Σας το εύχομαι ολόψυχα.
Εκεί θα λυθεί το πρόβλημα.
Ο γείτονας δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα.
Θα γυρνάει στο κρεβάτι του χωρίς να μπορεί να κοιμηθεί, από το κλάμα του μωρού, και δεν θα μπορεί να σου πει και τίποτα.
Και θα παίζεις ακόμα και με φυσικά τύμπανα αν θέλεις, και δεν θα σε ακούει.
Μέχρι τότε όμως, σου δίνω δύο λύσεις.
- Βάλε την σύζυγο να χορεύει με τακούνια, και πες του ότι γράφτηκε σε σχολή χορού και μαθαίνει φλαμέγκο.
- Αρχίστε να τσακώνεστε με την σύζυγο στα ψέμματα. Κραυγές, ουρλιαχτά, σπάστε και κανένα πιάτο που και που.
Τι θα σας πει, ούτε την πόρτα δεν θα τολμάει να σας χτυπήσει.
Και αν τολμήσει, άνοιξέ του εσύ αναψοκοκκινισμένος (και καλά από τον καυγά), και κλείστη του στην μούρη.
Τον γείτονα (όταν είναι έτσι) τον εκπαιδεύουμε, θέλει δεν θέλει θα μάθει.
Άλλος πιο εύκολα κι άλλος πιο δύσκολα.
Άλλος με το καλό, άλλος με κόλπα.
Αλλά θα μάθει.
Εύχομαι τα καλύτερα.