Πίνακας συμμετοχής

Φιλε npap μην το παιρνεις προσωπικα. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, το ιδιο πραγμα συμβαινει. Σε αλλα thread ο waterfall δικαια απορει και εξανισταται για την τιμη του minimoog. Αυτο ομως που δεν καταλαβαινει ειναι πως, αν η moog βαλει μια λογικη και προσιτη τιμη, ΑΜΕΣΩΣ ο ηχος του mini θα παψει να εχει "αυτην την πραγματικη vintage μαγεια" και την "αυθεντικη αυθεντικοτητα των αυθεντικων 70ies". Αμεσως. Θα γινει meh. Ποσες και ποσες φορες δεν το εχουμε δει αυτο το εργο. Το εχω ξαναπει, ΜΟΥ ΧΑΡΙΖΑΝ analog synth και δεν μπηκα καν στον κοπο να το παρω, γιατι " τα ψηφιακα ειναι τα καλα, αυτα κοστιζουν". Η δε θυμασαι τι ακουγαμε για τα protools; Οποιος δεν εγραφε σε pro tools ηταν λεσης αγραμματος κατσιβλαχος. Αυτα μεχρι να βγουν τα native protools, και ω του θαυματος μεσα σε μια μερα με το που επαψαν να χρειαζονται μια περιουσια για να τα λειτουργησεις επαψαν να ειναι και must. Τα ιδια εχουν γινει και με τους ψηφιακους επεξεργαστες. Ακομα θυμαμαι προ αμνημονευτων κατι απιστευτες θριαμβολογιες οταν εσκαγαν μυτη σε μορφη ρακ καποιοι πραγματικα ΠΑΝΑΚΡΙΒΟΙ ψηφιακοι mastering επεξεργαστες , μιλαμε επιληψια βαραγαν ολοι στα πατωματα, θυμαμαι ατακα σε στυλ " μην κουραζεστε αδικα να προσπαθειτε να φτασετε τον ηχο μεγαλων παραγωγων, πριν αποκτησετε τον ταδε digital processor", και δε μιλαμε για καφενειακη forumικη φαση, μιλαμε για επωνυμη αποψη, και να σου πω, δικιο δεν ειχε; Ακομα και σημερα, που τα μεσα που εχουμε στο home/ project studio ειναι ΚΛΑΣΕΙΣ ανωτερα απο τα τοτε, ακομα ομως και σημερα, αν δε βαλουμε κανα limiter η κανα multiband, η καμια πουτανια τελος παντων στο master bus, μπορουμε να κανουμε Α/ Β, να παρουμε ενα reference απο καλες παραγωγες; Με τιποτα. Και τωρα, αυτο το "μαγικο πσηφιο" που ηταν το ιερο δισκοποτηρο οταν ηταν σε μορφη ρακ και κοστιζε καποια εκατομμυρια δραχμες, εγινε meh, γιατι βγηκε σε μορφη προσιτου plug in. Μην το ψαχνεις. Μην το παιρνεις προσωπικα. Δε θα αλλαξει ποτε αυτο. Αν ενα laptop με το sonar κοστιζε 1.000.000 ευρω, και η μπομπινα ηταν freeware , θα ακουγαμε ΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΑΠΟΔΑ, ποσο μαγεια και ομορφια δινει τη πσηφιο, ειναι 100% σιγουρο και εμπειρικα επιβεβαιωμενο αυτο. Οσοι λοιπον καταλαβαινουν το απο πανω, απολαμβανουν μεχρι το κοκκαλο αυτα που τους δινει η σημερινη τεχνολογια, και φτιαχνουν τη μουσικουλα τους με οτι εχουν χωρις φοβο και παθος. Οι υπολοιποι βραζουν στο ζουμι τους, και χτυπανε το χερι γιατι, "αχ γαμωτο, να ειχαμε τη μπομπινα και το moog να καναμε σωστα τη δουλεια μας, αδικη ζωη, dishonorable society."

Στράτε θα μπορούσες να ξεκινήσεις με το στόχο σου, τα δύο χρόνια 8ωρη μελέτη ("λάθος" τρόπος κατ εμε για να ξεκινήσει κανείς αλλά αν παρακινεί δε βλέπω γιατί όχι), και στη πορεία να δημιουργείς με όποιο επίπεδο βρίσκονται τα χέρια σου. Το θέμα είναι να υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση των συναισθημάτων σου. Η ανάγκη αυτή θα οδηγήσει σε λύσεις και ανακωχές αυτής της καταραμένης εσωτερικής μάχης. Οπότε πιάσε το όργανο, χωρίς να σκέφτεσαι που θα έπρεπε να είσαι που ήσουν και όλα αυτά τα αυτομαστιγώματα, και το πράμα θα που πάει μόνο του.

Δεν είμαι γνώστης αυτού του είδους που μόλις άκουσα (μπορεί δε να πέρασαν γραμμές που έχουν ξανασυλληφθεί από τ΄αυτιά μου) αλλά αυτό δεν το εξέλαβα σαν αυτοσχεδιασμό αλλά σαν ολοκληρωμένη πρόταση. Το άκουσα όλο μ' ενδιαφέρον και διαπίστωσα πως έχω να κάνω με μουσικό με μεγάλη ευαισθησία.* Υ.Γ.* Και απ' αυτό που διάβασα και με τρομερή αίσθηση του χιούμορ.

To dx7 σιγουρα δεν αναπτυχθηκε για τους λογους που αναφερεις. Ουτε τα DCOs . Ουτε τα ψηφιακα μεσα αποθήκευσης. Το οτι ο ψηφιακός κόσμος παρουσιάζει κάποια extra πλεονεκτήματα όπως αυτά που αναφέρεις, είναι κάτι που έρχεται και δένει. Τι προδιαγραφή είναι αυτή; Ο οποιοσδήποτε γράφει οπουδήποτε θέλει. Το 70 υπήρχαν συγκεκριμένα μέσα παραγωγής και υπήρχε ένα συγκεκριμένο ηχητικό αποτέλεσμα λόγω αυτού του εξοπλισμού. Τώρα υπάρχουν άλλα μέσα παραγωγής. Αν θελω να γράψω σε μέσα παραγωγής του 70, γράφω σε μέσα παραγωγής του 70 . Εαν θέλω μέσα παραγωγής μοντέρνα, με ηχητικό αποτέλεσμα δεκαετίας 70 , είμαι ελεύθερος να το κάνω και να δοκιμάσω οτι θέλω. Ένας τρόπος είναι και οι εξομοιωτές . Απλά εκεί λογικό είναι να δημιουργείται το ερώτημα κατα πόσο αυτοί οι εξομοιωτές έχουν το αποτέλεσμα που προορίζεται να έχουν . Ενδιαφερόμενος αξιολογεί , κρίνει και αποφασίζει τι είναι ιδανικό για εκείνον. Αν κρίνει πως θέλει ένα vst tape recorder αντι για πραγματικό tape recorder, ή ένα vst piano αντί για πραγματικό piano, τοτε είναι καλύτερο γι αυτόν το vst.

Ότι είχα γράψει την πρώτη φορά που το είχες ανεβάσει.

Ρε Στράτε, πραγματικά θέλω να μου πεις, τι πρέπει να κάνουμε εδώ μέσα για να ξανά αρχίσεις να γράφεις....;

Α ρε Φιουζιε γαμωτη σου Κανε κατι ρε ανθρωπε, αμαρτια ειναι Ειναι πανεμορφο

Ωχ... κατι χρωσταω σε καποιον κ λεω μολις το ειδα παει αυτο ηταν.. το ανεβασε γιατι βαρεθηκε να περιμενει... Πριν πω το κλασσικο περα απο την πλακα τωρα... μπλα μπλα μπλα, γιατι δε μου εστειλες αυτο που εχει νορμαλ τεμπο κ προσπαθω να φαω τα λυσσιακα μου με το αλλο που ειναι Γιουσεη Μπολτ ? Περα... απο την πλακα τωρα ειναι πανεμορφο, καλοκαιρινο κ πολυ γουστοζικο. Το τρομπονι πολυ ωραιο κ το παιξιμο κ μ'αρεσει πολυ η μουντιλα που βγαζει. Με κανονικο φλαουτο ειναι ετοιμο για κυκλοφορια ΑΑΑΑΑ Ξεχασα. Ο τιτλος ειναι ολοκληρωτικος..

Μου έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη, στο τελευταίο λεπτό. Δροσίστηκα λαίμε! Για το συνθετικό της υπόθεσης, δεν χρειάζονται σχόλια. Το 'χεις.... .

ακου εκει sayonara... δηλ φαντασου να παιζεις με ενα nautilus η kronos και διπλα sayonara

Η κατασταση ηταν ως εξης: Υπηρχαν δυο βασικα καναλια: Ενα με ενα πιανο, και ενα με ενα ορχηστρικο mega -layer που εχω φτιαξει. Ξεκινησα ας πουμε με το mega layer να παιζω αυτο το θεμα που μου ηρθε, μετα εκανα στοπ, οπλισα το πιανο και πλατσουρισα με το πιανο. Μετα παλι στοπ, το γυρισα στο layer. Εκει στα τελειωματα εκανα και τα δυο, δηλαδη επαιζα τα δικα μου στο layer, μετα στοπ και πιανο απο πανω με αρπισματα. Το ιδιο και εκει στη μεση που βαραει σταθερα το μι, βαρεσα καλα καλα σταθερα το μι, μετα οπλισα το πιανο, φορεσα τα γαντια του μποξ, και το κοπανισα καλα καλα Δηλαδη η ολη φαση ηταν παζλ αυτοσχεδιασμων, μονο σε καποια σημεια οπως οταν ξαναεβαλα το θεμα προσεξα να κολλανε οι τονικοτητες, για να κολλανε και τα κομματια του παζλ μεταξυ τους. Προσεχα δηλαδη απο τι τονικοτητα να μπω, για αυτο νομιζε ο fusion οτι χαλασε το player γιατι εκει προσεξα την τονικοτητα με την ΚΑΚΗ την εννοια Τωρα, αφου τελειωσε το παζλ, εκμεταλλευτικα το γεγονος οτι το default project που εχω για ορχηστρικα εχει απλωμενα και ξεχωριστα τα οργανα της ορχηστρας, και εβαλα και τις πιτσιλιες μου. Δηλαδη κατι ομποε και κατι φλαουτα που κανουν κοινωνικο σχολιασμο σε κατι σημεια, ε αυτα ειναι πιτσιλιστιρια, σε φαση ας πιτσιλισουμε και λιγο με αυτα, και κατι μπασα που ειναι απο κατω απο το πιανο. Ειδα οτι χρειαζοταν λιγο πιτσιλισμα, γιατι οταν πηγαινε η φαση απο το ενα κομματι του παζλ στο αλλο, εμενε κενος ο ηχος και κοβοταν πολυ η ροη. Το ιδιο και σε καποια αλλα σημεια, που εκανα π.χ. αντιγραφη το πιανο και το εβαζα τουτι με το mega layer για να δεσει. Παζλ αυτοσχεδιασμων με πιτσιλες, ΑΦΤΟ ΕΙΝΑΙ

Υπέροχο! Εκείνο το πρώτο μπάσιμο του πιάνου με τις οκτάβες μου θύμισε το κοντσέρτο στραβίνσκυ για πιάνο και πνευστά, μερακλίδικη φράση. Όταν λες αυτοσχεδιασμό ρε συ Μάνο, τι εννοείς; Έχεις μοιρασμένη ορχήστρα σε σπλιτ, λέιερς, και γράφεις τα πάντα επιτόπου; Φορτώνεις σόλο όργανα και τσοντάρεις τέικ; Ή το εννοείς υπό την έννοια ότι είναι όλα παιγμένα επιτόπου στο όργανο, χωρίς "σχέδιο/ενορχήστρωση στο χαρτί" ας πούμε; Γιατί φαίνεται ότι η σύνθεση είναι απάνω στο όργανο καθαρά. Ρισπεκτ, στο χω ξαναπεί.

Θα συμφωνήσω με τον Νέστορα, κι εμένα ολοκληρωμένη πρόταση μου φάνηκε. Και τι πρόταση! Στο 1:51, νόμιζα ότι χάλασε ο player, ρε αθεόφοβε. Μετά (στο 3:50κάτι) το είχα πλέον συνηθίσει και δεν με ξένισε τόσο. Μπράβο ρε Μάνο, μπράβο. EDIT: Συνολικά, μου φάνηκε σαν ένα πολύ καλό soundtrack.

Respect! Μου άρεσε πολύ το "σκοτεινό" section εκεί γύρω στο 2:00. Άνετα βγαλμένο από ψυχολογικό θρίλερ.

Καπου στο 1:20 λεω καλα δεν εκανα ακομα λαηκ. Μαγευτικο, υπεροχο, καθηλωτικο Καπου ματα το 3:20 γινεται κ πιο μοντερνο απο τον κλασσικο Μανο.

Μετά κόπων και βασσάνων και πίεσης από πλευράς μου στο κατάστημα αγοράς (αλλά και στο service του Bon studio), σήμερα τελικά πήρα απάντηση ότι η focusrite ενέκρινε την αντικατάσταση της κάρτας και αύριο να περάσω να παραλάβω την καινούρια. Φυσικά και δεν δέχτηκα να πάρω πάλι μια άλλη 4i4, αλλά ζήτησα να φέρουν την 8i6 που όπως είπαμε έχει δική της τροφοδοσία να μην έχω τα ίδια.

ωπαααα, έσκασαν ήδη μύτη οι χορηγοί και οι επενδυταί! Στράτο κάνε παζάρι για τριετία!

Τί στολίδι ειν'αυτό, ρε Στράτο. Δεν το είχα ακούσει. Αν σου καλύψω τις Kaiser της χρονιάς,θα ξαναγράψεις;

Συμφωνώ Είναι λίγο ένας κύκλος όλο αυτό. (επι)βιώνεις (απο) κάτι, μαθαίνεις να αρθρώνεις λίγες λέξεις, το επικοινωνείς όποτε νιώσεις την ανάγκη, και τούμπαλιν. Όπως και να'χει....αυτό:

Εγώ συνονόματε Γιώργη αμφιβάλλω και γι' αυτό ακόμη. Εγώ θεωρώ το "βλέπω, παίζω, σκαλίζω, μελετάω, γράφω" σαν να λέμε "ζω". Δεν έχει κάποια κατεύθυνση. Άλλες μέρες είναι φοβερές, άλλες λέω γαμώ της γης τον άξονα. Άλλες μέρες ψάχνεις κάτι με προσήλωση και δε βρίσκεις τίποτα, άλλες φορές το βρίσκεις και πορώνεσαι, άλλες μέρες πλατσουρίζεις κωλοβαρώντας σε ηχητικά κυματάκια και δροσίζεσαι αμέριμνα, άλλες φορές ενώ πλατσουρίζεις βγαίνεις σε άγνωστα μέρη που ούτε κι εσύ τα περιμένεις, λες μα αφού με ξέρω καλά, πώς γίνεται, πώς γίνεται να με εκπλήσσω; Το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο, που αρχίζει πάλι το ταξίδι.

Ρε συ Στρατο το καταλαβαινω αυτο που λες παρ'οτι με στεναχωρει. Με στεναχωρει περισσοτερο επειδη αυτο συμβαινει σ'εσενα. Με στεναχωρει περισσοτερο επειδη απο το 2016 κ μετα βιωσα κατι παρομοιο που κατεληξε τα τελευταια 4 χρονια να μην εχω καν κιθαρα δικη μου. Με κρατησαν ομως δυο πραγματα. Το πρωτο ειναι πως τρεχει ενα προτζεκτ μ'εναν φιλο (αυτος γραφει στιχους, εγω ολα τ'αλλα) κ ετσι πολυ συχνα μου δανειζει μια απο τις 20 κιθαρες του, συγκεκριμενα μια στρατ που ηταν δικη μου. Η αναγκη καποια στιγμη να τελειωσει αυτο το προτζεκτ με κανει ν'ακουμπαω το οργανο κ να δουλευω που κ που (λεω που κ που γιατι ο κορμος 10 κομματιων ειναι ετοιμος). Οταν συμβαινει αυτο μολις τελειωσω με τα του προτζεκτ, λεω δε παιζω κιολας λιγο... Πραγμα που μας οδηγει στο δευτερο. Η αισθηση του να εχω την κιθαρα στα χερια κ να παιζω, ειναι τοσο μοναδικη που δε μπορω οσο υπαρχει οργανο στο σπιτι να μην το κανω. Ναι με ριχνει το ο,τι το οργανο αυτο δεν ειναι (πλεον) δικο μου. Ναι με ριχνει το οτι δεν ειμαι εκει που θελω παιχτικα κ εκει που ημουνα. Ναι με ριχνουν ενα σωρο αλλα πραγματα που σκεφτομαι, συμπεριλαμβανομενου του ο,τι νιωθω πως μπορει να μην εχω κατι να πω, αξιο ενδιαφεροντος. Αλλα αν μεσα σε ολα αυτα νιωθω καλα με την κιθαρα στα χερια, παιζοντας, ε θα υπαρχουν βδομαδες που θα νικησει αυτο το ωραιο συναισθημα κ θα νιωθω ενεργος κιθαριστας παλι. Μεχρι να περασει, να κανω ενα μηνα να την ακουμπησω κ μετα παλι αυτος ο κυκλος, ποσα χρονια τωρα. Οι συνθηκες δεν αλλαξαν δυστυχως, αλλα η αναγκη αυτη του παιξιματος κ ολα τα ωραια που προσφερει δε μπορουν ν'αγνοηθουν. Εξ'άλλου το οτι δεν ειμαι παιχτικα εκει που ημουνα το ξερω μονο εγω, το οτι δεν ειμαι εκει που θελω ισχυει για ολους μας. Αν κατσεις ενα διωρο με την κιθαρα στα χερια, θα θυμηθεις ολα τα ωραια που σου δινει, οσο off κ να εισαι παιχτικα κ θα γινει οργανικα, απο μονο του, χωρις ζορισμα. Το μονο ζορισμα βασικα ειναι να πεισεις τον εαυτο σου να πιασει την κιθαρα, η αποφαση δηλαδη

Και επειδή κάπου το διάβασα εδώ μέσα σήμερα, να πω ότι αφου η σύνθεση τα σπάει, τότε ΝΑΙ, το σαχλόφωνο το δέχτηκα ως είχε και μου άρεσε πολύ. Δεν με ένοιαξε το αν είναι σαμπλ ή όχι, αφού αυτό που άκουγα "πήγαινε σωστά" όλα τα άλλα ήταν τεκνικάλιτιζ. :-) Επιτέλους, Μουσική! Ευχαριστούμε!!!

Η ψυχολογία του αγοραστή λέει ότι αν το χαβιάρι είχε δυο ευρώ το κιλό τότε θα το βάζαμε για κολατσιό στο ταπεράκι του σχολείου και θα λέγαμε Αχ Και Να Ήμουν Πλούσιος Να Έτρωγα Τον Ταραμά. Τι να πεις, άβυσσος η ψυχή του καταναλωτή. Για την τριάδα ας συμφωνήσουμε ότι στον θρόνο κάθεται ο Άγιος της Δυτικής Μουσικής, γιατί αν δεν συμφωνήσουμε και σε αυτό τότε μάλλον καταρρέουν τα δομικά στοιχεία της καλλιτεχνικής μας ύπαρξης. O Bach γύρισε την σελίδα και αν ο χρόνος ήταν μουσικός τότε σήμερα θα ζούσαμε στο έτος 338 μΜ (μετά Μπαχ). Ο Μότσαρτ έδειξε το πως παράγεται το μέγιστο αποτέλεσμα με τα ελάχιστα υλικά και ο Μπετόβεν αποφάσισε να καθηλώσει το ακροατήριο προσθέτοντας ό,τι καρύκευμα υπάρχει στις συνταγές του Μότσαρτ. Κάπως έτσι τους τοποθετώ. Σχετικά πάντως με τα επίμαχα plug-ins, είναι καταπληκτικό το πως μπορούμε στο σήμερα να φτάσουμε (με ελάχιστο κόστος) πράγματα που ούτε στο όνειρό μας δεν φανταζόμασταν. Ας είμαστε ευγνώμονες και δημιουργικοί (και ρετρό όποτε το θέλουμε, το ρετρό είναι ταξίδι στον χρόνο και έχει απίστευτη μαγεία, όση και το σκρατς του δίσκου, όση και τα σατουρέσιο της μπομπίνας! )

πόσο δίκιο έχεις ρε Μάνο... πόσο δίκιο...

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους. Ένα πράγμα που μου έκανε πολύ μεγάλη και θετική εντύπωση, είναι ότι οι αναφορές στην κιθάρα είναι ελάχιστες και ιδιαίτερα λιτές. Αυτό σημαίνει ότι η κιθάρα δεν "καπελώνει" το κομμάτι, και ότι αυτό παραμένει σε πρώτο πλάνο. Όταν λοιπόν κάποιος ακούει το κομμάτι ενός κιθαρίστα, και μιλάει περισσότερο για το κομμάτι και όχι τόσο για την κιθάρα, λογικά το κομμάτι του φαίνεται καλό. Αλλιώς θα επικεντρωνόταν στην κιθάρα και το παίξιμο, τον ήχο, κλπ. Σας ευχαριστώ και πάλι.

Ενταξει, summer afternoon ηταν αλλα 1) ειναι ξενερωτος τιτλος, το night είναι καλυτερο και 2ον) ειχα κλειστα πατζουρια και ενα μπλε φως, για εμενα night ητανε Η διαδικασια ηταν η γνωστη: Ακουσα το θαυμασιο κλιπακι του fusion που εβαλε στο music, πηγα να κανω ενα track με βαση το θεμα του, καταλαβα οτι αν ειναι να κανω κατι σοβαρο θα καψω και τα τελευταια εγκεφαλικα κυταρα που εχουν απομεινει, και ειπα να το ριξω στον αυτοσχεδιασμο. Ειναι στην ουσια δυο εναλλαξ αυτοσχεδιασμοι, πιανο και orchestra tutti, με λιγες πιτσιλιες απο οργανα ορχηστρας ( προσοχη να μην σας πιτσιλισουν, δεν κανει). Αυτη η εναλλαγη επετρεπε να κανω ενα στοπ αναμεσα στα μερη, και το σημαντικοτερο να ξανακουσω το πρωτο θεμα, να το θυμηθω και να ξαναγυρισω εκει. Δυστυχως η μνημη μου δε με βοηθαει, και ενω για το γουστο μου ειμαι πιο στανταρισμενος στο τι μου αρεσει και τι θελω να βγαλω απο οταν ημουν πιτσιρικας, δυστυχως καμια φορα ακουω αυτοσχεδιασμους απο τοτε και καταλαβαινω οτι δε θα μπορεσω ποτε να ξανακανω παρομοιους, γιατι τοτε θυμομουν τα παντα και πηγαινοερχομουν στα θεματα που επαιζα. Τωρα παιζω κατι και το ξεχναω σε 5 δευτερολεπτα, κριμα που τα χρυσοψαρα δεν ακουνε μουσικη, θα ειχα μεγαλο σουξε. Ιδου manosxnoizimpro3.mp3

Είναι το όργανο το συγκεκριμένο. Είναι πολύ μουντό στα πιάνο του. Κανονικά έπρεπε να παίξω με το νορμάλ μου, αλλά πάντα όταν έχω μικρόφωνο μπροστά με πιάνει η μαλακία μου και αρχίζω τα πειράματα. Αυτό είναι πιο μελιμελό μωρέ βρασίδα για να παίξεις γκιθάρα. Το άλλο στο έστειλα να κάμεις ποζεριάν, σε αυτό δε μου πήγε καν το μυαλό σε ηλεκτρική! Ευχαριστώ κούναβε!

Άσε ρε Νίκο, το καλύτερο φαΐ τρως. Άντε ... παραπονιάρη.

ούτε λίγο ντρέσινγκ δεν μ άφησε η κακούργα να φτιάξω... τόνος λαδάκι λεμονάκι τέλος... πείνα... ΥΓ το ψωμάκι είναι για την φωτογράφηση... μου το πήρε μετά... 2 μισες φετούλες κράτησα μετά από μάχη...

καθαρή λαϊκή φωνή Γιώργο... με μάλλον υποτιμημένη καριέρα...

Ειναι μερικα που δε χρειαζονται τσαλκαντζες και φιοριτουρες. Δεν τεχνικο το πραγμα. Μονο να το "πεις" ως πρεπει. Ακου και πες λοιπον................ Για την παρτη σας!

και την ποστάρεις ήμερα που ξεκινάω δίαιτα και έχω λυσσάξει στην πείνα με τα λαχανοειδή; προβοκάτσια... πτου σου και σε είχα και σε υπόληψη...

Άλλοι γράφουν (ή γράφανε) κομματάρες, κι εδώ ακόμα "να Λόλα ένα μήλο". Εεε ρε και να 'χα μια χρονομηχανή, θα 'τρωγε φατούρο ο Βασιλάκης.

Από μέγεθος του κοκάλου να υποθέσουμε ότι πρόκειται περί προβοσκιδωτού απο την αρκτική περιοχή της Ευρασίας ακα μαμούθ? Πάντα τέτοια οντις!!

Ήτανε βαρυκόκκαλη γι' αυτό.

Μικρή ομελέτα με κρεμμύδι και πιπεριές Κορπή με πάγο (καλά, μπορεί να είναι και Belvedere) 18 μέρες, now, κολοβάρεμα - μουσική, βιβλία, βόλτες, αλλά κυρίως σαπίζοντας μπροστά σε μια οθόνη πρέπει να αρχίσω να ξαναψάχνω σύντομα για γυναίκα και δουλειά (το δεύτερο τόχω)

Ηταν 2 κιλα και κατι ψιλα...

Ειναι μεγαλη ή ειναι ευρυγωνιος?

10 ευρώ το ζευγάρι. Με έχουν ταράξει στην διαφήμιση αυτή. Θέλω να πάρω 2 ζευγάρια KAWASAKI αλλά δεν το έχω προλάβει, ένα για τη βεράντα στο σπίτι και ένα για το εξοχικό.

Συνοδεία Ικαριώτισας lager

Με Metheny μόνο μέχρι σχέση. Αν γουστάρει και Holdsworth ... βουρ για γάμο λέμε.

respect

Το περίμενα ότι θα με ρωτήσεις. Η Ελένη μού ζήτησε να σου μεταφέρω το παρακάτω: "Μην ανησυχείς αγαπητέ Φιούζιε, είμαι μια χαρά στη υγεία μου και το αυτό εύχομαι και δι’υμάς." Αργότερα θα μου φέρει και κάνα-δυο τυροπιτάρια... Σπαγγέτι με κόκκινη σάλτσα σκεφτόμουν να φτιάξω σήμερα, αλλά η ζέστη είχε άλλα σχέδια...

Εντάξει, το διόρθωσα.

Πόσο τελειος

Μ@λ@κ@ εχω παιξει με πολυ κοσμο. Απο Τολη Τσιμογιαννη, Κωστα Μοναχό και Χαρη Κωστοπουλο, μεχρι Μαρινελλα, Νταλαρα και Αλεξιου. Δεν τους θυμαμαι. Ενας ενας μου βγαινουν οποτε φερει η συζητηση καποια ιστορια. Πρεπει να γραψω βιβλιο. "Η ζωη ενος μουσικου στην Ελλαδα του 1987-2020"

Τέρας των τεράτων, Pasquale Grasso, γεννημένος στην Ιταλία, κάτοικος New York.