Μια ...φιλοσοφική απορία:

[lambrosgg]

Εκεί που συσκεπτόμουνα με τον εαυτό μου μου ήρθε η εξής εύλογη απορία:

 

Το ηχηρό κλασικό φινάλε των κομματιών V-I το οποίο συναντάται σχεδόν σε όλα τα είδη μουσικής εδώ και χρόνια (απο την κλασική μουσική μέχρι και στα σύγχρονα λαικά) δημιουργεί την αίσθηση του τέλους αδιαμφησβήτητα.

 

Η ερώτηση είναι η εξής: Αυτό συμβαίνει επειδή έχει κάτι το ιδιαίτερο σαν ηχόχρωμα (καθαρά σαν συχνότητες του ήχου) ή επειδή έχει περάσει υποσυνείδητα στο ανθρώπινο αυτί λόγω της επανάληψης του τόσα χρόνια?

 

Το ερώτημα είναι λίγο του στυλ "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα" αλλά αξίζει να το συζητήσουμε και να ακούσουμε την γνώμη κάποιου ειδικού.

[dr.peters]

πραγματικο θεμα για ξενυχτηδες!!!

 

απο ενστικτο και μονο, θα ελεγα πως απο την φυση τους αυτες οι δυο βαθμιδες

σου δινουν την αισθηση του ''τελους''απο την φυση τους και πως δεν εχει να κανει με το ποσες φορες το εχουμε ακουσει σε διαφορα κομματια.

 

αλλωστε, και στην κλασσικη μουσικη, που λογω εποχης δεν ηταν τοσο τετριμενο το

χαρρυκλινιστικο ''σουτιεν-εκμεκ'' παλι αυτη η αισθηση του τελους υπηρχε!!

 

αλλωστε νομιζω -και αν κανω λαθος ας με διορθωσει καποιος- πως αυτο λεγεται και με ορους κλασσικης τελεια πτωση!

[george kar]

Πολυ ωραια η ερωτηση σου Λαμπρο.

 

Θα προσπαθησω να... απαντησω... ::) χρησιμοποιοντας τη λογικη, το... συναισθημα και την οση αρμονια ξερω...

 

Σε μια πτωση V-I [τελεια, οπως αναφερθηκε] -π.χ. σε Ντο- εχουμε V[σολ-σι-ρε] και I[ντο-μι-σολ]...

 

Δηλαδη, ενα κοινο σολ, ενα σι[προσαγωγεας] που βρισκει τη λυση του στο ντο και ενα ρε που κανει ενα βηματακι -τσουπ!- προς το μι...

 

Αρκετα ομαλη συνδεση που προφανως εχει καθε λογο να μας δινει αυτο το αισθημα... ολοκληρωσης...!  ;D

 

Στο ερωτημα "η κοτα εκανε το αυγο ή το αυγο την κοτα" θα απαντησω "και τα δυο" διοτι η τοση εκθεση σε αυτο το αρμονικο φαινομενο σιγουρα εχει χαραξει το ανεξιτηλο σημαδι της στο υποσυνειδητο μας.

 

Δεν ειναι καποια αποψη καποιου τρομερα ειδικου, βεβαια, και θα με ενδιεφερε πραγματικα και εμενα να ακουσω τις γνωμες των υπολοιπων...!  ;)

[lambrosgg]

Η σχέση Ι-IV είναι πιο ομαλή και όμως δεν δίνει την αίσθηση του τέλους: σε ντο όπως λες ντο μι σολ -> ντο μι λα. Μια νότα αλλάζει και στον ελλάσονα είναι ημιτόνιο.

 

Γι αυτο εγώ τείνω προς το ότι πέρασε υποσυνείδητα και όχι ότι είναι κάτι ιδιαίτερο σαν ήχος.

[george kar]

Η σχεση Ι-IV ειναι σαφως και αυτη ομαλη αλλα η διαφορα της με την V-I ειναι η ελλειψη του προσαγωγεα.

 

[στο παραδειγμα που δινεις ακριβως απο πανω γραφεις ντο-μι-λα, που ειναι στην ουσια η VΙ σε Ντο]

 

Αυτο το σι -σε Ντο- ειναι η VΙΙ βαθμιδα της κλιμακας που τεινει να οδηγει στην Ι και δημιουργει ενα αισθημα μη ολοκληρωσης αν δεν λυθει εκει.

 

Και αν αναλογιστουμε οτι στην κλασικη αρμονια η μη λυση του προσαγωγεα ειναι ισως το πιο σοβαρο αρμονικο λαθος, τοτε νομιζω πως περνουμε απαντηση και στα δυο ερωτηματα που θεσαμε...!  ;)

[neeq]

Κι εγω να παραθεσω το γεγονος οτι για πολλα χρόνια η λαικη ευρωπαικη μουσικη στηριζοταν στην πτωση I-II-I οποτε ισως να είναι και θεμα εξασκησης της ακοης.

 

Περαιτερω δε γνωριζω, αλλα εχω μια σκεψη. Παω να ξεραθω τωρα και οταν με το καλο βρω χρονο θα ψαξω στοιχεια να την ενδυναμωσω ή να την απορρίψω.

[alexpi77]

Όλες οι απαντήσεις στην ακουστική!

Το διάστημα της πέμπτης είναι το δεύτερο διάστημα(μετα την οκτάβα) που συναντάμε στην σειρά των αρμονικών, άρα πολύ απλό και καθαρό σε σχέση με τις άλλες αρμονικές.

[bluesbreaker]

Απλά είναι η λύση του τριτόνου που υπάρχει στη Δεσπόζουσα (V ή VII βαθμίδα) (το διάστημα του διαβόλου όπως το αποκαλούσαν κατά τον μεσαίωνα λόγω της "έντασης" ή "παραφωνίας") το οποίο λύνεται σε βαθμίδα τονικής περιοχής (βαθμίδες I, III, VI) εδραιώνοντας κατά τον τρόπο αυτό την τονικότητα!Τώρα για το αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα θα πώ απλά ότι αυτά ισχύουν στη δυτικοευρωπαική μουσική μέχρι τον 19ο αιώνα,χοντρικά, και τις μουσικές που επηρρεάστηκαν από αυτήν!πχ στά blues υπάρχουν 3 δεσπόζουσες και blue notes (μικρή 3η,5η,7η) πάνω από μείζονες συγχορδίες...αυτό το φαινόμενο με τους κανόνες της "κλασσικής" αρμονίας δεν εξηγείται!αν μεταφερθούμε ανατολικά τότε θα χρειαστεί να το φιλοσοφήσουμε ακόμα περισσότερο ;)!

[Alter]

Όλες οι απαντήσεις στην ακουστική!

Το διάστημα της πέμπτης είναι το δεύτερο διάστημα(μετα την οκτάβα) που συναντάμε στην σειρά των αρμονικών, άρα πολύ απλό και καθαρό σε σχέση με τις άλλες αρμονικές.

 

και μια επομενη ισχυρη αρμονικη ειναι η μεγαλη τριτη, (που σε συνδυασμο με τις υπολοιπες κατα σειρα φτιαχνουν την lydian b7 κλιμακα ---- η jazz υπαρχει στη φυση οπως ελεγε και ο david liebman  ;D). ισως γι αυτο η ματζορε συγχορδια μας ακουγεται πιο χαρουμενη απο την μινορε, γιατι κατα καποιο τροπο βρισκεται σε μεγαλυτερη "ακουστικη συμφωνια" με τον εαυτο της.... ??? ;D ;D

[spy]

και μια επομενη ισχυρη αρμονικη ειναι η μεγαλη τριτη, (που σε συνδυασμο με τις υπολοιπες κατα σειρα φτιαχνουν την lydian b7 κλιμακα ---- η jazz υπαρχει στη φυση οπως ελεγε και ο david liebman  ;D)

Στο περίπου, αφού οι φυσικές b7 (7ος αρμονικός) και #11 (11ος αρμονικός) είναι σχεδόν μισό ημιτόνιο κάτω από αυτές που χρησιμοποιούμε σήμερα στο equal-tempered σύστημα. :)