Πίνακας συμμετοχής

komis music and lyrics

ΚΟΜΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΙ

Έχοντας φθάσει σε ένα προχωρημένο στάδιο οξείδωσης εδώ και 2 χρόνια και κάτι ψιλά...σκέφθηκα να τα πιάσω πάλι σιγά-σιγά τα μουσικά....ότι μπορώ τέλος πάντων ! Οπότε, πήρα στίχο από το στιχουργό Γιώργο Γκανέλη (ποίημα Φυγή) αποφασισμένος να το μελοποιήσω σώνει και καλά ! Όσο """"τραγούδαγα"""" το στίχο κι έψαχνα συγχορδίες βαρώντας τα πλήκτρα κάπως μου άρεσε. Τώρα που έγινε μουσική ... μου φαίνεται φτωχό ! Ελπίζω να το αναλάβει ο Γιώργος Κουρμούλης όποτε μπορεί κι αν θέλει να το ερμηνεύσει ή/και να κάνει όπου θέλει τα δικά του με την ηλεκτρική κιθάρα (κι ας μην είναι ροκ το κομμάτι). Τη δική μου φωνή δεν επιτρέπεται βέβαια να την ακούσετε !!! Έστειλα προχθές ένα Demo στο @gkourmoul1 Γιώργο (αναγκαστικά με τη φωνή μου στη θέση της μελωδίας για ευνόητους λόγους) κι αρρώστησε βαριά ο άνθρωπος , παίρνει αντιβιώσεις και δεν συμμαζεύεται...!! ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !! (Δεν είμαι συνήθως ομιλητικός ! Ελπίζω να μην έχω παρεξηγηθεί. Ο λόγος είναι ότι κλείνω το γέροντα υπολογιστή μου και βλέπω ότι υπάρχει διαδικτυακό στο κινητό τηλέφωνο. Δεν μπορώ όμως να πληκτρολογώ κείμενα σ' αυτό το μαραφέτι....) ΦΥΓΗ Σ’ ένα όνειρο βαθύ τη σκιά σου κυνηγάω δεν θυμάμαι τη μορφή μα ακόμη σ’ αγαπάω. Η ανάσα σου μπορεί τη σελήνη να γλυκάνει κι η ζωή σαν ιαχή τον αέρα να τρελάνει. Σε μια τέτοια εποχή όλα μοιάζουνε χαμένα είναι λάθος η στιγμή και τα λόγια προδομένα. Βυθισμένος στο χαρτί κάτι γράμματα σου γράφω ραγισμένο το γυαλί, με το αίμα υπογράφω. Ένα τρένο αδειανό αναμνήσεις κουβαλάει κι απ’ το τζάμι το θολό η ζωή μάς χαιρετάει. Στην ομίχλη των καιρών η αγάπη μοιάζει ρίσκο σ’ ένα θέατρο σκιών μια σε χάνω μια σε βρίσκω. Όταν έρχεσαι εσύ εγώ πάντοτε θα φεύγω σαν τρεμάμενη ψυχή το παρόν θα αποφεύγω. Όταν έρχομαι εγώ εσύ τη φωτιά θα σβήνεις σ’ έναν άγνωστο θεό το κορμί σου θα αφήνεις.

Ένα καινούργιο κομματάκι για το οποίο ζήτησα από τον Νίκο να μου γράψει τις κιθάρες... και πράγματι μέσα σε λίγες ώρες μου έστειλε πέντε πανέμορφα guitar tracks με τον χαρακτηριστικό Superfunk ήχο και τις μελωδικότατες γραμμές του. Σε ευχαριστώ Νίκο και απο εδώ το κομάτι δεν θα ήταν ποτέ έτσι χωρίς τις εξαιρετικές πινελιές σου.

Το τραγούδι αυτό το είχα γράψει πριν περίπου δύο χρόνια για το φιλαράκι μου τον Πασχάλη που μας άφησε νωρίς. Πλέον είναι αφιερωμένο και στις οικογένειες απ' τα θύματα των Τεμπών, αλλά και σε όσους έχασαν αγαπημένα πρόσωπα. Εκφράζει την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε σε ένα μέρος που είναι καλύτερο από αυτόν τον κόσμο!