Adrian Smith

[Earendil]

[...] άκουγα στα σόλα του πρώτα και πάνω απ' όλα μουσική και όχι φλύαρες φράσεις εντυπωσιασμού.

 

Νομίζω αυτό είναι και το πιο χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Solo που τα περισσότερα τα τραγουδάς. Απ' ότι έχω διαβάσει μέσα στα χρόνια αυτό δεν ήταν σύμπτωση: ο Smith συνήθως το solo το "έφερνε απ' το σπίτι", τη ραχοκοκκαλιά του έστω. Ο Murray αποφάσιζε επιτόπου τί κούρεμα θα σου κάνει (συνήθως γουλί  8)).

Και βέβαια όταν έχεις την τύχη να έχεις διαθέσιμες δύο τόσο διαφορετικές προσεγγίσεις φτιάχνεις του κόσμου τις ομορφιές. Και δε μιλάω μόνο για τους Maiden: εξίσου καθοριστικό μου φαίνεται και το ταίριασμα με τον Roy Z σε Accident Of Birth και Chemical Wedding.

Αν καταφέρεις να κουμπώσεις και σε νέο ανσάμπλ, με νέες ιδέες και πιο νέους στα χρόνια συμπαίκτες, ε, δεν είναι σύμπτωση...

[FNM]

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τους προλαλήσαντες. Εκπληκτικός κιθαρίστας, από τους πιο ουσιαστικούς που πέρασαν από το heavy metal. Επίσης φοβερές δουλειές και στα προσωπικά άλμπουμ του Dickinson  όπου ειδικά στο Chemical Wedding  "γαζώνουν"  με τον Roy Z. Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των 90s για εμένα...

[Επισκέπτης]

Εξαιρετικός μουσικός, πολύ πολύ μεγάλος κιθαρίστας. Κάθε σόλο του είναι γεμάτο μελωδίες.

 

Έτσι για την ιστορία, χαζεύοντας στο Youtube είδα λίγο το τελευταίο project του Greg Koch που παίζει με το γιο του και ασυναίσθητα έκανα συγκρίσεις...τρομερή τεχνική ο άνθρωπος, αλλά καθόλου μουσική βρε αδερφε. Αυτό που άκουσα πραγματικά δε μου δημιούργησε κανένα συναίσθημα, δε με "άγγιξε" καθόλου, ενώ από την άλλη ακούς τη σολάρα του Σμιθ στο Man of sorrows και παθαίνεις πλάκα.

 

Μεγάλη κουβέντα το ξέρω, αλλά παρατηρώ πως υπάρχει ένα τεράστιο κύμα κιθαριστών/demonstrators στο ίντερνετ οι οποίοι παίζουν απίστευτα chops και κάνουν συνέχεια reviews-videos για κιθαρες-πεταλάκια κλπ, (και σε γενικές γραμμές παίζουν όλοι τα ίδια, λίγο blues αλά Clapton, λίγο φανκ και για "χώσιμο" μπόλικο από chicken/hybrid picking όπου πραγματικά η κιθάρα κάνει σαν κοτόπουλο  ;D) αλλά όταν τους βάλεις πάνω σε ένα απλό backing track παίζουν μόνο βλακείες.

 

Γενικώς σαν να μη μπορούν να δημιουργήσουν καθόλου μουσική ένα πράμα, παρά μόνο να παίζουν για να ψαρώσουν τον αδαή δεκαπεντάχρονο για να αγοράσει την κιθάρα ή το πετάλι κ.ο.κ. που κάνουν demo στο εκάστοτε βίντεο.

[Επισκέπτης]

Εξαιρετικός μουσικός, πολύ πολύ μεγάλος κιθαρίστας. Κάθε σόλο του είναι γεμάτο μελωδίες.

 

Έτσι για την ιστορία, χαζεύοντας στο Youtube είδα λίγο το τελευταίο project του Greg Koch που παίζει με το γιο του και ασυναίσθητα έκανα συγκρίσεις...τρομερή τεχνική ο άνθρωπος, αλλά καθόλου μουσική βρε αδερφε. Αυτό που άκουσα πραγματικά δε μου δημιούργησε κανένα συναίσθημα, δε με "άγγιξε" καθόλου, ενώ από την άλλη ακούς τη σολάρα του Σμιθ στο Man of sorrows και παθαίνεις πλάκα.

 

Μεγάλη κουβέντα το ξέρω, αλλά παρατηρώ πως υπάρχει ένα τεράστιο κύμα κιθαριστών/demonstrators στο ίντερνετ οι οποίοι παίζουν απίστευτα chops και κάνουν συνέχεια reviews-videos για κιθαρες-πεταλάκια κλπ, (και σε γενικές γραμμές παίζουν όλοι τα ίδια, λίγο blues αλά Clapton, λίγο φανκ και για "χώσιμο" μπόλικο από chicken/hybrid picking όπου πραγματικά η κιθάρα κάνει σαν κοτόπουλο  ;D) αλλά όταν τους βάλεις πάνω σε ένα απλό backing track παίζουν μόνο βλακείες.

 

Γενικώς σαν να μη μπορούν να δημιουργήσουν καθόλου μουσική ένα πράμα, παρά μόνο να παίζουν για να ψαρώσουν τον αδαή δεκαπεντάχρονο για να αγοράσει την κιθάρα ή το πετάλι κ.ο.κ. που κάνουν demo στο εκάστοτε βίντεο.

 

Και από την άλλη, υπάρχουν οι καλλιτεχνάρες κιθαρίστες όπως ο Σμίθαρος που με πέντε νότες σε... στέλνουν.