Παιδιά ειλικρινά δεν τρελάθηκα από το κομμάτι.
Δεν είναι κακό, ίσα ίσα, αλλά .... δεν έχει τίποτα να με κρατήσει ως ακροατή.
Δεν έχει δυναμικές, δεν έχει εναλλαγές, δεν υπάρχει το απροσδόκητο, είναι μάλλον υποτονικό αλλά ... όχι με ουσία υποτονικό, νομίζω ότι λείπουν πράγματα.
Οι στίχοι τώρα ... είναι καλοί, αρκετά καλοί, αλλά κατά την γνώμη μου άνισοι.
Υπάρχουν δηλαδή μέρη που θεωρώ εμπνευσμένα, αλλά και μέρη που ήταν ρηχά φτιαγμένα, και η διαφορά κάνει μπαμ για τα γούστα μου.
Παράδειγμα, το ...
"Την βλέπω απ'του μπάνιου τον καθρέφτη
γυμνή, με την φλόγα της σβησμένη
μ'ένα βλέμμα, όπως πάντοτε, θλιμμένο
μ'ένα πάθος πολύ βαθιά κρυμένο
Παντρεμένη με παιδιά, την ξέρω από παλιά
ο άνδρας της στην πρέζα, ζει με δανεικά
κι η Μαίρη με τα μαύρα της γυαλιά,
να κρύψει προσπαθεί την μελανιά."
.... είναι σούπερ, αλλά το ...
" Μου ακούμπησε τον ώμο, με κοίταξε και είπε
ερωτευμένη στο σχολείο ήμουνα μαζί σου
μα οι φίλες μου μου 'λέγαν, παραιτήσου
με το ρεμάλι αυτό εσύ; συγκρατήσου.
Φύγαμε νωρίς, απ'την υποκρισία
βάλαμε σε όλα μια τελεία. "
.... το θεωρώ ανέμπνευστα γραμμένο, δηλαδή θα μπορούσε να είναι αλλιώς γραμμένο και να βγάζει το ίδιο νόημα. Οι ρουφιάνες οι λέξεις καμιά φορά κάνουν μεγάλη διαφορά.
Όπως πχ η λέξη "sex" είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου κατά την γνώμη μου.
Σαν να το φθηναίνει το πράγμα.
Όλα αυτά είναι απλά οι δικές μου απόψεις, και μπορεί να είναι εντελώς λάθος.
Ξαναλέω ότι δεν το θεωρώ κακό.
Απλά το θεωρώ αδύναμο.