Προς το περιεχόμενο

Λετε να κανουν ''πλακα'' και εκει επανω.....ψηλα?


kostaras75

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Εμ δεν είναι τόσο απλά.

Ακούς, εξελλίσεσαι και κάνεις attach στα καινούρια σου βιώματα τα καινούρια σου ακούσματα.

Τα οποία θα κατατάξεις στο file αναμνήσεις.

Αλλιώς μένεις κολλημένος να τραγουδάς "Those were the days my friend......"

 

ετσι ειναι,αλλοιως θα γινεις σαν την αδελφη της γιαγιας μου (103 ετων παρακαλω εγινε πριν απο 2 μηνες ζωη να εχει)  που ακομα παραπονιεται οτι καλυτερο τραγουδι απο το "Αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι" δεν υπαρχει!! ;D

 

Αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι

των ερώτων φαιδρά εποχή

δεν παρήλθον και όμως οι πόνοι

των βελών σου αγνώμων ψυχή

 

Σε ηγάπον, σε είχον θεά μου

κι η ψυχή μου επέτα προς σε

ήσουν συ το γλυκό όνειρο μου

αι στιγμαί της ζωής μου χρυσαί

 

Πού τοσάκις εμπρός της σελήνης

με ορκίσθης αγάπη σκληρά

ήσαν ψεύδη και συ με ηπάτας

με τα λόγια σου αυτά τα γλυκά

www.soundcloud.com/superfunk12

https://superfunk12.wordpress.com/

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 26
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Για θύμισε της το "Μαραμένα τα γιούλια"...

Αττίκ, φίλος... ;)

 

Χτές αργά με ψυχή φορτωμένη

από θλίψη γιά σε περισσή,

πήγα μόνος να δω τι απομένει,

απ'τον κήπο που πότιζες εσύ.

 

Την πορτούλα ο κισσός είχε κλείσει,

μήπως ξένος κανείς την διαβεί

κι είχε ο χρόνος μ' αγκάθια στολίσει,

τη βρυσούλα που μένει πιά βουβή.

 

Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες

μαραμένα και τα γιασεμιά

μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες

στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.

 

Στη γωνίτσα που άλλοτ' ανθούσε

μέσα στ'άνθη η δική μας χαρά,

ενώ ο κήπος τριγύρω πενθούσε,

μέσα μ' ένοιωσα τέτοια συμφορά.

 

Ως το βράδυ μονάχος μιλούσα,

σαν να σ'είχα κοντά μου ξανά

κι όταν νύχτωσ' εκεί που γυρνούσα,

είπα "Να ζει κανείς η να μη ζει"

When you will get good you will know. There is no guitar. There never was.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Για θύμισε της το "Μαραμένα τα γιούλια"...

Αττίκ, φίλος... ;)

 

Ως το βράδυ μονάχος μιλούσα,

σαν να σ'είχα κοντά μου ξανά

κι όταν νύχτωσ' εκεί που γυρνούσα,

είπα "Να ζει κανείς η να μη ζει"

ειδικα ο τελευταιος στοιχος...........ειναι κατι σαν

 

απο την πορτα σου περνω και τηγανιζεις ψαρια

και μου πετας εναν κεφτε,ευχαριστω δεν καπνιζω.

think2ice TM https://myspace.com/mood.of.joy.band

Terry rules the bass

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ειδικα ο τελευταιος στοιχος...........ειναι κατι σαν

 

απο την πορτα σου περνω και τηγανιζεις ψαρια

και μου πετας εναν κεφτε,ευχαριστω δεν καπνιζω.

 

...κάτι που ισχύει και για τεράστιο ποσοστό της ροκ στιχογραφίας  ::)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Από την άλλη, εκεί που άραξε ο μεγάλος μπασίστας της blues να πιει το πρωινό του bοurbon κάτω από ταλαιπωρημένη σκιά ενός μαρτυρικού δέντρου δίπλα από την νεροδαρμένη θάλλασα της φτωχομάνας Σύρου, το σκουριασμένο ραδιόφωνο, τρεμοπαίζοντας της λιγόψυχες λάμπες του, έφτυσε από τα ηχεία σα γλυκό δηλητήριο ένα τραγούδι που άρχισε να σιγοτραγουδάει κι ο ίδιος.

Ο αποστεωμενος σχεδόν μα πάντα χαμογελαστός γιός του τον πλησίασε και του πε

"Πλάκα έχει μπαμπά. Από αυτά που άκουγες μικρός;"

Ο λιοκαμένος μπασίστας κατέβασε σιγά σιγά τα μαύρα γυαλιά του και του πε λέξεις σοφές

"Ρε συρε και τσαλαβούτα τσόγλανε πριν σου κάνω το κώλο μπλε μαρεν που θα με πεις και χούφταλο."

Και ο ο Σώτος Παναγόπουλος συνέχιζε να τραγουδάει "....ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά...."

Και ο γιός μου το τραγούδαγε σαν γυρνάγαμε πίσω στη φτωχική καλύβα μας ανάμεσα στα πυρόξανθα καλαμπόκια.

Να πως γίνονται οι αναμνήσεις.

 

Ψάχνω για εκδότη παιδιά.....

 

Δεν έχουν θόρυβο οι μαγνήτες.

Απλά γκρινιάζουν όταν δεν παίζουν.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου