Era Vulgaris - Queens of the stone age

[spiegate7]

Το ακούσατε;Κυκλοφόρισε 12 Ιουνίου και ενω το περίμενα με μεγάλη αγωνία δεν μου προκάλεσε αυτό το κάτι που μου είχαν προκαλέσει τα υπόλοιπα 4 άλμπουμ τους.Όχι πως είναι χάλια,απλώς δεν είναι τόσο καλό όσο τα προηγούμενα...Τι γνώμη έχετε γι'αυτό;Έχετε ξεχωρίσει κανένα κομμάτι;

[Mesimeriaris]

Το ακουσα και ουτε εμενα με ενθουσιασε.

Δεν ειναι κακο,αλλα κατι με το feeling που αποπνεει ο δισκος δεν μου κολλαει.

Στα προηγουμενα Qotsa album η μουσικη ηταν ΗΟΤ :lol: :lol:

,ανεξατητως γκαζιων και ταχυτητων(απο το auto pilot μεχρι το Song for the dead).Το τελευταιο μου ακουγεται σφιγμενο(για qotsa,για πολλους αλλους θα ηταν looooose),σαν να γραφτηκαν τα τραγουδια κατω απο καθεστως πιεσης κ οχι εμπνευσης,κρυα,μηχανικα.

Πρεπει ο homme να ειναι στις ξενερωμενες του.

 

Το sick sick sick,ειναι το χειροτερο τραγουδι που εχουν γραψει ever(με καποιο τροπο πρεπει ειναι φιλικο το album στους nymetaller$$$).Ωραιο ειναι το turning on the screw(αν και κατι μου θυμιζει εντονα,δεν μου ερχεται στο μυαλο τι),το I m a desinger,το 3s and 7s,και το υπεροχο

easy going και bluesy "make it wit chu",τo oποιο ομως ηταν και στο τελευταιο dessert sessions,σε μια πιο minimal και ωραια στα αυτια μου εκτελεση

[bloody_sunday]

Το έχω ακούσει αποσπασματικά οπότε θα εκφέρω γνώμη όταν θα μου έρθει το limited edition με επιπλέον κομμάτια από Ιαπωνία (βγαίνει σε 4-5 μέρες). Φαίνεται από ό,τι έχω ακούσει και διαβάσει σε reviews αξιοπρεπές αλλά όχι αξιοσημείωτο. Επειδή είναι πια ένα σχήμα εξαιρετικά Josh Homme-κεντρικό, σατιρικά το ονόμασαν "Josh Homme Experience"! Και τα λέω αυτά όντας απελπιστικά φανατικός της μουσικής του Homme πολύ πολύ πριν τους Queens (όπως φαίνεται κι από το avatar μου).

 

Γενικά πιστεύω ότι αν και ατμοσφαιρικό και γοητευτικά περίπλοκο, δεν φτάνει τις κορυφαίες στιγμές από τα 3 πρώτα (ειδικά στο Songs For The Deaf) καθώς η απόλυση του Oliveri έγινε ιδιαίτερα φανερή στο προηγούμενο album.

[spiegate7]

Είναι ο πρώτος δίσκος του Homme(από Kyuss,QOTSA,Desert Sessions) που δεν μου κάνει την τρελή εντύπωση είτε σαν σύνολο,είτε σαν μεμωνομένα κομμάτια...Αν αντί για 5ος ήταν ο 1ος δίσκος των QOTSA τότε θα μου άφηνε καλή εντύπωση,αλλά έχοντας ακούσει τα προηγούμενα 4(με αποκορύφωμα το Songs for the deaf και το R) με ψιλοξενίζει...

[hindmost]

Δεν μπορώ, παρά να συμφωνήσω με τους προλαλλήσαντες...

 

Τα κομμάτια έχουν μια αίσθηση άρπα-κόλας,ή βάζω ότι έχει περισέψει στα ντουλάπια της κουζίνας, ή άντε να τελειώνουμε να πάμε τουρνέ να βγούνε φράγκα.

Συνθετικά, δεν έχουν το ψάξιμο που συναντούσες στις τρεις πρώτες δουλειές (ιδίως στο τομέα μπάσσο-τύμπανα).

Όταν περίμενα το SFTD, σκεφτώμουνα το τί θα έπρεπε να έχει ώστε να φτάσει (ή και να περάσει) το επίπεδο του R.... και αυτό ήταν ο Grohl.

Τώρα τί συμβαίνει;;;

Στα τελευταία 2 άλμπουμ, ο μπάρμπα Homme την έχει δει 'τα-κάνω-όλα-κα ι-συμφαίρω', σουτάρει τον Oliveri (μέγα λάθος), αντιστοίχως εξαφανίζεται ο Lanegan (φωνάρα) και παίζει με μουσικούς που αν και τεχνικά καλοί, δείχνουν να μην έχουν τη βαρύτητα να επειρεάσουν και τόσο το τελικό αποτέλεσμα.

 

-¶μα μπορείς, πές στον δίμετρο ξανθό ότι δεν σου αρέσει το ριφφ του...-

 

(O Castillo βέβαια είναι ακόμα εκεί αλλά δείχνει εντελώς εκτός φάσης.)

 

Αν μάλιστα δεν ήταν η PJ Harvey, το τελευταίο Desert Session θα είχε παρόμοια τύχη.

 

Οι παλιοί 'αλητάμπουρες' (που έμειναν έτσι;) έγιναν αναγνωρισμένες και χορτασμένες περσόνες των media - μέχρι τραγουδάκια σε παιχνίδια έχουν βάλει.

 

(Οι στίχοι του Designer πάντως, έχουν μια αρκετά μεγάλη κυνική δόση αυτοσαρκασμού)

 

Πέρα απο τη γκρίνια, ο δίσκος μια χαρά είναι (QOTSA όμως δεν είναι) και θα τον ακούω σίγουρα όλο το καλοκαίρι (ιδίως με το καύσωνα πάει υπέροχα!).

[thiscrookedvulture]

Αν και καθυστερημένα, είναι χρέος μου να απαντήσω. Όταν το album βγήκε, δεν ήμουν και ο φανατικός με τους Qotsa, άν και το album μου φάνηκε πολύ καλό. Σήμερα, 3 χρόνια μετά, ακούγοντας φανατικά το εν λόγω συγκρότημα, όπως και τις υπόλοιπες μπάντες της ''οικογένειας της ερήμου'', το EV, το βρίσκω απλά μέτριο. Και αυτό, επειδή έχω ακούσει τα καλύτερα αυτής της μπάντας, και πολύ απλά, αυτό που λενε οι αγγλόφωνοι: did not live up to the expectations. Πειραματισμοί, αυτή τη φορά λίγο πιο ηλεκτρονικοί (Sick Sick Sick, I'm Designer, Turnin' On The Screw, Battery Acid) casio guitar από τον Julian Casablancas των Strokes, νέα μέλη (οι οποίοι δεν συγκρίνονται με τους ''παλιούς'' αν και είναι καλοί μουσικοί.) Δεν ξέρω, μου έλειψε αυτό το vibe της ερήμου....Αν και το album έχει μέσα κατ'εμέ κάποιες φοβερές στιγμές...

 

ΥΓ. Ο Oliveri, έπρεπε να φύγει γιατί ήταν ένας τυφώνας που ξερίζωνε τα πάντα στον διάβα του. Το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος άλωστε. Checkare το βιβλίο "No One Knows: The Queens Of The Stone Age Story".

ΥΓ 2. Φημολογείται στα γνωστά fan sites, πως οι θεοί, θα βγάλουν album μέσα στη χρονιά. Μακάρι :)