ZAKK WYLDE Plays Black Sabbath on Hello Kitty Guitar

[TamTam]

Θεούλης ο αληταράς

 

[X-minor]

Συμπαθητικό το συγκεκριμένο. Κατά τ'άλλα, τον θεωρώ πολύ υπερεκτιμημένο κιθαρίστα. Μην πω τον προτιμώ στα φωνητικά!

[TamTam]

Συμπαθητικό το συγκεκριμένο. Κατά τ'άλλα, τον θεωρώ πολύ υπερεκτιμημένο κιθαρίστα. Μην πω τον προτιμώ στα φωνητικά!

Λάβε και ένα φωνητικό  ;D ;D

 

https://youtu.be/il46LrDryFY

[Έκτορας]

@x-minor: προσωπικά τον θεωρώ ακριβώς το αντίθετο: υποτιμημένο κιθαρίστα. Δεν ξέρω πολλούς που έχουν τα άντερα να βγουν και να κάνουν αυτό στο 1ο βίντεο, ή αυτό εδώ:

 

 

 

[X-minor]

@x-minor: προσωπικά τον θεωρώ ακριβώς το αντίθετο: υποτιμημένο κιθαρίστα. Δεν ξέρω πολλούς που έχουν τα άντερα να βγουν και να κάνουν αυτό στο 1ο βίντεο, ή αυτό εδώ:

 

Δε νομίζω πως οποιοσδήποτε απ'τους υπόλοιπους guitar heroes θα'χε κανα θέμα να τα κάνει κι αυτά. Και να μην τα κάνανε, τι σχέση έχει με το πως είναι ως κιθαρίστας, όμως; Δεν λέω ότι δεν ξέρει να παίζει, προς θεού, αλλά αν κάτσεις κι ακούσεις ένα-ένα τα τραγούδια του, κι ιδιαίτερα με τους BLS που είναι καθαρά αυτός, ακούς ΈΝΑ συγκεκριμένο πράγμα συνεχώς. Τα γνωστά πεντατονικά runs, ν+1 squeals και that's all folks.

[wh0cares]

Είναι όντως λίγο κουραστικό πια το lead παίξιμό του, αλλά θα σταθώ στο ότι έχει μια πολύ ιδιαίτερη τεχνική και πολύ καλό και κοφτό ήχο λόγω της πένας του (μακάρι να μην μπούκωνε στα wah να το ακούγαμε κιόλας καλύτερα). Τέλος πάντων, για μένα παραμένει τεράστια έμπνευση για τη δυναμική που βγάζει το παίξιμο του, είτε είναι ακουστικό είτε ηλεκτρικό.

 

Για μένα έχει περισσότερη αξία αυτό

[BillTrantos]

Δεν είναι όπως παλιά ο Zakk, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να κριθεί για τη συνολική παρουσία του και όχι μόνο για τους BLS.

 

Στα 90s (Ozzy - Pride and Joy) έγραψες riffάρες και solάρες. Παραθέτω ένα videάκι από εκείνη την περίοδο. Καταπληκτικό παίξιμο.

 

 

Δεν ξέρω τι έχει πάθει. Βαρέθηκε; Δεν παίζει όσο παλιότερα; Παραμένει πολύ καλός πάντως όταν νιώθω καλά και πάντα προσφέρει ωραίο show.

[theoctapus]

Ο Ιωακήμ ο Άγριος είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη. Δεν περιμένεις να ακούσεις απ' αυτόν κάτι πρωτότυπο, κάτι που δεν έχεις ακούσει πρίν. Αυτά όμως τα 4-5 πράγματα που κάνει τους σκίζει τα πέταλα. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος καλύτερος στην πεντατονική. Τώρα για την φωνή του, δεν έχει ωραία φωνή, έχει ιδιαίτερη φωνή κι αυτό μερικές φορές παίζει να είναι και καλύτερο. Άσε που είναι ο ορισμός του cool αληταρά, του τύπου που θα ήθελες να πεις μια μπύρα μαζί του αλλά φοβάσαι και λίγο μην σε μπλέξει σε κανά καυγά.

[Έκτορας]

Συμφωνώ με τους 3 τελευταίους προλαλήσαντες. Δεν είναι (πια) ο πιο καινοτόμος κιθαρίστας αλλά έχει εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, τα πράγματα που κάνει τα κάνει εξαιρετικά καλά και μέσα από το παίξιμό μου μπορείς να διακρίνεις και την πολύ σκληρή δουλειά που έχει ρίξει και το πόσο αγαπά αυτό που κάνει. Εξάλλου, όλοι όσοι τον γνωρίζουν μιλούν για δουλευταρά που δεν αφήνει την κιθάρα λεπτό από τα χέρια του.

 

Επίσης, παίζει εξαιρετικό πιάνο και είναι και αρκετά επαρκής συνθετικά (που παραδοσιακά, κατά την γνώμη μου, είναι η αχίλλειος πτέρνα των απανταχού βιρτουόζων της κιθάρας).

 

Και εισπράτεις και μια ειλικρινή διάθεση από την μεριά του όταν τον βλέπεις να παίζει live:

 

"μάγκα, αυτό έχω όλο και όλο αλλά θα τα δώσω όλα για εσένα που πλήρωσες και ήρθες να με δεις. Και, όχι, δεν παίζω ποτέ τα σόλο νότα-νότα, γι'αυτό υπάρχει το CD. Και εγώ δεν είμαι jukebox".

 

Ή κάπως έτσι τέλος πάντων περνά σε εμένα. Πράγματα που δεν τα θεωρώ καθόλου δεδομένα.

[pipityri]

Συμφωνώ και γω με τους 4 από πάνω. Επιπλέον, σε μια εποχή που

η  μέταλ βιρτουοζιτέ σήμαινε πολύ συγκεκριμένα πράγματα, το

παίξιμο του είχε ισχυρούς δεσμούς με τον πιο old school τρόπο,

πράγμα που τράβηξε πολύ κόσμο για τον οποίο το αρπετζοηδές, νεοκλασικίζον

πίρι πίρι ήταν απωθητικό-ή απλά υπερβολικά πολύπλοκο.

Σχετικά με την πρωτοτυπία, θεωρώ πως η χρήση αρκετών στοιχείων κοινών

  σε country παιξίματα αλλά όχι σε μέταλ-hybrid picking, licks με ανοιχτές

χορδές που θυμίζουν banjo rolls, double stops licks που θυμίζουν Danny

Gatton κλπ, είναι στοιχεία αρκετά πρωτότυπα. Επιπλέον, είναι και σοβαρός

γνώστης της ιστορίας του οργάνου-και όχι μόνο σε σχέση με το στυλ που

παίζει. Το Speedball, ας πούμε, κοιτάζει προς Mclaughlin/Meola/De Lucia μεριά.

 

Αν και BLS έχω ακούσει λίγο-δεν είναι το είδος της φασαρίας που μου αρέσει-έχω

δει πολλές φορές, και απολαύσει, ένα από τα instrunctional που έχει κάνει στο

οποίο για μία ώρα πραγματικά ξεσκίζει την πεντατονική. Το καλό παίξιμο είναι

καλό παίξιμο, όπως και να το κάνεις.