fusiongtr

Παρ' όλα αυτά, οι αντίστοιχες μητρικές και οι μνήμες, είναι στο θεό.

Super, και η μικρή είναι απίστευτα συμπαθητική.

Να 'σαι καλά αδερφούλη, την ευχή μου. Ας το να πάει στο διάολα .... ανατριχίλες του κιαρατά.

Κουράγιο, έρχεται η τσικνοπέμπτη, και μετά η Καθαρή Δευτέρα.

Για πάμε .... Κριθαράκι σωτέ, με πιπεριές Φλωρίνης και μανιτάρια, σε ζωμό κοτόπουλου του οποίου τα ψιλοκομμένα κομματάκια έχει μέσα (έβρασα δυο μπουτάκια). Θα συνοδευτεί με σαλάτα από πολύ ψιλοκομμένο λάχανο, καρότο, πιπεριά, με λίγα πολύ ψιλοκομμένα τουρσάκια, με dressing γιαούρτι στραγγιστό με μπαλσάμικο και καπνιστή πάπρικα (το ελάχιστο λάδι και σκορδάκι εξυπακούονται). Άντε γεια ......

Βρε δεν μίλησα για στίχους. Για φωνητικό αυτοσχεδιασμό μίλησα. Σαν άλλο ένα σολιστικό όργανο, όπως αυτοσχεδιάζει στο Spain πχ.

Ωραίο, μπράβο dim. Αλλά .... περίμενα πως και πως, ένα μέρος που να κάνει φωνητικά η κόρη σου, αυτοσχεδιάζοντας. Δεν ήρθε ποτέ και στεναχωρήθηκα. Maybe next time, αλλά εδώ θα ταίριαζε πολύ νομίζω. EDIT: Αν κάτι δεν μου άρεσε, είναι ο ήχος του μπάσου στην αρχή και στο τέλος (εκεί που είναι "γυμνός"). Θα τον ήθελα ή πιο slap, ή πιο jazzy (fat). Εδώ είναι στην μέση, δεν μου πάει, αλλά αυτό είναι θέμα γούστου.

Πως και δεν το έκανες Lucullus club? Νομίζω ότι είναι πιο ταιριαστό.

Εγώ το βάζω κατά το βράσιμο. Με το μάτι το ρίχνω, ρίχνω μπόλικο πάντως (πολύ περισσότερο από πιπέρι). Μιλάω για mild, όχι ιδιαίτερα καυτερό κάρυ.

Αυτό ακριβώς. Κάποια από αυτά τα μπαχαρικά, όπως τον κουρκουμά (που δίνει και το χαρακτηριστικό χρώμα στο κάρυ), τα βάζω παντού. Αλλά με τις fuck-yes, και μάλιστα στην κλασσική ελληνική συνταγή, δεν πίστευα ποτέ ότι θα έκανε τέτοια διαφορά. Προτρέπω όσους δεν το έχουν χρησιμοποιήσει σε αυτή την συνταγή να το κάνουν, και θα πάθουν πλάκα.

Σήμερα έχω fuck-yes, with a twist (σπυρωτές, πηγμένες στο κάρυ) με ψιλοκομμένο κρεμμύδι και κουνουπίδι. Πάντα στο γνωστό κατσαρόλι που χρησιμοποιώ για πιάτο σε τέτοια φαγητά. Από όταν ανακάλυψα τι κάνει το κάρυ στην κλασσική συνταγή για fuck-yes, δεν μπορώ χωρίς αυτό πια. Πραγματικά είναι άλλο φαγητό, δεν υπερβάλλω. Καλή η δάφνη και το σκορδάκι, αλλά σαν το κάρυ δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Μου αρέσει να τις κάνω σπυρωτές (με τις σούπες δεν τα πάω καλά), και να τις συνοδεύω με διάφορα. Και ο κράσος πάλι θα είναι αρκετός, μαζί με τον φέτο, και ο κουνούπιδος (που συνοδεύει τις fuck-yes) θα συνοδευτεί επίσης με τζάτζικο.

Φυσικό αέριο κι εσύ?

Αιγινήτειο βρεεεε. Έχεις δίπλα σου το μελλοντικό μας σπίτι. Και στο χωριό να πας, πάλι στο Αιγινήτειο θα γυρίσεις μια μέρα. Εγώ θα πάω Δρομοκαϊτειο γιατί μου αρέσει η φύση.

Πςςς, μια ανάσα από το Αιγινήτειο .... Πετάγεσαι με τα πόδια για καφέ, α ρε κωλόφαρδε, όλα τα καλά δίπλα σου. Ούτε να ζεσταίνεις κάθε τόσο μηχανές ούτε τίποτα. Μισό τσιγάρο δρόμος με τα πόδια.

Άπαιχτη η μικρή. Ένα τεράστιο "ΜΠΡΑΒΟ". RESPECT. Όμως .... Ίσως ήθελε λίγο περισσότερη επεξεργασία ηχητικά. Η φωνή της μπλέκεται σε αρκετά σημεία με τις συχνότητες των πλήκτρων (ειδικά στις ψηλές συχνότητες, όπου τα πλήκτρα παίζουν σε χαμηλότερο register δεν υπάρχει πρόβλημα), και δεν ξεχωρίζουν τα λόγια. Επίσης στην εισαγωγή, ίσως ήθελε κάτι ακόμα, γιατί η φωνή είναι χαμηλά σε σχέση με την μπάντα. Όλα αυτά είναι απλά η γνώμη μου και μπορεί να λέω μπούρδες. Αλλά τα λέω επειδή είναι πάρα πολύ καλή, και ένα μικρό κομμάτι μαγείας της χάνεται χωρίς λόγο. Ίσως να φταίει και το backing βέβαια. Να είσαι καλά βρε dim να την χαίρεσαι.

.... ή ακόμα καλύτερα, περίμενε να στρώσει. Ακόμα είναι άπαιχτη.

Να μου το χάριζαν θα το πούλαγα. Μιλάμε για μια περιοχή που η σχέση πράσινου προς τσιμέντο παλιάς κοπής (που λέει κι ο gvour) δεν παλεύεται. Για μένα το μπαλκόνι είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα σε ένα σπίτι, όπως και η άπλα/χώρος στον δρόμο. Αν βγω σε βεράντα και δώ το απέναντι διαμέρισμα στα 10 μέτρα, ή "απολαμβάνω την υπέροχη θέα του ατέλειωτου τσιμέντου και των κεραιών τηλεόρασης" .... καληνύχτα. Θα πάθαινα κρίση κλειστοφοβίας και πανικού μαζί.

1. Σύμφωνοι, θέμα γούστου 2. Λάθος κάνεις εδώ. Αν δεις κάποια clinics του Αμπάση, και μιλάω για live, ζωντανά με κόσμο, και δεις αυτά που δείχνει και μετά παίζει, είναι εξωγήινα. Και στα ρυθμικά τους (μόνος του παίζει), και στην τεχνική, και στην εγκεφαλικότητα, είναι να τρελαίνεσαι. Το να μην σε αγγίζει αυτό, είναι απόλυτα αποδεκτό (ούτε εγώ τρελαίνομαι), αλλά το να λες κάτι τέτοιο, και να υποστηρίζεις ότι είναι και αντικειμενικό .... ε όχι, είναι λάθος. 3. Μιλάς για το προσωπικό σου γούστο προφανώς. Γιατί αν ακούσεις τον Alex Machacek, τον Tim Miller, κλπ, ..... Μπορεί φυσικά (το πιθανότερο) να μην σου αρέσουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν καλές μουσικές.

Ο σέντερ φορ. Το γράφει στην φανέλα.

Και αρκετά πικάντικη θα έλεγα, με τα μπαχάρια της και τα ωραία της, καθώς και το κλείσιμο.

Εγώ πάντως, θα έσταζα και λίγο μουστάρδα (ναι, μου αρέσει πολύ) στην άκρη του πιάτου, και θα βούταγα απαλά έναν έναν γίγαντα Γκρισίνο μέσα (να πιάσει λίγο στην άκρη μόνο), πριν τον φέρω στο στόμα για τα περαιτέρω ....

1. Με πέθανες πρώτη φορά. Τ Ε Λ Ε Ι Ο .... 2. Με πέθανες και δεύτερη.

Πάρα πολύ όμορφο, και με καταπληκτικό θέμα. Έχεις έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να κρατάς ζωντανό το ενδιαφέρον του ακροατή σε όλη την διάρκεια του κομματιού. Πέρασες και τις "περίεργες" φρασούλες σου .... Σαν μόνη ένσταση, θα πω για το ρυθμικό σέκσιον, ότι το πληκτροκίθαρο θα ήθελα να έχει μεγαλύτερη διάρκεια στα ακκόρντα που παίζει, και να μην είναι παντού τόσο κοφτά και ελάχιστης διάρκειας τα χτυπήματά του. Εζωγράφισες πάλι ....

Δύο άνθρωποι πέθαναν, γιατί κόπηκε το ρεύμα, και δεν μπορούσε να λειτουργήσει το μηχάνημα παροχής οξυγόνου. Τι λέμε τώρα ....