Ποιός είναι το δικό σας rock σύμβολο?

[kbasilis]

Μιας και το δέσαμε κόμπο τον malmsteen,να πω την προσωπική μου γνώμη.

Ναι είναι παιχταράς αλλά κάνει τα ίδια και τα ίδια(τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά).

 

Όσο τον πάω (και τον πάω πάραπολύ είχα φάει και κόλλιμα )άλλο τόσο μου την σπάει κι'όλας. Και αυτό γιατί συνέχεια κάνει ο κλασσικό τρρρρρρρρρ.

 

Σπάνια δε αλλά το έχει κάνει,έχει κάνει την κιθάρα σε σόλο να "έχει κάτι να σου πει"όπως στο you don't remember i never forget.

 

Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι οι κλασσικές επιροές και το πάντρεμα που κάνει με το ροκ.

Πρώτη φορά είχα ακούσει  το odyssey πολύ ωραίος δίσκος ως προς την μουσική και ως προς την κιθάρα και αν δεν κάνω λάθος δεν γίνεται τόσο πολύ γρφικός με το να επαναλαμβάνει.

 

Ειδικά στο DVD G3 εκεί ήταν που μου την έσπασε πολύ γιατί πολλές φορές το ίδιο τρρρρρρρ.

 

Οι άλλοι κιθαρίστες βάζουν κάτι καινούριο στα σόλα τους κυρίως και ας μην είναι ταχύτητα αλλά σε τραβάει και λες πω πω σολάρα.

Αυτό ο malmsteen έπρεπε να το ανανεώνει(γιατί βγήκε με την ταχύτητα και την τεχνική και τους πέταξε τα μάτια απ'έξω,αλλά ως εκεί)πράμα που δυστηχώς δεν έκανε.

Έκανε το μπαμ για κάποιο καιρό και αυτό ήταν.

 

 

[theStratWithin]

Για μενα πραγματική ροκιά σημαίνει αυθεντικότητα, και συναισθηματικό βάθος. Και αλητεία (η καλώς εννοούμενη). Το "αυτός είμαι, φάε με στη μαπα, αυτά θέλω να κάνω, θα με σεβαστείς ή θα σε πάρει και θα σε σηκώσει". Και το "πονάει, αλλά είναι ωραίο να ζεις". Τέσπα, θα γράψω βιβλίο όπως πάω. Ο Morrison και ο Cobain. 

(Ναι όντως το τελευταίο ειναι λιγο αντιφατικό, αλλά έτσι είναι ο ροκάς!)

[AuditoryDriving]

Λευτεριά στον Billy! (Πάντως έχω παρατηρήσει και γω ότι του την λέμε λίγο λόγω ηλικίας και σε άλλα τοπικς, ειναι φθηνό αλλά έτσι είμαστε οι άντρες billy, λειτουργούμε ιεραρχικά χοχοαχοαοχαοχαχαοοχ )

 

Λοιπόν, στο ψητό.... και το κατα δύναμην ανεξαρτήτως του πόσο μου αρέσει η μουσική του καθενός

 

Αν πάμε για ένα, δε θα μπορούσε να μην είναι ο Rory....

 

Τωρα, μιας και είναι μεταμεσονύκτιες ώρες, μπορώ να γράψω λίγο παραπάνω ότι μου ρχεται στο μυαλό, οποιος δε βαριέται τις κουράσεις μου read on... :)

 

Μετά, Mercury Και May - ειδικά για τον Brian ρισπεκτ, μιλάμε για εγκέφαλο και πολύ μετρημένο άνθρωπο, τον παρακολουθώ χρόνια...

 

Μετά να πούμε SRV Και Jimi, Πάνω απ όλα γιατι ζούσαν και ανέπνεαν για την κιθάρα.

 

Neil Young. Bob Dylan.

 

Syd Barrett βεβαίως βεβαίως. Roger Waters, όσο και αν τον αντιπαθώ είναι πραγματικός ποιητής και μουσικός αρχιτέκτονας. Και όλους τους Floyd παρά τα ego τους.

 

Clapton. Χωρίς λόγια.

 

Janis Joplin.

 

Lennon και McCartney (μαζι τους βάζω για να φυτιλιάσω το τοπικ που τρέχει παράλληλα)

 

Leo Fender, Jim Marshall. Χωρις αυτους...

 

Andy Latimer (που δεν μπορεσα να τον δω........) και Steve Rothery, μουσικάρες ηπίων τόνων, ρισπεκτ και γι αυτό.

 

Fish.

 

Αχιλλέας Διάκος γιατί έχει φωνή μπαρούτι.

 

Γιάννης Αγγελάκας και όλες τις Τρύπες.

 

Τους AC/DC γιατί δε δήλωσαν ποτέ ότι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, παρά μόνο να τον ροκάρουν αλύπητα.

 

Rick Allen.

 

Criss κ John Oliva.

 

Michael Stipe - από τους πιο all round καλλιτέχνες.

 

Lou Reed γιατί " In a 1982 interview Brian Eno made the often repeated statement that while the first Velvet Underground album may have sold only 30,000 copies in its early years, "everyone who bought one of those 30,000 copies started a band. "

 

Crippled Black Phoenix γιατί δε μασάνε τα λόγια τους και έχουν πάντα ενα κοινωνικοπολιτικό μήνυμα να περάσουν.

 

Spinal Tap.

 

Samantha Fox.

 

 

Andreas Papandreou (παραλίγο να ρίξει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα τότε με το δημοψήφισμα)

 

Τους απανταχού Roadies.

 

Και μιας και γράφουμε για διάσημα "σύμβολα" που έχουν νόημα κυρίως μέσα στο καλτ τους, να δώσουμε και ένα φόρο τιμής στους απανταχού "άσημους" ροκάδες, αυτούς με τις σκονισμένες δισκοθήκες, τις αστείες ιστορίες από λάιβ, τα soundtrack των αναμνήσεων με φίλους και γκόμενες, αυτούς που φώναζε η μάνα τους να αφήσουν την κιθάρα για να διαβάσουν και μετά η γυναίκα τους για να κάνουν καμμιά δουλειά, που οι φίλοι τους έχουν κανονικές δουλειες, αυτους που έχουν κάτι στιχάκια χαμένα απ όλους σε κάτι τετραδιάκια και φοβούνται μη τα βρει κανείς και κάτι κασσέτες μουτζουρωμένες με blanco με ηχογραφήσεις από εφηβικές προβες, αυτούς που δεν τους κατάλαβε ποτέ κανείς (αν και νιώθουν λίγο περήφανοι γι αυτό), αυτούς που επένδυσαν λίγο παραπάνω χρόνο στο ροκ απότι έπρεπε αλλά δεν το μετάνιωσαν ποτέ, αυτούς για τους οποίους η μουσική τους είναι ότι πιο κοντινό έχουν ζήσει σε θρησκευτική εμπειρία, αυτούς στους οποίους οι αστέρες που γράφουμε εδώ ωφείλουν λίγο από τη λάμψη τους  ...

 

 

Και τέλος,

 

those about to rock....

 

(τα καλύτερα έρχονται παρά την ξηρασία των τελευταιων δεκαετιών)

 

Το παρατράβηξα λίγο αλλά δεν έχω φίλους χοχοοοοοοχοχοχο)

[Waterfall-K]

Φαντασου τι θα εγραφες αν ο τιτλος του θεματος ηταν στον πληθυντικο... :P

[AuditoryDriving]

Φαντασου τι θα εγραφες αν ο τιτλος του θεματος ηταν στον πληθυντικο... :P

 

χαχαχ :) τέτοιες ώρες waterfall-k, κουβέντα να γίνεται...

 

Να συμπληρώσω Nick Drake και Knopfler, μηχανικούς ήχου, δισκοπώληδες, groupies χοχοχοχ κτλκτλ. και τον αγιο βασίλη - κόλαση τα live του.

 

Ιδέες ρίχνω - εμένα το μόνο συμβολο μου είναι ο Μπουγάς (αφού ξεπέρασα τη φάση Τερλέγκα)

 

 

 

Κλείνω.

 

Tom Waits.

[mustafank]

lakhdes.....Σεκσ Πίστολζ, λαίμαι....

 

[Altone]

...μολις διαπιστωσα οτι δεν εχω...καποτε ηταν ο Cobain καποτε ηταν ο AXL, ο Thom York, o Malmsteen, o Petrucci, o Joey Ramone και ενα καρο άλλοι απο ολο το φασμα του rock αναλογα με την χρονιά.

 

Τελευταια με ενδιαφερουν περισσοτερο οι Knopfler, Gilmour, Ribbot αλλα εδω λεμε για Rock Συμβολο....

 

...ε λοιπον LEMMY-ANGUS-HENDRIX-SPRINGSTEEN!!!

 

 

[chria]

1. Νικόλας Άσιμος

2. Αντώνης Τουρκογιώργης

3. Μάρκος Βαμβακάρης

[theBox]

 

O Jon Anderson. Πρωτιστως γιατι ειναι ενας απο τους ακρογωνιαιους λιθους της μουσικης που γουσταρω, και το σημαντικοτερο, γιατι  ειναι η ζωντανη αντιθεση της "sex, drugs n' rock n' roll" mentality, με την οποια ΕΓΩ σαν ανθρωπος γελαω...

 

εντιτ: μεταξυ σοβαρου κι αστειου ολα αυτα, το τονιζω για να μην ανοιξουμε καμια φιλοσοφικη συζητηση τυπου μαλμστιν...

[gdevelek]

Βρε gdevelek γιατί τον παρεξηγείς...

Δεν είναι το θέμα "όχι δεν ακούω άλλους κιθαρίστες!" όπως λες. Το παιδί ακούει τη μουσική που ακούει και θαυμάζει τους κιθαρίστες που θαυμάζει. Γιατί θα πρέπει να τον ειρωνευτούν δηλαδή για τις επιλογές του αυτές; Δεν μπορεί να γίνει σεβαστή η άποψή του ανεξαρτήτως της ηλικιακής ομάδας στην οποία ανήκει;

 

Δεν παρεξήγησα ούτε σνόμπαρα ούτε περιφρόνησα κανέναν.

 

Έγραψα κάτι το προφανές, ότι οι προτιμήσεις θα είναι συνάρτηση - μεταξύ άλλων- της ηλικίας.

 

Η απάντηση που πήρα ήταν κι αυτή συσχετισμένη με την ηλικία.