Πίνακας συμμετοχής

Υ Π Ε Ρ Λ Α Μ Π Ρ Η μπασογραμμή ρεμάλια ε ρεμάλια

O Μποναμάσσα χρειάζεται χώρο. Έχει νομίζω τρεις κατοικίες, μια στο Los Angeles, μια στο Nashville και μια στη Νέα Υόρκη και κατάφερε να τις κάνει όλες αποθήκες. Δεν ξέρω πόσους άλλους χώρους έχει στα σπίτια του, αλλά αυτό που βλέπω δεν είναι βιώσιμο. Μου θυμίζει το δικό μου προηγούμενο σπίτι που στην ουσία ηταν storage εξοπλισμού. Είχα και εγώ τότε διπλή κατοικία, αλλά φρόντισα αυτη στη Θεσσαλονίκη να μην έχει απολύτως τίποτα .......για να ξεκουράζομαι. Το άλλο ικανοποιεί το GAS βίτσιο σου, αλλά στην καθημερινότητα δεν υπάρχει ποιότητα ζωής. Δεν υπάρχει ζωτικός χώρος....δεν μπορείς να περπατήσεις μέσα στο σπίτι. Επίσης όλα αυτά τα μηχανήματα μόνο να αποφασίσεις να τα ξεσκονίσεις είναι full time job. Δεν το συζητάω να πεις θα ότι τα κάνεις rotation που και που να δεις ποια δουλεύουν , αν χρειάζονται ανταλλακτικά κλπ....και μιλάμε για vintage equipment που απαιτεί δυσανάλογο effort από ότι ο νέος εξοπλισμός Φαντάζομαι έχει "χέρια" γιατί μόνος σου δεν γίνεται. Κάποια στιγμή πρέπει να τα δει ΟΛΑ συγκεντρωμένα σε ένα μέρος, και θα πάθει μέχρι και αυτός σοκ.

Νομίζω ότι το πιάνο με το 1 πλήκτρο μοιάζει περισσότερο με λεκάνη τουαλέτας απ'ότι η Telecaster ... Δώσε προσοχή: έχει ανοικτό και το καπάκι επάνω!

97 πλήκτρα C0 - C8 (16,35Hz - 4186Hz) σε αντίθεση των 88 πλήκτρων A0 - C8 (27,5Hz - 4186Hz) που έχουν τα υπόλοιπα. Σχετικά πρόσφατα, αν θυμάμαι καλά είχα δει και μεγαλύτερο με 108 πλήκτρα C0 - B8 (16,35Hz - 7902Hz).

Με Mustang live βγάζεις, αλλά για στούντιο δουλειά δύσκολα...

Για την ιστορία, η στρατ δεν είχε ενδιάμεσες θέσεις στο διακόπτη μέχρι το 1977. Με λίγα λόγια είχες τριθέσιο διακόπτη και φυσικά hum σε όλες τις θέσεις. Οι μουσικοί σύντομα ανακάλυψαν τις ενδιάμεσες θέσεις (2 και 4) χειροκίνητα, στερέωναν το διακόπτη στα ενδιάμεσα δηλαδή. Φυσικά το hum ήταν εκεί μια και ο reverse wound μεσαίος μαγνήτης πρωτοεμφανίστηκε το 1985. Το 77 λοιπόν ο πρώτος εργοστασιακός πενταθέσιος και το 85 ο πρώτος reverse wound. Σήμερα, όλες οι σειρές strat της Fender που είναι "vintage correct", έχουν είτε τριθέσιο διακόπτη είτε πενταθέσιο αλλά όχι reverse wound μεσαίο μαγνήτη οπότε το hum δεν το γλιτώνεις. Όσον αφορά το αρχικό ερώτημα του OP δεν μπορείς να μετατρέψεις έναν μεσαίο μαγνήτη σε reverse wound παρά μόνο αν (θεωρητικά) ξετυλίξεις εντελώς το σύρμα του πηνίου και το ξανατυλίξεις από την αρχή, πράγμα που δεν έχει κανένα νόημα να γίνει προφανώς. Ή πολύ απλούστερα, αν αγοράσεις ένα μεσαίο στρατ μαγνήτη που είναι ήδη reverse wound.

Με αλλο σετ μαγνήτών (με RWRP στη μεση), θα είχε τον επιθυμητό ήχο χωρίς το hum. Είναι προαιρετικό συστατικού του χαρακτηριστικού αυτού ήχου.

Δίκιο έχεις, καθώς εάν δεν θεωρεί ότι παίρνει fat ήχο από εναν P90 σε LP, τότε συμβαίνουν δύο τινά: 1. Όντως θέλει πιο παχύ μαγνήτη, δηλάδή κάποιον alnico 2 ή alnico 4 humbucker (κατα προτίμηση σε les paul), 2. Κάτι δεν πάει καλά με τον ενισχυτή/πετάλια που εχει ο OP. Προφανώς και η κιθάρα που έχει είναι πολυεργαλείο από μόνη της, άρα θα ήταν χρήσιμο να μπορούσε να την δοκιμάσει σε κάποιο άλλο rig, έστω ψηφιακό. Βέβαια, κάτι μου λέει ότι, απλά, θέλει αγοράσει νέα κιθάρα, διαφορετική από αυτή που έχει ήδη. Αυτό, πιθανότατα να λύσει πολλά ζητήματα, εκτός εκείνο με τον fat ήχο. Είναι θέμα ενισχυτή και πεταλιών...

Άπειρα. Αλλά τo Punk Radio που ακούς απ'το πρωί ως το βράδυ δεν παίζει τη μουσική του. Άλλαξε σταθμό...

Τρίχες,κατσαρές. Όλος ο ΣΤΟΧΟΣ της κατασκευής των solid body κιθαρωνΕ ήταν το ΛΙΓΟΤΕΡΟ δυνατόν "resonance " ώστε να μην υπάρχει feedback. Αν θες "resonance " γύρνα το στην ακουστική.

Άμα το καλαμάκι είναι πλαστικό και όχι χάρτινο γίνεται

Αυτό μόνο εσύ το ξέρεις (τι σου αρέσει).

Χορταστικό , 55 λεπτά, όση ώρα δηλαδή χρειάζεται για να πιεις έναν απογευματινό καφέ.

Ανοίγω αυτο το post με τη φιλοδοξια να είναι ένας ανοιχτός και μόνιμος πόλος έλξης για τους περίgretsch κατόχους ή ενδιαφερόμενους. Μπορεί κάποιος να καταθέσει τον έρωτά του για τις gretsch χωρίς σκοπό και αιτία ή επίσης μπορεί να ρωτήσει ή να καταθέσει πιο συγκεκριμένο. Μπορούν να κατατίθενται φωτο από τις gretsch μας ομορφαίνοντας συνολικά το site. Αρχίζω εγώ με κάτι. Μιας και πήρα πρόσφατα από ανταλλαγή την 5420 orange μου αρεσε τόσο πολύ που τρώγομαι να βάλω bigsby και στην sire es335 που εχω βάλει tv jones και παιζει υπεροχα. Έχω ένα δίλλημα να βάλω το b7 ή και με το b70 είμαι οκ? το δίλλημα είναι οικονομικό, αλλά βλέπω ότι το β7 συνδυάζεται και με άλλα καλούδια όπως string spoiler κλπ. Αν ομως παίζουν και ακούγονται το ίδιο ποιοτικά η χρηματική διαφορά είναι σοβαρή για να παρακαμφτεί Επίσης επειδη δινεται στο νοιζ ενα b3 με towner πειτε και γι αυτο οποιος ξερει παντα για semi hollow τυπου es 335

https://www.loudersound.com/features/the-guitars-that-built-rock-the-fender-telecaster Να και η παραπομπή για να μη λέτε ότι τα επινοώ

Αυτό είχαν πει και το 1952 για τις Telecaster... Και δεν που κατέληξαν!

Σε αυτό για να κάνεις arpeggios με όλες τις οκτάβες πρέπει να έχεις σκαμπό με ρόδες και γράσο για να γλιστράει καλά που θα το σέρνεις με τα πόδια .

Γιατι να παρεξηγηθώ, δικο μου είναι?

Το περίμενα παραπάνω, χωρίς πλάκα. Οι ελέφαντες, κάποια τρωκτικά και οι τυφλοπόντικες πάντως θα το ακούνε μια χαρά. Πάρτε και το ακριβώς αντίθετο του παραπάνω πιάνου. Όχι, δεν είναι photoshopιά, υπάρχει. Πρόσφατα είδα κι ένα μικρό βίντεο στο FB με αυτό με κάποιον να πατάει το πλήκτρο του, και ακουγόταν μια χαρά.

Το περίεργο με την τελευταία οκτάβα που περιγράφεις (4186Hz με 8192Hz) είναι ότι οι τελευταίες νότες της θα έχουν μόλις τη θεμελιώδη και 1 αρμονική (π.χ. το σι στα 7902Hz θα έχει μόνο μια αρμονική στα 15804Hz την οποία κάποιος μεγάλης ηλικίας .. ίσως δεν μπορεί να ακούσει καν!). Πώς θα ακούγεται άραγε αυτό το πιάνο;

Γνωστός που γουστάρει, ανέβασε αυτο το βίντεο στο φεϊς το μπουκ. Δύο πράγματα είναι αξιοπρόσεκτα... Το δεύτερο είναι το μπάσο. Τι παίζει ρε το παιδί... Είναι σε ύπνωση και παίζει με τη Mahavishnu Orchestra. Εκτός κι αν τον εμπνέει ο κ%λος της κυρίας κι απογειώθηκε.

Εγώ πρόσεξα τον Γκουσγκούνη κάτω απ' τον βιολιτζή/βιολιστή/βιολονίστα να κρατάει με σταθερό χέρι το κινητό και να τραβάει την αοιδό.

Έχει οκτώ οκτάβεθ και του έχει παίθει μπωγια

Και να μην το είχαν προσέξει, μετά την ερώτηση σου το είδαν όλοι. Τι έγινε, ζήλεψαν το design της Hammond?

Προσοχή, η παραπάνω φώτο δεν είναι fake. Είναι το Bosendorfer 290 Imperial Grand Piano (ίσως γίνει και Grand Turismo μόλις το δει η πεθερά). Πρόκειται για τo baby grand που λιγουρεύεται ο LK (εντάξει, πλάκα κάνω.. ) Βλέπετε τίποτα περίεργο όσον αφορά τα πλήκτρα;

Τα είπες όλα...

Ναι μαλλον αυτόν λες. Ηταν και μέλος εδώ στο νοιζ στις αγγελίες. Χτισμένος και συνήθως με les Paul αν και είχε απ όλα.

ΡΕΓΚΕΤΟΝ το λένε στο χωριό μου και θα πάρει και την κούπα στην εβροβυζιον

Έχεις δίκιο. Για κάποιο λόγο το μυαλό μου πήγε μόνο στα λαιβ.

Κάτσε τώρα που λείπει ο wannabe Biafra (έχει πέσει με τα μούτρα στο manual του Reface) να ποστάρουμε κάνα τραγουδάκι. Να, ένα μικρούλι, μόλις 31 λεπτά διάρκεια, έτσι για τη χώνεψη του μεσημεριανού. Transatlantic - All Of The Above (2000) Neal Morse - lead vocals, keys, guitars Roine Stolt - lead guitars, Mellotron, percussion, vocals Pete Trewavas - bass, bass pedals, vocals Mike Portnoy - drums & vocals Prog αριστούργημα.

Ναι, σωστά τα λες και έτσι πρέπει να είναι... Όμως εδώ θα μου επιτρέψεις να σου "αποκαλύψω" ένα tip της δουλειάς... Τρίτο πρόγραμμα Όχι αυτό με την κλασσική μουσική, το... άλλο! Τρίτο πρόγραμμα είναι όταν η ώρα έχει περάσει, η κατάσταση έχει φτάσει στα τσακίρ κέφια, και όλοι έχουν ανέβει και χορεύουν - όπως στο βίντεο- με τη συρτορούμπα να πέφτει σε βαθμούς "καταιγίδας", η "βάρκα μας η κουρελού" αποκτά διαστάσεις "εθνικού ύμνου" κ.ο.κ... Εκεί (σχεδόν) όλοι είναι ντίρλα και επιδίδονται στον κυκλικό χορό "πατάμε σταφύλια", οπότε είτε παίζεις την καραγκούνα ή το smoke in the water ή και εγώ δεν ξέρω τι (αρκεί να είναι στο ύφος) όλα είναι καλά. Ενδεχομένως λοιπόν σε αυτό το βίντεο να γίναμε μάρτυρες μιας τέτοιας στιγμής τρίτου προγράμματος

Τα αγαπημένα μου βίντεο

Ρε φίλε τι "ζημιά" έπαθα σήμερα με τις shark και όχι μόνο. Υπενθυμίζω ότι είμαι Featherακιας. Σήμερα έκανα ενα πείραμα επιλέγοντας τον χαμηλότερου κόστους εξοπλισμό που διαθέτω και πολύ θα ήθελα ως αρχάριος και αν ειχα χαμηλό μπάτζετ να μου είχαν προτείνει αυτό το σετάκι για να μπω ομαλά και οικονομικά στο ΠΞ. Razor: Qshave Short Handle Classic Safety Razor RD729 4,44 € από Ali (πρώτη δοκιμή) Blade: Shark Super Stainless (#1) 0,12€ (πρώτη δοκιμή) Pre shave: Ντουζάκι και νερό από το μουλιασμα του σαπουνιού. Soap: Haslinger Sheepmilk & Lanolin 6,90€ Brush: Omega 10048 Boar 28mm 8,65€ (στρωμένο) Περάσματα: 2,5, δύο WTG, κι μισό ATG (στο λαιμό μόνο). After shave lotion: Denim After Shave Original 4,85€ Ξύρισμα: Πρωινό Γένια: 2 ημερών Σύνολο budget 24.96€ Οι τιμές χωρίς μεταφορικά αφού μόνο για τη μηχανή πλήρωσα επιπλέον 2.99€ για μεταφορικά και τα υπόλοιπα τα παρέλαβα από καταστήματα που ήταν στο δρόμο μου. Θα μπορούσαμε για "πολυτέλεια", να προσθέσουμε 7€ ακόμα για τη nipavo βάση πινέλου και μηχανής και 5€ για ένα osma alum block. Ήταν ένα πολύ γρήγορο ξύρισμα. Το ξυράφι κατέβαινε λες και δεν είχα βάλει μέσα λεπίδα και δεν είχα γενιά, ενώ είχα audio feedback. Χαμηλό μεν, αλλά είχα. H όλη διαδικασία πολύ γρήγορη. (Ένα πέρασμα με την R41 ή με την Rockwell 6s στο 4 θα ήταν πιο χρονοβόρο). 8.00 ξύπνησα. 8.35 ήμουν στο αυτοκίνητο και αναχωρούσα. Βέβαια είχα ήδη ζεστό νερό από τον ηλιακό και δεν περίμενα. Όσο μπανιαριζομουν (5 λεπτά) είχα βαλει το πινέλο να μουλιαζει σε ζεστό νερό, το ίδιο και το σαπούνι. Το αποτέλεσμα απρόσμενα εξαιρετικό. Σχεδόν BBS χωρίς ερεθισμούς και τραβήγματα. Το post shave απίθανο. Αν έκανα το 2ο χέρι XTG θαπ το είχα σίγουρο το BBS. .

Στην Κοζάνη ολοι ντράμερ είμαστε, @Terry RoscoeBeck5. Και ο Ραφαηλιδης (μην κοιτάς που το γύρισε στο βιμπραφωνο για να κάμει καριέρα στο Μανχάταν)...ντράμερ είναι

κανει ειναι στην gretschoφαση.

@Spyros Delta Δεν απέχω και πολύ.... Ορίστε όλο το πλάνο με της gigbags σε κούτες

Αν τελικά πάρω και εγώ την Harley Benton BigTone Trem Vintage Orange κάνει να την βάλω εδώ ή μόνο γκρετς γκρετς?

Ούτε στον εχθρό μου...

Είδα αυτό και σε θυμήθηκα

Το Sloe Gin δεν ειναι δικο του, το Ballad of John Henry δανειζεται απο το γνωστο αμερικανικο φολκ τραγουδι John Henry (και ειδικα απο την εκτελεση του Mississippi John Hurt) και το Tea for One ειναι διασκευη. Ρε ουτε επιτηδες να τα διαλεγατε Tωρα επι της συλλογης του Joe τι να πεις, το βιντεο παντως (που το πεταξα και προχθες στα βιντεα αλλα δεν προσεχατε ) ειναι για advanced αρρωστους. Τα κομματια που βγαζει να δειξει στους τυπους απο το CME δεν ειναι απλα high-ticket vintage items, ειναι τρομερα ιδιαιτερα κομματια ολα τους σχεδον με "λαθος" ή transitionary συνδυασμους specs. Η κοκκινη τελε πχ αν δεν απατωμαι ειναι απο αυτες που θεωρητικα δεν θα επρεπε να υπαρχουν - ο ψηλος με το μουσι ειναι ο chief buyer του CME, ο ανθρωπος εχει hands on experience με vintage Fenders οσο ελαχιστοι επι Γης και απλα την κοιταει και λεει wait what IS this???

Μα τους χίλιους κάστορες, τι άλλο θα διαβάσουμε απαφτόνανε... Samy, δες/άκου ολόκληρες τις δύο παρακάτω κομματάρες. The Ballad Of John Henry με μια από τις μπάντες του, τους κορυφαίους "Black Country Communion". • Joe Bonamassa - vocals & guitar • Glenn Hughes (ex Deep Purple) - bass (& vocals) • Derek Sherinian (ex Dream Theater) - keys • Jason Bonham (γιόκας του John Bonham) - drums Tea For One, κομμάτι των αγαπημένων σου Led Zeppelin. Πειράζει που πατάει κάτω την original εκτέλεση? Καθόλου, αν με ρωτάς...

ΟΚ, κατανοητό... Δεν βρήκες κιθαρίστα και αναζητείς μπασίστρια. Και στα πλήκτρα ο Cos...

@methylene blue To resonance είναι παρεξηγημένη φάση. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι οι ηλεκτρικές πρέπει "ξεκούμπωτες" να πάλλονται ή να ακούγονται δυνατά σαν ακουστικές. Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο πάλλεται μια κιθάρα, τόσο λιγότερο compressed θα είναι συνήθως, με λιγότερο sustain και ποιο ανόμοια καθώς παίζεις στα διάφορα σημεία του μπράτσου. Όσο πιο ψόφια την ακούς και με χορδίλα, τόσο περισσότερο sustain θα έχει και τόσο πιο compressed και even θα είναι. Οπότε διαλέγεις. Αυτό που κυρίως προδίδει τον ρόλο της κατασκευής, ξύλα, γέφυρες κλπ και το τί όργανο αγοράζεις ακουστικά είναι το sustain για εμένα. Αν πάω να αγοράσω Les Paul και η κιθάρα παιγμένη ξεκούμπωτη σταματάει να παίζει από μόνη της σε οποιοδήποτε σημείο της ταστιέρας πριν αφήσω το δάκτυλο, την αφήνω κάτω επί τόπου. Το ίδιο και για Telecaster. Από την άλλη προτιμώ οι Strats, Jaguars, Jazzmasters και οι Gibson ES να έχουν κοντό sustain, να είναι uncompressed και με μπόινκι μπόινκι σκάσιμο Φυσικά μιλάω πάντα για κιθάρες που η ταστοδουλειά και το σετάπ είναι τέλεια ή σχεδόν. Αλλιώς όλη αυτή η συζήτηση δεν έχει νόημα.

Με αφορμή τη χθεσινή παράσταση στο Bios, ένα ορχηστρικό από τις τρεις αδερφές του Τσέχωφ: Στίχοι: [Verse] We are three sisters, bound by fate A gospel song radiates through the air Our hearts united, voices raised In struggles, we find solace shared [Verse 2] The world may crumble, dreams may fade Yet, we find strength in melodies divine Through tear-stained lyrics, our souls are swayed In harmony, we seek redemption's sign [Chorus] Hallelujah, let our voices soar (Hallelujah!) Through the trials that life has laid before (Hallelujah!) Together we sing, our spirits set free (Hallelujah!) Three sisters' hymn, an eternal decree (Hallelujah!) (Ooh-yeah) Sisters in Harmony v1.mp3 Sisters in Harmony v2.mp3

Ηλία μου σόρυ, το είδος της μουσικής δεν το αντέχω, θυμάμαι βέβαια ένα βράδυ, κάπου πίσω απ τη Πανόρμου αρχές 80 σαν γκανγκ που σας είχα δει, όπως και Σαλονίκη π.χ. Πάντως ήθελα να πω, πως τα τελευταία 2 χρόνια πάω στούντιο, χωρίς πρόβες, χωρίς τπτ μαζεύω μερικούς φίλους και παίζουμε κι όπου βγει Ο ηχολήπτης κάνει ραφ μιξ, καμιά φορά, μπορεί να αλλάξουμε κάτι ή να προσθέσουμε. Το σύστημα είναι ιντζέκτιον, προτείνω ανεπιφύλακτα, συνέχισε το, ο χαβαλές μένει .

Το άλμπουμ βρίσκεται πλέον και στις online πλατφόρμες. https://songwhip.com/blueswire/ongoing