Εφυγε ο κιθαρίστας των Status Quo Rick Parfitt

[dimsonic]

https://www.theguardian.com/uk-news/2016/dec/24/status-quo-guitarist-rick-parfitt-dies-aged-68

 

Στα νιάτα μας είχαμε για κάποιο λόγο τους Staus Quo κάπως .... στο περιθώριο.

Τα τελευταία χρόνια σε μεγάλη εκτίμηση.

Και οι δυό διακριθέντες από την βασιλική οικογένεια στην Μ. Βρετανία, που γενικώς γουστάριζε...

 

καλό του δρόμο

[cigaret13]

 

  Θυμάμαι, 14-15 χρόνων ήμουν, εκεί στο μακρινό '81-'82, χαρές πού'κανα όταν το έβγαλα με το αυτί...... 

[gvour]

Tι γινεται και φετος ρε γμτο?

 

Σπουδαιος μουσικος,τεραστια μπαντα.

Ακομα θυμαμαι το λαιβ τους οταν ειχαν ερθει στα μερη μας.

Ειχε κοπει δυο φορες το ρευμα,αλλα δε μασαγαν τιποτα,τα εσπασαν.

 

Καλο ταξιδι του μαγκα.

 

 

 

 

[Terry RoscoeBeck5]

 

Ακομα θυμαμαι το λαιβ τους οταν ειχαν ερθει στα μερη μας.

Ειχε κοπει δυο φορες το ρευμα,αλλα δε μασαγαν τιποτα,τα εσπασαν.

 

 

Το πρώτο live ξένης μπάντας που είχα δει-1986.

Δυστυχώς ένας- ένας μας αφήνουν...

[fusiongtr]

Πω πω κι εγώ το θυμάμαι, αν και λίγο αμυδρά, γιατί από το μεσημέρι είχα πιεί ένα μπουκάλι τεκίλα και μερικές μπύρες.

 

Κρίμα!

[pipityri]

Το πρώτο live ξένης μπάντας που είχα δει-1986.

 

Και για μένα...

[Terry RoscoeBeck5]

Πω πω κι εγώ το θυμάμαι, αν και λίγο αμυδρά, γιατί από το μεσημέρι είχα πιεί ένα μπουκάλι τεκίλα και μερικές μπύρες.

 

 

Είσαι θεός... Τι θεός δηλαδή... ημίθεος  :D Θυμάσαι βρε τι είχες πιει και δεν θυμάσαι τη συναυλία;

 

Ας πιούμε πάντως ένα τσιπουράκι στη μνήμη του.

 

ΥΓ: Το θέμα είναι ότι μόνο τέτοια θα έχουμε, γιατί κακά τα ψέμματα, οι παιδικοί μας ήρωες  έχουν μεγαλώσει. Αλλά τουλάχιστον οι γενιές μας θα έχουν να λένε για τους "ήρωες" με τους οποίους μεγάλωσαν. Τους πραγματικούς "ήρωες". Αλίμονο για τις επόμενες γενιές, για τα χάπατα τα οποία θα "αποχαιρετήσουν" όταν θα έρθει εκείνη η ώρα. 

 

 

[fusiongtr]

Είσαι θεός... Τι θεός δηλαδή... ημίθεος  :D Θυμάσαι βρε τι είχες πιει και δεν θυμάσαι τη συναυλία;

Ήταν ιδιαίτερη περίπτωση αυτή.

Είχαμε μαζευτεί κάτι αλήτες σ' ένα σπίτι πριν το Live,για προετοιμασία.

Ήπιαμε ότι ήπιαμε, και πήγαμε με λεωφορείο, μέσα στο οποίο τραγουδούσαμε όλοι δυνατά το "Yellow rose of Texas".

Φτάσαμε, μπήκαμε μέσα, και ... σταδιακά άρχισα να έχω κάτι "κενά".

 

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

 

Και ναι, οι "παιδικοί μας ήρωες" σταδιακά πηγαίνουν κάπου πια, στο ίδιο ίσως μέρος, και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που υπήρξαν για μένα (κάθε γενιά θέλει τους δικούς της ήρωες), και που ίσως υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα να τους ξανασυναντήσω μαζεμένους, και να τους απολαμβάνω από μακριά, παρέα με τους καλούς μου φίλους που η ζωή μου χάρισε (είσαι ένας από αυτούς), και μερικά κιβώτια μπύρες.

 

Αμήν!

 

ΥΓ.1.

Ο πρώτος μου δίσκος (μου τον είχε πάρει δώρο μια θεία μου) ever, ήταν το best των Status Quo.

 

ΥΓ.2.

Το πρώτο μου live ξένου συγκροτήματος ήταν ο Rory.

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ!

[dimsonic]

οτι μεγαλώσαμε, μεγαλώσαμε....

Και φυσικά αυτοί πιό πολύ απο μας.

Αν σκεφτείτε όμως τι έζησαν και πως έβγαλαν αυτές τις δεκαετίες (60-70 κύρια όπου η γενκότερη ασυδοσία ήταν σχεδόν νομιμοποιημένη) είναι ίσως θαύμα που είναι ακόμα μαζί μας.

Βέβαια ώρες ώρες αναρωτιέμαι έτσι που πήγε το 2016 τι στο καλό μας περιμένει για το 2017....

Η φυσική ροή των γεγονότων και της στατιστικής λέει ότι θα φύγουν κι άλλοι ....

Όμως σίγουρα είμασταν πολύ τυχεροί που τους ζήσαμε όλους αυτούς κι ας μη μπορούμε να δεχτούμε ότι μεγάλωσαν κι αυτοί μαζί με εμάς....

Αυτή η άτιμη η μνήμη και το μυαλό που δε λέει να γεράσει όπως το σώμα....

[RayDTutto]

Και ναι, οι "παιδικοί μας ήρωες" σταδιακά πηγαίνουν κάπου πια, στο ίδιο ίσως μέρος, και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που υπήρξαν για μένα (κάθε γενιά θέλει τους δικούς της ήρωες), και που ίσως υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα να τους ξανασυναντήσω μαζεμένους,

Στη Valhalla!