Τα αγγλοφωνα γκρουπ απο την Ελλαδα μπορουν να πανε Νο.1 στο UK!

[dr.peters]

ενα απο τα ποστ που με καλυψαν πιο πολυ απο ολα!

[Superfunk]

Από πότε ξέρεις τον τρόπο ζωής κάθε έλληνα και ακόμα περισσότερο κάποιου Αθηναίου?

Το ότι υπαρχει το συνήθειο του καφέ κλπ, μας βάζει όλους στο ίδιο καζάνι μουσικά?

Το ότι έχω πάει κανα δυό φορές σε κέντρο με κάνει σκυλά και να χω στο αίμα μου το λαικό?

Τι λέτε ρε παιδιά τώρα?

Πάμε να κάνουμε μια απίστευτη ομαδοποίηση ανάλογα με το τι πιστεύεις ο καθένας μας?

 

ξερω και εγω...αν δεν ισχυουν αυτα γιατι δεν εισαι νο1. στην Αγγλια ,αφου εχεις μεγαλωσει με το...ροκ? ;D & καλα εσυ μπορει να μην το "εχεις" κι ολας τα υπολοιπα...234567 αγγλοφωνα γκρουπ γιατι δεν ειναι?τα εχει φαει η διαπλοκη & οι δισκογραφικες? ;D

[bloody_sunday]

Ναι οκ, αλλά τι σχέση έχει αυτό με αυτό που είπα? Είπα εγώ ότι δεν θέλω να ακούω/δεν μου αρέσει/οτιδήποτε σε σχέση με τους ελληνες καλλιτέχνες (ή ελληνόφωνους έστω)?

 

Mα ούτε και γω θα καταλάβω. Μια μουσική που έχει βιώματα της εποχής της, εγώ πως ακριβώς de facto θα το καταλάβω?

Ο ξένος πως ακριβώς να το καταλάβει αφού ούτε καν την γλώσσα δεν ξέρει?

 

Mα δεν σου είπα ότι για να εκτιμήσεις πχ. το ρεμπέτικο πρέπει υποχρεωτικά να σε είχαν τραβήξει με το ζόρι σε μια βάρκα για να το σκάσετε από τη Σμύρνη του '22 ή ότι θα έπρεπε σώνει και καλά να ήσουν ναρκωτικάκιας και λιωμένος σε ένα παράνομο τεκέ στην παλιά Αθήνα της δεκαετίας του '50. Εννοείται ότι αυτό δεν στέκει. Γιατί νιώθεις υποχρεωμένος να το "καταλάβεις"? Από τη στιγμή που θα αντιληφθείς από πού πηγάζει το τραγούδι αυτό και το συνδέσεις με κάποια βιώματά σου αυτόματα γίνεσαι κοινωνός του.

 

Εκεί είναι η σχέση με αυτό που είπες. Τη μουσική αυτή δεν την έχεις δικαιωματικά στο αίμα σου, αλλά θα σου έρθει πολύ πιο άμεσα και γνήσια αν ασχοληθείς με αυτή, και αυτό σε διαφοροποιεί από έναν ξένο (με αυτήν ακριβώς την έννοια "κυλάει μέσα σου"). Ο ξένος εννοείται ότι δεν θα το αντιληφθεί όπως εσύ - ακόμη και μια μετάφρασή του να διαβάσει, δεν πιστεύω ότι θα τον ενδιαφέρει να εντρυφήσει ιδιαίτερα (πχ. διαβάζοντας τα "Παιδιά της Πιάτσας" του Τσιφόρου).

 

Όσον αφορά στο γιατί δεν κάνουμε καριέρα στο εξωτερικό, πιστεύω ότι έχει αναλυθεί πάρα πολλές φορές εδώ... προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι επειδή αδυνατούμε να παράγουμε τέτοια μουσική, αλλά επειδή έξω υπάρχει κορεσμός, επειδή θα μας αντιμετωπίσουν σαν παλαβούς του στυλ Leningrad Cowboys, και γιατί εδώ δεν δίνονται τα οικονομικά ερεθίσματα για να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με αυτό λόγω εξαιρετικά περιορισμένης εγχώριας αγοράς. Όλες οι άλλες κατηγορίες μουσικής μας πλην των ξενόφερτων θα αντιμετωπιστούν έξω κυρίως σαν "έθνικ", και προσωπικά δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα με αυτό. Ίσα ίσα που είναι απείρως καλύτερο να παράγουμε μια μουσική που θα μας διαφοροποιήσει από τη μάζα παρά να πιθηκίσουμε και να παίξουμε τα σέιμ ολ, σέιμ ολ.

[warpie]

χαος η μουσικη βιομηχανια.

παντου.. σκοτος.. σκατα  ;D

20-30% εχει να κανει με τη "μουσικη".

Τo υπολοιπo 50-60 ειναι promotion-promotion-promotion.

Αντε και ενα 5-10% τυχη  ;D

[Επισκέπτης]

Όσον αφορά στο γιατί δεν κάνουμε καριέρα στο εξωτερικό, πιστεύω ότι έχει αναλυθεί πάρα πολλές φορές εδώ... προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι επειδή αδυνατούμε να παράγουμε τέτοια μουσική, αλλά επειδή έξω υπάρχει κορεσμός, επειδή θα μας αντιμετωπίσουν σαν παλαβούς του στυλ Leningrad Cowboys, και γιατί εδώ δεν δίνονται τα οικονομικά ερεθίσματα για να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με αυτό λόγω εξαιρετικά περιορισμένης εγχώριας αγοράς. Όλες οι άλλες κατηγορίες μουσικής μας πλην των ξενόφερτων θα αντιμετωπιστούν έξω κυρίως σαν "έθνικ", και προσωπικά δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα με αυτό.

 

Συμφωνώ με κάθε λέξη.

Το πρόβλημα του ότι "αδυνατούμε να παράγουμε τέτοια μουσική" ξεκινά ΑΦΟΥ λυθούν όλα τα παραπάνω. Ακόμη δηλαδή και αν κάποιος καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα παραπάνω (το θεωρώ εφικτό για κάποιον με αρκετό πείσμα και αρκετό χρόνο), ΤΟΤΕ είναι που θα έρθει αντιμέτωπος με όσα γράφω εγώ με τον SF (και άλλοι εκλεκτοί).

 

ΑΥΤΗ είναι η πίκρα.

 

 

[spy]

...επειδή θα μας αντιμετωπίσουν σαν παλαβούς του στυλ Leningrad Cowboys...

Σπύρο, όχι πολλά για τους πολυαγαπημένους μου Leningrad Cowboys (είμαι μέγιστος fan-μέχρι και τις ταινίες έχω). ;D ;D

[bloody_sunday]

Το οξύμωρο αγαπητέ μου συνονόματε ξέρεις ποιο είναι; Ότι για κάποιο μυστήριο λόγο τρελαίνομαι για το σάουντρακ της ταινίας "Ο Άνθρωπος Χωρίς Παρελθόν" του Άκι Καουρισμάκι που ανάμεσα σε άλλα έχει τραγούδια του εξής στυλ που μου αρέσουν πολύ:

 

http://www.youtube.com/watch?v=lG_rramtcvA

 

Aυτό είναι σερφο-μπαλαντοειδές που όπως ξέρουμε προέρχεται από Αμερική. Με τη λογική του θρεντ, θα έπρεπε οι Φινλανδοί που ακούγονται να μην είχαν καν αποπειραθεί να παίξουν κάτι "ξενόφερτο". Πώς εξηγείται λοιπόν να μου αρέσει τόσο πολύ?

 

Bγαίνω κάπως οφτόπικ μιας και δεν είναι το θέμα μας τα μουσικά μου γούστα, αλλά κι αυτό δεν είναι όμορφο; Kαι ουχί στα αγγλικά, και επίσης ουχί μέταλ...

 

www.youtube.com/watch?v=0MlZSPWltCk

 

Επίσης, πρέπει να σας πω πως στην κεντρική Ευρώπη κάνει εδώ και πολλά χρόνια θραύση το αμερικάνικο rockabilly-punk psychobilly και σερφ (παιγμένο βεβαίως όχι από Αμερικάνους αλλά από Γερμανούς, Ολλανδούς, Βέλγους κλπ). Εδώ σας θέλω... ;D

 

 

YΓ. Αν εξαιρέσουμε το μέταλ και τα συγκροτήματα που ανέφερε ο Jase προηγουμένως, υπάρχουν πολλοι που έχουν επιτυχία σε παρακλάδια του ροκ ή γενικά σε μοντέρνα μη φολκ στυλ μουσικής, όπως πχ. οι Αir (Γάλλοι), Ηοοverphonic (Bέλγοι), Μadrugada (Noρβηγοί), Deus (Bέλγοι), Daft Punk (Γάλλοι), Golden Earring (Oλλανδοί), Νοir Desir (Γάλλοι), Μοlotov (Mεξικάνοι)...

[animae]

Δεν αντιλέγω ότι αυτά που ακούς κατ' επιλογή σου σε επηρεάζουν και εν τέλει καθορίζουν τη μουσική σου προσωπικότητα. Όμως από την άλλη είμαι βέβαιος ότι π.χ. ένας Έλληνας μαθητευόμενος κιθαρίστας που ακούει blues, jazz και rock όλη μέρα δυσκολεύεται πολύ περισσότερο όταν προσπαθεί να παίξει ένα απλό shuffle ή "τεσσάρι" swing παρά όταν προσπαθεί να παίξει τα (αντικειμενικά δυσκολότερα) "εφτάρια" και "εννιάρια" του λαϊκού μας ρεπερτορίου. ;)

 

 

Ναι, είναι κάπως περίεργο, αλλά ισχύει. Εν τέλει όμως δεν αποδεικνύει κάτι. Προφανώς(όπως είπες και πριν και όπως το παραδέχτηκα) σε επιρρεάζουν σχεδόν όλα τα βιώματα/ακούσματα που έχει ο καθένας μας.

Και πχ, αν κάνεις το κλασσικό ελληνικό πάσχα από 3 χρονών, ακούγοντας δημοτικά, τότε ναι, είναι βέβαια ότι τους διάφορους ρυθμούς θα τους έχεις "δικούς" σου. Αυτό όμως ούτε θα είναι η μόνη επιρροή που θα υπάρχει, αλλά ούτε και θα μου απαγορεύσει το να μπορέσω να έχω και άλλες μουσικές/ερεθίσματα στις οποίες θα μπορέσω να εντρυφήσω.

 

 

ξερω και εγω...αν δεν ισχυουν αυτα γιατι δεν εισαι νο1. στην Αγγλια ,αφου εχεις μεγαλωσει με το...ροκ? ;D & καλα εσυ μπορει να μην το "εχεις" κι ολας τα υπολοιπα...234567 αγγλοφωνα γκρουπ γιατι δεν ειναι?τα εχει φαει η διαπλοκη & οι δισκογραφικες? ;D

 

Ας πούμε ότι δεν αναφέρεσαι προσωπικά σε μένα, γιατί αν στηρίζεις την επιχειρηματολογία σου σε μένα, πάει καήκαμε, καθώς δεν έχω ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με την μουσική έτσι ώστε να μπορέσω να τσεκάρω αν "το χω" ή δεν "το χω".

Bρε συ sf όμως, κάτσε μισο. Έχεις να θυμηθείς ΜΙΑ καλή ροκ παραγωγή, που να ακούς κιθάρα και να τρελαίνεσαι από το 90 αρχές και πίσω? Πιθανότατα θα μου πεις 3. Οκ. Υπήρχε ποτέ εδώ (τα τότε χρόνια) η δυνατότητα κανείς να ηχογραφήσει καλά?

Πιστεύεις ότι η heaven και η κάθε heaven, την ενδιαφέρει να περιμένει ώστε να μπορέσει να κάνει κάποια α επιτυχία ενα γκρουπ στο εξωτερικό ή την ενδιαφέρει να χει έναν που γεμίζει τα μαγαζιά κάθε ΠΣΚ?

Το ότι υπάρχουν αρκετές, όχι απλά αξιόλογες, αλλά πολύ καλές μπάντες στην underground σκηνή και προσωπικά κάθομαι και ακούω την μουσική τους με την ίδια ευχαρίστηση και προσοχή όπως και τις εισαγόμενες  μπάντες, μου λέει πολλά. Δεν μπορεί να υπάρξει σκηνή, γιατί το κοινό δεν έχει την παιδεία ("έλληνες??μπρρρρ...") και επίσης δεν υπάρχει βιομηχανία για να την στηρίξει. Εκτός αν νομίζεις ότι oi OASIS, πρώτα έγιναν γνωστοί στην ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ και στην ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ και μετά έγινε κάτι και στο UK. Προφανώς και είχαν και το κοινό που θέλει να ακούσει τέτοια μουσική, είχαν και τους χώρους για να παίξουν αξιοπρεπώς τουλάχιστον, αλλά και επειδή υπάρχει όλη αυτή η υποδομή, σε αυτά τα μαγαζιά θα ήταν και κόσμος απο τις διάφορες μεγάλες εταιρίες.

Περιμένεις να δείς μήπως κανέναν ανθρωπο της ΕΜΙ στο Αn?

Θες παραδείγματα? Δες τουs Sugah Galore. Δες τον Swoki. Δες τον "δικό μας" SpyrosCh. Δες τους Semen of the Sun. Δες τον Spyweirdo.

Tι έχουν να ζηλέψουν από το εξωτερικό? Μόνο τις υποδομές και το κοινό. Τίποτα άλλο.

 

1.Mα δεν σου είπα ότι για να εκτιμήσεις πχ. το ρεμπέτικο πρέπει υποχρεωτικά να σε είχαν τραβήξει με το ζόρι σε μια βάρκα για να το σκάσετε από τη Σμύρνη του '22 ή ότι θα έπρεπε σώνει και καλά να ήσουν ναρκωτικάκιας και λιωμένος σε ένα παράνομο τεκέ στην παλιά Αθήνα της δεκαετίας του '50. Εννοείται ότι αυτό δεν στέκει. Γιατί νιώθεις υποχρεωμένος να το "καταλάβεις"? Από τη στιγμή που θα αντιληφθείς από πού πηγάζει το τραγούδι αυτό και το συνδέσεις με κάποια βιώματά σου αυτόματα γίνεσαι κοινωνός του.

 

2.Εκεί είναι η σχέση με αυτό που είπες. Τη μουσική αυτή δεν την έχεις δικαιωματικά στο αίμα σου, αλλά θα σου έρθει πολύ πιο άμεσα και γνήσια αν ασχοληθείς με αυτή, και αυτό σε διαφοροποιεί από έναν ξένο (με αυτήν ακριβώς την έννοια "κυλάει μέσα σου"). Ο ξένος εννοείται ότι δεν θα το αντιληφθεί όπως εσύ - ακόμη και μια μετάφρασή του να διαβάσει, δεν πιστεύω ότι θα τον ενδιαφέρει να εντρυφήσει ιδιαίτερα (πχ. διαβάζοντας τα "Παιδιά της Πιάτσας" του Τσιφόρου).

 

1.To ίδιο δεν ισχύει όμως και για τις υπόλοιπες μουσικές?

 

2. Το γνήσια δεν μου κάθεται τόσο καλά - κατα τ αλλα συμφωνώ.

 

 

 

 

 

[bloody_sunday]

1. Όχι, γιατί αν προσπαθήσω πχ. να καταλάβω τον πόνο και τη μελαγχολία του μαύρου που την τραγουδούσε στα μικρά διαλείμματα της βαμβακοφυτείας δεν θα τα καταφέρω, ούτε πχ. να εντρυφήσω στην σκέψη, στην θρησκεία, στα αισθήματα διωγμού αλλά και εθνικής υπερηφάνειας των rastafarians... Θα μου αρέσει το μπλουζ και η ρέγκε αλλά δεν θα έχω το πλεονέκτημα να γίνουν κτήμα μου. Θα με συντροφέψουν σε δικές μου στιγμές αλλά μεχρι εκεί.

[spy]

Το οξύμωρο αγαπητέ μου συνονόματε ξέρεις ποιο είναι; Ότι για κάποιο μυστήριο λόγο τρελαίνομαι για το σάουντρακ της ταινίας "Ο Άνθρωπος Χωρίς Παρελθόν" του Άκι Καουρισμάκι που ανάμεσα σε άλλα έχει τραγούδια του εξής στυλ που μου αρέσουν πολύ:

 

...

 

Aυτό είναι σερφο-μπαλαντοειδές που όπως ξέρουμε προέρχεται από Αμερική. Με τη λογική του θρεντ, θα έπρεπε οι Φινλανδοί που ακούγονται να μην είχαν καν αποπειραθεί να παίξουν κάτι "ξενόφερτο". Πώς εξηγείται λοιπόν να μου αρέσει τόσο πολύ?

Πρώτον, το τραγουδούν στη γλώσσα τους. Δεύτερον, όποιος έχει ασχοληθεί με την pop μουσική της συγκεκριμένης χώρας είναι σε θέση να καταλάβει τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο έχουν καταφέρει να αφομοιώσουν το rockabilly του '50 και το surf του '60 - όπως και μουσικά είδη από τη γειτονική Ρωσία - στο δικό τους ρεπερτόριο. :)