JMJ - Oxygene (30 years)

[SImon2000]

δεν παιζουν ομως τα βιντεακια...

[bloody_sunday]

το ολο σκηνικο θα γραφει σε εικονα HD και μαλιστα σε στεροσκοπικο 3D

 

Kαλά όλα αυτά και ευχαριστώ εκ μέρους όλων για το ποστ σου (εγώ τα ήξερα γιατί έχω ασχοληθεί μετά μανίας με το συγκεκριμένο θέμα). Όμως το project έχει ήδη ολοκληρωθεί εδώ και καμιά δεκαριά μήνες!  :) Το limited DVD με τις δυο βερσιόν  το βλέπω σε ένα ράφι μου τώρα... (υπάρχει βέβαια και το κανονικό dvd χωρίς το 3d).

 

To limited version έχει το 3d & το high def, μαζί με την audio ηχογράφηση - όχι του dvd αλλά του άλμπουμ Oxygene έτσι όπως το ξαναέπαιξε, κι έχει διαφορές από την original έκδοση πριν από 30 χρόνια, στην ηχοληψία-παραγωγή αλλά και τρία πολύ όμορφα νέα κομμάτια στο DVD). Το κανονικό version τα έχει όλα αυτά, χωρίς όμως το 3d. Κυκλοφορεί επίσης και σκέτη η νέα audio ηχογράφηση (η οποία είναι Super Audio CD).

 

... με σκοπό να επιδείξει αναίσχυντα εξοπλισμό 300.000 ευρώ σε μία ύστατη προσπάθεια να ξαναγίνει Jean Michel Jarre. Η επίδειξη συνοδευόταν από μία συνέντευξη στο SOS με αρκετές ανακρίβειες και μπαρούφες και από διάφορα παρα-μουσικά φαινόμενα για να προωθηθεί επιχειρηματικά το εν λόγω εγχείρημα.

 

Τα έχουμε πει και κατ' ιδίαν, και σου έχω αναλύσει τις αντιρρήσεις μου σε αυτά... (μπορούμε να το κάνουμε πάλι - ίσως ενδιαφέρουν κι άλλους αυτά που είπαμε  :)) Ούτως ή άλλως, εχω και ένα μικρό λόγο παραπάνω γιατί ήμουν απίστευτα τυχερός να απολαύσω ο ίδιος το σόου του Ζαρ στις Βρυξέλλες επί του πρότζεκτ αυτού, με ΟΛΟ, μα όλο τον εξοπλισμό αυτόν (και παραπάνω!!  ;D), σε μια από τις τέσσερις καλύτερες συναυλίες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

 

[giannis]

Το oxygene και το equinoxe τα δυο πρώτα δημοφιλή album του Jarre,καθότι ότι προηγούμενο είχε βγάλει είχε κατηγορηθεί ως ηχορύπανση (απο 70εως 76),πιστεύω ότι ήταν επαναστατικές υπερβάσεις στην μουσική και όρισαν τα μουσικά στερεώματα στην εξελικτική πορεία της.Τεραστια μουσική αρμονια,διαύγεια

και πολλές εκρήξεις π.χ. στο δεύτερο part του oxygene 5,χαμός δημιουργικότητας...Δεν είναι κόλλημα η κίνημα να γουστάρει κανεις τους δυο πρωτοπόρους της ηλ.μουσικής + τους kraftwerk .(αρκεί να ψάχνει το διαφορετικό και το καινούριο)

Χρήση αναλογικων συνθετητών ,τα οποία δεν ψήνουν το καφέ απο μόνα τους αλλα απο την ύπαρξη και το μυαλό που τα καθοδηγεί,που κατά την γνώμη μου jarre και vangelis =κορυφαίοι χρηστες,vangelis βλέπε yamaha cs 80 *θρυλικό blade runner,τεράστια pads και leads,και τα γνωστά του Jarre arp 2600,eminent,melotron,korg minipops ,κτλ.

 

Anyway,νομίζω όμως ότι κακός πειράζει τις ήδη επιτυχημένες δουλειές του με συνεχόμενα σκευάσματα,το σχετικό dvd που αναφέρετε δεν πλησιάζει το πρότυπο

ούτε προς 35%,άσε που χάνει τις μελωδίες ..

Για την σημερινή μουσική αν ψαχτεί κανεις πιστεύω ότι θα βρει αξιόλογους καλλιτέχνες,ακόμα και έλληνες όπως ο dousk (ποιος έχει ακούσει το diy??)η τον Διαμαντόπουλο με το blue και γενικά ενα deep house κράμα της klik οπου συγκαταλέγονται.

 

γνώμη μου  ;D :P

[bloody_sunday]

Το oxygene και το equinoxe τα δυο πρώτα δημοφιλή album του Jarre,καθότι ότι προηγούμενο είχε βγάλει είχε κατηγορηθεί ως ηχορύπανση (απο 70εως 76)

 

Εξ' αρχής δηλώνω ότι δεν τα έχω ακούσει, οπότε δεν γνωρίζω προσωπικά αν είναι πράγματι ηχορύπανση ή όχι. Αφ'ετέρου όμως πριν το Oxygene είχε συνθέσει, παίξει, ενορχηστρώσει και σκηνοθετήσει στην όπερα του Παρισιού και σε μπαλέτο, μαζί με άλλα διάφορα πονήματα και σάουντρακ που είχε ολοκληρώσει τότε.

 

Anyway,νομίζω όμως ότι κακός πειράζει τις ήδη επιτυχημένες δουλειές του με συνεχόμενα σκευάσματα,το σχετικό dvd που αναφέρετε δεν πλησιάζει το πρότυπο

ούτε προς 35%,άσε που χάνει τις μελωδίες ..

 

Το dvd παρουσιάζει μια μη προηχογραφημένη, μη προκάτ ζωντανή εκτέλεση που δεν διακόπτεται από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν θα ήθελα επ'ουδενί να μοιάζει 100% με το αρχικό. Ποιος θα ήθελε έναν ακόμη κλώνο και ποια θα ήταν η χρησιμότητά του; Ίσα ίσα που μαζί με τα τρία νέα συνδετικά κομμάτια το θεωρώ σαν μια ελαφρά διαφοροποιημένη (και απίστευτα όμορφη) παραλλαγή. Όσον αφορά στις μελωδίες, δεν με ενόχλησε καθόλου και ούτε καν του έδωσα σημασία.

 

Η νέα βερσιόν στο sacd (σε στούντιο ηχογράφηση κι όχι αυτή που ακούγεται στο dvd) μοιάζει αρκετά εκτελεστικά στο πρωτότυπο Oxygene (ούτε αυτή 100% - πάλι καλά) και μου αρέσει περισσότερο γιατί την θεωρώ πιο hi fi. Πάντως, την αίσθηση του να γυρίζει ένα γυαλιστερό βινύλιο και να ακούς αυτήν την ονειρική μουσική δεν την αλλάζω ούτε με το τελειότερο SACD player του κόσμου!  :)

[trolley]

Κατ' αρχήν, φαντάζομαι ότι συμφωνείτε, θα αλλάξω τον τίτλο του thread.

 

Η γνώμη μου για τον Jarre είναι ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο έξυπνο αλλά με βραχύ συνθετικό ταλέντο, το οποίο πήρε παράταση στις συνειδήσεις του κόσμου εξ' αιτίας της εμμονής του με τα synth. Ο Jarre κατάλαβε εγκαίρως ότι είχε έρθει η ώρα για μία ποπ-ίζουσα έκδοση ελαφράς ηλεκτρονικής μουσικής, υποβοηθούμενης από εντυπωσιακά σώου και πολλές αμετροεπείς συνεντεύξεις. Ευτυχώς, πριν πνιγεί από τις ίδιες τις τεχνολογίες που ο ίδιος βοήθησε να αναδειχθούν, πρόλαβε και έδωσε δύο πολύ ωραίους δίσκους (Oxygene / Equinoxe) και δύο αριστουργηματικούς (Zoolook / Waiting For Cousteau), με ελάχιστες εκλάμψεις του ταλέντου του σε όλα τα υπόλοιπα άλμπουμ.

 

Ο Jarre δεν μπόρεσε ποτέ να καταπιεί δύο πράγματα: α) την μη-συνεργασιμότητα των αρχών στο Μεξικό που ουσιαστικά ακύρωσε την συναυλία που είχε σχεδιάσει σαν διάδοχο των κοντσέρτων στην Κίνα και η οποία θα γινότας σε περιοχές των Mayas με τα προβλεπόμενα laser και β) το ότι από μία φάση και μετά, το κοινό τον αγνοεί πλήρως, έχοντας στρέψει την προσοχή του σε ακόμη πιο ελαφριά ποπ (είναι προς τιμήν του ότι δεν άρχισε να πετάει γκόμενες στη σκηνή).

 

Για το πρώτο, τον είχα ακούσει να κάνει το σχόλιο-νηπιαγωγείου ότι "για ενάμιση χρόνο δεν μπορούσα ούτε να φάω μεξικάνικη τροφή", ενώ το δεύτερο το αντιμετώπισε με.. πασοκικών διαστάσεων εσωστρέφεια μεγαλώνοντας αφύσικα τον χρόνο από το ένα άλμπουμ στο επόμενο... όχι ότι καλύτερο σε αυτές τις περιπτώσεις.

 

Πολλοί τον θεωρούν πολύ κατώτερο από τον πατέρα του και συμφωνώ: η δουλειά που έχει κάνει ο μπαμπάς Μωρίς για την ταινία "Ιησούς από την Ναζαρέτ" και το "Επικίνδυνα Χρόνια" (Weir) είναι αριστουργηματική χρησιμοποιώντας μόνο μικρές ορχήστρες.

 

Πολλοί τον θεωρούν εφάμιλλο του Vangelis αλλά διαφωνώ: ο Vangelis είχε πάντα μία σεμνότητα στις κινήσεις του (παρ΄ότι τον Jarre τον πατάει κάτω ως σκώληκα σε θέματα δεξιοτεχνίας) και κατάφερνε να παράγει όλο και καλύτερο υλικό μέσα από την εσωστρέφειά του (μέχρι που τον φάγανε και αυτόν οι όπερες του ελληνικού υπουργείου πολιτισμού). Επίσης, ο Vangelis έχει πάνω από δέκα σημαντικούς δίσκους, εκεί που (όπως πιστεύω) ο Jarre έχει τέσσερις.

 

Τώρα, σε σχέση με την επετειακή έκδοση του Oxygene, μου θυμίζει την αντίστοιχη "επετειακή" έκδοση του Tubular Bells πριν μερικά χρόνια - μία ύστατη ίσως προσπάθεια για την ανάκτηση της προσοχής του κοινού, η οποία (όπως και σε εκείνη την περίπτωση) είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει πλήρως. Η καλλιτεχνική αξία τέτοιων εγχειρημάτων είναι πολύ μικρή ακριβώς διότι η προσπάθεια έχει κυρίως εμπορικό χαρακτήρα (ούτε το Tubular Bells είναι ο καλύτερος δίσκος του Oldfield, ούτε το Oxygene είναι ο καλύτερος δίσκος του Jarre), οπότε μόνο οι geeks των keyboards (εμείς δηλαδή) έχουμε κάτι να βρούμε μέσα σε όλα αυτά.

 

:)

 

 

[giannis]

θα επανέλθω ξανά στο θέμα,απλά να πω εν συντομία ότι ο τελευταίος αξιόλογος δίσκος ήταν για μένα το 97 με το oxygene 7-13,ένα μεγαλείο νέου ρεύματος,λες και μεταπήδησε σε μια νέα όχθη...το τρίηχο των ρυθμών συνεχίστηκε κτλ κτλ,εξίσου μεγάλα έργα είναι το magnetic fields και το ethnicolor..σαν προσωπικότητα δίνει στον κόσμο την ευκαιρία να κάνει διαφορετική κρίση,ωστόσο δεν χρειάζεται σύγκριση με τον πατέρα του συνθέτη κλασικής σκηνής (Lawrence of Arabia)