Bruce Springsteen

[Superfunk]

Να συμπληρώσω ότι αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε την εξαιρετική βιογραφία του 

 

https://www.amazon.com/Born-Run-Bruce-Springsteen/dp/1501141511

 

Θα καταλάβετε πολλά .....

 

 

[Superfunk]

7 ώρες πριν, ez είπε

Προσωπικά δε συμφωνώ με όσα περιγράφεις για μούσκουλα και παίξιμο κιθάρας. Λίγο αμερικάνα ποζεριά ναί, αλλά νομίζω μέσα στα πλαίσια της κουλτούρας και της παράδοσης των λευκών αμερικάνων. Αρκετοί παίζουν έτσι, θεωρώ τον Σπρινγκστην εξαιρετικό κιθαρίστα.

 

+1000

 

ΕΙΝΑΙ εξαιρετικός κιθαρίστας άλλωστε για μια δεκαετία πριν γίνει φιρμα, από τα 16 του μέχρι τα 25 του ήταν γνωστός ως "hot" lead κιθαρίστας στο NJ....

 

Τον έχω δει πολλές φορές ζωντανά μια και ήμουν στις ΗΠΑ όταν ήταν "the thing " αλλά και 2 φορές που τον γνώρισα από κοντά, μια φορά σε ένα bar στο Bayone όπου....μπήκε μόνος του και ήπιε μια μπύρα...και μια φορά σε ένα χωριό στην... Κεφαλλονιά που ήταν μαζί με τον Tom Hanks μόνο.....ποζερια δεν είχε...σούπερ χαλαρός, καταδεκτικος και φιλικός.

 

ΕΙΝΑΙ λαϊκός ήρωας, δεν το παίζει λαϊκός ήρωας...

 

Επίσης είναι ένας καλλιτέχνης που ποτέ δεν δίστασε να ρισκάρει την εμπορική αποτυχία...για να εκφραστεί.....μόνο και μόνο που έβγαλε το Nebraska,το οποίο παραμένει ο καλυτερος δίσκος  του,αμέσως μετά το BITU αρκεί.....

 

 Read the book....ακόμα και εγώ που είμαι φανατικός οπαδός έμεινα με ανοικτό το στόμα από κάποια γεγονότα. 

Επεξεργασμένο 16 Οκτωβρίου 2021 από Superfunk

[atreu73]

9 ώρες πριν, fusiongtr είπε

 

Δεν διαφωνώ.

Αλλά η ποζεριά του ήταν πάντα κατά την γνώμη μου πέραν του αποδεκτού από μένα (ειδικά σε κάποιες περιόδους του).

 

Δεν βλέπω ακόμα και τώρα καμιά ποζεριά στον Springsteen. Τελευταία νομίζω σε μια συναυλία του συνέχιζε να παίζει βαθιά μέσα στη νύχτα κι έπρεπε να του κόψουν το ρεύμα. Πολυσχιδής και ειλικρινά το ένα αυθεντικό αμερικάνα προιόν των ηπα. 

 

 

Συνεχίζει μετά από 2-3 χρόνια με ένα λιγότερο εμπορικό άλμπουμ. Πραγματεύεται με τρόπο σαφή χωρίς ίχνος χιούμορ τον ορισμό της ιδεατής Αμερικάνικης ψυχής. Ο ρομαντισμός κι η ευθύτητα και πάλι εδώ.
 

Badlands, you gotta live it everyday
Let the broken hearts stand
As the price you've gotta pay
Keep movin' 'til it's understood
And these badlands start treating us good

Συνεχίζει με προσωπικό τραγουδάκι λίγο γκόσπελ λίγο σόουλ.
 

All of the old faces
Asked you why you're back
They fit you with position
And the keys to your daddy's Cadillac
In the darkness of your room
Your mother calls you by your true name
You remember the faces, the places, the names
You know it's never over, it's relentless as the rain

Well Daddy worked his whole life for nothing but the pain
Now he walks these empty rooms looking for something to blame
You inherit the sins, you inherit the flames

Ένα όμορφο βραδύκαυστο:

 

 

και τo επικό promised land για την εργατιά.

 

 

 

Επεξεργασμένο 16 Οκτωβρίου 2021 από atreu73

[fusiongtr]

Μιλάω για αυτή την περίοδο παιδιά, εκεί με έχασε.

Δεν παίζεις έτσι ακκόρντα (μιλάω για το δεξί χέρι, και ..... γνώμη μου ξαναλέω).

 

 

 

Επεξεργασμένο 16 Οκτωβρίου 2021 από fusiongtr

[Superfunk]

Και με τις διασκευές δεν τα πάει και άσχημα 

 

 

[dimsonic]

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

Μιλάω για αυτή την περίοδο παιδιά, εκεί με έχασε.

Δεν παίζεις έτσι ακκόρντα (μιλάω για το δεξί χέρι, και ..... γνώμη μου ξαναλέω).

 

 

 

αν έχεις πίσω σου τον van Zandt ή τον Lofgren μια χαρά παίζεις. Και αν μην παίζεις ακόμα.

και προσωπικά αυτόν τον μονοτονικό "υμνο" τραγούδι ποτε δεν τον χώνεψα.

 

Αλλά γενικά δεν χωνεύω αυτά που είναι φτιαγμένα για να πιάνουν ΚΑΙ μόνο.

[fusiongtr]

2 λεπτά πριν, dimsonic είπε

αν έχεις πίσω σου τον van Zandt ή τον Lofgren μια χαρά παίζεις. Και αν μην παίζεις ακόμα.

 

Αυτό λέω.

[qesh]

Στις 16/10/2021 στις 3:21 ΜΜ, Superfunk είπε

Και με τις διασκευές δεν τα πάει και άσχημα 

 

 

 

Εννοειται, εξ αλλου με τοσες μουσικαρες στην μπαντα, διασκευαζεις ανετα τα παντα

Hail to the Boss!!!

 

 

[atreu73]

Το 1980 κυκλοφορεί το διπλό δίσκο Τhe River. Η πιο ώριμη δουλειά του ως τώρα. Ο Bruce αρχίζει να υποδύεται. Γράφει ιστορίες για τύπους ανθρώπων που δε γνωρίζει αλλά φαντάζεται ως την τελευταία τους λεπτομέρεια.
Ξεχωρίζω το υπέροχο αυτοβιογραφικό Independence day.
 

 

Cause the darkness of this house has got the best of us
There's a darkness in this town that's got us too
But they can't touch me now
And you can't touch me now
They ain't gonna do to me
What I watched them do to you

Now I don't know what it always was with us
We chose the words, and yeah, we drew the lines
There was just no way this house could hold the two of us
I guess that we were just too much of the same kind
 

 

Το σε στιγμές ειρωνικό σκιαγράφημα της αμερικανικής ψυχής

 

Well I came home from work and I switched on Channel 5
There was a pretty little girly lookin' straight into my eyes
Well I watched as she wiggled back and forth across the screen
She didn't get me excited she just made me feel mean

 

Μια ποιητική απομυθοποίηση του αμερικανικού ονείρου.

 

 

I come from down in the valley
where mister when you're young
They bring you up to do like your daddy done

I got a job working construction for the Johnstown Company
But lately there ain't been much work on account of the economy
Now all them things that seemed so important
Well mister they vanished right into the air
Now I just act like I don't remember
Mary acts like she don't care

Now those memories come back to haunt me
they haunt me like a curse
Is a dream a lie if it don't come true
Or is it something worse

Aκολουθεί το Nebraska το 1982. Μια αποχώρηση από τις φορτωμένες συνθέσεις. Οι μελωδίες απλούστερες. Ο στίχος σκοτεινός και απελπισμένος στο Atlantic city

 

 

 

Στο Nebraska τελειωποιεί την αφηγηματική του δεινότητα, αφαιρετικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες.