Πίνακας συμμετοχής

Καλά σε τόσο ΑΛΜΠΑΝΙΔΕΣ επεσες; Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ανοίξεις λίγο τα nut slots. Τα υπόλοιπα δεν διαφέρουν σε τίποτα από ένα κανονικό σετ απ σε μι.

Και βέβαια πόσο στρογγυλεμένα είναι στο άκρο τους. Για μένα κάνει μεγάλη διαφορά στην αίσθηση παρόλο που γενικά δεν ακουμπάμε συνέχεια εκεί.

... και κάτι ακόμα. Το ύψος και πάχος των τάστων παίζει σημαντικό ρόλο στο 'γλύστρημα' του χεριού!

Οι 12άρες ίσως είναι υπερβολή για μια κιθάρα με τυπικό scale σε Drop C. Απορώ γιατί δεν πήγες με μεγαλύτερο scale - εκτός αν έχω κάνει λάθος και δεν έψαξα σωστά. Για την C οκ μπορεί να δουλέψει, αλλά είσαι σίγουρος για τις υπόλοιπες? Οι 11άρες για μένα είναι υπέρ-αρκετές, και δε χρειάζεται δουλειά στο nut. Τώρα το γιατί δεν στο αναλαμβάνει κανείς, δε ξέρω. Δεν είναι δα και καμιά τρομερή υπόθεση. Βρες αν γίνεται κάποιον μεταλά. Το να σου λέει ένας επαγγελματίας ότι το Drop C είναι "λάθος κούρδισμα" είναι το λιγότερο γελοίο.

Μπράβο βρε Γιάννη.

Επανέρχομαι για να αποσαφηνίσω κανα δυό πράγματα. Ο άνθρωπος ρωτάει 1. αν στο συγκεκριμένο η κεφαλή βραχίονας κλπ εγκυμονούν κάποιους κινδύνους για τους δίσκους 2. αν παίρνει βελτιώσεις 3. αν συνδέεται με τον ενισχυτή του. Οι απαντήσεις που δίνει ένας που το διαβάζει είναι όχι, όχι, ναι. Αν πήγαινε το ερώτημα στο αν αξίζει να ασχοληθεί θα του έλεγα εκ πρωτης όψεως όχι, αλλά το όλο ερώτημα δείχνει ότι θέλει να ασχοληθεί. Από την άλλη άντε να ξοδέψει 150 ευρώ και να αγοράσει και 2-3 δίσκους μέχρι να καταλάβει ότι μετάνοιωσε. Που σε οποιαδήποτε περίπτωση θα πάρει πίσω τα χρήματά του έστω στο 50-60%. Όλα τα άλλα είναι να λέμε και να μαλώνουμε. Αγοράζω δίσκους από το 1970 και με ένα μικρό διάλειμα για cd, dvd, sacd, dvd audio και άυλα, σήμερα αγοράζω μόνο βινύλιο. Το ότι δεν μπορείς να βρεις ό,τι θες στο βινύλιο δεν ισχύει. Στα άλλα μέσα, ακόμα και στα άυλα ισχύει. Σήμερα το βινύλιο είναι ο μόνος τρόπος να βρεις αυθεντικές πρώτες εκτυπώσεις. Σε όλα τα άλλα μέσα αυτό τείνει να εκλείψει. Τα δε άυλα έχουν σχεδόν 95% τις επανεκδόσεις που ΔΕΝ είναι ίδιες με τις πρωτότυπες. Στο σπίτι μου το σύστημα βινυλίου παίζει ισάξια τουλάχιστον με τα cd και τα άυλα ή τα όλα τα άλλα. Είναι μάλιστα ο μόνος τρόπος να ακούσεις όλο τον δίσκο και όχι από 5 δλ από κάθε κομμάτι. Τωρα να μην ακούσω το χαζό ερώτημα αν θέλω να πάρω τον τελευταίο του Μπαντ Μπανυ πού θα τον βρώ σε βινύλιο, θα απαντήσω δεν με ενδιαφέρει. Και αν με ενδιαφέρει θα τον ακούσω άυλο μια χαρά. Τελος είναι ακριβό χόμπυ. ΟΚ ακριβές είναι και οι γούνες, και οι Πόρσε και τα Ρολεξ και μάλιστα τα τελευταία τα αναλογικά δείχνουν πιό λάθος την ώρα από τα ηλεκτρονικά. Ακριβά είναι και τα Κοχίμπα και τα Λουί Βουιτόν. Τελος όταν σε ρωτάει κάποιος θελω να πάρω μοτοσυκλέτα ή πατίνι η τάδε μάρκα είναι καλή? δεν απαντάς, όχι ρε φίλε να πας με λεωφορείο γιατί είναι πιο ασφαλές. Είπα την άποψή μου. Όποιος θέλει να μαλώσουμε (με την ανοχή των αντμιν) ελεύθερα.

Εγω σας ενημερωνω για το #1

Δεν υπαρχει πικαπ που να αξιζει την αγορα. Ειναι μια πεταμενη τεχνολογια με πολλες αρνητικες επιπτωσεις τοσο στην πιστοτητα του ηχου οσο και στην ευκολια της ακροασης. Απο τη στιγμη που δεν εισαι 100 χρονων με φετιχιστικα απωθημενα και αναμνησεις, μην ασχολεισαι καν, αν εχεις λεφτα για πεταμα δωστα σε κανα φτωχο. Τα παραπανω δεν ειναι καν προσωπικη γνωμη, ειναι 100% αντικειμενικα. Αν τωρα γουσταρεις φετιχισμο και παίδεμα αυτο ειναι αλλο, αλλα αντικειμενικα και χωρις συναισθηματισμους το βινυλιο ειναι μουφα, ποσο μαλλον και με μουφα πικαπ.

όχι βέβαια. Εκτός αν το θελήσεις εσύ βελτιώσεις ΔΕΝ μπορεί να πάρει. Ή να το πω αλλιώς μπορεί να πάρει μόνο κάτω από πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Με την συγκεκριμένη κεφαλή με ένα Χ βάρος της, καταλήγει να έχει μια tracking force γύρω στα 2.7 γραμμάρια. Που είναι προς το αρκετό αλλά όχι καταστροφικό. Με δεδομένο ότι δεν έχει ρυθμιζόμενο αντίβαρο θα πρέπει κάποιος για να αλλάξει κεφαλή να προσθαφαιρέσει με συνδυασμούς βάρη κεφαλής και κρατώντας σταθερή τη σχέση αυτή να πει ότι με την Ψ κεφαλή μπορεί να έχει μια πιό μικρή tracking force πχ 2.0 γραμ. (πχ αν η κεφαλή ζυγίζει 7 γραμμάρια και δίνει 2.7, για να πετύχεις τα 2.0 πρέπει να βάλεις μια κεφαλή που ζυγίζει 6.3...μπακάλικα δηλαδή) Αλλά πάλι ποιό το νόημα? Ο βραχίονας δεν ρυθμίζεται σε βάρος, δεν έχει antiskating και πιθανότατα κατασκευαστικά δεν "κερδίζει" από μια πιό ακριβή κεφαλή από αυτή με την οποία προσφέρεται. Με λίγα λόγια αυτό το παίρνεις και το δέχεσαι όπως είναι, που δίνει μια δυνατότητα για fuss free παίξιμο για ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το άθλημα. (και δεν ενδιαφέρονται να μπουν στα βαθειά νερά ενός αθλήματος που είναι πολύυυ περισσότερο από μια τάση της εποχής). Θα μπει σε μια οποιαδήποτε είσοδο, πχ cd, dvd, vhs, κλπ του ενισχυτή. Αν είσαι αρχάριος, μπορείς να το πάρεις κι αν σου κάνει κλικ το άθλημα σε λίγο καιρό το ξεφορτώνεσαι και πας σε κάτι καλύτερο. Πάντως ακόμα και στα μτχ του νοιζ έχει πολύ καλύτερα συμβατικά και πλήρως ρυθμιζόμενα πικαπ στα 150 ευρώ με ένα εξτρα phonostage ώστε να μπεις αξιοπρεπέστερα στο χόμπυ.

Εζωγράφισες πάλι.

Εδώ παρουσιάζονται μια σειρά απο σάιτ που προσφέρουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα πολυκάναλα tracks ηχογραφήσεων για όσους θέλουν να δοκιμάζουν και να εξασκούνται στη μείξη. Ενδιαφέρον!

Έπεσα πάνω σε αυτό το review ενός πικάπ από το ΙΚΕΑ. Πέραν του ασυνήθιστου της υπόθεσης, εντυπωσιάστηκα από το ότι υπάρχει app για κινητό, με το οποίο μετράει κανείς πράγματα όπως η πραγματική ταχύτητα περιστροφής αλλά και W & F.

Χτες ήταν μια μέρα αποκάλυψης για εμένα. Κουφάθηκα (με την καλή έννοια) και πρέπει να πω τον πόνο μου. Παραδοσιακά προτιμώ τα λεπτά στην αίσθηση μπράτσα με 12αρα ακτίνα (radius), σαν τα Gibson '60s SlimTaper ας πούμε. Έχω πέντε κιθάρες και αν με ρωτήσεις θα σου πω πια απ' όλες έχει το πιο βολικό και γρήγορο μπράτσο ενω για τις άλλες θα πω κάποιο άλλο πλεονέκτημα, που είναι και ο λόγος ύπαρξής τους στην μικρή συλλογή μου. Αγόρασα ένα παχύμετρο και μπήκα στη διαδικασία να μετρήσω τις διαστάσεις των μπράτσων που με ενδιέφεραν, απο όλες τις κιθάρες μου. Τα αποτελέσματα είναι στο διάγραμμα. Οι δυο πρώτες διαστάσεις είναι πλάτος και οι άλλες τρεις πάχος. Αυτό που παρατηρώ λοιπόν είναι πως η Squier έχει το στενότερο αλλά παχύτερο και η Zephyr το φαρδύτερο. Οι δυο Gibson και η Yamaha έχουν ίδιες διαστάσεις με τη διαφορά ότι η Yamaha έχει πλατύτερη ταστιέρα 14" έναντι 12" των άλλων. Κι εδω είναι που κουφαίνομαι! Όλες έχουν τελείως διαφορετική αίσθηση. Ακόμα κι αυτές με τις ίδιες διαστάσεις! Σε κάποιες παίζω πιο γρήγορα και κάποιες με περιορίζουν σε πιο συγκεκριμένα παιξίματα. Η 335 με οδηγεί να παίζω αργά αλλά με ακρίβεια και βγάζει πεντακάθαρη νότα. Η Yamaha μου δίνει μια εύκολα προσβάσιμη ευχέρεια που προέρχεται απο την επίπεδη ακτίνα της. Η Epiphone Zephyr είναι η πιο φιλική κι είναι σε αυτή που πετάνε συγκριτικά τα χέρια μου. Ώπα... κι είναι η πιο φαρδιά; Και δεν είναι λεπτό μπράτσο; Αν με ρωτούσατε πριν μετρήσω, θα σας έλεγα πως η Zephyr έχει το λεπτότερο! Αυτή είναι η αίσθηση που μου δίνει. Αρα τι είναι αυτό που δίνει αυτή την αίσθηση; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το φινίρισμα του μπράτσου. Η κιθάρα αυτή έχει βαμμένο μαύρο μπράτσο με λούστρο από πάνω. Γλιστράει αφάνταστα. Η Les Paul έχει μια αίσθηση πορώδη, πιθανώς απο το ελαφρύ χερι χρώματος πάνω στο μαόνι. Κολλάει το χέρι. Το ίδιο και η 335 αλλά αυτή έχει περισσότερο satin θα έλεγα. Οι δε υπόλοιπες είναι με σχεδόν τίποτα. Ίσως κάποιο filler. Μπορεί και να κάνω λάθος όμως. Δεν ξέρω βρε παιδιά. Τι μπορεί να συμβαίνει εδω; Συζητάμε για ξύλο ταστιέρας, radius, τάστα, κλίμακες αλλά τι γίνεται με το φινίρισμα του μπράτσου ή μήπως είναι κάτι άλλο; Είναι τόσο σημαντικό τελικά; Δεν ξέρω... γηράσκω αει διδασκόμενος.

Με jumbo τάστα αν το πάτημα δεν είναι γατίσιο το φάλτσο είναι μοσχαρίσιο...

Και μια φωτό με τον κύριο Kelly στο ιστορικό πλέον Carmine street guitars.

Λοιπόν ενώ οι περισσότεροι "ορκίζονται" σε jumbo τάστα, και δεν προτιμούν τα μικρά, εγώ δεν μπορώ καν να παίξω με jumbo. Τα medium jumbo της Gibson μου φαίνονται μια χαρά, αλλά πολύ θα ήθελα να παίξω με μια custom fretless wonder. Νομίζω ότι θα μου φανεί σούπερ.

Η αλήθεια είναι πως δεν έδινα ποτε σημασία στο φινίρισμα του μπράτσου αλλά κάποια glossy Stratocaster μπράτσα με είχαν απωθήσει παλιά. Θεωρούσα πως και σκέτα να ήταν το κακό που θα συνέβαινε θα ήταν πως θα μαύριζαν από τον ιδρώτα. Λάθος μάλλον. Τα προφίλ των κιθαρων μου είναι χοντρικά "modern C" όλα, οπότε δεν εστίασα εκεί αλλά σίγουρα κάποιες μικροδιαφορές υπάρχουν φυσικά. Οι 4 στις 5 είναι κοντές αρα κοινές και αντιπαρέρχομαι τη διαφορά tension στην Strat με 9,5αρες χορδές αντι για 10 στις άλλες. Αυτό! Ναι στις 4 είναι γκουμουτσέ, jumbo medium ενω στην Epi σίγουρα είναι λεπτότερα και χαμηλότερα. Ισως ο συνδυασμός gloss και χαμηλών τάστων τελικά να μου δίνει αυτή την αίσθηση. Το περίεργο για μένα είναι η σχεδόν μηδενική διαφορά που προέκυψε στις μετρήσεις συγκριτικά με την αίσθηση που είχα στα χέρια και γι αυτό τα έγραψα αυτά. Άλλο τι νομίζεις (όσα και να γνωρίζεις) και άλλο τι συμβαίνει στις διαστάσεις.

Από αυτά που λες Γιάννη συμπεραίνω: Α) Τα χέρια σου δεν ιδρώνουν. Γι' αυτό και γλυστρούν τα δάκτυλά σου πιό εύκολα στην Epi που έχει gloss finish. ΄Οσοι ιδρώνουν βολεύονται καλύτερα με satin finish καθώς με τα gloss κολλάει το χέρι τους. Εγώ που δεν ιδρώνω καθόλου προτιμώ πολύ καλύτερα την αίσθηση των glossy necks! B) Παίζει τεράστιο ρόλο το προφίλ του μπράτσου! Ακόμα και μπράτσα με το ίδιο πάχος έχουν τελείως διαφορετική αίσθηση αν είναι 'round C', 'modern C', 'soft V' ή 'U'.. Γ) Και φυσικά το scale της κιθάρας. Άλλο το 24,75'' 'αλλο το 25'' και άλλο το 25,5''. Εντελώς διαφορετική αίσθηση σε συνδιασμό με το neck profile!

Άμα δεν βάλεις δάχτυλο ασούμε .... ποτέ δεν ξέρεις πώς θα είναι.

Πρώτον, χαίρομαι που βρίσκω άλλον έναν "μετρησάκια".. Δευτερον, εκτος από το φινιρισμα αυτές οι κιθάρες έχουν και διαφορετικά προφίλ μπράτσων, οπότε μήπως το χέρι σου καταλαβαίνει και αυτό και έχει κάποια προτιμηση? ΥΓ: το αναφέρω γιατι το δικό μου το κουλό και ανώμαλο αριστερό χέρι παραείναι επιλεκτικό και σε παχος/πλατος (αν δεν ειναι οδοντοφλυφίδα δεν) και σε προφίλ. Αλλα και το αναποδο, εχω παιξει Musicman με μπρατσο που για τα γουστα μου ηταν για μπεηζμπολ αλλά το ασυμμετρο αν θυμαμαι καλά άρεσε τοσο στο χερι μου που δεν την αφησα αμεσως κάτω.

Το θέμα που προκύπτει δεν είναι με αυτές που έχω αλλά με αυτές που θα ψάχνω.

Μου κόλλησε το excel

Απο Δευτέρα ανεβαζω. Το θεμα ειναι αν ανεβάσει ο @gkourmoul1 το χασαμε

Εγώ ξέρω. Δεν ξέρω τι είναι καλλίτερο, όποιο σε βολεύει εσένα. Αλλά ξέρω ότι τέτοια νήματα και τέτοιες φώτος, μου ανοίγουν την όρεξη να ασχοληθώ και εγώ με τις κιθάρες μου. Αυτά μου αρέσουν να διαβάζω στο noiz και δόξα τω Θεώ υπάρχουν αρκετά..... Όχι μιζέριες....και γκρίνιες.

Εν τω μεταξύ κανω αυστηρή δίαιτα (έχασα 6 κιλά σε ενάμιση μήνα) και μου τρέχουν τα σάλια. Δεν πρόκειται να ξαναπατήσω σε αυτό το κλαμπ πριν τα Χριστούγεννα. Πίσω μου σ' έχω σατανά!

Βρε μάστορα, ο μάγειρας του σπιτιού δεν παίζεται! Παραδοσιακά εδέσματα με πολύ μεράκι, τέχνη και όρεξη, συνεχώς. Συγχαρητήρια να μεταφέρεις. Κι εσυ να προσέχεις τα πολλά τυριά. Κάνουν μόνιμη ζημιά δυστυχώς.

Είχα κιθάρα την οποία μετέτρεψα σε ανοξείδωτα ταστα. Η αίσθηση τους είναι φοβερή για πάντα. Αλλάζουν λίγο τον ήχο προσθέτοντας λίγα πρίμα παραπάνω. Αυτό μπορείς να το ισοφαρίσεις με διάφορους τρόπους αλλά προσωπικά δεν θα τα έβαζα ξανά σε ένα όργανο που ακούγεται ήδη ακριβώς όπως το θέλω.

Αν μπορείς βάλε ατσάλινα. No muss no fuss ;)

Όταν λες "αρκετά γρήγορα"; Anyway δες εδώ, όχι πολυ προσφατες οι κουβέντες αλλά περιεκτικές:

In the process

Εκτός θέματος Είχα φίλο που έδωσε 2.000 ευρώ για χειροποίητο τάβλι από καρυδιά 100 ετών. Έχω φίλο που έφτιαξε ο ίδιος τραπέζι για τάβλι (όλο στο χέρι) για να έχει σωστή αίσθηση στις εξάρες. Υ.Γ Και τα δυο βρέθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες σε αποθήκη. Μόλις τους επισκεύθηκε ο πελαργός. Εντός θέματος Όλα τα turntables είναι καλά , αρκεί να έχουν πάνω δίσκους και να τους ακούει κάποιος.

Όντως, όλα τα χόμπυ είναι ελιτίστικα, γι' αυτό έγραψα ότι εγώ δεν έχω πρόβλημα με κάποια από τις λέξεις που είχα αναφέρει. Τώρα για τα μπαν και αυτά, δεν ξέρω, αλλά μην μπανάρεστε, είναι επίσης ελιτίστικο. Πες και εσύ μπρε μάνοΣ, αν είσαι βινυλίδης, να τελειώνουμε....

Λιγο ακομα να γραψεις και θα παρω τους δρομους με αμπεχονο και ταμπουρλο να τραγουδαω εμπρος της γης οι κολασμενοι

Παντως με τον χαρτοπολεμο που ειχαμε για νομισμα επι ανδρεα, για να αγορασεις τεχνολογια εμπλεκες με τετοιες καταστασεις

To 'χεις σπιτι σου; Μωρε μπραβο.

Προσπερναω το αστοχο ποστ. Το βινυλιο μουφα δεν ειναι. Το πικαπ αυτο ειναι μουφα αν και υπαρχουν πολυ χειροτερες μουφες εξω. Κρατάω μονο το παιδεμα αλλα καποια ωραια πραγματα θελουν παιδεμα. Σιγουρα δεν ειναι για ολους

Επειδή έχω παίξει και με τα δύο, κατέληξα στο Honey Bee. Είναι πολύ πιο saggy και λιγότερο πρίμο. Το sweet honey έχει πρίμα όπως λες, μιας και φεντερίζει, και είναι και πολύ πιο σφιχτό. Την ίδια στιγμή βέβαια το sweet honey είναι και πολύ πιο κλασικό σαν ήχος, ενώ το honey bee είναι πολύ πιο ιδιαίτερο και μπορεί να υπάρχουν πολλοί που δε θα τους αρέσει. Εγώ το έχω στο ράφι για καμιά ηχογράφηση, δεν είναι τόσο all around για πρόβες αλλά έχει τον δικό του ήχο που κάποια στιγμή χρειάζεται. Εγώ το χρησιμοποιώ κυρίως με έναν παλιό Teisco 15άρη, γιατί καλό το small amp drive του Honey Bee αλλά αν τό βάλω στον 100άρη Matchless πχ, πάει περίπατο...

O Wampler χρησιμοποιεί πολύ τα jfet στα πετάλια του που συνήθως δεν στακάρουν καλά. Ο Mad Professor χρησιμοποεί κατά κύριο λόγο op amps. Δεν έχω βέβαια προσωπική εμπειρία από το Clarksdale ή το LGW αλλά τα amp in a box του Wampler δε στακάρουν με τίποτα ενώ όσα έχω από Mad Professor κάνουν τα πάντα όλα. Ακόμη και τα fuzz του στακάρουν. Βασικά προτιμώ τα Bearfoot που είναι πιο κοντινά στα original της BJFE απ ότι τα Mad Professor. Παράδειγμα το Sweet Honey που ανέφερες. Δεν έχει μεγάλη σχέση με το BJFE Honey Bee, ενώ το αντίστοιχο Bearfoot είναι licenced κλώνος στο 1/5 της τιμής του BJFE.

Διαμορφώνεις γνώμη με τον προσομοιωτή ενισχυτών, όπως διαμορφώνεις γνώμη για την ερωτική σύντροφο μέσω Skype. Μόνο αν την έχεις "δει" πρώτα δια ζώσης, την αντιλαμβάνεσαι και στο Skype.

Οι RATM είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πως ο σοσιαλοκομμουνισμος δεν εχει ελπιδα. Τα ατομα εκαναν περιουσια και εφεραν εσοδα πολλων δεκαδων εκατομμυρίων σε πολυεθνικές mega corporations, με το να τραγουδάνε εναντια στις πολυεθνικές και στα mega corporations. Σας δουλεύει παιδάκια ο καπιταλισμος, παρατηστε το, resistance is futile.

Σήμερα ήρθε η σειρά ......να μπόυνε σε σειρά ....τα μιρκόφωνα.

Γράφω τραπ στίχους. Πες μου σε τι τέμπο θες να φας τις σφαίρες. Αφού ο λαός πεινάει λίγες έχεις μέρες. Στήσε κάλπες τώρα τις γιορτές να αναμετρηθούμε. Με Gucci κσι με Prada Θα ερθουμε να μπούμε στους αρμούς της εξουσίας, και θα λογαριαστούμε Χαχαχαχα

Κι άγω από Σάρλ ντε Γκωλ ξεκίνησα και κατέληξα od-Marshall od- boost.

Ποιος τον μαμει τον λαγό όταν λίγα μίλια βορειότερα συμπατριώτης του βγάζει τέτοιο αριστούργημα Αφήστε τα "τσαρτς" και τις "επιτυχίες" και ακούστε τις ΑΠΕΙΡΕΣ μουσικαρες που παράγονται καθημερινά από ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ μουσικούς.

Ας μην γίνει θέμα για το πόσο ακριβά πουλάνε κάποιοι. Δεν αφορά την σελίδα.

Εγώ είμαι fan. Αν τον βρουν οι δικοί μας τον λαγό πουθενά θα τον κάνουν ντουλάπα από το ξύλο

Μεγάλη λατρεία αυτή μπάντα. Και το αγόρι Lynch πραγματικός badass παικταράς

Υπήρξα μέγας fan των XP. Μέχρι που σταμάτησα.... (Κομφούκιος)