Περί αυθεντικότητας καλλιτεχνών ο λόγος...

[bloody_sunday]

Yπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ του πόσο αυθεντική και πρωτότυπη είναι η μουσική που παίζει κάποιος, και του αν νιώθει ο ίδιος "αυθεντικός" όταν την συνθέτει ή την εκτελεί. Ακόμη κι ένα αστείο boy band, emo, ημίγυμνες να βελάζουν "r'n'b" κλπ. (ή οποιαδήποτε άλλη μπάντα με στόχο το τοπ τεν) μπορεί να νιώθουν όντως "αυθεντικοί" την ώρα που δημιουργούν, αλλά αυτό δεν επεκτείνεται κατ'ανάγκη και στη μουσική τους (αν ήταν εδώ ο Άη, θα έλεγε μάλλον πως κι εκείνος νιώθει αυθεντικός πχ. την ώρα που αφοδεύει, αλλά αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο).

 

παντος προσοπικα αν δε πεζουν γνισιο αγνο μεταλ δε τους ακουο .-

[Tthawth]

παντος προσοπικα αν δε πεζουν γνισιο αγνο μεταλ δε τους ακουο .-

:-)

Τ'αμαθες φιλος? Τορα κιλκοφορη και σε φέεεεετααα:

[dionisissab]

Σωστά. Αυθεντικότητα;; Δύσκολος ορισμός.

 

Εν πάση περιπτώσει, όποιος σ' αρέσει τον ακούς και δεν χρειάζεται κάποιος να αναλώνεται σε "αυθεντικότητες" ή "πρωτοπορίες" και λοιπά. Παρθενογέννεση δεν υπάρχει στην τέχνη ή τέλος πάντων δεν βρίσκεται εύκολα.

 

Όσον αφορά το θέμα, αν υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν είναι αυθεντικοί, θα απαντήσω ναι ένα σωρό. Αλλά τι σημαίνει αυτό; οι Muse έγραψαν στο Resistance ένα κομμάτι που είναι μία σονάτα του Σοπέν και ένα πέρασμα από Queen (στο United States of Eurasia) Και λοιπόν; Καταργείται η αξιοπιστία και το image αυτής της μπάντας; Είναι "κακή" δηλαδή; πολλά συγκροτήματα των 70s παίρνανε "άγνωστα" μπλουζ και τα "αναγεννούσαν". (π.χ. Led Zeppelin) Και λοιπόν;