Jazzjoker
-
Αναρτήσεις
5.227 -
Μέλος από
-
Τελευταία επίσκεψη
-
Ημέρες που κέρδισε
33
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Forum
Ημερολόγιο
Άρθρα
Music
Νέα
Competition Kom12
Lockdown
Store
Ότι δημοσιεύτηκε από Jazzjoker
-
Μακάρι. Ο μόνος λόγος που δε βάζω φωτογραφία του (που έχω) είναι γιατί δε θέλω να σας χαλάσω την Κυριακή.
-
Περεμπιπτόντως, για αυτό τον σπαστικό γείτονα που έχω από κάτω, έχω ξαναγράψει. Λείπει εκτός Αθηνών όλο το καλοκαίρι, που δεν μπορώ να παίξω λόγω ζέστης ούτως ή άλλως, και επιστρέφει το φθινόπωρο. Το ωράριό του δε είναι εντελώς ανάποδο απ' το δικό μου, τουτέστιν ξυπνάει για πρωί στις 14:00 και κοιμάται για βράδυ στις 5:00. Αν τολμήσω να βαρέσω, έστω και χαμηλά με ενισχυτή πριν ξυπνήσει, κάνει κατευθείαν παράπονα στο διαχειριστή και μάλιστα υποστηρίζει ότι ακόμα κι αν δεν ακούει τον ήχο, αισθάνεται τις δονήσεις που περνάνε μέσα από τα ντουβάρια. Γενικά όμορφες καταστάσεις και σας ευχαριστώ για την ακρόαση.
-
Ένα κλιψάκι γραμμένο λειψά μια και ο γείτονας από κάτω άρχισε να φωνάζει. Ήθελα να ξαναγράψω διάφορα πράγματα αλλά ούτε χρόνος υπάρχει και ο γείτονας ήρθε για να μείνει. Έπεσε ιδρώτας.- 15 σχόλια
-
- 20
-
-
Παρακολουθώ αρκετά συχνά το εξής χαρακτηριστικό σε γιουτιουμπικούς κιθαρίστες: Το παίξιμο είναι παντελώς "ανώδυνο". Με άλλα λόγια, τεχνικά μπορεί να είναι αψεγάδιαστοι, αλλά στην επιλογή των νοτών/συγχορδιών κλπ. σου δίνουν την εντύπωση ότι διαλέγουν επίτηδες να πατήσουν εκεί που δεν κοστίζει τίποτα, δεν διακυβεύεται τίποτα, δε γίνεται τίποτα γενικώς. Το παίξιμο έχει μηδενικό ρίσκο (μελωδικά/ρυθμικά/αρμονικά), είναι εντελώς safe, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω.
Αυτό που με προβληματίζει είναι αν όντως επιλέγουν να πάνε εκεί ή αυτό το "στείρο" παίξιμο τους έχει γίνει τελικά αυτοματισμός/μανιέρα.
- Προβολή προηγούμενων σχολίων 1 περισσότεροι
-
Έχεις δίκιο Αλή όμως προσωπικά δεν περιμένω να ακούσω κάτι ιδιαίτερο σε ζωντανή εκτέλεση εκτός κι αν η μπάντα είναι κάποιου συγκεκριμένου στυλ.
Δηλαδή στο live η αποστολή είναι να ικανοποιήσεις το μέσο όρο οπότε το safe είναι ο σίγουρος τρόπος. Ειδικά αν μιλάμε για σχήματα που παίζουν τραγούδια ή όπου ο πρωταγωνιστής είναι άλλο όργανο, ε εκεί πολύ συχνά το να είσαι αφανής είναι και το ζητούμενο.
Εγώ όμως μιλάω για youtube και κιθαρίστες που είναι είτε μόνοι τους μπροστά στην κάμερα, είτε η κάμερα είναι μόνιμα πάνω τους. Εκεί υποτίθεται ότι αναλαμβάνεις το ρόλο να δείξεις κάτι. Κάτι διαφημίζεις, κάτι προμοτάρεις και προπάντων υποτίθεται ότι παρουσιάζεις το λόγο που είσαι διαφορετικός/η από άλλους χιλιάδες που κάνουν το ίδιο. Γιατί να σε προτιμήσω, τι διαφορετικό έχεις να μου δώσεις;
-
Σπύρο μου η απάντηση είναι απλή.
Ούτε το επιλέγουν ούτε έχει γίνει αυτοματισμός.
Δεν ενδιαφέρονται.
Όπως δεν ενδιαφέρονται να γράψουν μουσική, κομμάτια.
Και δεν έχουν κανέναν λόγο να ενδιαφερθούν.
Και δεν παρουσιάζουν όπως λες τον λόγο που είναι διαφορετικοί, γιατί δεν έχει πια σημασία κάτι τέτοιο.
Ίσα ίσα, λένε, "μπορώ κι εγώ να κάνω το ίδιο πράγμα το ίδιο καλά ή και καλλίτερα".
Δεν είναι μόνο safe το παίξιμο, είναι και "ίσιο", σιδερωμένο.
Το διαφορετικό μπορεί να πιάσει, μπορεί και όχι, γιατί λοιπόν να ρισκάρουν χωρίς λόγο?
Για να πουλήσουν, έχει μεγαλύτερη σημασία να κάνουν ότι και οι άλλοι που πουλάνε.
Και μάλιστα πιστά.
Να δώσουν στον θεατή/ακροατή αυτό που θέλει να καταναλώσει, αυτό που ξέρει, αυτό που αποτελεί το κίνητρο για να πατήσει το play.
Να τον έχουν σε γνώριμα μονοπάτια, να του δώσουν σημεία αναφοράς.
Δεν έχουν το κίνητρο της δημιουργίας και της διαφορετικότητας, δεν ασχολούνται με κάτι τέτοιο.
Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις, αλλά αυτές μάλλον δεν έχουν τόσους πολλούς ακόλουθους.
Αλλά υπάρχει και το άλλο.
Όσο περισσότερο γνωστοί γίνονται κάποιοι μέσα σ' αυτό το σύστημα, τόσο ισιώνει το παίξιμό τους βίντεο με το βίντεο.
Τόσο πιο πολύ χάνουν την όποια διαφορετικότητα έχουν και ομογενοποιούνται με τους πιο δημοφιλείς.
-
.thumb.jpg.bb15fb4ff06fde5a8cb0517aa746346d.jpg)
-
Δεν ξέρει ο τύπος που έβαλε την αγγελία. Ζητάει φθηνή και ό,τι να 'ναι. Κάτω από 4.500€ και χωρίς να έχουν στεγνώσει τα ξύλα, απλά θα του χαλάσει τον ήχο του ηχοσυστήματος στο μπαρ, μόλις την κρεμάσει.
-
Υποκειμενικό αλλά π.χ.
-
Περί live/studio εκτελέσεων, να προσθέσω ότι στο ευρύτερο ροκ ιδίωμα, υπήρχαν και υπάρχουν μπάντες που το στυλ και τα κομμάτια τους είναι κατ' εξοχήν live oriented και είδαν κι έπαθαν να καταφέρουν να τα αποτυπώσουν στο στούντιο ενώ πολλοί απέτυχαν. Δηλαδή, εν γένει, ναι το ζωντανό είναι μια προσπάθεια απόδοσης του στούντιο αλλά υπάρχει και το αντίθετο σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
-
Όταν δεν του ξεφεύγει η πάρλα του Μπιάτο είναι ωραίος και διδακτικός με την εκπαιδευτική έννοια. Βέβαια άλλες φορές ξεκινάει να μιλάει για την Τζόνι Μίτσελ ξέρω γω και ακολουθεί ΟΛΕΣ τις φλύαρες διακλαδώσεις του εγκεφάλου του και φτάνουμε να ακούμε για το τι μπουφάν φόραγε το 1982 η γκόμενα του roadie της μπάντας που έπαιξε σαπόρτ στη δική του.
-
Αφού το πήγαμε και στα γραπτά ιδού κι ένα αρκετά γνωστό: Πάει ένας τύπος στο γιατρό με φοβερούς πόνους, σε πανικό. "Γιατρέ μου", του λέει, "σώσε με, πονάω παντού, φοβάμαι ότι θα πεθάνω". "Μην πανικοβάλλεστε", του λέει ο γιατρός, "θα σας εξετάσω, θα βρούμε τι έχετε και κατόπιν θα βρούμε και την καταλληλότερη αντιμετώπιση για το όποιο πρόβλημα". Οπότε αρχίζει να τον εξετάζει αλλά ξαφνικά διακόπτει και του λέει "Κοιτάξτε, θα πρέπει να σταματήσετε να αυνανίζεστε". "Γιατί γιατρέ;", του απαντάει ο τύπος έκπληκτος. Και απαντάει ο γιατρός: "Για να μπορέσω να σας εξετάσω".
-
Θα πω πράγματα αυταπόδεικτα αλλά βρισκόμαστε δυστυχώς στην εποχή που πρέπει να δικαιολογούμε τα ήδη δεδομένα. Το κομμάτι είναι ένα αριστούργημα, προϊόν στίχων του Waters και μουσικής σύνθεσης και των τεσσάρων. Η original εκτέλεση από το Dark Side of the Moon δε, με τον Gilmour στα φωνητικά είναι εμβληματική/αξεπέραστη/συγκλονιστική/ιστορική και βάλτε ό,τι άλλο θετικό επίθετο θέλετε. Η παρούσα εκτέλεση προφανώς και δεν είναι κακή (θα έπρεπε να προσπαθήσει πολύ κάποιος για να χαλάσει ένα τέτοιο κομμάτι), αλλά όπως είπαν και οι συνάδελφοι παραπάνω, δεν αλλάζει/προσθέτει/προτείνει τίποτα. Είναι δε σίγουρα χειρότερη από την original. Ο Waters μας είπε πρόσφατα εν ολίγοις ότι "Τι Pink Floyd και μαλακίες, δικά μου είναι τα κομμάτια" και ακολούθως αποφάσισε να ξαναηχογραφήσει το album χωρίς του υπολοίπους προφανώς. Με λίγα λόγια δηλαδή να δηλώσει και πρακτικά αποκλειστική κυριότητα των κομματιών. Οπότε πάει τώρα και γεροντοσκαλίζει ένα έργο τέχνης άρτιο, με ανεξάρτητη πλέον πολιτιστική οντότητα και ιστορία γιατί το original έργο δεν έλεγε Roger Waters αλλά Pink Floyd. Απλά γελοιότητες. Υ.Γ. Quiz: Μαντέψτε ποιο από τα δύο άλμπουμς θα (συνεχίσει) να ακούει ο κόσμος σε 50 χρόνια από τώρα.
-
Καλά, σε αυτό το θέμα δεν έβαλε κανείς το September; Ντροπή. Πέραν της πλάκας, υπάρχουν εκατοντάδες καταπληκτικά κομμάτια στο ευρύτερο ύφος. Για μένα όμως το παραπάνω είναι το απόλυτο peak.
-
Btw ένα πολύ ωραίο έχει πει ο John Mayer, όχι ακριβώς για αυτό που συζητάμε, αλλά πολύ κοντά. Σχολιάζοντας σε συνέντευξη το writer's block στους μουσικούς είπε ότι μέσα μας έχουμε έναν συνθέτη κι έναν ακροατή. Writer's block είναι όταν αυτά που γράφει ο συνθέτης δεν αρέσουν στον ακροατή.
-
Η απώλεια της διάθεσης για ενεργή ενασχόληση με τη μουσική, μου είναι κάτι πολύ οικείο. Προσωπικά, από το πρώτο lockdown και μετά είμαι απόλυτα ανενεργός παικτικά πιάνοντας κιθάρα στα χέρια 1-2 φορές το μήνα και για καμιά ώρα τη φορά. Ακόμα περισσότερο, εχω να συνθεσω κατι ολοκληρωμένο επίσης απο τότε. Η αίσθηση του μάταιου και του τετριμμένου που περιγράφει ο αγαπητός Αργύρης, είναι ακριβώς αυτό που αισθάνομαι κι εγώ. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η αντιδραστική άρνηση, η ακύρωση της μουσικής δραστηριότητας και η γεύση του ανώφελου, οφείλονται πολύ συχνά σε εσωτερικές ψυχικές διεργασίες και συνήθως δυσάρεστες. Δε λειτουργούν όλοι με αυτόν τον τρόπο φυσικά αλλά αρκετά μεγάλο δείγμα μουσικών είναι έτσι. Έχω επίσης ακούσει επαγγελματίες να περνούν τέτοιες φάσεις κι εκεί τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα γιατί δεν έχεις την πολυτέλεια να κάνεις πολυετές διάλειμμα. Αντιθέτως υποχρεούσαι να πιάνεις το όργανο κάθε μέρα και να πιέζεσαι αφόρητα. Αυτό που έχω συμπεράνει προσωπικά είναι ότι η σχέση μου με τη μουσική είναι σα μια ερωτική σχέση. Έχει εντάσεις, τσακωμούς, περιόδους ηρεμίας, άλλες έντονης δραστηριότητας και περιόδους χωρισμού. Τώρα λοιπόν είμαι χωρισμένος και προς το παρόν δε μου λείπει. Δεν ξέρω αν θα τα ξαναβρούμε, αλλά το ελπίζω.
-
Λίγο noodling με το καινούριο audio interface μου. Για την ιστορία έφυγε το Presonus audiobox 44vsl (τα έφαγε τα ψωμιά του και έβγαλε προβλήματα) και ήρθε το Tascam US 4x4 HR.
-
Μου έχει τύχη σε live jam μετά το τέλος του κανονικού live, να ανέβει στη σκηνή "περιπετειώδης" γνωστός και εξαιρετικός κιθαρίστας ο οποίος οδηγούσε τον αυτοσχεδιασμό και κάθε τόσο άλλαζε κλειδί στο σόλο του. Ο άνθρωπος ειδοποιούσε βέβαια αλλά οι χειρονομίες και οι εκφράσεις του, ήθελαν κάποια εμπειρία σε live καταστάσεις για να καταλάβεις τι γίνεται. Ο μπασίστας της μπάντας, καθόλου καλαμπόρτζος αλλά πιτσιρικάς και άπειρος, δεν έπιανε τίποτα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγελαφικό, με τις τονικότητες να πηγαινοέρχονται και ποτέ να μη συναντούν η μία την άλλη, αν και ως συνήθως, η πλειοψηφία του κοινού δεν κατάλαβε τίποτα. Υπάρχει μάλιστα και βίντεο του συγκεκριμένου περφόρμανς όπου αυτός που το πήρε, έχει γράψει από κάτω διθυραμβικά σχόλια.
-
Πολύ ωραίο κομμάτι. Εντελώς αινιγματικό και το αρχικό ποστ και η απάντηση του Αγίου. Σα να μιλάτε μεταξύ σας στο τηλέφωνο κάπως. Elaborate please.
- 4 απαντήσεις
-
- 1
-
-
- telecaster
- fender
- (και 1 περισσότερα)
-
Les Paul bridge pickup test (Holmes, Dry Z, Maxon)
Απάντηση Jazzjoker στου ez το θέμα Κιθάρες και Ενισχυτές
Καθαρά αισθητικά, αυτό που έχω να πω είναι ότι η τρίτη έχει μια ατίθαση αλητεία που νομίζεις ότι θα σου φύγει και θα αρχίσει να παίζει μόνη της. Τα περί λεπτομερειών σωμάτων, βαρών, μαγνητών κλπ. για LP, δεν τα ξέρω καθόλου. -
Ό,τι τίτλο και να βάλει κανείς στον Τόνι Μπένετ θα είναι λίγος. Κομμάτι ο ίδιος της αμερικανικής μουσικής κουλτούρας και ιστορίας του 20ου αιώνα. Από την τεράστια δισκογραφία του, όσοι δεν τα ξέρετε, πηγαίνετε να ακούσετε τα 2 άλμπουμ που έβγαλε μαζί με τον Bill Evans ως ντουέτο πιάνο-φωνή.
-
Φανταστικός είναι, τον είχα ακούσει μόνο αποσπασματικά. Τώρα τελευταία εντρυφώ.
-
-
Εγώ δεν πάω καλά ή οι 50αριδες ξεμωράθηκαν ;
Απάντηση Jazzjoker στου LK το θέμα Περι ανέμων και υδάτων
Να πάω μες στη βρωμόζεστη να περπατήσω 2 χιλιόμετρα και να κάτσω 3 ώρες όρθιος, μόνο αν επανενωθούν οι Πυξ-Λαξ. -
Όλοι παίξανε ωραία, κάποιοι πολύ ωραία και απλά ο Josh Smith πήρε σώβρακα, κάλτσες και φανέλες και θα έπρεπε εκεί να έχει τελειώσει το βίντεο ή απλά να τον έχει τελευταίο.
-
Μια λεπτομέρεια που είδα μόλις τώρα: Στα specs του κατασκευαστή, αναφέρεται ότι η Scarlett 4i4 απαιτεί 900mA τροφοδοσία από USB. Αυτή την ένταση ρεύματος την παρέχει μόνο USB 3 θύρα. Μήπως το θέμα είναι ελλιπής παροχή ρεύματος;
-
Ο ωραίος, καθαρός ηλεκτρικός ήχος θέλει κατ' αρχήν εκπαίδευση του παίχτη. Η συντριπτική πλειοψηφία των ηλεκτρικών κιθαριστών, έχουμε συνηθίσει να παίζουμε με βρώμικους ήχους (από full distorted μέχρι break up) πριν το γυρίσουμε σε φουλ καθαρό. Και όταν λέω "καθαρό" δεν εννοώ να κλείσεις το πετάλι για να παίξεις funk ρυθμική σε κάποιο τραγούδι ούτε να παίξεις αρπίσματα σε μια μπαλάντα όπου πρωταγωνιστής θα είναι η φωνή. Εκεί τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά. Αν λοιπόν μιλάμε για καθαρό ήχο όπου η κιθάρα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, τότε θέλει αρκετή προπόνηση για να μας εντυπωθούν οι διαφορετικές ιδιότητες του ήχου (σε σχέση με το βρώμικο πάντα) και να συνηθίσει ο εγκέφαλος και τα δάχτυλα να κάνουν αυτό που πρέπει. Εδώ κυριαρχικό ρόλο παίζει το δεξί χέρι (για τους δεξιόχειρες) το οποίο πρέπει να μάθει να "χαϊδεύει" αντί να "σκάβει". Δεν ξέρω πόσες εκατοντάδες φορές, έχω δει βίντεο στο youtube όπου γίνεται παρουσίαση εξοπλισμού και στο section του καθαρού ήχου, ο παίκτης π.χ. βαράει τις χορδές με τεχνοτροπία και δύναμη strumming σε ακουστική και το αποτέλεσμα είναι άθλιο Από τη στιγμή που κανείς εξοικειωθεί με τη συμπεριφορά της ηλεκτρικής κιθάρας σε απολύτως καθαρό ήχο, ο τύπος του εξοπλισμού είναι θέμα προσωπικού γούστου και φυσικά οι επιλογές είναι άπειρες. Αλλά ωραίος ήχος θα βγαίνει παντού.
