fusiongtr

Ο Ric Fierabracci είναι από τους αγαπημένους μου μπασίστες. Και με ποιον δεν έχει παίξει ...

Eat it again Sam ..... Να 'στε καλά ρε παιδιά, δεν μου 'χει μείνει άντερο από τα γέλια!

Κλαίω στο πάτωμα ....

Τι να κάμω, τέτοιες ώρες τρώω κάθε μέρα ...

Μια απλή ομελετίτσα, με .... σπαράγγια μαζεμένα από εδώ, μπρόκολο, μανιτάρια, πιπεριά Φλωρίνης, απάκι, και γραβιέρα. Θα συνδυαστεί με μια τούμπανο χωριάτικη, και κρασάρα .... Τριποδάκη.

Όχι ρε sir, με απογοητεύεις ασούμε. Fuck θα πεις .... γμτ μου!

Εμείς ευχαριστούμε παλικάρι μου. Να 'σαι καλά.

Γιάννη τα ίδια έλεγε και ο Μανόλο για το παιχνίδι στον Βόλο. "Λόγω των πολλών τραυματισμών βασικών παιχτών, η ομάδα έχασε την συνοχή της. Ζητώ την κατανόηση του κόσμου της ΑΕΚ."

Σκέψου τώρα, αυτό το παλικάρι πόσες ζωές θα χρειάστηκε για να μαζέψει όλο αυτό το υλικό, να το ταξινομίσει, να το αναλύσει, και να το παρουσιάσει. Δεν υπάρχει λέμε ...

Μας τσάκισες ...

Don't read noiz and drive ....

ΕΠΟΣ η δουλειά σου ....

Ωχ μάνα μου ....

ΦΟΒΕΡΟ live. Όσοι είστε του είδους απολαύστε το!

Επειδής ασούμε ο καιρός είναι Πασχαλινός, και κάθε Πάσχα με πιάνει ....

Μπράβο ρε Γιώργο, ΜΠΡΑΒΟ. Καταπληκτικό!

Και που 'σαι ακόμα ... EDIT: Λοιπόν σήμερα θα φάω μια τεράστια χωριάτικη σαλάτα, με ψωμί και κρασί. Έτσι, για την αντίδραση. Έχει τύχει Πάσχα, να φάω ρεβύθια "στην σούβλα".

Δεν ξέρω αν άκουσες τα τελευταία νέα Δημήτρη, αλλά για την αποφυγή μετάδοσης του ιού της χοληστερίνης, επιτρέπονται μόνο μέχρι 9 μπριζολάκια το άτομο.

Και την δική μου ευχή! Θα μπορούσες μήπως να μας ξεναγήσεις στον υπέροχο κήπο των κρεάτων (και όχι μόνο) που έψησες?

Εμένα με ξέρεις. Πίνω χωρίς να τρώω.

Επικός όπως πάντα. Δώσε τσίκνα στον λαό λέμε.

Εγώ δεν είμαι της παράδοσης. Την τσικνοπέμπτη την γιορτάζω την μεγάλη Παρασκευή.

Αυτό που φτιάχνω εγώ, δεν είναι πιλάφι. Είναι ρύζι, που τρώγεται μαζί με άλλα πράγματα (πχ με τον κοκκινιστό αρακά που λέγαμε, ή με λαχανικά ανάμικτα, ή με ντομάτα, μαρούλι, κρεμμύδι και τόνο, κλπ), και ακριβώς γι' αυτό η γεύση του σκέτο, είναι σχετικά ουδέτερη. Εγώ απλά χρησιμοποιώ συνήθως parboiled ρύζι (είναι πιο "σκληρό", δεν κολλάει και μου αρέσει στην υφή και στην γεύση), σε αναλογία 1 μέρος ρύζι / 2 και ένα κλικ μέρη νερό. Σε μάτι με 3 βαθμίδες το βράζω στο 2, μέχρι να σωθεί το νερό. Λίγο πριν σωθεί το νερό, πετάω μέσα τον κουρκουμά (ή το κάρυ) και ανακατεύω. Αν θέλω πιο έντονη γεύση, βράζω πλατάρια κοτόπουλου, και βράζω το ρύζι μέσα σ' αυτό τον ζωμό. Αν θέλεις, μπορείς να βράσεις τα πλατάρια σε άσχετη στιγμή, και αφού βράσουν, τα αφαιρείς από την κατσαρόλα, και αφήνεις τον ζωμό να βράσει τόσο, όσο να σωθεί το πολύ νερό, και να πήξει λίγο. Αυτός είναι συμπυκνωμένος ζωμός, που άνετα βάζεις στην κατάψυξη, και τον χρησιμοποιείς όποτε θέλεις. Ξαναλέω, δεν θα αρέσει σε πολλούς το ρύζι έτσι. Οι περισσότεροι θα το προτιμήσουν σωταρισμένο σε βούτυρο, πριν μπει το νερό, και λόγω υφής και λόγω γεύσης (θωρακίζεται εξωτερικά το ρύζι, και είναι πιο σπυρωτό και λιγότερο λαπαδέ, γι' αυτό εγώ που το κάνω αλλιώς, χρησιμοποιώ parboilled που δεν έχει τέτοια θέματα). EDIT: Παλιά που δεν βαριόμουνα, όποτε υπήρχε στο σπίτι φαγητό με κρέας, δεν πετούσα τα κόκκαλα που περίσσευαν. Τα έσπαγα (όχι λιώμα, απλά ράγισμα) και τα έβραζα, κρατώντας τον ζωμό στην κατάψυξη. Αν πετάξεις τέτοιο ζωμό πχ σε λαχανόρυζο (όταν το μαγειρεύεις), θα τρελαθείς.