Διαφορές στο παίξιμο κιθάρας-πιάνου

[gdevelek]

Gdevelek:

Το γεγονός ότι ο Albeniz είχε πει ότι ακούγοντας τις διασκευές των κομματιών του για κιθάρα του άρεσαν, δεν σημαίνει ότι το κομμάτι δεν χάνει ένα μεγάλο μέρος απο τις αρμονικές που αντηχούν όταν το μεταγράφεις σε ένα όργανο όπως η κιθάρα.

 

πολύ "οξυζενέ" τα βλέπεις τα πράγματα  :-\

 

με τη λογική σου δεν πρέπει να γίνονται μεταγραφές από πιάνο σε κιθάρα, μη χαθούν οι αρμονικές

 

μπορεί να χάνει σε αρμονικές, σίγουρα χάνει την πολυφωνία που παρέχει το πιάνο, αλλά κερδίζει στην ανώτερη εκφραστική δύναμη και λεπτομέρεια της κιθάρας, και,επιτέλους, επιτρέπει και σε ένα κιθαρίστα να ερμηνεύσει ένα όμορφο κομμάτι

 

ΕΥΤΥΧΩΣ που έχουν γίνει τόσες και τόσες μεταγραφές σε κιθάρα

 

το ίδιο και για τις μεταγραφές κομματιών του  μπαχ από τσέλο

[mustafank]

@DIMIS75  το κομμάτι το διάλεξα για δύο λόγους:

α.γιατί μου είναι γνώριμο ηχητικά και

β.γιατί βρήκα μια εύκολη ταμπλατούρα του,που θεώρησα ότι μπορούσα να ψιλοβγάλω.

Ελπίζω,να μη διέπραξα καμία ύβρη... :P

Όσο για το θέμα που δημιουργήθηκε για το κατά πόσο μια σύνθεση μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλο όργανο από αυτό για το οποίο πρωτογράφτηκε,η γνώμη μου είναι πως στη μουσική δεν υπάρχουν όρια.Αν φτάσουμε να περιορίζουμε την τέχνη με ΠΡΕΠΕΙ και ΜΗ,χάνουμε το πραγματικό της νόημα,να εκφράζει όλα αυτά που δε φαίνονται με γυμνό μάτι.

[Shelter]

πολύ "οξυζενέ" τα βλέπεις τα πράγματα   :-\

 

με τη λογική σου δεν πρέπει να γίνονται μεταγραφές από πιάνο σε κιθάρα, μη χαθούν οι αρμονικές

Δεν μιλάω γενικά για μεταγραφές, αλλα μόνο για τα συγκεκριμένα κομμάτια και ειδικότερα για το Asturias (Leyenda). Σε άλλα κομμάτια που στη συνέχεια μεταγράφτηκαν για κιθάρα

το φαινόμενο είναι λιγότερο εμφανές. Απλά πιστεύω ότι δεν είναι όλες οι μεταγραφές πετυχημένες, και ένα πελώριο κομμάτι έγινε πιο μικρό και καχεκτικό ερμηνευμένο απο την κιθαρα που πάσχιζε να καθιερωθεί σαν ισότιμο όργανο με το πιάνο (δεν είναι, και δεν είναι κακό). Σκέψου τι γίνεται με τις διασκευές...

 

Και το πιάνο έχει εκπληκτικές εκφραστικές δυνατότητες και δεν υστερεί της κιθάρας ερμηνευτικά.

 

 

ΕΥΤΥΧΩΣ που έχουν γίνει τόσες και τόσες μεταγραφές σε κιθάρα

 

Ευτυχώς που ο Tarrega έγραψε εκπληκτικά ΔΙΚΑ του κομμάτια, και προέτρεπε τους μαθητές του για το ίδιο. Καθώς και διαφοροι μαθητές του Segovia έκαναν συνθέτες να κάτσουν και να γράψουν εξ αρχής για κιθάρα και έχουμε τόσο όμορφα κομμάτια.

 

Sorry για την "οξυζενέ", κατα τη γνώμη σου, οπτική μου, αλλα ας μην εκτρέψουμε κι άλλο αυτο το θέμα.

 

 

[gdevelek]

το πιάνο έχει ένα και μόνο ένα πλεονέκτημα απέναντι στην κιθάρα, την πολυφωνία

 

μέσω μιας ογκοδέστατης μηχανής, αρκεί ένα δάκτυλο για να βγάλει μια νότα, σε αντίθεση με την απλούστατη και μικροσκοπική, συγκριτικά, κατασκευή της κιθάρας, όπου με 6 μόλις χορδές απαιτείται, αναγκαστικά, η συνέργια δύο χεριών για μια νότα

 

τώρα ως προς ερμηνευτική ικανότητα, το πιάνο είναι άστα να πάνε

 

κάθε νότα παίζεται με ένα και μόνο τρόπο, άντε δύο αν παίξεις και με τα πετάλια (πέραν φυσικά του δυνατά/λιγώτερο δυνατά)

 

στην κιθάρα, έχοντας άμεση επαφή με το χορδή, έχεις τεράστια περιθώρια χρωματισμού, παίζοντας τη νότα σε άλλη χορδή, απογιάντο/τιράντο, με βιμπράτο, με δεμένα, χτυπώντας τη χορδή μακριά/κοντά από τη γέφυρα, και άλλα

 

όσο για τον τάρεγκα, καλός αλλά... δε φτάνει...

[Shelter]

To μεγαλύτερο debate για το αν η κιθάρα μπορεί να συναγωνιστεί το πιάνο εν μέσω ενος συνόλου οργάνων ήταν η περιορισμένη της ένταση. Το πρόβλημα της "μερικής" της πολυφωνίας έχει κατα περίπτωση λυθεί με κάποιους τρόπους. Και μην μου πεις τώρα για μικρόφωνα και τέτοια... μιλάμε για την ακουστική φύση των οργάνων στο περιβάλλον της εποχής.

 

Το πιάνο είναι άστα να πάνε ερμηνευτικά...?? :-\

 

όσο για τον τάρεγκα, καλός αλλά... δε φτάνει...

 

Αυτό σου λέω, αλλα  μάλλον δεν με κατάλαβες. ::)

[bloody_sunday]

το πιάνο έχει ένα και μόνο ένα πλεονέκτημα απέναντι στην κιθάρα, την πολυφωνία

 

μέσω μιας ογκοδέστατης μηχανής, αρκεί ένα δάκτυλο για να βγάλει μια νότα, σε αντίθεση με την απλούστατη και μικροσκοπική, συγκριτικά, κατασκευή της κιθάρας, όπου με 6 μόλις χορδές απαιτείται, αναγκαστικά, η συνέργια δύο χεριών για μια νότα

 

Σαν επιχείρημα δεν έχει κάποια αξία... δεν έχει καμία σημασία αν απαιτούνται δυο χέρια ή όχι. Ούτως ή άλλως συμβαίνουν και τα αντίθετα από αυτά που αναφέρεις, πχ. στο πιάνο χρησιμοποιούνται επίσης δυο χέρια, και στην κιθάρα παράγεται άνετα νότα και με ένα, είτε σε ανοιχτή χορδή είτε με tapping.

 

κάθε νότα παίζεται με ένα και μόνο τρόπο, άντε δύο αν παίξεις και με τα πετάλια (πέραν φυσικά του δυνατά/λιγώτερο δυνατά)

 

Ειλικρινά έχεις ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος. Το περιώνυμο "τουσέ" είναι κάτι που αποκτάται με ΧΡΟΝΙΑ εξάσκησης και παίζει κεφαλαιώδη ρόλο στην ερμηνεία ενός κομματιού και στο διαχωρισμό του στυλ (και βεβαίως της ικανότητας) ενός πιανίστα από τον άλλο.

[gdevelek]

Αυτό σου λέω, αλλα  μάλλον δεν με κατάλαβες. ::)

 

δεδομένου ότι το έγραψες ως αντίλογο στο ότι "ευτυχώς που έγιναν τόσες μεταγραφές", λογικό να μη σε καταλάβω

 

Το πιάνο είναι άστα να πάνε ερμηνευτικά...??

 

ναι, και το τεκμηρίωσα  ;)

Σαν επιχείρημα δεν έχει κάποια αξία... δεν έχει καμία σημασία αν απαιτούνται δυο χέρια ή όχι.

 

δεν ήταν επιχείρημα, ήταν παρατήρηση ενός γεγονότος

 

στο πιάνο, κάθε νότα βρίσκεται ένα δάκτυλο μακριά

 

στην κιθάρα, συνεργάζονται αριστερό και δεξί χέρι για μια νότα

 

οι ανοικτές νότες είναι μόλις 6

[Shelter]

Πάμε για ένα split?

 

Edit:

O Τάρεγκα ήταν ένας άνθρωπος που έγραφε όταν η κιθαρα ακόμα δεν είχε σταθεροποιηθεί καλά καλά σαν όργανο. Συνέβαλε κιόλας να πάρει την σημερινή μορφή της. Το ρεπερτόριο που δημιούργησε ήταν εκτός απο απαραίτητο και ανάλογο των δυνατοτήτων της εποχής του.

 

Συνεπώς δεν ήταν "λίγος". Είναι σαν να λες ότι ο robert johnson ήταν λίγος γιατι σήμερα υπάρχει ο Brozman και ο Landreth και ο Roy Rodgers.

[bloody_sunday]

Νταν!

[Shelter]

μόνο που ΔΕΝ έγραψα πουθενά πως ήταν  "λίγος"  

 

έγραψα πως "δεν φτάνει", δηλαδή είναι από τους πολύ λίγους που έχουν γράψει μουσική πρωτότυπα για κιθάρα, την εποχή εκείνη

 

Ο.κ εδώ σε παρεξήγησα. Ήταν όμως και ο μόνος δεξιοτέχνης-συνθέτης με παιδαγωγικές ανησυχίες κιθαρίστας της εποχής του.