αν ήσουν δισκογραφική...

[audiokostas]

Αν και δεν νομίζω ότι η ταυτότητα μιας ελληνικής δισκογραφικής εταιρείας είναι εφικτή στην μικρή Ελλάδα αλλά λόγω του ότι ως πρόεδρος της δισκογραφικής έχω στόχο, πέραν των άλλων και την βιωσιμότητα (με ευκτέο στόχο την κερδοφορία), θα προσπαθούσα να κρατήσω ένα μίνιμουμ core αναγνώρισης.

Τώρα θα μου πεις τι στυλ.

Ξέρω γω.... Έχω χάσει το τραίνο της σφαιρικής ενημέρωσης εδώ και πολλά χρόνια. Οπότε η δουλειά μου ως πρόεδρος δεν θα ήταν να είμαι ο παντογνώστης Εταιρικός Θεός αλλά ο Διαχειριστικός Θεός  ;D, ψάχνοντας τα καλύτερα άτομα που μπορούν να κάνουν το καλύτερο ψάξιμο.

Και βέβαια marketing και άγιος ο Θεός. Με dedicated άτομα

 

Πέραν των οιωνδήποτε εγγενών εθνικών συγκρασιακών μειονεκτημάτων, είμαστε μια μικρή χώρα, γεωγραφικά απομονωμένη με τις δυσκολίες που αυτό επιφέρει. Προσωπικά πάντως, το γκρουπ που θα ήθελα να σπρώξω από την εταιρεία μου θα το "ανάγκαζα" να γυρίσει όλες τις Πανεπιστημιούπολεις της Ελλάδος. Ναι, μπλα, μπλα πολλές και τι μαυτό και ποιος θα ρθει αλλά πσσσσστ ή το κάνουμε παιδιά ή περιμένουμε να μας πέσει στο κεφάλι κάνοντας κουβεντούλα του στυλ "I could have been a contender (Μπράντο στο "Λιμάνι της αγωνίας").

 

Αναφέρθηκαν βέβαια ονόματα από εδώ μέσα (μέχρι και το δικό μας thank you Hadgi but we are not worthy, σου χρωστάω κάρμα) και ωραία τα λέμε και ωραία προστρέχουμε προς αρωγή των φίλων και συμφορουμιτών αλλά πόσοι πραγματικά άκουσαν το CD, πόσοι πραγματικά τους άρεσε έτσι ώστε να αγόραζαν το CD (εδώ ξεκινά το ενδιαφέρον μου ως πρόεδρος ....) και πόσοι θα ξαναγόραζαν (...συνεχίζεται...) και θα το πρότειναν; (....κορυφώνεται).

 

Τέλος πάντων. Πήρα φόρα. Δεν θα πω άλλα προς το παρόν. Κυρίως λόγω χρόνου.

 

Αλλά μιας και ζήτησε ονόματα ο φίλτατος Μπλε, να πω και γω στο χώρο που ακούω τους Rosewood Bros, Blue Side Band  ;), Appalachian Cobra Worshipers, Illegal Operations .....

 

Α, ναι. ΔΕΝ έχω ΙΔΕΑ σχετικά με δισκογραφικές.

Για αυτό και μάλλον δεν θα ανοιγα μία.

Ούτε με €2Μ  ;D

[Alchemist]

Έχω την αίσθηση ότι το πραγματικά μουσικόφιλο κοινό στο Ελλάντα...

Θα ήθελες να ορίσεις τι εννοείς λέγοντας "μουσικόφιλο κοινό"; Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της κουβέντας, το κοινό στο οποίο θα απευθυνόμασταν ως ιδιοκτήτες δισκογραφικής.

 

Μέχρι τώρα μόνο ο trolley έκανε αναφορά σε συγκεκριμένο κοινό και ομολογώ ότι ο όρος μουσικόφιλος με παραπέμπει στο κοινό που είχε ο trolley υπόψιν... κλασσική μουσική, jazz και γενικά πολύ πιο "ώριμα" είδη, σαφέστατα μακριά από rock ή/και pop καταστάσεις που θεωρητικά έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό.

[samy paraga]

Μια και σοβάρεψε το θέμα ,να πετάξω κι εγώ τη κοτρώνα μου. Μιλάμε πάντα για κάτι που εμπεριέχει τέχνη -άυλοκαι ανεκτίμητο- σε σχέση με επενδύσεις -υλικά αγαθά-το χρήμα-με αυστηρά οικονομικά κριτήρια .

Πρώτα απ όλα πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε αν η κοινωνία η ίδια είναι έτοιμη να δεχθεί αυτό που προσφέρει ο καλλιτέχνης ,ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης ,οποιουδήποτε είδους μουσικής και με ποιό τρόπο . Δηλαδή,θα αγοράσει δίσκους? Θα πάει σε συναυλίες ?

Ο κόσμος έχει το μυαλό του στο να πάρει τι από τη μουσική που ακούει? Απλά χορό και διασκέδαση? Έμπνευση και ψυχική ευχαρίστηση?

Το ακροατήριο ψάχνει να συνδιάσει τη μουσική σαν έκφραση αγωνίας για τις συνθήκες της ζωής του?

Ψάχνει άραγε ο κόσμος να αγωνιστεί ? να έρθει πιο κοντά ο ένας με τον άλλο να αγωνιστούν μαζί για κάτι καλύτερο? Ναι μπορεί η μουσική να βγάλει και τέτοια πράγματα από το κόσμο ,άσχετα αν τα έχουμε ξεχάσει και έχουμε μείνει στα μπουτάκια της κάθε τραγουδιάρας και τα σπασμένα πιάτα στα μπουζούκια ή τα κιβώτια τεκίλες στα κλαμπ.

Εχει η μουσική από τη μεριά της να προσφέρει κάτι?

Προσωπικά δε περιμένω τίποτα . Το αυτί μου έχει γεμίσει . Δε μπορώ να φανταστώ κάτι καινούριο που να με εμπνέει . Η ποπ-ροκ έχει ξοφλήσει κατ εμέ προ πολλού ,αναμασσήματα παιγμένα με νέες τεχνοτροπίες κυρίως στο τρόπο ηχογράφισης και παραγωγής. Η κλασσική μουσική έχει πεθάνει από αιώνες και συγκινεί μόνο κάποιους ελάχιστους οι οποίοι ως επί τω πλείστον ακούνε επανεκτελέσεις έργων δημιουργών που έχουν πεθάνει εδώ και αιώνες. Τα συγχρονότερα είδη, ελεκτρόνικα,ραπ κλπ κινήθηκαν μέσα στο περιβάλλον που ζούμε και τελικά κατέληξαν μέρος αυτού του συστήματος. Αλτέρνατιβ,μέινστριμ και τελικά ακόμα κάποια μουσικά είδη που απλά υπάρχουν.Ρεμπέτικα? δημοτικά? φολκλόρ? Κατάντησαν φολκλόρ όλα αχταρμάς έθνικ ,ψωφίμια που κάποιοι απλά τα ακούν σαν ανάμνηση και κάποιοι άλλοι πειραματίζονται ή σκυλεύουν επάνω στα πτώμματά τους.

Το θέμα είναι τι συμβαίνει γύρω μας . Αν και κατά πόσο η ίδια η κοινωνία-εμείς δλδ- είμαστε έτοιμοι να κάνουμε κάτι συνολικά . Αυτή τη στιγμή έχει επικρατήσει ο υλισμός ,τα μεγάλα κεφάλια δεν έχουν βήμα για να ακουστούν κι αν κάποιος κάνει πως μιλάει ,εμείς οι ίδιοι-οι ακροατές-δεν θα τον ακούσουμε γιατί δεν τον αισθανόμαστε ..........................

Ζούμε σε μια εποχή που συμβαίνει μια τεράστια αλλαγή παγκοσμίως ,το σύστημα που γνωρίσαμε και μεγαλώσαμε είναι στα τελευταία του ,το πιο πιθανό είναι ότι εμείς θα φύγουμε και η κατάσταση δε θα έχει ακόμα καθαρίσει ,οπότε όποιος έχεει τα 2 μύρια ας τα φάει ή ας τα δώσει στα παιδιά του . Η ελπίδα είναι στο αύριο ,το σήμερα ψώφισε . Αν μπορεί κάποιος ας  τη βγάλει σε τραγούδι παρηγοριά στους καημούς του σήμερα

[theoctapus]

Θα ήθελες να ορίσεις τι εννοείς λέγοντας "μουσικόφιλο κοινό"; Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της κουβέντας, το κοινό στο οποίο θα απευθυνόμασταν ως ιδιοκτήτες δισκογραφικής.

 

Για 'μένα μουσικόφιλος είναι αυτός που έχει μέσα στο πρόγραμμα του αφιερωμένο λίγο ή περισσότερο χρόνο στο να βάλει ένα cd (ή whatever) και να ΑΚΟΥΣΕΙ μουσική.

 

Μουσικόφιλος δεν είναι αυτός που γι' αυτόν η μουσική έχει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ χρηστική αξία (κάτι να χαιδεύει τα αυτιά του όταν πίνει ένα ποτό, κάτι να παίζει το ραδιόφωνο για να μην είναι στην μούγκα όταν είναι στο αυτοκίνητο, κ.α.)

 

Ανεξάρτητα είδους. Η λέξει "ώριμο" δεν νομίζω ότι έχει αξία στον ορισμό του μουσικόφιλου γιατί υπονοεί και ωριμότητα του ατόμου κάτι που είναι μάλλον υπερβολικό, άσε που είναι και σχετικό.

[audiokostas]

Μουσικόφιλος δεν είναι αυτός που γι' αυτόν η μουσική έχει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ χρηστική αξία (κάτι να χαιδεύει τα αυτιά του όταν πίνει ένα ποτό, κάτι να παίζει το ραδιόφωνο για να μην είναι στην μούγκα όταν είναι στο αυτοκίνητο, κ.α.)

Δεν μπορώ να σκεφτώ την χρηστικότητα της Τέχνης αλλά εντάξει, μάλλον καταλαβαίνω τι εννοείς.

[marathon]

Δεν μπορώ να σκεφτώ την χρηστικότητα της Τέχνης

Για τον καλλιτέχνη ή για τη δισκογραφική?

[fuZZed]

Μαλλον ο φιλος εννοει συνδιαστικη χρηση της μουσικης....

τυπού: ακουω μουσικη στιο κινητο οταν περιμενω στη σταση, βαζω κατι ζωηρο οταν πλενω τα πιατα κτλ κτλ...

Οχι οτι και ετσι απαξιωνεται κατι απεναντιας με τετοιους τροπους κλεβεις κ λιγο μουσικο χρονο στη καθημερινοτητα, αλλα ενα προφιλ μουσικοφιλου εχει να κανει οντως με το να αφιερωνεις χρονο για την καθεαυτου ενασχοληση..

[bloody_sunday]

Ενδιαφέρουσα συζήτηση... κι εγώ θέλω να την δω σαν αφορμή για να θιχτεί η επιχειρηματική πλευρά κι όχι σαν αφορμή για μια ακόμη αναζήτηση ονομάτων. Ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσα να προτείνω κάτι εκεί γιατί την στενή επαφή με την ελληνική σκηνή την έχω χάσει εδώ και οχτώ-δέκα χρόνια, ενώ από την αρχή των 90s την παρακολουθούσα φανατικά.

 

Πεσσιμιστική η άποψη του Earendil αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Σωστά και όσα αναφέρθηκαν στην ίδια κατεύθυνση. Eδώ η δισκογραφία γνωρίζει παγκόσμια κρίση, δεν θα γνωρίσει εδώ που το ουσιαστικό κοινό είναι τριάντα νοματέοι;  Μόνο το μεράκι και η απέραντη υπομονή μπορούν να χρησιμεύσουν σε μια χώρα που δεν γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ του "ντάπα ντούπα", του "αυτοί κοπανάνε", του "καψουροντιριντάχτα" και του φασκελωμένου μοδατοκαταθλιπτικού "έντεχνου" (που αυτομάτως υπονοεί ότι όλα τα υπόλοιπα είναι "άτεχνα"), και που εν τέλει καλώς ή κακώς δεν έχει εκτεθεί σε πολλά ακούσματα πέραν της ευκαιριακής διασκέδασης (όποιος γράψει την ιερή - για μένα - λέξη "ψυχαγωγία" βγαίνει έξω με τεχνική ποινή).

 

Προσωπικά δεν θα το προσπαθούσα καν αυτό το επιχείρημα για την - καμένη - εγχώρια αγορά αλλά θα έκανα ένα πολύ προσεκτικό άνοιγμα σε αυτή του εξωτερικού. Απαραίτητη προϋπόθεση θα ήταν οι καλλιτέχνες να είναι επαγγελματίες (ή εν πάσει περιπτώσει χωρίς καμία άλλη παράλληλη απασχόληση που να τους τρώει χρόνο και κόπο). Business plans είναι δύσκολο να φτιαχτούν αν δεν στηρίζεσαι σε μεγάλα ονόματα που φέρνουν κάποια δεδομένα χρήματα (πχ. Ρουβάς).

 

Στεγανά στα μουσικά στυλ δεν θα είχα. Ναι, τα αντεπιχειρήματα επ'αυτού τα έχω ακούσει εκατομμύρια φορές και δεν τα συμμερίζομαι ιδιαίτερα. Είναι αλήθεια πάντως πως θα έριχνα το βάρος σε μουσική που κυλάει περισσότερο φυσικά στο αίμα μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία ενός πολύ κοντινού μου φίλου, συνήθως εντελώς απορριπτικού και σφόδρα κριτικού στις τοποθετήσεις του, ο οποίος μου διηγόταν εντυπωσιασμένος την ΕΚΣΤΑΣΗ χορού που είχε διαπιστώσει στο ογκωδέστατο βρετανικό και αυστραλέζικο κοινό που είχε την τύχη να παρακολουθήσει τον Ψαραντώνη σε συναυλία στο oνομαστό και πασίγνωστο φεστιβάλ All Tomorrow's Parties.

 

 

[trolley]

Μέχρι τώρα μόνο ο trolley έκανε αναφορά σε συγκεκριμένο κοινό και ομολογώ ότι ο όρος μουσικόφιλος με παραπέμπει στο κοινό που είχε ο trolley υπόψιν... κλασσική μουσική, jazz και γενικά πολύ πιο "ώριμα" είδη, σαφέστατα μακριά από rock ή/και pop καταστάσεις που θεωρητικά έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό.

 

Ευγενικά, να υπενθυμίσω ότι ο ορισμός μου είχε άλλο ένα σκέλος: ότι πρέπει να είναι κανείς διατεθειμένος να υποστηρίξει οικονομικά μία μουσική δραστηριότητα. Για να είμαι ακόμη πιο συγκεκριμένος, δεδομένου ότι το δημοφιλέστερο μέσο για τη διάδοση μουσικού υλικού είναι ο δίσκος (ψηφιακός ή άλλος), μουσικόφιλος είναι αυτός που αγοράζει δίσκους. Περισσότερες διευκρινήσεις, αν ζητηθούν.

 

Δεν μπορώ να σκεφτώ την χρηστικότητα της Τέχνης

 

Ένας νεαρός δανείζεται το αυτοκίνητο ενός θείου του. Διαπιστώνει ότι μέσα στο αυτοκίνητο υπάρχουν μόνο δημοτικά τραγούδια. Αναζητά λοιπόν και βρίσκει τραγούδια σύγχρονα (σε δισκάδικο ή αλλού) όχι διότι έχει πραγματικό πρόβλημα με τα δημοτικά, αλλά επειδή υποπτεύεται βάσιμα ότι η Καίτη δε θα προχωρήσει σε σεξουαλικές εξυπηρετήσεις υπό τους ήχους του "Άϊντε Ρούσσα Παπαδιά".

 

 

 

[theoctapus]

Μαλλον ο φιλος εννοει συνδιαστικη χρηση της μουσικης....

τυπού: ακουω μουσικη στιο κινητο οταν περιμενω στη σταση, βαζω κατι ζωηρο οταν πλενω τα πιατα κτλ κτλ...

Οχι οτι και ετσι απαξιωνεται κατι απεναντιας με τετοιους τροπους κλεβεις κ λιγο μουσικο χρονο στη καθημερινοτητα, αλλα ενα προφιλ μουσικοφιλου εχει να κανει οντως με το να αφιερωνεις χρονο για την καθεαυτου ενασχοληση..

 

Α γειά σου. Ειδικά αυτό με το πλύσιμο πιάτων το κάνω συνέχεια και πάντα κάτι ζωηρό  :P.

 

Ένας businessman όμως δεν μπορεί να βασιστεί μόνο σε αυτούς. Για την ακρίβεια δεν μπορεί να βασιστεί καθόλου σε αυτούς.

 

Ευγενικά, να υπενθυμίσω ότι ο ορισμός μου είχε άλλο ένα σκέλος: ότι πρέπει να είναι κανείς διατεθειμένος να υποστηρίξει οικονομικά μία μουσική δραστηριότητα. Για να είμαι ακόμη πιο συγκεκριμένος, δεδομένου ότι το δημοφιλέστερο μέσο για τη διάδοση μουσικού υλικού είναι ο δίσκος (ψηφιακός ή άλλος), μουσικόφιλος είναι αυτός που αγοράζει δίσκους. Περισσότερες διευκρινήσεις, αν ζητηθούν.

 

Συμφωνώ