Ροκ και στίχος

[relayer]

Σίγουρα, απλώς κατ'αυτήν την έννοια ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ οι χώρες έχουν σκηνή. Αλλά όταν λες "Death Metal σκηνή" ΔΕΝ εννοείς την Ινδία επειδή υπάρχουν και εκεί 3 μπάντες! Ούτε λες "RnB σκηνή" και εννοείς την Αργεντινή. Πίστεψέ με, και στην Ινδία παίζουν death, και στην Αργεντινή RnB. Θεωρείς ότι υπάρχει "σκηνή"; Υπάρχουν καλλιτέχνες, ναι, αλλά όταν λέμε "σκηνή" σημαίνει μεγάλη ΠΟΣΟΤΙΚΑ και ΠΟΙΟΤΙΚΑ παραγωγή ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ με τον μέσο όρο. Ε, συγκριτικά με το μέσο όρο ΔΕΝ έχουμε μεγάλη παραγωγή ροκ στην Ελλάδα ΟΥΤΕ ποσοτικά ΟΥΤΕ (πόσο μάλλον) ποιοτικά... ;)

 

Πάντως εγώ προσωπικά λατρεύω τους A.C.T και οι A.C δε μου λένε τίποτα... :)

 

Θα πρέπει να εννοείς μαζί με όλους τους άλλους ΚΑΙ την Ινδία ΚΑΙ την Αργεντινή εφ' όσον έχει κάτι ενδιαφέρον να επιδείξει δε σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να υπάρχει μεγάλη παραγωγή, παντού υπάρχουν διαφορετικές ποσότητες και ποιότητες...  και η Ελληνική ροκ σκηνή αποτελεί ένα πάρα πολύ μικρό μέρος της παγκόσμιας, από μικρή χώρα με ακόμα πιο μικρή ροκ παιδεία τι περιμένεις??? Αλλά από την άλλη το να μηδενίζουμε εντελώς είναι ακραίο...

Οι A.C.T. και μένα είναι από τους πολυαγαπημένους μου...

[menelaos]

Μα δε μηδενίζω. Απλώς ορίζουμε διαφορετικά τη "σκηνή". Η έλλειψη σκηνής δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ούτε ένας καλός μουσικός, αυτό έλειπε. Απλώς "σκηνή" ονομάζεται η πληθώρα τέτοιων ;)

 

Τέλος πάντων, πάρε ένα δωράκι συμφιλίωσης:

 

[relayer]

;)Δε μαλώσαμε και ποτέ! Απλά για μένα υπάρχει η "πληθώρα" που εννοείς... Τι κομματάρα το δωράκι σου! :)

[Tthawth]

Μπορω να μπω on topic? Μεχρι την 8η σελίδα δεν εχει αναφέρει κανεις τα πολυαγαπημένα σκαθάρια και την θεματολογία των στίχων τους. Έχω διαβάσει πως η αγαπημένη τους στιχουργική μεθοδος, ήταν να βρίσκουν μια-δυο όμορφες λέξεις που θα ήθελαν να περιλαμβάνει το επόμενο τραγούδι τους. Απο κει και πέρα όλα εβγαιναν απο την φαντασία τους προσπαθώντας να συμπεριλάβουν με επιτυχία τις συγκεκριμένες λεξούλες και να περιγράψουν πανέμορφα ότι πιο ενδιαφέρον μπορούσαν γύρω απο αυτές. Ταυτόχρονα ερχόταν και η έμπνευση για την μελωδία του τραγουδιού.

 

Δεν ξέρω αν εχει γίνει αναφορα και στον Neil Young. Προσωπικά μου έχει προσφέρει απίστευτες εικόνες με τους στίχους του και μόνο, αλλα και η μελωδίες που ντύνει τα συναισθήματα του ειναι μοναδικές. Απο τις μοναχικές γυναίκες της δύσης που κοιτάζουν με ανησυχία απο το παράθυρο μήπως δουν την μορφή του αγαπημένου τους να έρχεται απο το λόφο, μέχρι το φτωχό ανθρωπάκι που αποφευγεις να κοιτάξεις στα μάτια καθώς σου καθαρίζει το πανάκριβο παρμπρίζ σου, ο Young παραμένει ακρως αυθεντικός και πιστός στην ψυχή του.

 

Και συνήθως ο neil young μου θυμίζει τον Σιδηρόπουλο με το Γέρο-Μαθιό του. Μια ιστορία απο το πουθενά για ενα ακροατήριο που δεκάρα δεν δίνει για οποιονδήποτε μαθουσάλα γεροαγρότη. Κι όμως η ερμηνεια και η επιλογή των στίχων, τραβάει το ενδιαφέρον πιστεύω. Θα ήταν ο Σιδηρόπουλος αυτο που μας άφησε κληρονομιά, εαν απλώς τραγουδούσε για φθηνά, μαύρα πρόστυχα εσώρουχα απο την Καλιθέα?

 

Τώρα απο την αντιπερα όχθη (σχεδον κυριολεκτικά), έχουμε και τύπους σαν τον Lou Reed που τι θα μας ήταν δίχως της επικές ιστορίες του? Θα τον ήξερε η New York City του αν μίλαγε απλώς για κορίτσαρους και έρωτες? Το βάθος της ειρωνίας και της καυστικής κριτικής του είναι το βασικό ταλέντο του. ΑΛλα δεν βρίσκουμε ούτε ίχνος μελωδίας. Ουσιαστικά έχουμε το απόλυτως καθαρό σταθερό ροκ, με την απόλυτη απαγγελία μιας ιστορίας που σε βάζει σε σκέψεις.

 

Σε κάθε περίπτωση, μην ξεχνάμε οτι το Ροκ, προερχόμενο απο το μπλουζ, φτιάχτηκε μέσα απο τον καημό των νέγρων σκλάβων. Ακόμα και δίχως μουσικό όργανο, μια παρέα μαύρων, έβρισκαν εικονικά λίγη ελπίδα, μέσα απο τα χρώματα της φωνής τους. Απλώς έλεγαν την ιστορία τους, τον καημό τους. Η μελωδία που έβγαινε απο μέσα τους βαθιά, τους κάλμαρε τον πόνο. Ίσως μέχρι σήμερα ο κύριος ρόλος του ροκ, παραμένει η εμψύχωση του ακροατή? Ίσως μας καλμάρει συγκεκριμένες ορμές που δεν ξέρουμε πως αλλιώς να τις σβήσουμε?

[alekelis]

Ωραιο post!!!

Μπραβο σου! :D

[playloud]

Τι δισκαρα το Last Epic, μολις το ακουω

[menelaos]

Έτσι, ας βγει και κάτι καλό από το thread  8)

[orbital]

Καλά, πάλι στους Aphrodite's Child καταλήξαμε; Έλεος. Ρε παιδιά αφού τους ανθρώπους εκτός ελλάδας δεν τους ξέρει ΚΑΝΕΝΑΣ.

 

 

Ενταξει, οχι κ ετσι.. μερικοι progressive-αδες τους ξερουν  ;D

ακομα περισσοτεροι ξερουν τον vangelis και τον.. demis  ;D απο τη μετεπειτα καριερα τους (που νταξ δεν τη λες και ροκ αλλα λεμε....)

 

φυσικα επι της ουσιας συμφωνω

[menelaos]

Μα ναι, απλά ο προσδιορισμός είναι "ναι ρε, είναι το group που ήταν ο vangelis και ο demis" και όχι "ναι ρε, είναι αυτοί που έπαιζαν στους Aphrodite's Child"  ;D

[Tthawth]

 

Ενταξει, οχι κ ετσι.. μερικοι progressive-αδες τους ξερουν  ;D

ακομα περισσοτεροι ξερουν τον vangelis και τον.. demis  ;D απο τη μετεπειτα καριερα τους (που νταξ δεν τη λες και ροκ αλλα λεμε....)

 

φυσικα επι της ουσιας συμφωνω

 

Μου άρεσε που βρήκα στο TalkBass Μια αναφορα στον Demis... Προσέχτε περιγραφή...