Case against "True Bypass" by Pete Cornish

[S9F]

Το συγκεκριμένο άρθρο-γνώμη του Pete Cornish είναι παλιό (2003) και οι εμπειρότεροι μάλλον το γνωρίζουν.Ευκαιρία να το διαβάσουν και οι νεότεροι.

 

http://www.petecornish.co.uk/case_against_true_bypass.html

 

(Παρεμπιπτόντως σχετικά πρόσφατα δοκίμασα το P-2 και το NBM-2 και μου φυγε το...τσερβέλο...  ;D)

 

 

[ex-Ritchie77]

Και μονο που θα διαβασεις αυτη τη λιστα δε νομιζω να υπαρχει καποιος με αντιλογο  ;D

 

The proof that this works are in the recordings of our clients: Roxy Music; The Police; Queen; Pink Floyd; Bryan Adams; Lou Reed; Dire Straits; Paul McCartney; Sting; Jimmy Page; Judas Priest; Black Sabbath....

[Sottos]

  Υπάρχουν πολλοί μύθοι στο χώρο του guitar gear και συχνά διαδίδονται για λόγους marketing και μόνο. Όντας ηλεκτρονικός, μπορώ να πω ότι ο Cornish έχει δίκιο.

  Εννοείται πως ένα σωστό και καλό buffered effect ΔΕΝ αλλοιώνει το σήμα της κιθάρας όπως θα έκανε ένα true bypass με λεπτά καλωδιάκια μεγάλου μήκους και γειώσεις ανύπαρκτες ή λάθος. Γιατί όμως 1-2-3 δεκάδες εκατοστών λεπτού καλωδίου χωρίς μπλεντάζ γης είναι κακό?

  Στα ηλεκτρονικά af, οποιαδήποτε σειρά καλωδίων σήματος, non buffered, χωρίς μπλεντάζ γείωσης, με μήκος περί τα 10-20cm κι άνω, μειώνει τρελά το SNR (σήμα προς θόρυβο). Άρα έχουμε μεγαλύτερο hissing και hum γενικά.  Αν η ίδια διάταξη, περιλαμβάνει και κολλήσεις με διακόπτες κλπ(πολύ συχνά), εκείνες λειτουργούν ως παρασιτική χωρητικότητα/πυκνωτής και μειώνει το εύρος ζώνης του σήματος= τις πρίμες/tone της κιθάρας. Γι αυτό δε χρησιμοποιούμε απλά δίκλωνα καλώδια για τη σύνδεση κιθάρας-ενισχυτή(αν το κάνετε για πείραμα, θα καταλάβετε τι εννοώ).

  Για να λέμε όλη την αλήθεια, υπάρχουν βέβαια εφφέ (παλιά και φθηνά συνήθως)που το buffer τους δεν είναι τόσο καλό λόγω σχεδιαστικών σφαλμάτων ή κακών υλικών αλλά αυτό σπανίζει πλέον.