progressed Οι καλύτερες "πεταλομηχανές" εώς 1000 Euros

[bloody_sunday]

Διαφωνώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες βλακείες, όπως σημειώθηκε. Σημειώνω μάλιστα ότι είμαι ένθερμος υποστηρικτής της άποψης που λέει οτι οι ενισχυτές “παίρνουν” τα πετάλια (i) διαφορετικά, (ii) ορισμένοι καλύτερα. Κι εσύ SF έχεις γράψει ότι δεν ταιριάζουν όλα τα πετάλια με όλους τους ενισχυτές...

 

Έχω διαπιστώσει πολλάκις προσωπικά ότι υπάρχουν ενισχυτές που αναδεικνύουν ορισμένα πετάλια πολύ καλύτερα από άλλους, και επίσης μερικά πετάλια (όπως πχ. fuzz) που είναι τόσο ιδιόρρυθμα συχνοτικά που ταιριάζουν με πιο "ζεστά" ηχοχρώματα και όχι τόσο σε λαμπερούς Fender της κατηγορίας Twin αλλά σε πλέξι Marshall ή παλιούς Bassman, χώρια που το καλύτερό τους πρόσωπο αυτά το δείχνουν όταν υπάρχει ήδη κι ένα  (συνήθως Marshallιαρικο) "γρεζάκι".

 

 

Για μένα ένας καλός ενισχυτής - "πεταλομηχανή" θα πρέπει

 

(α) να έχει μεγάλο headroom, είτε με αρκετά βατ (κατά προτίμηση άνω των 30), είτε με αποδοτικό ηχείο πολλών βατ, είτε και με τα δυο,

 

(β) να μην έχει προενισχυτικό στάδιο που "ζορίζεται" εύκολα (ανεξάρτητο του “α” που έγραψα προηγουμένως μιας κι έχω συναντήσει ενισχυτές που έχουν πολλά βατ αλλά «αρπάζουν» γρήγορα), εκτός κι αν τον θέλουμε ακριβώς έτσι ώστε να "πουσάρεται" αρμονικά από τα drives/boosts που θα του βάλουμε,

 

(γ) κατά προτίμηση να μην έχει tube rectifier αλλά solid state λόγω της πιστής, άμεσης και κοφτερής απόδοσης σε υψηλά volume (απλά θα “μεγενθύνει” τον ήχο των πεταλιών και δεν θα τον αλλάζει),

 

(δ) αν τον θέλουμε να "ζορίζεται" τότε καλύτερα να έχει και effects loop, διότι αν δεν έχει, το overdrive/dist των προενισχυτριών θα βρεθεί μετά από τα modulation/time based εφφέ όπως delay, phaser κλπ, με αποτέλεσμα να "βρωμίζουν" και να γίνονται θολά. Βεβαίως, υπάρχουν και παραδείγματα ιστορικών ενισχυτών (σε πολλά βατ, όμως) που δεν είχαν το eff. loop που αποτελεί μια σχετικά μοντέρνα εξέλιξη στους ενισχυτές,  απλούστατα γιατί δεν το χρειάζονταν μιας και ακούγονταν θεσπέσιοι.

 

(ε) Σαν συνεπαγόμενο όλων των ανωτέρω, όταν τον ανοίγουμε σε υψηλές εντάσεις (άνω του μισού πχ.) να αποκαλύπτει ένα "πρόσωπο" (τα μπάσα του, τα πρίμα του, η ευκρίνεια της εκάστοτε νότας, οι αποκρίσεις κλπ) που να εξακολουθεί να ταιριάζει με τα πετάλια όπως γινόταν και στις χαμηλές εντάσεις. Έχω συναντήσει πολλούς ενισχυτές που αυτό δεν το πετυχαίνουν. Mπορεί να σας φαίνομαι υπερβολικά «ψείρας» αλλά αυτή είναι η δικιά μου εμπειρία.

 

 

To (β) σαν εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί με αλλαγή του τύπου των προενισχυτριών που χρησιμοποιούνται στον καθαρό ήχο, πχ. με 12AU7 που έχει μικρότερο gain αντί της συνηθισμένης 12ΑΧ7, αλλά η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος δεν είναι πάντοτε εγγυημένη γιατί ο ήχος του ενισχυτή είναι πιο “άδειος” και σε χαμηλές αλλά και σε υψηλές εντάσεις.

 

 

Προσωπικές προτιμήσεις: τελικές κυρίως 6L6 ή έστω EL34, βατ άνω των 30-50 (τον θέλω και για λάιβ σε μεγάλες εντάσεις), αντρικά μεγάφωνα που δεν παραμορφώνουν ποτέ, ένα κανάλι, κι ακόμη Class AB και όχι Class A (φανταστική αλλά φτιαγμένη για να υπεροδηγείται kate me ;D)

 

Οι προτάσεις μου μέχρι τα 1000 ευρώ θα ακολουθήσουν κάποια άλλη στιγμή...

 

[bloody_sunday]

Aυτούς προτείνω σαν εξαιρετικούς pedal-friendly, από τον φτηνότερο μέχρι τον ακριβότερο κάτω των 1000 (πάντα για καινούργιους κι όχι δεύτερο χέρι):

 

http://www.dv247.com/invt/46764/

http://www.dv247.com/invt/34791/

Περισσότερα βατ και πιο βαρύς (2x12): http://www.dv247.com/invt/35443/

Υπέροχος με πετάλια (αρκεί να μην τον θες για εξωφρενικές εντάσεις) και διαχρονικός: http://www.dv247.com/invt/41556/

[AndyC]

Διαφωνώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες βλακείες, όπως σημειώθηκε.

+1

 

Επειδη πολυ σωστα εθεσες το θεμα σε βαση προσωπικης εμπειριας και επειδη ετυχε να εχω, θα συμφωνησω με τον exarho για τα germino.

Ειναι το απολυτο, καινουριας παραγωγης, μηχανημα αν θελεις να χρησιμοποιησεις πεταλια και ειδικα drive και fuzz.

Δυστυχως ομως δεν ειναι στο οριο των 1000ευρω...

Ειναι ομως στη μιση και λιγοτερη αξια, που ζηταει η Marshall π.χ. για τα handwired reissues της τα οποια τιμουνται 4000-5000 ευρω αλλα εχουν σαν κοστος παραγωγης, λιγοτερα απο 500ευρω...

 

Γενικοτερα απο προσωπικη εμπειρια και θεμα γουστου οσον αφορα το μουσικο στυλ, που ειναι κυριως blues και 60s-70s british rock, κλινω περισσοτερο σε καποιον Marshall-type η για γενικοτερη χρηση, καποιον που να ειναι κυριως clean και σχετικα flat σα χροια, ωστε να το οδηγησεις εσυ οπως θες.

Ετυχε να εχω ενα twin χρονολογιας 69-70 οπου επρεπε να εχεις τα μπασσα στο 2 και παλι, με συγκεκριμενα πεταλια ετριζε ολο το stage.

 

Νομιζω πως κυριως ειναι θεμα του πως θα τα συνδυασεις μεταξυ τους...

 

Καποιες φορες μου τυχαινει να ειναι και θεμα out καποιου πεταλιου.

Π.χ. προσφατα ειχα βαλει μαζι το SHO του ZVex και το STone Bender του Throbak.

Τα μεταξυ τους επιπεδα εντασης ηταν τελειως ασχετα, με αποτελεσμα να βγαλω ενα απο τα δυο.

Επισης, σε αλλο ενισχυτη με τα δυο συγκεκριμενα, επρεπε ειτε να κοψω μπασσα (με το SHO) ειτε με βαζοντας μετα το Bender, να δωσω ξανα μπασσα και να κοψω μεσαια, οποτε στην ουσια ειναι θεμα γουστου και συνδυασμου γενικοτερου μεταξυ ενισχυτη + πεταλιων...

[bloody_sunday]

Ειναι ομως στη μιση και λιγοτερη αξια, που ζηταει η Marshall π.χ. για τα handwired reissues της τα οποια τιμουνται 4000-5000 ευρω αλλα εχουν σαν κοστος παραγωγης, λιγοτερα απο 500ευρω...

 

??? 1000 ευρώ ο ένας, 1180 ο άλλος και 1370 ο τρίτος... http://www.dv247.com/news/Marshall%20Amps%20:%20Handwired%20Series/132141 (τιμές ΞΕΦΤΙΛΑ για καταπληκτικούς ενισχυτές, παρεπιπτόντως)

 

Ίσως εννοείς κάποιους επετειακούς σε εξαιρετικά περιορισμένες ποσότητες που έχουν εξαντληθεί εδώ και 2-3 χρόνια περίπου, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι ανάγκη να αναζητήσουμε τόσο απελπιστικά σπάνιους ενισχυτές για να πούμε ότι βρήκαμε ΤΟΝ pedal friendly ενισχυτή...

[Superfunk]

. Κι εσύ SF έχεις γράψει ότι δεν ταιριάζουν όλα τα πετάλια με όλους τους ενισχυτές...

 

ακριβως,2-3 ποστς παραπανω... ;D

 

για αυτο αλλωστε και θεωρω υψιστη βλακεια την εννοια "πεταλομηχανη" (π.χ. πολλοι κλασσικοι MARSHALL που θεωρουνται "πεταλομηχανες" ακουγονται ψιλοχαλια με delay ή reverb ;),οποτε ......δεν ειναι πεταλομηχανες :) :) για οσους ....χρησιμοποιουν αυτα τα δυο εφε,απλα οντως οι περισσοτεροι κιθαριστες οταν μιλανε για πεταλια εννοουν τα γκαζια,οχι ομως και ΟΛΟΙ.... :) :))

 

το καλυτερο που εχει να κανει ενας κιθαριστας ειναι να βρει καταρχην τον ενισχυτη που του αρεσει (για τη μουσικη που παιζει βεβαια) και μετα να ψαξει να βρει τα πεταλια που του ταιριαζουν ...παντως τα μονα σοβαρα "προβληματικα" πεταλια ειναι τα "παλιακα" πεταλια τυπου fuzz & trebleboosters που ετσι κι αλλοιως λιγοι πια χρησιμοποιουν οπως ειπα και παραπανω για την πλειοψηφια των κιθαριστων που παιζει με off the shelf πεταλια δεν υπαρχει και τοσο τεραστιο προβλημα....

 

παντως ολοι οι ενισχυτες που προτεινει ο bloody μια χαρα ακουγονται με οτιδηποτε πεταλι ;)  (παραδοξως τους ειχα και τους....3... ;D)

[boukas]

Σαν πεταλομηχανή μάλλον θα έλεγα τον visual sound workhorse

καθώς αυτή είναι και η φιλοσοφία του. 1 πολύ καλό καθαρό κανάλι (αν και αυτό είναι υποκειμενικό), ώστε να μπορεί να δεχτεί άνετα ότι πετάλι του βάλεις λειτουργώντας ως υποδειγματική βάση.

 

Πάντως το μόνο κριτήριο για μια πεταλομηχανή είναι το καθαρό κανάλι. Τώρα όλα τα άλλα τα θεωρώ τραγικές υπεραναλυμένες θεωρίες, όπου τελικά καταλήγουν στο τι αρέσει και πως κάθεται στο αυτί του καθενός.

[bloody_sunday]

Όπως σωστά σημειώθηκε, τα trebleboosters είναι παλιά υπόθεση που πρωτοξεκίνησε πριν από καμιά 40ριά χρόνια για να "ξυπνήσει" μουντούς ενισχυτές, επομένως είναι όντως πολύ ιδιόμορφη περίπτωση πεταλιού.

 

Τα φαζ όμως πιστεύω ότι τα χρησιμοποιεί πολύς κόσμος, είτε λόγω της αναβίωσης του στόνερ, είτε λόγω της άνθησης του ηλεκτρικού lo-fi στυλ των μπλουζ (White Stripes, Black Keys κλπ), είτε λόγω της σταθερής παρουσίας του γκραντζοειδούς/no wave indie (Sonic Youth, Sebadoh, Shellac, Yeah Yeah Yeahs κλπ), είτε λόγω της αιθέριας shoegazing pop με χαοτικές εξάρσεις θορύβου (My Bloody Valentine, Mogwai, Jesus & Mary Chain κλπ), είτε βεβαίως λόγω μιας εκ των κύριων & διαχρονικών επιρροών του εν λόγω ήχου, του κ. Xέντριξ.

 

Όσον αφορά στους παλιούς Μάρσαλ, έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον με τα παμπάλαια echos/tape delays από μπροστά (μιας και δεν είχαν βεβαίως effects loop). Αν έχουν βατ με τον τόνο τα πάνε μια χαρά!  ;D  Πάντως αν κάποιος έχει πρόβλημα με την υπεροδήγηση του ενισχυτή που του χαλάει τα delay, μπορεί να κάνει ένα παλιό κόλπο με τη βοήθεια του ηχολήπτη: να βάλει όλα τα post amp εφφέ μετά το στάδιο του μικροφώνου. Μπλέξιμο αλλά αποτελέσματα εξαιρετικά.

 

Aπό προτάσεις ξέχασα και τον Vox AC30, που σε παλαιότερες εκδόσεις (πιθανότατα made in UK κι όχι κινέζικους, αν και δεν έχω προσωπική πείρα έλλειψης αξιοπιστίας από αυτούς) τον προτιμούν πάρα πολλοί για τα πετάλια τους, ανάμεσα σε αυτούς κι ο Άκρης από τους ΚιΕσύ, και κάποιος άλλος αγαπημένος μου κιθαρίστας της ημεδαπής  ;D ;):

 

 

Ο 2x12 κάνει 847 στον Ντιβή αλλά χωρίς τα Celestion bluebells, και 804 ο 1x12 αλλά πάλι χωρίς Celestion.

 

[fenderiarhs]

Διαφωνώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες βλακείες, όπως σημειώθηκε. Σημειώνω μάλιστα ότι είμαι ένθερμος υποστηρικτής της άποψης που λέει οτι οι ενισχυτές “παίρνουν” τα πετάλια (i) διαφορετικά, (ii) ορισμένοι καλύτερα. Κι εσύ SF έχεις γράψει ότι δεν ταιριάζουν όλα τα πετάλια με όλους τους ενισχυτές...

 

Έχω διαπιστώσει πολλάκις προσωπικά ότι υπάρχουν ενισχυτές που αναδεικνύουν ορισμένα πετάλια πολύ καλύτερα από άλλους, και επίσης μερικά πετάλια (όπως πχ. fuzz) που είναι τόσο ιδιόρρυθμα συχνοτικά που ταιριάζουν με πιο "ζεστά" ηχοχρώματα και όχι τόσο σε λαμπερούς Fender της κατηγορίας Twin αλλά σε πλέξι Marshall ή παλιούς Bassman, χώρια που το καλύτερό τους πρόσωπο αυτά το δείχνουν όταν υπάρχει ήδη κι ένα  (συνήθως Marshallιαρικο) "γρεζάκι".

 

 

Για μένα ένας καλός ενισχυτής - "πεταλομηχανή" θα πρέπει

 

(α) να έχει μεγάλο headroom, είτε με αρκετά βατ (κατά προτίμηση άνω των 30), είτε με αποδοτικό ηχείο πολλών βατ, είτε και με τα δυο,

 

(β) να μην έχει προενισχυτικό στάδιο που "ζορίζεται" εύκολα (ανεξάρτητο του “α” που έγραψα προηγουμένως μιας κι έχω συναντήσει ενισχυτές που έχουν πολλά βατ αλλά «αρπάζουν» γρήγορα), εκτός κι αν τον θέλουμε ακριβώς έτσι ώστε να "πουσάρεται" αρμονικά από τα drives/boosts που θα του βάλουμε,

 

(γ) κατά προτίμηση να μην έχει tube rectifier αλλά solid state λόγω της πιστής, άμεσης και κοφτερής απόδοσης σε υψηλά volume (απλά θα “μεγενθύνει” τον ήχο των πεταλιών και δεν θα τον αλλάζει),

 

(δ) αν τον θέλουμε να "ζορίζεται" τότε καλύτερα να έχει και effects loop, διότι αν δεν έχει, το overdrive/dist των προενισχυτριών θα βρεθεί μετά από τα modulation/time based εφφέ όπως delay, phaser κλπ, με αποτέλεσμα να "βρωμίζουν" και να γίνονται θολά. Βεβαίως, υπάρχουν και παραδείγματα ιστορικών ενισχυτών (σε πολλά βατ, όμως) που δεν είχαν το eff. loop που αποτελεί μια σχετικά μοντέρνα εξέλιξη στους ενισχυτές,  απλούστατα γιατί δεν το χρειάζονταν μιας και ακούγονταν θεσπέσιοι.

 

(ε) Σαν συνεπαγόμενο όλων των ανωτέρω, όταν τον ανοίγουμε σε υψηλές εντάσεις (άνω του μισού πχ.) να αποκαλύπτει ένα "πρόσωπο" (τα μπάσα του, τα πρίμα του, η ευκρίνεια της εκάστοτε νότας, οι αποκρίσεις κλπ) που να εξακολουθεί να ταιριάζει με τα πετάλια όπως γινόταν και στις χαμηλές εντάσεις. Έχω συναντήσει πολλούς ενισχυτές που αυτό δεν το πετυχαίνουν. Mπορεί να σας φαίνομαι υπερβολικά «ψείρας» αλλά αυτή είναι η δικιά μου εμπειρία.

 

 

To (β) σαν εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί με αλλαγή του τύπου των προενισχυτριών που χρησιμοποιούνται στον καθαρό ήχο, πχ. με 12AU7 που έχει μικρότερο gain αντί της συνηθισμένης 12ΑΧ7, αλλά η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος δεν είναι πάντοτε εγγυημένη γιατί ο ήχος του ενισχυτή είναι πιο “άδειος” και σε χαμηλές αλλά και σε υψηλές εντάσεις.

 

 

Προσωπικές προτιμήσεις: τελικές κυρίως 6L6 ή έστω EL34, βατ άνω των 30-50 (τον θέλω και για λάιβ σε μεγάλες εντάσεις), αντρικά μεγάφωνα που δεν παραμορφώνουν ποτέ, ένα κανάλι, κι ακόμη Class AB και όχι Class A (φανταστική αλλά φτιαγμένη για να υπεροδηγείται kate me ;D)

 

Οι προτάσεις μου μέχρι τα 1000 ευρώ θα ακολουθήσουν κάποια άλλη στιγμή...

 

 

 

+200000000000

[Superfunk]

Τα φαζ όμως πιστεύω ότι τα χρησιμοποιεί πολύς κόσμος, είτε λόγω της αναβίωσης του στόνερ, είτε λόγω της άνθησης του ηλεκτρικού lo-fi στυλ των μπλουζ

 

η πλακα ειναι οτι πολλοι απο αυτους που λες και ειδικα ο White παιζουν με....sf twin ;D ;D ;D (βεβαια παιζει με ..μουφα που του παει πολυ του twin)

[bloody_sunday]

Ναι! Δεν ήθελα να πω ότι τα φαζ ταιριάζουν μόνο με "ζεστούς" ενισχυτές κι όχι πχ. Twin, ούτε ότι πρέπει οπωσδήποτε να έχουν "γρέζι" προερχόμενο από τον ενισχυτή για να ακουστούν καλά... είτε είναι η "Μούφα" (στα όρια dist/fuzz) είτε καθαρόαιμα φαζ, υπάρχουν πολλά που ακούγονται θαυμάσια κι έτσι (κι αυτά προτιμώ κι εγώ). Επίσης βέβαια, είναι και θέμα μεγαφώνου, πχ. ένα πιο "μεσαδούρικο" με αρκετά μπάσα θα είναι καλύτερο από ένα αρκετά πριμάτο/hi fi που θα βγάζει τρομερά καθαρά αλλά μόλις μπουν οι αγριάδες θα τρέχουμε με ρήξη τυμπάνου...  ;D (τα eq του εκάστοτε πεταλιού και του ενισχυτή δεν σώζουν πάντα την κατάσταση...)