Ερωτηση για humbucker μαγνητες

[bloody_sunday]

Τα έχουμε ξαναπεί ότι οι ηχογραφήσεις σου δίνουν μια πλασματική (και εν πολλοίς "ειδυλλιακή" εικόνα)... http://www.noiz.gr/index.php?topic=163066.msg264909#msg264909

 

Το θέμα είναι να έχουμε παίξει οι ίδιοι με παλιούς PAF, και ελάχιστοι εδώ μέσα το έχουν καταφέρει... ας μην υπεκφεύγουμε!  :)

[kpeyos]

Τα έχουμε ξαναπεί ότι οι ηχογραφήσεις σου δίνουν μια πλασματική (και εν πολλοίς "ειδυλλιακή" εικόνα)... http://www.noiz.gr/index.php?topic=163066.msg264909#msg264909

 

Το θέμα είναι να έχουμε παίξει οι ίδιοι με παλιούς PAF, και ελάχιστοι εδώ μέσα το έχουν καταφέρει... ας μην υπεκφεύγουμε!  :)

 

Πραγματικά αδυνατώ να συλλάβω την συλλογιστική της σκέψης. Δηλαδή εννοείς ότι αν πάρω έναν μαγνήτη που ακούγεται όπως ο ήχος που έχω σαν αναφορά από έναν καλλιτέχνη ή album, θα πρέπει να υπολογίσω ότι στο album έχει πέσει "καλλωπισμός" και άρα οι original μαγνήτες που ακούγονται εκεί στην πραγματικότητα είναι πολύ χειρότεροι; Άρα δηλαδή να μην αγοράσω τον μαγνήτη που ακούγεται καλύτερα κι απ' τον original;;;  ;D ;D ;D   

 

Nα ξεκαθαρίσουμε κάτι ακόμα. Κανείς κατασκευαστής μαγνητών δεν ισχυρίστηκε ποτέ στα χρονικά ότι θα πάρεις ένα σετ του, θα το συγκρίνεις με ένα οποιοδήποτε σετ P.A.F του '50 και θα είναι ολόιδιο. Όλοι χρησιμοποιούν μαγνήτες/ήχους αναφοράς, όπως χρησιμοποιεί κι όλος ο κόσμος όταν αναφέρεται σε αυτούς (στους P.A.F ιδιαίτερα).

 

Παίρνεις τον μαγνήτη, τον βάζεις, τον ακούς. Αν πάρεις έναν WCR Crossroads π.χ, τον βάλεις σε μια Les Paul κι από κει σε έναν καλό Marshalloειδή ενισχυτή για να βγάλεις τον ήχο του Clapton και το καταφέρεις, τι σε νοιάζει από κεί και πέρα; Ο τελικός στόχος είναι ο ήχος που ήδη έχεις στο μυαλό σου. Και επειδή στο συγκεκριμένο παράδειγμα ο ήχος του Clapton προερχόταν από P.A.Fs οι Crossroads είναι κατα τη γνώμη μου μια χαρά P.A.F κλώνοι.

 

Τα παραδείγματα σαν το προαναφερθέν που έχω ακούσει προσωπικά θα μπορούσαν να είναι τουλάχιστον αρκετά, κι ας μην ξεχνάμε πως οι μουσικοί που στρέφονται σε τέτοιου είδους vintage εξοπλισμο, έχουν ως επι το πλείστον ήχους αναφοράς στο μυαλό τους.

 

Και τώρα θα παρακαλέσω για μια απάντηση: Ποιά πιστεύεις εσύ ότι είναι από κει και περα η πρακτική χρησιμότητα του να έχεις ακούσει από κοντά ένα σετ P.A.F του 50, πέραν του ότι θα μπορούσες να λές ότι το συγκεκριμένο σετ κλώνων μοιάζει η δεν μοιάζει στο ένα σετ P.A.F που έτυχε κι άκουσες;

 

 

[bloody_sunday]

Δηλαδή εννοείς ότι αν πάρω έναν μαγνήτη που ακούγεται όπως ο ήχος που έχω σαν αναφορά από έναν καλλιτέχνη ή album, θα πρέπει να υπολογίσω ότι στο album έχει πέσει "καλλωπισμός" και άρα οι original μαγνήτες που ακούγονται εκεί στην πραγματικότητα είναι πολύ χειρότεροι; Άρα δηλαδή να μην αγοράσω τον μαγνήτη που ακούγεται καλύτερα κι απ' τον original;;;  ;D ;D ;D    

 

Όχι, δεν θα πρέπει να υπολογίσεις τίποτα άλλο από το αν σου αρέσει ή όχι, πάνω στην δική σου κιθάρα και στον δικό σου ενισχυτή. Τώρα το αν λέγεται Παφ, Πουφ, Σούπερ Έξτρα Χοτ ή Ορίτζιναλ (21) είναι άλλη ιστορία. Και αυτό που λέω είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ξέρεις αν ακούγεται καλύτερα από τον ορίτζιναλ, και ότι δεν θα πρέπει να σε ενδιαφέρει.

 

Nα ξεκαθαρίσουμε κάτι ακόμα. Κανείς κατασκευαστής μαγνητών δεν ισχυρίστηκε ποτέ στα χρονικά ότι θα πάρεις ένα σετ του, θα το συγκρίνεις με ένα οποιοδήποτε σετ P.A.F του '50 και θα είναι ολόιδιο. Όλοι χρησιμοποιούν μαγνήτες/ήχους αναφοράς, όπως χρησιμοποιεί κι όλος ο κόσμος όταν αναφέρεται σε αυτούς (στους P.A.F ιδιαίτερα).

 

Έλα όμως που δεν έχεις δίκιο... πολλοί το ισχυρίζονται, ή απλά παίζουν με τις λέξεις και με διάφορα γνωστά μαρκετινίστικα κόλπα (our version of a true PAF... as close as you'll ever get to tone heaven... a faithful replica... we make them like they used to... κλπ κλπ). Σίγουρα είναι καλό να ξέρουμε πού βαδίζουμε όταν ψάχνουμε έναν μαγνήτη, πχ. όταν δεις "PAF-like" καταλαβαίνεις τι μέρος του λόγου είναι, αλλά η σύγκριση με τους πάλαι ποτέ PAF είναι ουτοπιστική, αφ'ενός γιατί είχαν απίστευτη inconsistency στον ήχο τους και αφ'ετέρου για τους λόγους του λινκ που παρέθεσα.

 

Παίρνεις τον μαγνήτη, τον βάζεις, τον ακούς. Αν πάρεις έναν WCR Crossroads π.χ, τον βάλεις σε μια Les Paul κι από κει σε έναν καλό Marshalloειδή ενισχυτή για να βγάλεις τον ήχο του Clapton και το καταφέρεις, τι σε νοιάζει από κεί και πέρα;

 

Απολύτως τίποτα.

 

Και τώρα θα παρακαλέσω για μια απάντηση: Ποιά πιστεύεις εσύ ότι είναι από κει και περα η πρακτική χρησιμότητα του να έχεις ακούσει από κοντά ένα σετ P.A.F του 50, πέραν του ότι θα μπορούσες να λές ότι το συγκεκριμένο σετ κλώνων μοιάζει η δεν μοιάζει στο ένα σετ P.A.F που έτυχε κι άκουσες;

 

Δεν είπα να έχεις ακούσει από κοντά, είπα να έχεις παίξει, και να γνωρίζεις πώς αυτό μεταφράζεται με την εκάστοτε κιθάρα και με τον εκάστοτε ενισχυτή. Η χρησιμότητα θα ήταν η συνειδητοποίηση ότι σε "κλασσικές" ηχογραφήσεις δεν έχεις ακούσει παρά μόνο τη συμφωνία διακοσίων χιλιάδων παραγόντων, εκ των οποίων ένας μόνο είναι ο τύπος του μαγνήτη, και αυτός στην περίπτωση του PAF ήταν και κάπως... λαχείο.

 

Και επίσης, η διαφορά ενός ακριβού (και με ΑΑ υλικά) μαγνήτη και ενός φτηνού έγκειται πολύ περισσότερο στην αίσθηση που δίνει σε αυτόν που παίζει, και πολύ μα πολύ λιγότερο στο ηχητικό αποτέλεσμα σε μια ηχογράφηση μπάντας, πόσο μάλλον σε ένα live. Είναι κρίμα που αρκετός κόσμος (δεν αναφέρομαι σε σένα, παρά μόνο γενικά) δεν καταλαβαίνει τι περνάει σε μια ηχογράφηση & σε ένα λάιβ και τι όχι. Ωραία τα ηχοχρώματα, θαυμάσιο το κυνήγι τους αλλά ας μην παραξενευτεί κανείς όταν δει ότι... πήγαν περίπατο, και ότι αρκούσε ένας αξιοπρεπής μαγνήτης κι όχι ένας που φτιάχνεται σε ένα σπήλαιο στο Θιβέτ από έναν τυφλό γκουρού που τρώει μόνο ακρίδες κάθε πανσέληνο.  :)

 

 

[kpeyos]

Όχι, δεν θα πρέπει να υπολογίσεις τίποτα άλλο από το αν σου αρέσει ή όχι, πάνω στην δική σου κιθάρα και στον δικό σου ενισχυτή. Τώρα το αν λέγεται Παφ, Πουφ, Σούπερ Έξτρα Χοτ ή Ορίτζιναλ (21) είναι άλλη ιστορία. Και αυτό που λέω είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ξέρεις αν ακούγεται καλύτερα από τον ορίτζιναλ, και ότι δεν θα πρέπει να σε ενδιαφέρει.

 

Έλα όμως που δεν έχεις δίκιο... πολλοί το ισχυρίζονται, ή απλά παίζουν με τις λέξεις και με διάφορα γνωστά μαρκετινίστικα κόλπα (our version of a true PAF... as close as you'll ever get to tone heaven... a faithful replica... we make them like they used to... κλπ κλπ). Σίγουρα είναι καλό να ξέρουμε πού βαδίζουμε όταν ψάχνουμε έναν μαγνήτη, πχ. όταν δεις "PAF-like" καταλαβαίνεις τι μέρος του λόγου είναι, αλλά η σύγκριση με τους πάλαι ποτέ PAF είναι ουτοπιστική, αφ'ενός γιατί είχαν απίστευτη inconsistency στον ήχο τους και αφ'ετέρου για τους λόγους του λινκ που παρέθεσα.

 

Απολύτως τίποτα.

 

Δεν είπα να έχεις ακούσει από κοντά, είπα να έχεις παίξει, και να γνωρίζεις πώς αυτό μεταφράζεται με την εκάστοτε κιθάρα και με τον εκάστοτε ενισχυτή. Η χρησιμότητα θα ήταν η συνειδητοποίηση ότι σε "κλασσικές" ηχογραφήσεις δεν έχεις ακούσει παρά μόνο τη συμφωνία διακοσίων χιλιάδων παραγόντων, εκ των οποίων ένας μόνο είναι ο τύπος του μαγνήτη, και αυτός στην περίπτωση του PAF ήταν και κάπως... λαχείο.

 

Και επίσης, η διαφορά ενός ακριβού (και με ΑΑ υλικά) μαγνήτη και ενός φτηνού έγκειται πολύ περισσότερο στην αίσθηση που δίνει σε αυτόν που παίζει, και πολύ μα πολύ λιγότερο στο ηχητικό αποτέλεσμα σε μια ηχογράφηση μπάντας, πόσο μάλλον σε ένα live. Είναι κρίμα που αρκετός κόσμος (δεν αναφέρομαι σε σένα, παρά μόνο γενικά) δεν καταλαβαίνει τι περνάει σε μια ηχογράφηση & σε ένα λάιβ και τι όχι. Ωραία τα ηχοχρώματα, θαυμάσιο το κυνήγι τους αλλά ας μην παραξενευτεί κανείς όταν δει ότι... πήγαν περίπατο, και ότι αρκούσε ένας αξιοπρεπής μαγνήτης κι όχι ένας που φτιάχνεται σε ένα σπήλαιο στο Θιβέτ από έναν τυφλό γκουρού που τρώει μόνο ακρίδες κάθε πανσέληνο.  :)

 

 

 

O.K και οι δύο εκθέσαμε τις απόψεις μας. Το αν εγώ θα λέω ότι παίζω με μαγνήτη P.A.F replica επειδή έχω δεκά ήχους αναφοράς στο μυαλό μου ή αν εσύ θα λές ότι δεν ξέρεις αν ακούγεται σαν P.A.F επειδή δεν έχεις παίξει  με μερικούς original δεν νομίζω ότι δεν παρουσιάζει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όπως κατάλαβες τα παραπάνω είναι πάγια άποψη μου και δεν προσπάθησα σε καμιά περίπτωση να υπεκφύγω όπως ανέφερες προηγουμένως.

 

Αυτό όμως που σηκώνει πολύ συζήτηση είναι το αν τελικά θα πρέπει να μπαίνουμε στην λογική της τσαπατσουλιάς, του "έλα μωρέ που θα παίξεις, που θα ακουστεί, ποιός θα το καταλάβει, ποιός μπορεί να τον "γράψει" αυτόν τον ήχο" κ.λ.π. Γιατί κατά τ' άλλα η πραγματική διαφορά μεταξύ των budget λύσεων και των boutique λύσεων υπάρχει και θα πρέπει να αναφέρεται.

 

Η διαφορά ενός Seymour Duncan '59 π.χ κι ενός Sheptone Traditional ή ενός Seth Lover κι ενός Βareknuckles Stormy Monday είναι χαώδης όπως και η διαφορά στην τιμή τους παρόλο που αδιαμφισβήτητα οι Seymour Duncan είναι αξιοπρεπείς μαγνήτες. Αυτό σε ένα gearhead forum θα πρέπει να γραφεί.

 

Τελικά ο αντίλογος κατά τη γνώμη μου έπί της ουσίας θα έπρεπε να είναι πάνω στο αν ή προτάσεις που έκανα (σχολιάζοντας, για να θυμίσω, τους Seymour Duncan Seth Lovers) αξίζουν ή δεν αξίζουν αν υπάρχουν και άλλες ή φθηνότερες που όμως να παίζουν το ίδιο καλά.

 

 

[bloody_sunday]

Αυτό όμως που σηκώνει πολύ συζήτηση είναι το αν τελικά θα πρέπει να μπαίνουμε στην λογική της τσαπατσουλιάς, του "έλα μωρέ που θα παίξεις, που θα ακουστεί, ποιός θα το καταλάβει, ποιός μπορεί να τον "γράψει" αυτόν τον ήχο" κ.λ.π. Γιατί κατά τ' άλλα η πραγματική διαφορά μεταξύ των budget λύσεων και των boutique λύσεων υπάρχει και θα πρέπει να αναφέρεται.

 

Δεν είναι η λογική της τσαπατσουλιάς και δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό που είπα είναι - αν δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτό - ότι είναι η λογική του ρεαλισμού. Και βέβαια υπάρχει ηχητική διαφορά μεταξύ των budget και των boutique λύσεων, απλά δεν γίνεται εύκολα διακριτή σε άλλους έξω από τον ίδιο τον παικτη, και βεβαίως θάβεται άπειρες φορές από άλλους πολύ σημαντικότερους παράγοντες.

 

Να σημειώσω και κάτι ακόμη: δεν θα αρνιόμουν ποτέ ότι ένας μπουτίκ μαγνήτης είναι χρήσιμος

(α) για το mojo και επειδή κάνει τον κιθαρίστα να νιώθει όμορφα που τους έψαξε, τους εγκατέστησε & τους χρησιμοποιεί (πολύ σημαντικό),

(β) για λόγους διαφοροποίησης, customisation και individuality (για ποιο λόγο πχ. να αποτελέσουμε μέρος της μάζας που παίζει με τους - αξιοπρεπέστατους κατά τα άλλα - Seymour Duncan ή DiMarzio;)