odis13

Με το που μαθεις τα βασικοτερα των βασικοτερων και εισαι κυριολεκτικα μισο κλικ πανω απο τον παντελως ασχετο, ήρθε η ώρα να παίξεις με άλλους. Εχεις πολλα να κερδίσεις και να μάθεις ετσι. Δεν θα παιξεις καλα, θα σου παρει μιση ζωη να μαθεις να παιζεις ΚΑΛΑ με αλλους, αλλα δεν εχει σημασια αυτο - μην περιμενεις να γινεις "καλος" ωστε να παιξεις με αλλους, γινεσαι "καλος" με το να παιζεις με αλλους. Και αυτο ξεκιναει απο τα πιο φουλ αμπαλα, ear-bleeding τζαμαρισματα με αλλους αμπαλους. Go for it.

O Τσεφ Μπεζος μας φερνει το product combo που δεν ξεραμε οτι χρειαζομαστε, προσφορα Behringer Ultra Chorus UC200 μαζι με τεσσερα 5λιτρα μπιτονια ξυδι μονο 50 ευρα, ΣΠΕΥΣΑΤΕ. Γιατι οπως λεει και ενα απο τα product reviews, "Nothing like turning it up to 11 after chugging a 5l of vinegar." https://www.amazon.co.uk/dp/B0C62C6R7V?ref_=cm_sw_r_apan_dp_32XNFGTQ558AQJCJ3MSV&fbclid=IwAR13xnp6k9dfDjy6asT40B2N4DxUzkGtmrx1RUZ7-TGX1A2tSDJlhtkGfkw

RIP. Δεν ηταν ιδιαιτερα μεγαλος ουτε ειχα ακουσει οτι ειχε θεματα... κριμα ο ανθρωπος. Τις προαλλες διαβαζα λιγο το στορυ του και ειχα μπει στο τριπακι να ακουσω καποιες απο τις solo δουλειες του, επ'ευκαιρια του οτι μερος της κιθαροσυλλογης του βγαινει στο σφυρι σε επερχομενο auction στις αρχες Σεπτεμβρη. https://www.guitar-auctions.co.uk/news/69/The+Bernie+Marsden+Collection%3A+Part+II

Το βαθος πεδιου (dof) καθοριζεται απο 4 πραγματα - το focal length του φακου, το διαφραγμα του φακου, το μεγεθος του αισθητηρα/φιλμ που βρισκετε πισω του και την εστιακη αποσταση που εχουμε θεσει. Οσο ανεβαινει το focal length τοσο περισσοτερο στενευει το dof. Ενας φακος 50mm θα εχει ευρυτερο εστιακο βαθος, πλατυτερο dof απο ενα φακο 100mm, υποθετωντας φυσικα οτι ολοι οι υπολοιποι παραγωντες ειναι ιδιοι (πχ διαφραγμα f/4, full frame 35mm sensor και θεμα στα 3 μετρα). Οσο κλεινει το διαφραγμα, τοσο διευρυνεται το βαθος πεδιου. Αν θελουμε οσο πιο δυνατον στενο dof ανοιγουμε τον φακο μας οσο παει (f/1.8, f/1.4 whatever), αν θελουμε οσο δυνατον ευρυτερο dof για να πιασουμε τα παντα in focus κλεινουμε (f/16, f/32). Αυτα τα δυο τα γνωριζουν πιστευω οσοι εχουν ασχοληθει εστω και λιγο με τη φωτογραφια, εκει που μπερδευεται κοσμος ειναι στον τριτο παραγοντα, το μεγεθος του αισθητηρα/φιλμ. Οσο μεγαλωνει ο αισθητηρας τοσο μεγαλωνει και το depth of field. Mια καμερα 6x6 με ενα φακο 50mm f/4 εστιασμενο στα 5 μετρα θα εχει μεγαλυτερο dof απο μια καμερα 35mm full frame με 50mm f/4 εστιασμενο στα 5 μετρα. Πρακτικα ομως, αντιλαμβανομαστε το αντιθετο, το dof δηλαδη να μειωνεται, να γινεται πιο στενο οταν ο αισθητηρας μεγαλωνει (πηγαινουμε πχ απο cropped ASP-C σε full frame 35mm). Το θεμα ειναι οτι το μεγεθος του αισθητηρα επηρεαζει το οπτικο πεδιο ενος φακου. Ενας 50mm φακος ειναι πχ normal για μια καμερα των 35mm, ειναι ομως ευρυγωνιος για μια 6x6 μεσαιου φορμα. Οταν λοιπον διορθωσουμε για την αλλαγη αυτη του οπτικου πεδιου, ωστε να συγκρινουμε πρακτικα ομοια μεταξυ τους πραγματα, λογου χαρην εναν 50mm για 35mm καμερα θα τον συγκριναμε με εναν 85mm για μια καμερα 6x6 (διοτι ειναι και οι δυο normal οπτικα, με παρομοια αποδοση οπτικου πεδιου), τοτε θα δουμε οτι το depth of field της 6x6 με τον 85αρη στο f/4 στα 5 μετρα ειναι αισθητα στενοτερο απο αυτο της 35mm με τον 50αρη στο f/4 στα 5 μετρα, αλλα και παλι οχι οσο στενο οσο θα ηταν μιας 35mm με 85αρη στο f/4 στα 5 μετρα. Τελος, το dof ενος οποιουδηποτε φακου, πανω σε οποιαδηποτε καμερα και σε οποιοδηποτε διαφραγμα μεταβαλεται κατα μηκος της εστιακης αποστασης του φακου. Ειναι στο στενοτερο του οταν ειμαστε εστιασμενοι κοντα και "ανοιγει" οσο εστιαζουμε προς το απειρο, με το peak του να βρισκεται λιγο πριν φτασουμε εκει (hyperfocal distance). Τα κινητα, παρολο που εχουν γινει τρομερα εντυπωσιακα πλεον απο φωτογραφικης αποψεως, θα "υστερουν" παντα σε σχεση με καμερες με πολυ μεγαλυτερους αισθητηρες, κατα τον ιδιο τροπο που μια 35mm (D)SLR θα "υστερει" σε σχεση με μια 6x6. Το "υστερουν" σε εισαγωγικα, καθαρα με την εννοια του οτι δεν θα εχουν ποτε το ιδιο ακριβως look - δεν παει να πει βεβαια αυτο οτι τα αυτοματως το ενα ειναι καλυτερο του αλλου.

Eννοει 5-6 απο καθε τυπο βρε. 5-6 tele, 5-6 strat, 5-6 ακουστικες και παει λεγοντας.

Revisiting ενα παλιο κλιπακι του Joscho Stephan που ειχα δειξει καποτε στη μανα μου και μου ειπε "καλα παλι νεα κιθαρα αγορασες?"

Εξαιρετικα ειναι τα μερη εκει πανω και εχω πολλα χρονια να τα επισκεφτω...Αν δεν πηγατε στα νησια (με προσωπικο αγαπημενο το Skye) να κανονισετε να πατε. Καλα τα loch και οι πολεις της Σκωτιας αλλα σαν τα isles δεν εχει.

Το κοντραμπασο εννοουσα, την γλυτωσες τελικα?

dim μου εχεις προκαλεσει PTSD λεμε, εχω μερικες μερες τωρα που θελω να κατεβω κεντρο για κανα καφε και δεν την παλευω να κουνηθω απο την Καλαμαρια λογω ζεστης...

Να περιμενουμε country/surf με sweep-picking? Μεγειές! Θελω να πιστευω οτι παραμένει ταγμένος στο Μεγάλο Κούτσουρο και δεν ξεγελάστηκε με τις τελε.

Ηταν 2 κιλα και κατι ψιλα...

Οκ δεν ειναι αποψινο αλλα την Παρασκευη βρεθηκα για pit-stop στην Φλωρεντια οποτε και επρεπε να τιμηθει μια παραδοσιακη bistecca - καλυτερη φωτογραφια δεν υπαρχει, επικρατουσε ενας καποιος ενθουσιασμος/πανικος στο τραπεζι εκεινη την ωρα...

Βεβαια κακα τα ψεματα ειναι λιγο κουφο το setting αυτο. Δηλαδη σου λεει οτι ξερεις, μπορεις αν θες με το που ενεργοποιεις το percussion η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ενταση του οργανου να πεφτει κατα 3, 5, 15dB (ή και 0) ΑΛΛΑ απαξ και ενεργοποιησεις το SOFT για να χαμηλωσει η ενταση της ατακας του perc το overall attenuation παει περιπατο και εισαι στα ιδια επιπεδα με το να ηταν OFF το percussion. Φανταζομαι αυτο προεκυψε απο καποιο τεχνολογικο περιορισμο του αρχικου συστηματος και εχει διατηρηθει καθαρα ως artifact χαριν αυθεντικοτητας σε καινουρια μηχανηματα/software.

Εχω μπερδευτει παραπανω, τι εννοεις ουρα? Εγω παντα σαν εξτρα ατακα το αντιλαμβανομουν, το αντιθετο δλδ...

Να σου πω κατι, αν δεν ημουν στο τρεξιμο τις τελευταιες μερες (φευγω αυριο για Ελλαδα) θα πηγαινα, αλλα δεν προλαβαινω. Εχω παιξει παντως στο παρελθον με Jet και με Gemini, και οι δυο μου φερνανε σε αυτο που περιγραφεις - fender-ish καθαρα με πολυ πιο εντονα αλλα smooth μεσαια, οποτε φανταζομαι ειναι στο ιδιο ballpark και αυτος.

Mπα μπα, I'm behaving. Εχω ήδη 2 ενισχυτές και παίζω ηλεκτρική στη χάση και στη φέξη οπότε να μαζευτεί και άλλο γομάρι και να κάθεται είναι υπερβολή. Αν/Οταν ξαναπιάσω πιο σοβαρά ηλεκτρική όμως η αγορά ενισχυτή με καλά καθαρά θα είναι top priority και οι Ampeg ειναι καιρό τώρα στη λίστα...

Επειδη εχω και εγω πολυ καλη εμπειρια απο τα καθαρα των Ampeg, μπηκα απο περιεργεια τωρα να δω στο Reverb το συγκεκριμενο μοντελο που αναφερεις και υπαρχει ενας 2x12 Αγγλια που φευγει για τιμη σκοτωμα και συμπτωματικα ειναι και στην πολη μου, AΓΧΩΝΟΜΑΙ.

Dulwich, Λονδινο - 5 τα ξημερωματα σε σπιτι φιλης μετα απο γενεθλιους εορτασμους/κραιπαλες...not a bad view!

Thank you folks!

Είχαμε new guitar day τις προάλλες - μετά απο χρόνια φαγούρας απέκτησα επιτέλους μια Weissenborn! Για τις Weissenborn έγραψα πρόσφατα ένα μικρό αρθράκι, το οποίο μπορείτε να βρείτε στο λινκ, αλλα επιγραμματικά εδώ - πρόκειται για κάποιες πολύ ιδιόμορφες ακουστικές κιθάρες που προορίζονται αποκλειστικά για lap steel παιξιμο και που λόγω ιδαίτερης κατασκευής (με το μανίκι πχ να είναι κούφιο και ενιαίο με το σώμα) έχουν ένα τρομερά resonant και πλούσιο ήχο. Παραπάνω ινφο, φωτος και ηχοι στο αθρο: 'Ηθελα καιρο να αποκτήσω ένα τέτοιου τύπου όργανο λόγω American Primitive Guitar ενδιαφέροντος - οι κιθάρες αυτές κάνουν που και που την εμφανισή τους στο συγκεκριμένο υποείδος και ο ήχος τους (και οι τελείως νεες παικτικές δυνατότητες του slide) με ιντριγκάραν ανέκαθεν. Σκεφτόμουν λοιπόν για καιρό να αποκτήσω κάποια απο τις αξιοπρεπέστατες και (σχετικά) οικονομικές far-eastern που κυκλοφορούν στο εμποριο, με ιδανικό σενάριο να πετύχω μεταχειρισμένη σε καλή ευκαιρία κάποια απο τις πιο "καλες" Goldtone που καινούριες πάνε κοντά στο χιλιάρικο. Πρόσφατα χαζεύοντας τον κατάλογο για ένα επερχόμενο guitar auction σε έναν μεγάλο οίκο εδώ στην Αγγλία (Gardiner Houlgate, τυγχάνει να είναι και σχετικά κοντά μου) βλέπω 2 τέτοια όργανα. Και τα δύο ήταν φτιαγμένα απο έναν Βρετανό οργανοποιό, τον David Oddy, ο οποίος έφτιαχνε κιθάρες, μαντολίνα και άλλα folk όργανα και ήταν μάλιστα πολύ highly regarded για την δουλειά του. Έχωντας γνώση του πώς λειτουργούν αυτά τα auctions, ψιλιαστηκα ότι ο συνδυασμός obscure οργάνου (δεν ειναι ΛεςΠωλ) και χαμηλής αναγνωρισιμοτητας κατασκευαστή (καλός χρυσός ο David αλλα Leo Fender δεν ήταν) σήμαινε ότι η κιθάρα θα έφευγε κοψοχρονιά. 'Εβαλα λοιπόν στο μάτι την μια απο τις δύο που μου άρεσε παραπάνω στα νερά (ήταν σχεδόν πανομοιότυπες). Πριν απο κανα μήνα έγινε το auction, ένιωσα λίγο σαν να κλέβω εκκλησία και η κιθάρα ήρθε σπίτι μαζί μου. Η κιθάρα έχει τυπική Weissenborn κατασκευή & διαστάσεις. Εξ'ολοκλήρου μασιφ Sapele (African mahogany) με κούφιο square μανίκι, rope (maple/rosewood) binding σε καπακι, πλάτη και ταστιέρα σαν Style 4 (μονο που η ροζέτα είναι όστρακο) και rosewood bridge και fingerboard (με πάρα πολύ όμορφα νερά τα οποία δυστυχώς δεν φαίνονται καλά στις φωτό με τον εσωτερικό φωτισμό). Πολύ ωραίο figuring κάνει και η πλάτη στο κάτω μέρος της, ενώ το headstock φοράει Grover mini open-gear κλειδιά καί στο burly mahogany faceplate έχουμε το vine inlay που έβαζε ο Oddy στα όργανα του. Mετά απο συνομιλία με τον Nick Oddy, γιό του David ο οποίος και ανέλαβε το εργαστήριο μετά το θάνατο του Nick το 2017, έμαθα και μερικά ακόμα πράγματα για την κιθάρα. Ειναι μια απο τις συνολικά έξι Weissenborn που έφτιαξε ποτέ ο Oddy - είχαν φτιαχτεί ολες μαζι σε ένα batch το 2014. Οι περισσότερες ήταν προπαραγγελίες αλλα κανα δυο μείνανε στο εργαστήριο surplus; το αδερφάκι της με το αμέσως επόμενο serial number έιναι στα χέρια του Phillip Henry, γνωστου Βρετανου lap steel player (παιζει κυριως Dobro και ινδική). Σε ένα πρόσφατο ξεκαθάρισμα του estate o Νick τις έδωσε προς δημοπρασία μαζί με άλλες 2 ακουστικές και μια κλασσική που είχαν ξεμείνει στο stock room. To όργανο δηλαδή ειναι πρακτικά καινούριο και την τελευταία δεκαετία απλά μάζευε σκόνη στο εργαστήριο, είναι κυριολεκτικά ανέγγιχτο. Η ενδεικτική αρχική τιμη για μια Weissenborn ήταν σύμφωνα με τον Nick στις 1800 λιρες, πάνω κάτω απο εκεί που ξεκινάνε και οι περισσότερες κιθάρες τους. Εμένα μου κόστισε όυτε 500...ούτε κινέζικη laminate παίζει να μην έπαιρνα με τόσα, και αντ΄άυτου βρέθηκα με χειροποίητο όργανο υψηλού caliber. Ηχητικά τι να πω - είνα κανόνι, ειδικά απο όταν της πέρασα τις "σωστές" χορδές. Το sustain ειναι τεράστιο, το resonance είναι απλά χαζό - χτυπας τις χορδές και νομιζεις οτι θα πεταχτεί απο τα πόδια σου από τη δόνηση. Ηχοχρωματικά έχει το throaty warm midrange που θα περίμενε κανείς από μια all mahogany κιθάρα. Αν ήξερα βέβαια και τι κάνω, ίσως να μπορούσα να το κάνω και να ακουστεί όπως αξίζει - προς το παρών όμως πάρτε το παρακάτω βίντεο απο σήμερα το μεσημέρι όπου και δολοφόνησα ενα αγαπημένο slide tune του Fahey (διότι δε σέβομαι τίποτα). Συνήθως γράφω ακουστική με ένα mid/side pair, αλλά αυτή τη φορά είπα να γράψω με ένα στέρεο pair condenser mics, συγκεκριμένα Superlux HI-10 (το καλυτερο μικροφωνο που μπορεις να παρεις με 25 ευρω). Θα επιστρέψω με περαιτέρω ηχητικά τέστ με το που γίνουν λίγο πιο ανθρώπινες οι παικτικές μου ικανότητες. Προς το παρόν όμως έχω να πώ ότι είναι απίστευτα διασκεδαστικό το όλο lap steel σκηνικό, το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

"Μαμα μπορουμε να παρουμε Derek Trucks?" "Oχι εχουμε Derek Trucks στο σπιτι." "..." Πιο σοβαρα τωρα, οντως ωραιος παικτης και ισως η καλυτερη αποπειρα απο το γκρουπ (αν και μου αρεσε και ο Josh Smith αρκετα). Η Julia Lange ειχε επισης ωραιες στιγμες στο σολο της αν και δεν με ξετρελανε σαν συνολο.

Καλα και μονο που εισαι (φανταζομαι) στις παρυφες της πολης αρα και εκτος αστικης θερμονησιδας εισαι σε -5 βαθμους minimum σε σχεση με το κεντρο, αρχοντας...