο την βροχή χορεύω με τα χέρια ελεύθερα χωρίς να διαγράφουν κάποιο σχησματισμό.

 

Mε κάνουν και αφήνομαι σε ένα κλίμα ήπιο,σταθερό και γαλήνιο,΄χάνομαι.......

Κάθε αστέρι φεγγοβολά,εκρήγνεται μέσα μου και αντανακλά στα μάτια σου,σου μαρτυρά οτι δεν υπάρχει πια νοήμα,η ουσία είναι για τα στερεότυπα..

 

Με περιτριγυρίζουν και μου παίζουν παράξενες μελωδίες,μου προσδίδουν ενα άρωμα,σκούρας πράσσινης σκληρής υφής…

 

Χάνομαι στην υπέροχη ακουστική αίσθηση τους,ταξιδευώ σε αυτη την τροχιά,αυτη η συνάντηση αγγίζει τα ιερά,σε γυρνάει συνεχώς,σε ζαλίζει...

νοερά,σαν αστρική προβολή...

 

Ρώτησα Μια από αυτές -γιατί αυτό,γιατί τώρα;γιατι σήμερα;

 

εσυ αναγνώστη μην ψάχνεσαι δεν υπάρχει συνοχή σε αυτο τον κόσμο,σε τουτο το αρθρο,λες να είναι και σύγραμμα??σε κερνάω και πάλι απόψε,αντε! :D

 

 

Μόνο η μαγεια επικρατεί...

 

Στο χάος μου Μια αέρινη ψιθυριστή φωνή,απάντησε..

 

κλείσε τα μάτια σου,αφέσου σε μας...Τυφλώθηκα απο τα πέπλα τις,κοκκινες τρυνταφιλιες,μετάξυ στο μυαλό μου,μετάξυ στο δέρμα μου,αυτο το κρασί μοιάζει να είναι το ιδανικό...ο χρόνος,χα!ο χρόνος!ο χρόνος σε μεθά φίλε μου,σκύβεις και μεθάς

 

Ετοιμάσε το λευκό αστραφτερό κουτί,τις σκέψεις?χα!!τις σκέψεις αφησε τες πίσω,οφθαλμαπάτες μοιάζουν,να είναι,και είναι!

 

Θα σε ταξιδέψω ΄φώναξαν..Η φωνές με ζάλιζαν,το σώμα κανέι το ταξίδι του.Μελαγχολικές συγχορίες μου παίζουν μα δεν καταλαβαίνω τον σκοπό..Τι θέλουν να μας πουν..Ξέρει κανείς εδω πέρα;ξέρει κανείς σε αυτο τον κόσμο;

 

 

Ρώτησα τον λόγο…είπαν πως η ψυχή σου το έχει ανάγκη, το θέλει,το χρειάζεται,έχει ανάγκη να ξεγυμνωθεί,να κάνει μια στάση να δροσιστεί..Εγώ μαγεμένος συνέχισα τις ανόητες ερωτήσεις … Που θα με πάτε ? Μα δεν πήρα απάντηση.. Το ταξίδι της μαγείας συνεχιζόταν…

 

..Μια γλυκιά μελώδια τώρα με προέτρεπε να ανοίξω τα μάτια μου σιγά σιγά σιγά...Βρισκόμουν σε ένα κατηφορικό μονοπάτι..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[harilatron]

Όλα καλά.

 

Αυτό όμως:

....μου προσδίδουν ενα άρωμα,σκούρας πράσσινης σκληρής υφής…

...

 

δεν το πιάνω με τίποτα.

[giannis]

:) :) :),μια ανέμελη σκέψη ήταν και αυτή...ο εγκέφαλος μου χαρακτήρισε αυτή την πράσινη σκούρα υφή...δεν ξέρω πως μπορεί να την αιστανθεί κανεις...άντε να το αναλύσεις.. :D

[kilon]

ο χρόνος σε μεθά φίλε μου,σκύβεις και μεθάς

 

o  καλύτερος στοίχος που έχω διαβάσει ποτέ σε ποίημα. " Ο χρόνος σε μεθά" , συμφωνώ απόλυτα, σαν το καλό κρασί που όσο γερνάει τόσο γλυκό γίνεται. Πάρα πολυ ωραίος.

 

Με πολλά απο όσα γράφει περι χάους κτλ δεν συμφωνώ αλλά με αυτό το σημείο , χτύπησες στην καρδιά της φιλοσοφίας μου για την ζωή.

[giannis]

hello

 

 

και σε σένα αξιότιμε kilon...