Πίνακας συμμετοχής

Καποιοι ενισχυτές δέχονται και τα δύο είδη τελικών λυχνιών, με τις 6L6 να δίδουν μεγαλύτερο headroom. Δεν αλλάζει σημαντικά ο ήχος του ενισχυτή, δεν μεταμορφώνεται από κάτι σε κάτι αλλο. Δεν φημίζονται οι τελικές λυχνίες EL84 για το edge of breakup. Οι γνωστοί ενισχυτές που τις χρησιμοποιούν, ενδεχομένως, να φημίζονται γι'αυτο. Ίσως διότι έχουν και λιγότερο headroom. Νομίζω τα άνω επιχειρήματα ενισχύουν την άποψη σου.

για ναμαστε ακριβείς Νικόλαε το 100% δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ αλλά σαν σχήμα λόγου ορθώς το θέτεις και εξυπηρετεί το συμπέρασμα... η καταγραφή θα είναι σίγουρα πολύ περισσότερο πιστή στον αρχικό ήχο του λαμπάτου ενισχυτή... τώρα το αν κάποιος προτιμήσει τα έξτρα προστιθέμενα artifacts από τον αφαιρούμενο αρμονικό και δυναμικό πλούτο του φυσικού σήματος γράφοντας τον σε ταινία, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και περί ορέξεως αντίδωρο και χιλιοείπαμε θεμιτό...

Πάντως ΚΑΙ την αρμονική παραμόρφωση της λάμπας του ενισχυτή ΜΟΝΟ το digital θα την αποτυπώσει κατά 100% σε μια ηχογράφηση.

Το θέμα με τις παρουσιάσεις του γκουρμουλη δεν είναι μόνο να του δωθεί κάποιο badge. Το θέμα είναι να πάρει χαμπάρι κάνα κιθαροσαητ/περιοδικό του εξωτερικού πως κάνει καλύτερη κ πιο επαγγελματικη δουλειά από τους αρθρογράφους του κ να του τα σκάσει να κάνει παρουσιάσεις κ να ενταχθεί στο ρόστερ τους

Απονομηθηκε τιποτα στον γκουρμουλη? Ή έτσι θα τη βγαλει ξεροσφυρι? Δωστε ενα σηματάκι ενα κατι τις....

δεν βιάζομαι... ΚΑΘΟΛΟΥ όμως... και είναι θέμα όντως "σεβασμού"... στην θέση σου θα "έμπαινα"όταν έβρισκα χρόνο απ ευθείας με τα επιχειρήματά μου... αν δεν έχεις καν καταλάβει προς τι το "πυροτέχνημα"; το youtube ως γνωστόν επεμβαίνει απωλεστικά μεν (πλέον βέβαια με πολύ βελτιωμένους αλγόριθμους) αλλά με τον ίδιο τρόπο στα δύο δείγματα οπότε το συγκριτικό reference παραμένει και μάλιστα στο consumer επίπεδο που είναι και το τελικό point... οπότε για σένα (ίσως και για μένα) μπορεί να μην έχει σημασία αλλά επειδή ο κόσμος δεν κινείται μόνο γύρω από μας, ακόμα κι ένας νέος να προβληματιστεί και να αποκτήσει "άμυνες" απέναντι στο κατά καιρούς υπερεκτιμημένο hype σταματώντας να κυνηγά χίμαιρες απολαμβάνοντας την μουσική και τις παραγωγές του πέρα από "οπαδικές" νοοτροπίες αυτοανακυρηγμένων αυθεντιών σε θέματα αυτοαναιρούμενης υποκειμενικότητας, ΕΜΕΝΑ μου φτάνει...

Αληθεια λεω ειναι πληρες γευμα. (Μαρουλι, τονος, ντοματινια απο τον κηπο, κασερι, παξιμαδι, ελαιολαδο, ξυδι, αλατι, πιπερι) Και αληθεια μου αρεσει περισσοτερο κι απο το παστιτσιο που εβαλα το μεσημερι. Κανονικα δεν θα ετρωγα τωρα, αλλα την κυνηγαω να την φαω απο χθες που πηρα τα υλικα και δεν με αφηνει η γυναικα με τα παστισια που εφτιαξε σημερα και τα κρεατα χθες. Και απο τακτ τα εφαγα για να μην την προσβαλω.

Διαφωνω. Η Ζηρο δεν εχει καμμια σχεση με τη λαητ. Μια χαρα ειναι. Η κανονικια ειναι καλυτερη φυσικα, αλλα η ζηρο ειναι η μονη απο τις μοντερνες εκδοσεις ανευ ζαχαρης η οποια στεκει κ μονιτς

Διαφωνώ όσο δεν πάει.

Κοιτα, degradation οπως στα αναλογικα που καθε φορα που το ξαναηχογραφεις να μαμιεται και απο λίγο ΣΙΓΟΥΡΑ δεν υπαρχει, εχω κανει blind test με original και ξαναηχογραφημενο 100 φορες AD και DA λουπα και ακρη δεν εβγαζα ποιο ειναι ποιο. Τωρα, αν υπαρχει degradation την πρωτη φορα που περναει, το δεχομαι διοτι ετσι και αλλιως δεν εχουμε επιλογη, καπως πρεπει να το γραψουμε το μαμημενο, ετσι; Αν ειναι να ακουμε μονο το αποτελεσμα απο τα monitor εμεις στο στουντιο και μετα να πηγαινουμε σπιτι μας, να το χεσω.

Δώδεκα κλείνουμε.

Ώπα ρε, δεν το είπα ακόμα? Δώσ' της να καταλάβει ρε Γιώργο. Καλόπαιχτη.

Γιώργο μεγειά και καλόπαιχτη!!

Κάποια samples είναι σίγουρα λίγο off και δεν πολυταιριάζουν μεταξύ τους, και η μείξη δε βοηθάει - αλλά - Το performance και οι στίχοι του Απόστολου μπορούν κυριολεκτικά να κάνουν τα πάντα ενδιαφέροντα.

Fusion, θα επιχειρησω να πω την αποψη μου για το λογο που προτιμουμε την λαμπα. Ζητω προκαταβολικα συγνωμη, και δεχομαι εκ των προτερων τις οποιες διορθωσεις. Καταρχας, δε μιλαμε πλεον για πιστοτητα αλλα για πρωτογενη πηγη. Το ζητουμενο λοιπον απο ενα λαμπατο ενισχυτη δεν ειναι η γραμμικοτητα του, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ειναι η ΜΗ γραμμικοτητα του. Οταν ας πουμε παιζεις τη ΛΑ στην κιθαρα, ενας πουσαρισμενος λαμπατος ΔΕΝ αναπαραγει μονο τη ΛΑ. Δεν αναπαραγει δηλαδη μονο τη θεμελιο συχνοτητα και τις αρμονικες που προκυπτουν απο τις ταλαντωσεις της χορδης με τη γνωστη σειρα 2:1 3:2 4:3 κλπ κλπ κλπ Αντιθετα δινει το "χρωμα" της λαμπας, κατα κυριο λογο με τη μορφη της αρμονικης παραμορφωσης. Και μαλιστα το κανει με μη- γραμμικο τροπο, δηλαδη δεν τονιζει με την ιδια ενταση ολες τις αρμονικες, αλλα τις ζυγες περισσοτερο. Επισης δεν τονιζει με τον ιδιο τροπο σε σχεση με το παιξιμο μας, αλλα μεταβαλλει την αποκριση του σε σχεση με τον τροπο που παιζουμε, δηλαδη αυτο που λεμε "ακουει" την πενα. Το σημαντικοτερο δε ειναι οτι οσο τον πουσαρουμε και μπαινουμε σε παραμορφωση "προσθετει" και αρμονικες, δημιουργοντας μια καινουργια αρμονικη ακολουθια για καθε υπαρχουσα αρμονικη της κιθαρας. Και αυτο το κανει με μη- γραμμικο τροπο οπως και πριν. Εχουμε δηλαδη να κανουμε στην ουσια με εναν τεραστιο υπερυπολογιστη διοτι ολες αυτες οι προστιθεμενες αρμονικες ειναι ουσιαστικα σα να δημιουργουνται σε απειρη δειγματοληψια. Δεν υπαρχει δηλαδη ο κινδυνος να περασουν το κατωφλι του οριου δειγματοληψιας πανω απο το οποιο κανουν foldback και γινονται πλεον μη- αρμονικη παραμορφωση, ενας κινδυνος που ειναι υπαρκτος σε ψηφιακα συστηματα και οδηγει στη γνωστη σε ολους μας "τζιτζικιλα" Ειναι λοιπον αλλο το ζητουμενο του να εχουμε ωραια αρμονικη παραμορφωση στο σημα, και αλλο το ζητουμενο να μην εχουμε ΚΑΘΟΛΟΥ και οτι μπαινει να βγαινει. Μερα με τη νυχτα κυριολεκτικα.

Πολύ ωραίο Αποστολε. Μου δημιούργουσε μια αβεβαιότητα το βερς (η οποία δε μ'ενοχλουσε καθόλου) κ το κοντραστ αυτής με το πολύ όμορφο κ μελωδικό ρεφρέν λειτούργησε για εμένα πάρα πολύ. Οι στίχοι φοβεροί. Το μόνο που θα ήθελα ν'αλλαξει είναι....η διάρκεια. Θα ήθελα να είναι πιο μεγάλο. Κ όσο πλησιάζει στο τέλος να μεγαλώνει σαν ήχος . Θα μπορούσε να επαναλαμβάνεται το ρεφρέν στο τέλος κ κάθε φορά να μπαίνει μια ακόμα φωνή κ να τραγουδάει το ίδιο πράγμα μέχρι το τέλος. Ν'ανοιγει έτσι δηλαδή χωρίς να αλλάζει κάτι. Μόνο να προστίθεται Κ έτσι είναι πανέμορφο. Αλλά μικρο

Έχει πολύ ενδιαφέρον η ενορχήστρωση ειδικά σε σχέση με το contrast της μελωδίκής γραμμής με το ύφος και έχει patterns που δεν έχουμε συνηθίσει να ακούμε σε ελληνικά κομμάτια. Το ρεφρέν πολύ πολύ όμορφο έτσι όπως ξεδιπλώνεται. Είναι λίγο μικρό... περίμενα να ακούσω τουλάχιστον ακόμα μία επανάληψη του ρεφρέν. Μου άφησε πολύ ωραία αίσθηση. Μπράβο Απόστολε.

Βρε Απόστολέ μου, νομίζω ότι βρήκα το πιο αδύνατο σημείο σου. Αφήνεις αυτό που σε εμπνέει/επηρεάζει μουσικά, να εμποτίσει κάθε φορά την δημιουργία σου πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε, έτσι ώστε χάνεται η δική σου μουσική ταυτότητα. Εικασία είναι αυτό βέβαια. Ενώ ο στίχος σου κοφτερός, πνευματώδης και ποιητικός.

Πας κι εσύ. Στον Καιάδα. Έτσι λειτουργεί το influencing σύστημα.

Η μουσική είναι στην λογική των pop hit, "ένα ρεφραίν και κάτι για κουπλέ", μάλλον αδιάφορη μου φάνηκε (αν και το ρεφραίν πάλι θυμίζει "επικίνδυνα" άλλα αντίστοιχα κομμάτια). Ο στίχος σκίζει.

Δεν θα σχολίαζα, αλλά θα ήταν κρίμα για τον καταπληκτικό στίχο!

Η συνταγή είναι απλή. 3 αυγά, ηλιέλαιο, μία Rio Mare Μεξικάνα (τόνος, κόκκινα φασόλια, καρότα, πιπεριές, καλαμπόκι), αλάτι & ρίγανη. Συνοδεύεται με τυρί φέτα, ψωμί και Coca Zero με μπόλικη ασπαρτάμη και πάγο. Από την Μεξικάνα είχα βγάλει προηγουμένως το καλαμπόκι γιατί δεν είμαι fan.

Απόστολε, πέρασε καιρός! WoW x 3!

για να βάλουμε λίγο τα πράγματα στην θέση τους (πάντα με το αρχικό θέμα του op γιατί ως συνήθως έχουμε ξεφύει)... καλύτερο (χωρίς εισαγωγικά) ως προς την καταγραφή, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ (τουτέστιν που θα έλεγε και μια ψυχή τεχνικά), υπάρχει συνονόματε και είναι αυτό που δύναται να προσομοιάσει πιστότερα σε όλα τα επίπεδα το αρχικό φυσικό ηχητικό δρώμενο... και αυτό καλώς ή κακώς βασίζεται στην ψηφιακή τεχνολογία... από κει και πέραν η θεμιτή "γοητεία" που μας ασκούν τα λογής λογής artifacts του (κακώς θεωρούμενου) αντιπάλου δέους, δεν αποτελεί "αξιακό κριτήριο" ως προς την σύγκριση... και για να μην το ξαναγράφω 01010000011001010010010111111001000001111110011011001111 φυσικά έχει σημασία Λάκη και Στράτο μου ένα τέτοιο (όταν γίνεται με προδιαγραφές) συγκριτικό τεστ... και μάλιστα ΤΕΡΑΣΤΙΑ... η διαφορά (σε συχνοτικό και δυναμικό εύρος, θόρυβος και χροιά) του αρχικά καταγεγραμμένου σήματος το ακολουθεί αναλογικά (με την μαθηματική έννοια) σε όλα τα μέσα αναπαραγωγής του... είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να ξέρουμε το αν αυτή η διαφορά (που κατά κανόνα είναι κοστοβόρα) μπορεί να καλυφθεί σε δεύτερο χρόνο και πόσο, ώστε να ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕ το αν αξίζει τελικά (για τον καθένα μας ειδικά) να επενδύσουμε ή όχι και σε τι (πάντα στο επίπεδο που μας αφορά)... ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι μπορεί εύκολα και να σκοτώσει και να κόψει το φιλέτο μου... άμα είμαι αδέξιος μπορεί και να με τραυματίσει... θα φταίει το μαχαίρι φίλε Alter; πιστεύω είμαι σαφής και επ αυτού... το τεστ εδώ έχει να κάνει με τα είδη μαχαιριών και την διαφορά τους όχι με την λάθος χρήση τους...

review για σεμιναριο. το τερματισες...................... να την χαιρεσαι την κιθαρα

Μπράβο Γκουρμουλαρε. Αυτά είναι ριβιουζ ναούμ. Μου έκανε εντύπωση που λες πως έχει "συρρικνωθεί" λίγο το νέκ. Θα περίμενα ψημένο μεηπλ να είναι λίγο πιο σταθερό. Η κιθάρα όπως τη βλέπω είναι κούκλα. Σπάνια μ'αρεσει το μαύρο σε σώμα, η δικιά σου είναι μια από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις! Ηχητικά είναι έτσι όπως την παρουσίασες ακριβώς. Μ'αρεσουν πολύ οι θέσεις 1,3 κ 5. Αναμενόμενο. Τα 22 τάστα βοηθάνε πολύ να ακουστεί όπως πρέπει ο (ακόμα κ ένας χοτ) νέκ. Η θέση 3 δουλεύει υπέροχα σαν faux tele παρά τους χοτ μαγνήτες, μιας κ η απόσταση των έξω πηνίων είναι μεγάλη. Κ ο χοτ ρεηλς είναι μια χαρά. Οι θέσεις 2 κ 4 ποτέ δε μ'αρεσουν όταν ο μεσαίος είναι χοτ. Πάντα τον αλλάζω με έναν πιο παραδοσιακό, να φτιαξουν αυτοί οι δύο πολύ χρήσιμοι ήχοι κ ας είναι σε ένταση πολύ πιο κάτω από τις υπόλοιπες 3 θέσεις. Καλοπαιχτη κ πάλι! Μας (μου) τρέχανε τα σάλια μόνο από τη φωτό, τώρα με την παρουσίαση θέλω σούπερστρατ!

αυτή η (γνωστή στα καθ ημάς ελληνικά μετερίζια) νοοτροπία, αυτοχαρακτηρίζεται ορέ MGs... κι είναι τόσο μακρυά μου, που μου φέρνει ναυτία... ούτε καν θυμό πλέον...

Αυτά είναι reviews, ευχαριστούμε Γιώργο.

Καλορίζικη Πανό και αλά παιξίματα. Ωραίος ήχος και παίξιμο. Ωραία ξεκίνησε η σχέση σας. Υ.Γ.: Εκεί στο 0:40 που μπαίνει η κιθάρα, εγώ προετοιμασμένος από το intro ήμουν σίγουρος ότι θα ακούσω τη φωνή σου με αυτή τη χαρακτηριστική βραχνάδα.

Όλα πολύ ωραία και ως προς την σύνθεση αλλά και ως προς την εκτέλεση. Ξεχωρίζω όμως ιδιαίτερα το πρώτο. Το εθνικ μπλέκεται πανέμορφα με πιο μοντέρνα ακούσματα, είναι καταπληκτικό .

Ωραια πράγματα

Καλοπαιχτη Πανο!

O Πάνος έχει τον δικό του ήχο στα πάντα. Είτε κιθάρα, είτε πλήκτρα, είτε φωνητικά, όλα "φωνάζουν" Πάνος. Απλά τυχαίνει να έχουμε ίδια γούστα στον ήχο της κιθάρας. Μας αρέσει και στους δυο ο παχύς, βαρύς, gainάτος, ταξιδιάρικός ατμοσφαιρικός ήχος.

@LK κάποιος να αλλάξει στον τίτλο του θέματος το Jimmy σε Jimi. Ευχαριστώ.

Δεν νομίζω ότι ένα τέτοιο τεστ έχει νόημα όταν το τελικό μέσω αναπαραγωγής είναι digital. Νόημα θα είχε να ακούγαμε μια αναλογική ηχογράφηση - σε αναλογικό υλικό φορέα -σε αναλογικό μέσο αναπαραγωγής και την αντίστοιχη ψηφιακή αλυσίδα κατ αντιπαράσταση.

Τα πρωινά που δεν είμαι πρωινός, σηκώνομαι, πίνω ένα καφεδάκι, ανοίγω το Cubase και γράφω κουταμάρες. Μέχρι πρότινος, όταν έφτανε η ώρα να μαγειρέψω ή να κάνω άλλες δουλειές, ή να φύγω για τη δουλειά, πάταγα X, έλεγε Do you want to save?, επάταγα Νο, σηκωνόμουν έφευγα κύριος. Τώρα τελευταία απέκτησα την εξής κακιά συνήθεια: Πρώτα φτιάχνω φάκελο Jam 22-6-2023 π.χ., και στο τέλος πατώ και Save. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κουταμάρα να μην απελευθερώνεται πάλι στο περιβάλλον, αλλά να μου μένει. 3 τέτοιες περιπτώσεις κουταμαρίσματος με ήχους, ταλαιπωρίας μίας και μόνο ιδέας ανα κομμάτι παρουσιάζω εδώ, για να πούμε καμια κουβέντα. Σκεφτείτε το σαν replay από ποδοσφαιράκι που έπαιξα και ήρθε 0-0 με καταστροφικό παιχνίδι κέντρου. 1. jam 20-4-2023 world.mp3 2. Έχει κάτι ενοχλητικά resonances το συνθ, σόρρυ στους ψηλοευαίσθητους, δεν το κατάφερα να τα κόψω χωρίς να αλλάξει πολύ ο ήχος του. jam 4-5-2023.mp3 3. Είναι σχετικά χαμηλά, ΜΗΝ το ανοίξετε πολύ σε ένταση από την αρχή αρχή όμως. ΚΑΒΑΤΖΟΝΕΫ ο (ανακυκλωμένος) ξάδερφος. (κάπου τον βρήκα σε έναν αραχνιασμένο φάκελο) jam 15-6-2023.mp3

Με λυπήθηκε ο Κουρμούλης @gkourmoul1 που πάλευα με τα παλιόξυλα και μου έδωσε μια κιθάρα να έχω... να κάνω το χομπι μου , η οποία κούμπωσε πολύ καλά πιστεύω με το setup μου. Εδώ ένα μικρό σόλο. Νομίζω ότι βγήκε ένας αρκετά καλός ήχος... τι λέτε; @fusiongtr Εγώ να ξέρεις Gibson του ζητούσα να μου δώσει αλλά αυτός επέμενε να μου δώσει μια παλιοtelecaster... για να μην μαλώσουμε δέχτηκα..... Είναι απο αυτές τις κούφιες ευτυχώς και δεν είναι βαριά αλλιώς δεν την έπαιρνα . I will find you again.mp3

Δεν θα το ακούσω γιατί είμαι κουφός. Αλλά ρε παιδιά, να σας ρωτήσω .... Άντε λέει και ακούτε διαφορά. Αυτή είναι τέτοια που να σας κάνει να προτιμάτε το ένα αντί του άλλου? Αντί να ψάχνετε διαφορές μεταξύ των format, μιλήστε για την ουσία. Αυτό μου αρέσει, αυτό όχι, αυτό έτσι κι έτσι, προτιμώ αυτό γιατί .... (αναφέρετε τους λόγους). Αν είχα γράψει/συνθέσει εγώ την μουσική, τα έδινα σε στούντιο, αυτό φώναζε σεσσιονάδες και τα παίζανε, και μου έστελνε το στούντιο αυτά τα δείγματα να διαλέξω, θα διάλεγα το τάδε και το δείνα, γιατί ηχητικά ....

Αυτό βλέπω τώρα

Σοβαρά τώρα ; Τα έσβηνες ;;;;;; !!! Άκουσα το πρώτο και είναι μιλάμε υπέροχη ιδέα - γμστερή δλδ ! Τα άλλα θα τα ακούσω αύριο ... Μα την αλήθεια , εγώ μόνον έτσι κάνω καμιά δουλίτσα...κρατώντας ότι πλήκτρο χτυπήθηκε κι ανακατώνοντας και ξεσκαρτάροντας και ξανά και δώστου ... μέχρι να βγει κάτι να το σουλουπώσω να μου αρέσει.

Πρώτα ξαδέρφια. Ο δεύτερος το άλλαξε λίγο το επίθετο για να γίνει πιο καλλιτεχνικό.

Ο γκουρμουλης εχει καμια σχεση με τον γκιλμουρη? Ή είναι συνωνυμία?

Το πνεύμα του Γκουρμούλη ζει μέσα σε αυτήν την κιθάρα; Σε ευχαριστώ πολύ! Σε ευχαριστώ πολύ Bill! Μακάρι να μπορούσα!

Πολύ ωραίο Φάνη!

Προσωπικά, μου αρέσει η "δραματικότητα" του gilmour, και το "in your face" παίξιμο του Gary. Εύστοχο σχόλιο...

Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιότεροι ...

Αυτό σκέφτηκα αμέσως μόλις το άκουσα Νέστορα.

Και η φωτό.

- Τι περιμένουμε στο στουντιο συναθροισμένοι; Είναι η μπομπινα να φθάσει σήμερα. - Γιατί μέσα στο control room μια τέτοια απραξία; Τι κάθοντ' οι ηχοληπτες και δεν ηχογραφουνε; Γιατί η μπομπινα θα φθάσει σήμερα. Τι ηχογραφηση πια θα κάμουν σε DAW; Η μπομπινα σαν έλθει θα ηχογραφησουν. - Γιατί ο παραγωγος μας τόσο πρωί σηκώθη, και κάθεται στου στουντιο την πιο μεγάλη πολυθρονα στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορόνα; Γιατί η μπομπινα θα φθάσει σήμερα. Κι ο παραγωγος περιμένει να δεχθεί τον τεχνικο της. Μάλιστα ετοίμασε για να του δώσει ισοπροπυλικη. Εκεί στην κονσολα έγραψε και των πολλων καναλιων τα ονόματα. - Γιατί οι δυο μας βοηθοι εβγήκαν σήμερα με τα κόκκινα, τα κεντημένα χαιμαλια · γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσα Τσε Γκεβαρα, και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σηματα της ειρηνης· γιατί να φορεσουν σήμερα πολύτιμα σκουλαρικια μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα; Γιατί η μπομπινα θα φθάσει σήμερα· και τέτοια χιπικα πράγματα θαμπώνουν οσους θελουν να γραψουν σε αναλογικη ταινια. - Γιατί κι οι άξιοι DAW χειριστες δεν έρχονται σαν πάντα να αρχισουνε το editing, να κανουν τα μαγικα τους; Γιατί οι analog maniacs θα φθάσουν σήμερα· κι αυτοί βαριούντ' δυνατοτητες και ευκολιες. - Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία κι η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν). Γιατί αδειάζουν γρήγορα το live και το control room, κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι; Γιατί ξημερωσε και εβαλε blind test o npap. Και μερικοί έφθασαν απο το analog στρατοπεδο και είπανε πως διαφορα πια δεν υπάρχει. Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς μπομπινα. Το να τα ριχνουμε στο μεσο καταγταφης ήσαν μια κάποια λύσις.

Το (πραγματικό) tape recording έχει τον δικό του ήχο. Δεν έχει σημασία αν είναι περισσότερο ή λιγότερο hi-end από μία ψηφιακή ηχογράφηση, ο κόσμος το προτιμάει γιατί θέλει αυτόν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα μιας και με αυτόν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα γράφτηκαν κάποια πολύ αγαπημένα του albums. Για τον ίδιο λόγο μπορεί να προτιμάει να γράφει με ένα Roland Juno 6, ή με μια Les Paul ή με μια Ludwig Legacy, παρόλο που ούτε κι αυτά τα όργανα δεν έχουν καμιά σχέση με high end ήχο και με τις δυνατότητες του σήμερα. Είναι επίσης πάρα πολύ δύσκολο να πετύχεις σε emulation αυτό που δίνει το tape. Τα tape plugins δεν έχουν καταφέρει ακόμη να πιάσουν ούτε τα echo chambers του '60, πόσο μάλλον τα υπερμηχανήματα που ισχυρίζονται. Μετά από πολλές δοκιμές και αποτυχίες, προτιμώ να γράφω φορτώνοντας όσο λιγότερο τον ήχο με τέτοιου είδους plugins, . Παλιότερα συνήθως κατέληγα σε δυο τρία plugins με"χαρακτήρα" σε κάθε κανάλι (preamps, vintage eq, vintage comps, tape emulation) και στο τέλος δεν μπορούσε να βγει άκρη τί δίνει και τί αφαιρεί ποιο απ όλα αυτά. Οπότε γράφω και μιξάρω αποφεύγοντας όλα αυτά τα ψηφιακά subtleties. Αν στο τέλος το budget τείνει στα 0€, μπορεί να βάλω κανα Nebula στο mastering και that's that. Επίσης το να απαξιώνουμε το "Χ" ή το "Ψ" κομμάτι μιας ολόκληρης αλυσίδας αντιμετωπίζοντας το σαν κάτι αυθύπαρκτο δεν είναι σωστή οπτική. Ναι, αν πούμε πχ, έλα μωρέ πόση διαφορά έχει μια custom shop Les Paul απ την Epiphone και πόση ένας boutique μαγνήτης απ τους stock, και πόση ο handwired ενισχυτής απ την απλή του έκδοση και πόση το τάδε μεγάφωνο απ το Celestion και πόση οι stock λάμπες απ τις vintage Mullard και πόση έχει το τάδε αναλογικό εφέ απ΄ την πεταλιέρα και πόση έχει ο Neve προενισχυτής απ αυτόν του interface και πόση ο λαμπάτος compressor απ το VST και πόση το tape απ την καθαρή ηχογράφηση, κάθε φορά μπορούμε να απαντάμε "όχι πολύ". Αλλά θα στοιχηματίσω ότι η πρώτη αλυσίδα με τη δεύτερη όταν θα τις ακούσεις στο τέλος θα έχουν πολύ σημαντική διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα. Οπότε ναι, αν ήθελα να κάνω μια επαγγελματική ηχογράφηση με vintage χαρακτήρα, θα τα έδινα αυτά τα έξτρα χρήματα για να γράψω σε tape. Δεν είναι απλά "ένα bump στα μπάσα και λίγο κομπρεσσάρισμα" για μένα.