Περί πληκτράδων λοιπόν...

[Alcodog]

Έκατσα και διάβασα το thread (www.noiz.gr/index.php?topic=174914.0) με πολύ ενδιαφέρον.  Δεν είμαι καν πληκτράς, μπάσσο παίζω. Θα ήθελα πάρα πολύ να μου επιτρέψετε να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας. Το έχω πραγματικά ανάγκη, θέλω πάρα πολύ να το βγάλω από μέσα μου. Αν νομίζετε ότι δεν κολλάει σαν θέμα ας διαγραφεί. Απλά θέλω να πω μερικά πράγματα για τους πληκτράδες.

 

Το θέμα είναι ότι είναι κατηγορία ανθρώπων που μπορούν εύκολα να με συναρπάσουν, με την ίδια ευκολία που μπορούν να με ξενερώσουν κιόλας. Θέλω να πω… γιατί ρε παιδιά;;;  Πραγματικά είναι μεγάλο το respect που πρέπει να σας αποδωθεί γιατί πραγματικά χρειάζονται πολλά πράγματα για να συμπληρώσουν έναν σωστό πληκτρά. Νομίζω όμως ότι οι σωστοί είναι πραγματικά ελάχιστοι.

 

Τα απαραίτητα προσόντα για έναν πληκτρά κατά τη γνώμη μου, είναι πως αρχικά θα πρέπει να κατέχει κάποια τεχνική παιξίματος ως ένα βαθμό (και δεν εννοώ απαραίτητα να αρχίσει να μου αραδιάζει φούγκες και ξέρω ‘γω… ), έπειτα θα πρέπει να έχει άριστη γνώση του εξοπλισμού του και τι δυνατότητες έχει ως προς τους ήχους που μπορεί να συνθέσει, πώς μπορεί να συνδυάσει και άλλα μηχανήματα, τα «περιφερειακά» όπως μου αρέσει να τα λέω (sequencers, controllers, samplers να παίζει και τις λούπες του κλπ), να ξέρει πώς να υποστηρίξει το κάθε κομμάτι, να έχει την άνεση να τζαμάρει με άλλους μουσικούς, να καταλαβαίνει ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του μέσα σε ένα σύνολο. Να μπορεί δλδ το παίξιμό του να είναι από ιδιαίτερα απλό και λιτό μέχρι πολύπλοκο και όσο περίεργο πάει.  Μα αυτά που νομίζω ότι είναι τα πιο σημαντικά από όλα αυτά είναι δύο πράγματα:  πρώτο και κύριο η φαντασία και δεύτερο να έχει τη διάθεση να πειραματιστεί.  Αυτά για μένα αποτελούν τον απόλυτο πληκτρά και δυστυχώς μέχρι τώρα έχω δεν έχω γνωρίσει έναν τέτοιον. Έχω γνωρίσει διάφορους που έχουν κάποια από όλα αυτά, αλλά όχι όλα.

 

Ίσως να φαντάζομαι κάτι υπερβολικό, το αντιλαμβάνομαι. Από την άλλη βλέπω άλλους στο εξωτερικό ή σε άλλες μπάντες και σκέφτομαι ότι δε μπορεί, αφού υπάρχουν αλλού θα υπάρχουν κι εδώ. Αρνούμαι να πιστέψω (ή μάλλον να παραδεχτώ) ότι το 90% θα είναι ή σκυλάδες ή pop-o-όλα-αυτά. Υπάρχει τόσο μα τόσο ενδιαφέρον σε αυτό τον κλάδο, υπάρχει τόοοοοοσο  «ψωμί» σε αυτό το χώρο που αποκλείεται ρε γαμώτο να μην ψηθεί κόσμος να ασχοληθεί με αυτό το πράγμα λίγο πιο βαθιά!  Οι πληκτράδες θα μπορούσαν να είναι πιο ενεργοί, όπως είναι οι κιθαρίστες. Το πιστεύω! Με όλο αυτό τον εξοπλισμό και όλες αυτές τις δυνατότητες θα έπρεπε να σας φιλάμε τα @@@@@ κάθε μέρα (αντί να το κάνουμε στους κιθαρίστες…  ;)).

 

Κάθομαι και ακούω μουσικές από ‘70s, αναλογικίλα στο foul, βλέπω αυτά τα μεγαθήρια να παίζουν, να φτιάχνουν τρελούς ήχους, να πατάνε κουμπάκια, να κατεβάζουν διακοπτάκια, να τελικιάζουν knobs, να τρελαίνονται, να γίνεται όλο αυτό το ντελίριο… ένας μουσικός οργασμός!!!  Και ενθουσιάζομαι τόσο πολύ και σκέφτομαι ότι πραγματικά υπάρχει άνθρωπος-μουσικός-πληκτράς που να βλέπει όλα αυτά τα πράγματα και να μην πωρώνεται με αυτό το πράγμα;;;  Καλά, σαφώς και υπάρχει… αλλά νομίζω πως τους περισσότερους δύσκολα θα τους αφήσει αδιάφορους κάτι τέτοιο. Εδώ εγώ ρε παιδιά που είμαι μπασσίστας, έχω καιρό που ζαχαρώνω ένα microkorg, κάτι samplers, κάτι moog… έτσι απλά για να κάθομαι και να «καίγομαι» μόνος μου.  ;D ;D ;D

 

Πριν από μερικούς μήνες ξεκίνησα με ένα drummer (ευτυχώς αυτό που δε βρήκα σε πληκτρά το βρήκα σε drummer) να στήνουμε μπάντα. Από τον Οκτώβρη που μας πέρασε ξεκινήσαμε να ψάχνουμε πρώτα απ’ όλα πληκτρά. Τόσοι μήνες έχουν περάσει από τότε και τα αποτελέσματα είναι τραγικά… τραγωδία!!!  Μέχρι και αγγελία εδώ βάλαμε. Τίποτα. Ρωτάγαμε φίλους και γνωστούς… πάλι τίποτα. Μόνο έναν βρήκαμε (τελείως από σπόντα) αλλά και πάλι δεν ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε.

 

Πραγματικά με κάνετε και έχω ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία σας σέβομαι και σας παραδέχομαι γιατί είναι πολύ δύσκολο το πόστο σας και το καταλαβαίνω. Από την άλλη εκνευρίζομαι πολύ όταν βλέπω πληκτράδες που έχουν ας πούμε την τεχνική αλλά δεν έχουν κάτσει να ψάξουν τα μηχανήματά τους, όπως επίσης ξενερώνω με πληκτράδες που έχουν τον εξοπλισμό και το “know-how” αλλά δεν έχουν την τεχνική να παίξουν.

Και ρε γαμώτο, εδώ που έφτασα θα το πω… δε μπορώ να σας βλέπω να κάθεστε να αναλώνεστε σε σκυλάδικα και πανηγύρια ή σε clubs και κάτι μουσικές σκηνές του κώλου. Εντάξει, εκεί είναι τα φράγκα, το γνωρίζω. Κι εγώ ίσως να το έκανα αν μου καθόταν μια ευκαιρία. Αλλά δε μπορώ να διανοηθώ ότι οι μουσικές σας ανησυχίες σταματάνε σε πανηγύρια ή στο στούντιο ηχογραφώντας για τον κάθε καραγκιόζη.

Όταν γυρνάτε σπίτι σας δε νιώθετε την ανάγκη να παίξετε και κάτι άλλο, να ξεφύγετε λίγο από όλο αυτό το πράγμα βρε παιδί μου;  Άμα κάποιος γουστάρει και τη μουσική και «τα σπάει» με σκυλάδικα κλπ να το καταλάβω, γιατί μπορεί να γουστάρει κιόλας. Αλλά είδα κι άλλους που ενώ μεγαλώσαν με αυτά, τα φάγαν τόσο πολύ στη μάπα που όταν τελειώνει το πανηγύρι και πάνε σπίτι τους ακούνε ένα σωρό άλλες μουσικές.

 

Ακούω και τόσες μουσικές με πλήκτρα και σκέφτομαι «πού πήγε η καύλα; Πού πήγε ο ενθουσιασμός, η πόρωση, ο πειραματισμός…;». Όλα πια τα θυσιάσαμε για να γίνουμε επαγγελματίες;

 

Και κάπου εδώ τελειώνει το ποστ μου. Νομίζω δεν έχω να πω κάτι άλλο, αλλά άμα μου έρθει τίποτα θα το συμπληρώσω. Αυτές είναι οι σκέψεις μου για τους πληκτράδες, ειλικρινά και αυθόρμητα. Δε θέλω να «κράξω» κανέναν, και αν γίνεται το ύφος μου λίγο πιο έντονο κάποιες φορές, σας παρακαλώ μη με ξεσυνερίζεστε. Απλώς με πιάνει το παράπονο…

 

Περιμένω τις απόψεις σας. Πείτε μου πού είμαι λάθος, τι μπορεί να μην έχω σκεφτεί ή δεν ξέρω για εσάς, «κράξτε» με κιόλας άμα θέλετε. Όλα θα τα διαβάσω.

 

Ούφ… τα είπα και ξαλάφρωσα!!!  ;D

Ας πάμε για ύπνο τώρα…

 

[ex-cyclops]

Ένα απόλυτο respect φίλε, εκ μέρους ενός πληκτρά. 8)

Δε μπορούσες να θέσεις το θέμα πιο εύστοχα.

 

Είναι γεγονός ότι είναι λίγοι οι πολύ καλοί πληκτράδες, που και να ξέρουν από μουσική αλλά και από τεχνολογία, ώστε να μπορούν να κάνουν τη "βρώμικη δουλειά" που απαιτείται σε ένα group, ενώ μπροστά ο κιθαρίστας θα shreddάρει εκ του ασφαλούς. ;)

 

Όλως περιέργως, προσπαθώ να βρω πληκτράδες-είδωλα στη σημερινή εποχή, αλλά μάταια. Δυστυχώς τα άτομα που θα συναρπάσουν και θα εμπνεύσουν το σύγχρονο πληκτρά, και ταυτόχρονα θα προκαλέσουν το σεβασμό σε όλες τις κατηγορίες των μουσικών, όπως π.χ. ο Jon Lord, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ένας Rudess υπάρχει, και δεν ξέρω και ποιος άλλος.

Και μιλάω για μουσικούς στο ευρύτερο φάσμα της rock/metal/whatever.

Ούτε για τους dancόβιους μιλάω, αλλά φυσικά ούτε και για τους εγχώριους σκυλοπόπ.

[Costas Siachamis]

Χαιρομαι..που καποιος απαντησε ετσι οπως ειχα φανταστει (στο μεγαλυτερο βαθμο)..οταν ξεκινησα το θεμα των πληκτραδων.

Χαιρομαι και συμφωνω..και πρεπει τα παραπανω ποστ..να συνεχισουν το θεμα.

Καλημερα!

[Alcodog]

Παιδιά καταρχάς να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας. Δηλώνετε το παρόν.

Η αλήθεια είναι πως όταν πάτησα εντερ για να δημοσιευτεί κάτι μ' έπιασε και ν΄μισα ότι τώρα θα μπουν και θα με βρίζουν όλοι...

Χαίρομαι που τουλάχιστον κάποιοι πιστεύουν το ίδιο!

 

Φίλε Cyclops, όταν διάβαζα το ποστ σου ο πρώτος πληκτράς που μου ήρθε στο νου εντελώς αυθόρμητα, χωρίς να το σκεφτώ και πολύ ήταν ο Richard Barbieri, των Porcupine Tree. Δεν τους έχω "λιώσει" κιόλας, αλλά βλέπω τον πληκτρά τους (ο οπόίος είναι και αυτότς απο... "τότε") και μου αρέσει η δυνατότητα που έχει να είναι πάντα παρόν και ας μην το καταλαβαίνεις. Είναι στο background και απλά πετάει κάτι ηχάκια, φτιάχνει ατμόσφαιρες, βάζει διάφορες λούπες σιγά σιγά και όλα αυτά μπορεί να μην τα προσέξεις και με την πρώτη, αλλά είναι πάντα εκεί! Και βέβαια έρχονται και οι φάσεις που θα παίξει κάποιο lead θέμα και δε θα περάσει απαρατήρητος.  Φοβερός και ο Rudess, δε λέω. Αυτός κι αν έχει φάει τα μάτια του... αλλά το στυλ του παραπάνω είναι πιο κοντά στις δικές μου μουσικές προτιμήσεις.

 

Όλα αυτά βέβαια τα ξεχνάω όταν βλέπω πληκτράδες σα τον Keith Emereson που ανωμαλιάζουν, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...  ;D ;D

 

Πάμε ρε πληκτράδες!  Δώστε feedback!!!  ;)

[prang]

Να μπω και εγώ στον χορό.. Καταρχάς, δηλώνω τον σεβασμό μου για την περιγραφή του Barbierri. Ο κύριος είναι πολύυυυ καλός, σε όλη του την πορεία. Χωρίς να περιαυτολογώ, από όλους τους "ευρείας κατανάλωσης" μουσικούς (κιθαρίστες, μπασίστες, ντράμερ, κλπ.) οι πληκτράδες δημιουργούν το περισσότερο μυστήριο. Για παράδειγμα, ένας φίλος μου, κιθαρίστας του λεγόμενου ελληνικού ροκ τρελαινόταν με τα κουμπάκια, τα μπλιμπλίκια, τις οθόνες και τα λοιπά συναφή κάθε φορά που παίζαμε. "Πως τα καταφέρνεις με τόσα πλήκτρα και τόσα κουμπιά, ποτέ δεν θα καταλάβω!", μου έλεγε. Και γενικότερα, νομίζω ότι είναι πιο νορμάλ για κάποιον να ξεκινήσει στα 25 να μαθαίνει κιθάρα, έστω τα πιο απλά, παρά πλήκτρα-πιάνο.

 

Προσωπικά, βρίσκω πολύ ενδιαφέρον στο πόστο μου, ακριβώς γιατί οι δυνατότητες είναι τεράστιες, η γκάμα ήχων ατελείωτη και τα κολπάκια-gadgetάκια-εφέ που μπορείς να έχεις και να κάνεις!

[ex-OurDarkness]

Προσωπικά τρέφω μεγάλο θαυμασμό για έναν "κλασσικό" keyboardίστα: Τον Tony Banks από τους Genesis. RESPECT.

 

Επίσης αρχίζω να αμφιβάλλω για το ποιόν του Rudess, και ελπίζω να μην τον δω να διαφημίζει (και) γαριδάκια, κάνοντας διάφορα πιανιστικά τερτίπια. Υπάρχουν εκατοντάδες άτομα που παίζουν σαν αυτόν (ή και καλύτερα - άλλωστε η τεχνική του καθαρά ειδωμένη πιανιστικά είναι λάθος) αλλά δεν έχουν γίνει η Μενεγάκη των keyboards.

[bloody_sunday]

Υπάρχουν εκατοντάδες άτομα που παίζουν σαν αυτόν (ή και καλύτερα - άλλωστε η τεχνική του καθαρά ειδωμένη πιανιστικά είναι λάθος) αλλά δεν έχουν γίνει η Μενεγάκη των keyboards.

 

Kαμία αντίρρηση για τα γαριδάκια (έχω δει παλιά διαφήμισή του μετά τον Γκάλη που διαφήμιζε το γάλα Αγνό!) αλλά τα υπόλοιπα για τα 100 άλλα άτομα που παίζουν καλύτερα από αυτόν και για την "λάθος τεχνική" του προσωπικά μου θυμίζουν λίγο την παροιμία με την αλεπού και τα κρεμαστάρια, υπέρ του δέοντος σνομπ σαν διαπίστωση, εντελώς ασήμαντα ως προς το τελικό αποτέλεσμα, και σχόλια που ακόμη κι αν αληθεύουν δεν έχουν καμία επίπτωση στη μουσική του αξία... φιλικά, αν και με διάθεση να κρατήσουμε ορισμένα μέτρα και σταθμά.  :)

[ex-cyclops]

Kαμία αντίρρηση για τα γαριδάκια (έχω δει παλιά διαφήμισή του μετά τον Γκάλη που διαφήμιζε το γάλα Αγνό!) αλλά τα υπόλοιπα για τα 100 άλλα άτομα που παίζουν καλύτερα από αυτόν και για την "λάθος τεχνική" του προσωπικά μου θυμίζουν λίγο την παροιμία με την αλεπού και τα κρεμαστάρια, υπέρ του δέοντος σνομπ σαν διαπίστωση, εντελώς ασήμαντα ως προς το τελικό αποτέλεσμα, και σχόλια που ακόμη κι αν αληθεύουν δεν έχουν καμία επίπτωση στη μουσική του αξία... φιλικά, αν και με διάθεση να κρατήσουμε ορισμένα μέτρα και σταθμά.  :)

 

+10000. Ας μπορούσα κι εγώ να παίξω έτσι, κι ας ήταν λάθος η τεχνική μου.  ;D

[ex-OurDarkness]

Kαμία αντίρρηση για τα γαριδάκια (έχω δει παλιά διαφήμισή του μετά τον Γκάλη που διαφήμιζε το γάλα Αγνό!) αλλά τα υπόλοιπα για τα 100 άλλα άτομα που παίζουν καλύτερα από αυτόν και για την "λάθος τεχνική" του προσωπικά μου θυμίζουν λίγο την παροιμία με την αλεπού και τα κρεμαστάρια, υπέρ του δέοντος σνομπ σαν διαπίστωση, εντελώς ασήμαντα ως προς το τελικό αποτέλεσμα, και σχόλια που ακόμη κι αν αληθεύουν δεν έχουν καμία επίπτωση στη μουσική του αξία... φιλικά, αν και με διάθεση να κρατήσουμε ορισμένα μέτρα και σταθμά.  :)

 

Εννοείται ότι δεν του αφαιρεί κάτι από την μουσική του αξία. Απλά τον έχω δει σε τόσες διαφημίσεις που αρχίζω και αμφιβάλλω...

 

Anyway... να θυμηθούμε και την διαφήμιση του Jarre με το shampoo για πλούσιο μαλλί (μέσα δεκαετίας 80) και επίσης και την διαφήμιση του Φάνη Χριστοδούλου με κάτι πατατάκια. Έτσι για να ευφρανθούμε λίγο.

:)

 

[odis13]

Προσωπικά τρέφω μεγάλο θαυμασμό για έναν "κλασσικό" keyboardίστα: Τον Tony Banks από τους Genesis. RESPECT.

 

+1. Nομιζω καλυπτει τα περισσοτερα, αν οχι ολα, σημεια του ποστ του Alcodog.