Πίνακας συμμετοχής

Τα υπόλοιπα λίγο ως πολύ τα έγραψαν οι προηγούμενοι. Θα σου πρότεινα να ψάξεις στο youtube drumless songs, drumless backing track κλπ και να δοκιμάσεις να παίξεις από πάνω, έτσι θα κερδίσεις διάφορα πράγματα: 1. Θα καταλάβεις το επίπεδο σου 2. Θα νιώσεις έστω και λίγο πως είναι να παίζεις με άλλους 3. Θα ξεδώσεις

Ok έπαθα και εγώ ένα κοκομπλόκο με το Bleed, γιατί εκεί ούτε φτασμένοι ντράμμερς δε το χουν, όχι μόνο από θέμα ταχύτητας, αλλά και από αντιχρονισμών και την επιτυχία στο να είσαι ακριβώς πάνω σε ότι παίζουν οι κιθάρες. Η Djent χρειάζεται τρομακτική ελευθερία κίνησης, ξεφεύγει αρκετά. Δεν καταλαβαίνω όμως το γιατί να παίξεις funk ρυθμούς που λες. Ναι οκ, σου έβαλε ένα δυο κομμάτια ο καθηγητής γιατί μπορεί να πιστεύει ότι από τη funk ξεκινάνε όλα, αλλά εσύ πρέπει να κάνεις και το γούστο σου. Μην πιέσεις τον εαυτό σου να παίζεις πράγματα που δε σου αρέσουν. Έστω AC/DC ναι. Αλλά μην πας από το Highway to Hell στο Bleed, γιατί μόνο με τη σκέψη με πιάνει κράμπα. Θα κάνω τη διαφορά και θα διαφωνίσω με την ιδέα της μπάντας. Don't get me wrong, ΝΑΙ, να μπεις σε μπάντα, στο εύχομαι, και αύριο μάλιστα. Αλλά θα πρέπει να παίξεις και μόνος σου, ΠΟΛΥ. Γιατί και η μπάντα μια δυο φορές τη βδομάδα θα ναι το πολύ. Η πραγματική βελτίωση έρχεται από το personal effort. Η μπάντα θα σου δώσει άλλα πράγματα φυσικά, ανεκτίμητα, και που δε μπορείς να τα πάρεις μόνος σου, αλλά δε θα σου μάθει να παίζεις, όχι. Επιμένω, κάτσε ηχογράφησε δυο κομματάκια, ένα εύκολο και ένα που βγαίνει αλλά σε ζορίζει - πχ το παίζεις αργά αλλά όχι εκεί που πρέπει.

Παλικάρι μου, για να σε βοηθήσω ως προς το θέμα της μπάντας, θα σου πω το εξής. Γράψε μια αγγελία ως ντράμμερ που ψάχνει ανθρώπους για να παίζουν μαζί με σκοπό την μελέτη. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το "ψάχνω μπάντα να παίξω", και επίσης δεν θα απομακρύνει υποψήφιους συμπαίκτες λόγω ηλικίας. Δεν είναι ανάγκη να είναι δηλαδή πλήρης μπάντα. Μπορεί να βρεις πχ έναν μπασίστα κι έναν κιθαρίστα, ή έναν πληκτρά, ή και μόνο έναν κιθαρίστα. Δεν θα αποδίδετε πιστά τα κομμάτια με αυτή την σύνθεση, αλλά αυτό είναι το λιγότερο που σε ενδιαφέρει. Ως κιθαρίστας έχω κάνει άπειρα τέτοια, σκέψου ντουέτο μπάσο - κιθάρα, τύμπανα - κιθάρα, και sax - κιθάρα. Δεν βγήκαμε να παίξουμε κάπου, αλλά όταν βάζαμε κάποιο κομμάτι για μελέτη (ή και ελεύθερο αυτοσχεδιασμό) προσπαθούσαμε να το φέρουμε στα δικά μας μέτρα. Για την ώρα κάτι τέτοιο θα είναι πολύ σημαντικό για την πρόοδό σου, από όπου και να το πιάσεις. Από την τεχνική πρόοδο, την αίσθηση της επικοινωνίας, αλλά και την δυνατότητα επεξεργασίας υλικού με τέτοιον τρόπο, που να μπορείς να σταθείς αξιοπρεπώς ακόμα και σε δύσκολα πράγματα (σε δεύτερο επίπεδο), να το φέρεις δηλαδή στα μέτρα σου, και στις μέχρι τώρα δυνατότητές σου.

Μεγειές και καλόπαιχτη παλικάρι μου! Για πες εντυπώσεις.

Κοιτα δεν το λες πλαστικοποιημενο το laminate ακριβως, αλλα ναι σε γενικες γραμμες δεν ειναι και ο,τι καλυτερο για ενα ακουστικο οργανο και συνηθως χρησιμοποιεται για να κρατηθει χαμηλα το κοστος. Λεω συνηθως γιατι τετοιες περιπτωσεις συζηταμε εδω και οχι περιπτωσεις οπου οντως χρησιμοποιειται για τις ακουστικες του ιδιοτητες (βλεπε πχ Smallman σχολη στις κλασσικες). Δεν ειναι το τελος του κοσμου, προσωπικα μεταξυ ενος οργανου που εχει φτιαχτει σωστα, με καλα δουλεμενο καπακι και braces και laminate πλαινα και πλατη εναντι ενος φτηνιαρικου all solid οπου εχει κοπει καθε γωνια που θα μπορουσε να κοπει ωστε να βγει σε αυτη την τιμη πολυ πιθανον να προτιμουσα το 1ο. Eιδικα αν μιλαμε lam πλαινα και solid πλατη σιγα τα ωα. Αλλα στην κατηγορια τιμης που ανεφερες ως παραδειγμα με αυτη την Taylor ναι θα μου καθοταν λιγο ασχημα το laminate. Δε θα κολλαγα εκει αν δοκιμαζα το οργανο και μου αρεσε, αλλα σιγουρα θετικο στα χαρτια δεν το λες.

Μωρε ναι, ενταξει αλλα αλλο πραμα η ES αλλο flat-top ακουστικη κιθαρα. Οσο να'ναι, τα laminated back and sides σε κιθαρα ανω του 1000ρικου χτυπανε ολιγον τι ασχημα. Δε θα ελεγα οτι ειναι deal breaker απαραιτητα αλλα δεν ειναι και ο,τι καλυτερο απο τη στιγμη που υπαρχουν αρκετες full solid επιλογες σε αυτα τα λεφτα.

Το "τομαροκρούστης" είναι ένας όρος με τον οποίο αναφερόμαστε στην συμπαθέστατη συνομοταξία των ντράμερ. Κάτι σαν το "ζητιανόξυλο" για τους μπουζουξήδες . Δεν υπάρχει δεύτερης και τρίτης διαλογής- αν φτάσεις να παίζεις σαν τον... Lombardo, ασχέτως του αν το ιδίωμα θέλει να ρίχνεις "ξύλο" στα ντραμς, θα είσαι σε ένα υψηλότατο επίπεδο. Εδώ όμως μιλάμε για τα ενδιάμεσα στάδια. Εξάλλου, όπως λέει και το τραγούδι, it's a long way to the top if you want to rock and roll. Οπότε για να ευχαριστηθείς το όργανο, βρες μπάντα και στρώσου. Στην αρχή θα σε ζορίσει, αλλά όσο θα "τρίβεσαι" θα δεις ότι θα αρχίσει να αποδίδει.

Αν ειναι να δωσεις τοσα λεφτα για ανταπτορες παρε μια φτηνη καρτα ηχου https://www.thomann.de/gr/behringer_u_phoria_umc22.htm

Εσύ μου φαίνεται ότι ακολουθείς τα βήματά μου. Και αυτή την δοκίμασα (όπως και την A3R). Σε σχέση με αυτό που περίμενα από τα reviews ψιλοαπογοητεύτηκα. Όχι ότι δεν είναι καλή κιθάρα, ίσα ίσα. Μια χαρά κιθάρα είναι, αλλά δεν στάθηκε ισάξια των προσδοκιών μου. Βέβαια, μετά από αυτή, δοκίμασα μια Taylor των 2.500, και έπαθα σοκ. Για να δούμε τι θα σου πει εσένα.

Ήρθα για την Jazzmaster, έμεινα για τη μουσική !

Καλησπέρα, καλή χρονιά και καλώς ήλθες στο φόρουμ! Πριν πάρεις τοις μετρητοίς όλα τα παρακάτω που θα σου πω, έχε υπ όψιν σου ότι είμαι αυτοδίδακτος ντράμερ, και το μόνο που μου έχουν διδάξει ήταν μπουζούκι και μουσική θεωρία στο (μουσικό) σχολείο. Προσωπικά, εγώ δεν έκανα ποτέ ασκήσεις paradiddles ή κάτι άλλο. Όταν δυσκολευόμουν σε ένα σημείο, το έκανα slow-down, το έπαιζα σιγά σιγά 1000 φορές και εν τέλει το κατάφερνα. Δεν ήμουν τέλειος, αλλά με αυτό τον τρόπο έπαιζα "τα πάντα" χωρίς να έχω την απορία "εεε πώς μαθαίνεις μέταλ ντραμς?". Στο κάτω κάτω, τύμπανα είναι, τα βαράς και βγάζουν ήχο (που λέει ο λόγος). Όχι ότι είναι εύκολο, αλλά μου φαίνεται πολύ περίεργο στο να λέει κανείς ότι δε μαθαίνει να παίζει ροκ ή μέταλ. Είναι σαν να μου λες, θέλω να μάθω να μαγειρεύω μπριτζόλες, αλλά ο καθηγητής μου μιλάει για θερμοκρασίες και κοπές. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι καθένας μαθαίνει διαφορετικά, και ο καλός καθηγητής θα σε "διαβάσει" για να δει το πώς εσύ μαθαίνεις καλύτερα και πιο αποτελεσματικά. Ο καθηγητής όμως σίγουρα δε μπορεί να σε κάνει να μάθεις. Αυτό που κάνει είναι να σε καθοδηγεί σωστά, να σε διορθώνει, και να σου δίνει και τροφή που πολύ σωστά ανέφερες - γιατί πάνω απ'όλα πρέπει να μας αρέσει αυτό που κάνουμε. Όσο περισσότερο μας αρέσει, τόσο το περισσότερη όρεξη και κίνητρα έχουμε. Επειδή λοιπόν ο καθηγητής δεν μπορεί να σου περάσει πρακτικά το muscle-memory που χρειάζεται, εκεί έρχεται η προσωπική δουλειά που βάζει ο καθένας. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ξεκάθαρα δική σου ευθύνη, και του κάθε μαθητή, να ψαχτεί, να μάθει, και να λιώσει στο παίξιμο. Στο κάτω κάτω, ο καθηγητής σου κάνει μάθημα 2-3 ώρες τη βδομάδα το πολύ, που από μόνο του δε θα οδηγήσει πουθενά. Ωστόσο πιστεύω ότι καλά στα χουν πει. Μαθαίνεις να χρησιμοποιείς ένα εργαλείο, και μετά κάνεις ότι χρήση θες εσύ, όπου θες, και με όποιο τρόπο θες. Μπορείς να ακολουθήσεις τους κανόνες, να τους σπάσεις, ή να δημιουργίσεις δικούς σου. Αυτό υπάρχει παντού, και είναι πιστεύω ο πιο σωστός και πιο αποτελεσματικός τρόπος. Είναι αυτό που λέμε, fundamentals. Ο καθηγητής δε θα σου μάθει πώς να παίζεις ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Θα σου μάθει τρόπους να ξεκλειδώσεις το σώμα σου έτσι ώστε να γυρίσεις σπίτι, να βάλεις τα ακουστικά και να ξεκινάς να χτυπιέσαι όσο πιο "σωστά" γίνεται, όπου θες εσύ. Η ντραμς είναι 2 πράγματα, χρόνος & τεχνική, και αυτά είναι που πρέπει να σου μάθει ο κάθε καθηγητής. Η δουλειά του είναι να δει τι κάνεις σωστά και τι λάθος "live" έτσι ώστε να σου δώσει ότι feedback έχει μέσα σε αυτές τις λίγες ώρες που τον βλέπεις. Χρόνος είναι το τέμπο, να είσαι σωστός και να μη ξεφεύγεις. Αυτό έρχεται σιγά σιγά έρχεται σιγά σιγά, και όσο χτίζεις τεχνική, τόσο πιο αυθόρμητα βγαίνει. Ακούς, παίζεις, ελέγχεις με μετρονόμο, και κάνεις ότι χρειάζεται για να είσαι σωστός. Ο καθηγητής πρέπει να επισημάνει το αν ξεφεύγεις, και να σου υπενθυμίζει να χρησιμοποιείς μετρονόμο. Τεχνική είναι το πώς χρησιμοποιείς το σώμα σου για να παίξεις, και υπάρχουν οι δύο βασικοί πυλώνες, η ανεξαρτησία της κίνησης, και ο τρόπος. - Η ελευθερία της κίνησης δε χρειάζεται καν drum-kit για να αποκτηθεί. Υπάρχουν και αυτά τα χαζά, τύπου τρίψε το κεφάλι με το ένα χέρι κυκλικά ενώ χτυπάς με το άλλο το στήθος σου. Ο καθηγητής σου δίνει ασκήσεις, πχ paradiddle, έτσι ώστε να ξεκλειδώσεις το σώμα σου όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά γίνεται. - Ο τρόπος είναι το πώς χτυπάς τα ρημάδια τα τύμπανα, και δεν υπάρχουν και πολλοί. Στα χέρια είναι το χέρι και η τεχνική με δάχτυλα, και στο πόδι είναι η σωστή θέση και το heel-toe. Χονδρικά πάντα. Αυτή έιναι και η κύρια δουλειά του καθηγητή, να σου δείξει πώς ακριβώς είναι ο τρόπος, με μεγάλη λεπτομέρια και άμεση διόρθωση. Θα ήθελα να σε ακούσω να παίζεις κάτι, να δούμε αν αυτά που σου έχουν μάθει είχαν μέχρι τώρα αποτέλεσμα - και το τι θες εσύ να μαθεις. Η ερώτησή μου είναι, εσύ προσπαθείς να παίξεις μόνος σου? Από τα συμφραζόμενα, καταλαβαίνω ότι δεν είσαι 15 χρονών, και ότι έχεις τη δυνατότητα να παίξεις μόνος σου ότι θες. Σου αρέσει η rock και η metal. Έβαλες το αγαπημένο σου κομμάτι σαν backing track και να προσπαθήσεις να το παίξεις? Αν ναι, τι πήγε καλά, και τι όχι? Πού δυσκολεύτηκες? Είπες του καθηγητή σου, α, δυσκολεύτηκα σε αυτό το σημείο - τι να κάνω? Εγώ σου προτείνω μέσα στη βδομάδα να ηχογραφήσεις 2 αγαπημένα σου κομμάτια, ένα που θεωρείς πανεύκολο, και ένα πολύ δύσκολο που δε σου βγαίνει και θα ήθελες να μάθεις. Πόσταρέ τα μαζί και κάνε με tag!

καινουργιο κιθαρωνη απο ριχαρδο. τη πιο φθηνη πηρα jacky jackson 85ε! σας την παρουσιαζω, και οπως παντα χαιρετω τη παρεα!!!

έχω κι αυτό έχω κι αυτό

εχω κι αυτό κι αυτό

έχω αυτό όπως το βλέπετε. Μπορεί να έχω και 2 (και του πεθερού μου), θεωρητικά με το expansion module με έξτρα 64Κ μνήμη και 2 floppy των 720Κ που έτρεχε και cpm

Υπερατου (το θυμάστε? ) με vintage κονσολες

Πάντως με συγκίνησες βρε... σατανά με το ZX. Ήταν ο πρώτος μου υπολογιστής- ο συγκεκριμένος, ο... γομολάστιχας

¨οταν πεθάνω σας τα χαρίζω

Κάτσε σε λίγο θα μπει ο fusion και θα πει "σκέψου την φήμη και την δόξα (κι όχι μόνο..) εάν τα δωρίσεις όλα αυτά"....

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Αν σου βρίσκεται πουθενά κάνα ZX Spectrum (με τα πλήκτρα "γομολάστιχα"), Amstrad, Commodore 64, Atari st κλπ, θα πλήρωνα ευχαρίστως να θυμηθώ τα νιάτα μου

δοκίμασε να εγκαταστήσεις τα windows 11, μάλλον τα παίρνει

Σήμερα πήγα σε έναν φίλο/ συνεργάτη συμβολαιογράφο και μου έδωσε (για να μην τον πάει στην ανακύκλωση ) έναν pentiumΙΙΙ /32mb ram τεράστιο tower! Μου είπε και φχαριστώ...που τον πήρα. ΠΟΣΑ χρόνια είχα να δω αυτήν την οθόνη! (από το γρήγορο test που τον δοκίμασα η φωτο).

Ναι, καθ'ότι ο συγκεκριμένος αντάπτορας (XLR > USB) περιέχει εσωτερικά μετατροπέα από αναλογικό σε ψηφιακό σήμα (ADC) και στη συνέχεια σε βύσμα USB για να συνδεθεί στον υπολογιστή. Τις υπόλοιπες εκδοχές σου τις έχουν αναφέρει οι υπόλοιποι.

Για να μην χάνεσαι στη μελέτη σου βάλε και ένα click με τα bpm του κομματιού για να έχεις κάπου να πατάς (αν σε βοηθάει). Βέβαια αυτού τους είδους η μελέτη είναι υπό ιδανικές συνθήκες ήχου: Ανεβάζεις, κατεβάζεις εντάσεις, βρίσκεις το balance, έπαιξες... Με τη μπάντα η κατάσταση είναι "μάχιμη": Πρέπει να ισορροπήσεις τις δικές σου εντάσεις με τις εντάσεις των άλλων, οι άλλοι μαζί σου και όλοι μαζί με τον τραγουδιστή (αν υπάρχει). Για το θέμα του ρυθμού- καθώς όλοι θα "πατάνε" επάνω σου- και εδώ μπορείς να χρησιμοποιήσεις click/μετρονόμο με ακουστικό στο αυτί, ώστε να νιώθεις πιο σίγουρος και να μην πιάσει κάνας... κυματισμός τη μπάντα Και ένα μικρό σχόλιο αναφορικά με αυτό που λες περί φανκ (παρένθεση, είμαι περίπου μια πενταετία μεγαλύτερος από εσένα): Όταν που λες ήμουν στις αρχές του μπάσου, όταν με ρωτούσαν "τι παίζεις;" απαντούσα heavy metal και αργότερα ροκ. Όταν μεγάλωσα και (ευτυχώς) το είδα το θέμα αλλιώς ή καλύτερα στη διάσταση του, η απάντηση έγινε "παίζω μπάσο". Και εγώ τότε δεν άκουγα φανκ, καθώς και πολλά άλλα είδη. Όταν από το metal πέρασα στο... μπάσο, άνοιξε μπροστά μου ένας φανταστικός μουσικός κόσμος. Έκτοτε έπαιξα από... μέχρι. Πράγματα που δεν τα είχα φανταστεί, με τρομερό μουσικό ενδιαφέρον και εντελώς ετερόκλητα. Bottom line: Προσπάθησε να γίνεις ντράμερ και όχι extreme μεταλλάς "τομαροκρούστης" . Μπορεί τώρα να μην έχεις επαφή με κάποια μουσικά ιδιώματα, αλλά δώσε τους χώρο- δεν θα χάσεις. ΥΓ: Έχω την χαρά και κυρίως την τιμή να παίζω με έναν ΙMHO από τους καλύτερους Έλληνες ντράμερ. Πιθανώς να τον γνωρίζεις, είναι ο Γιώργος Μεταλληνός. Γιατί στο λέω αυτό... Ο Γιώργος δεν είναι καν... ντράμερ, είναι στο επόμενο (και ανώτερο) level. Είναι μουσικός- εκεί που προσπαθούμε όλοι να καταλήξουμε

Δεν έχω ποτέ ακούσει φανκ μουσική. Ούτε καν ένα κομμάτι ολόκληρο. Ούτε θα ακούσω διότι δεν μου αρέσουν. Έλα όμως, που στην κιθάρα παίζω πολυ φανκ, και διασκευαζω γνωστά κομμάτια σε φανκ ρυθμό. Διασκεδάζω πολύ οταν παίζω, αλλά όχι όταν ακούω. Όταν είσαι με μπάντα, πολλές φορές κάνεις πράγματα που δεν τα έχεις στο πρόγραμμα.

Εχω προλαβει εγω φιλωΟυζ

Εγώ υπήρξα παρά πολύ τυχερός διότι στα 35 μου που ξεκίνησα να μαθαίνω ηλεκτρική, βρήκα κατευθείαν γκρουπ στο επίπεδο μου και ξεκινήσαμε να βγάζουμε κομμάτια και να προετοιμαζόμαστε και για λάιβ. Τεράστιο σχολείο το γκρουπ. Προχωράς με άλματα. Σιγουρα, δεν θα είχα την ίδια εξέλιξη και την ίδια ωριμότητα, χωρίς αυτό. Και γνωρίζω ότι είμαι ακόμη στα πρώτα μου βήματα, αρα προσμένω με ενθουσιασμό τα επόμενα. Ποτέ δεν είναι αργά....

Νομίζω η πρόταση του @fusiongtr είναι πολύ ωραία και θα προσπαθήσω να την εφαρμόσω εγώ .... σχήματα με σκοπό βελτίωση και μελέτη όπου το αποτέλεσμα θα είναι η ευχαρίστηση και η ανταμοιβή

Αρχικά welcome στο noiz. Διαβάζω τα posts σου και διακρίνω μια (εύλογη) φούρια, την οποία έχεις επισημάνει και εσύ. Με τους Messugah με ψιλο-σόκαρες καθότι είναι μια μπάντα υψηλότατων παικτικών απαιτήσεων. Οπότε η φιλική μου συμβουλή είναι αρχικά να χαμηλώσεις τον πήχη. Πριν "κατακτήσεις" το διπέταλο, γίνε master του απλού και... ταπεινού πεταλιού και μάλιστα σε ρυθμούς όπως τα 4/4. Όσο 'κατακτάς" ανέβαζε bpm's, πειραματίσου με ρυθμούς και φυσικά (εάν και εφόσον μπορείς) συνέχισε τη μελέτη. Όπως έθιξαν και άλλοι, το να μπει μια μπάντα στη ζωή σου, μουσικά, θα αλλάξει τη ζωή σου. Ωραία η μελέτη, αλλά αν δεν παίξεις μαζί με μπασίστα (και σου μιλάω ως μπασίστας) δεν θα έχεις μπει στα "παπούτσια" του ντράμερ. Πέρα από το να ακούς εσένα, είναι πολύ βασικό να μάθεις να ακούς και τους άλλους που παίζουν δίπλα σου. Και αυτό θα συμβεί μόνο με μια μπάντα. Η ταπεινή μου άποψη είναι η εξής: Συνεχίζεις τη μελέτη, τα μαθήματα, αλλά βρες μια μπάντα- "χαλαρού" μουσικού περιεχομένου, χωρίς υπερ-απαιτήσεις. Μπορεί με βάση τα μουσικά γούστα σου να μην πετάξεις τη σκούφια σου, αλλά θα σε βάλει στο mood. Και που ξέρεις, μπορεί στο τέλος να σου κάνει κέφι. Το 47 ετών ίσως να είναι ένα handicap- υπό την αίρεση ότι αν ψάξεις ανάλογους "γέροντες" το πιθανότερο είναι να είναι σε πιο advance μουσικό επίπεδο. Αλλά όπως λέει και ρητό "ρωτώντας πας στη πόλη", οπότε να είναι καλά οι αγγελίες του noiz... Καλή επιτυχία, πάρε το χαλαρά και θα σε πάει μόνο του...

Έχεις δεί κάνα σοβαρό άνθρωπο να ηχογραφεί με στρατ? Όλοι φωτογραφίζονται με στρατ, για να ρίχνουν γκόμενες, και πάνε και γράφουνε στη ζούλα με τελε...

Ω τελεια, σε ευχαριστω! νομιζω οτι εδω θα γινει η δουλεια!

Είσαι ένας ευτυχισμένος-τυχερός άνθρωπος.....

Βάλετε πετροβάμβακα Στου δωματίου τον τοίχο Αν ψάχνετε να έχετε Και εσείς ωραίο ήχο Σαν τενεκές ακούγονται Τρανζίστορ και πΣηφια Και αντί για ήχο όμορφο Βγαίνει μια λαλακια Μόνο λαμπατος όμορφος Θα ικανοποιήσει Την καΒλα σας για ροκ ν ρόλ Και επιστροφή στη φύση