Video: Over You (SpyrosCh)

Παραθέτω ένα μινιμάλ βίντεο που ετοίμασε ένας φίλος (τον οποίο και υπερευχαριστώ!).

Ευχαριστώ όποιον του διαθέσει χρόνο!

Η μουσική συμβαδίζει απόλυτα με τραγούδι...

Μπράβο, πάρα πολύ ωραίο Σπύρο (και το τραγούδι και το βίντεο)!  :)

To τραγούδι είναι πολύ ωραίο (και το άλμπουμ, επίσης - επιφυλάσσομαι να γράψω μερικά πράγματα κάποια στιγμή), αλλά θα σε στενοχωρήσω για το βίντεο. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ μινιμαλιστικού και βαρετού, και εδώ δυστυχώς κατά τη γνώμη μου δεν γίνεται καν προσπάθεια να προσεγγιστεί αυτή. Το πλάνο είναι όμορφο, αλλά σαν βίντεο δεν έχει σχεδόν καμία αξία κι ενδιαφέρον μεγαλύτερο από μια στατική φωτογραφία. Μου φαίνεται εντελώς ανεπαρκές, και αποτυχημένη επιλογή όσο κι αν υπήρχαν αγαθές προθέσεις.

Εμενα μου αρεσαν και τα δυο, μουσικη και βιντεο. 8)

Θα συμφωνησω με τον bloody οτι περισσοτερο ως μια εικονα και λιγοτερο ως βιντεο μπορει να το δει κανεις,με ομορφο αποτελεσμα παρ ολα αυτα.

Το κομματι εξαιρετικο οπως εχουμε ξαναπει.

Ευχαριστώ συνονόματε (έχει merit η άποψή σου, σεβαστή), geodimitri, waterfall, gvour  :)

περισσοτερο ως μια εικονα και λιγοτερο ως βιντεο μπορει να το δει κανεις

yep. Το προτίμησα από το να ανέβει π.χ. με απλά την εικόνα του άλμπουμ. Σαφώς και δεν είναι βίντεο με πλοκή με με με.. :)

Εγώ βαρέθηκα. Σα να έβλεπα βίντεο ασκήσεων yoga. Σα να άκουγα cd στυλ relax with the sound of nature. Σαν κινούμενη καρτ ποσταλ. Σαν οπτικό background μαστούρας. Εχω παρακολουθήσει εκπομπές TV "Συγγνώμη για την διακοπή" με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Γενικώς "άλλαξε κανάλι μπας και έχει τίποτ άλλο".

...αλλά το προτιμώ χιλιάδες φορές περισσότερο απο τα ανέμπνευστα σκηνικά στα ερείπια, τα εργοστάσια και τις σιδηροδρομικές γραμμές. :P

Τίποτα από αυτά δεν με ενοχλεί αν είναι αρκούντως κακόγουστα.

ΑΛΛΑ

επ ευκαιρία του (non)βιδέου έριξα μια ματιά στα Χαρμανοβίντεα-αναμνήσεις.

Και εκεί είδα ότι ο πολύ αγαπητός Σπύρος δεν είναι μόνο ο διοπτροφόρος geekοσπουδαστής με την πολυεπίπεδη βαρετή μουσική (κάτι σαν μουσακά τουριστικού εστιατορίου) για μεσοαστικούς καναπέδες και μετεφήβους με δηθενοαναζητήσεις και ψυχοανασφάλειες (πωωω ρε κομματάρα πρέπει να ναι γιατί δεν κατάλαβα τίποτα) που όλοι νομίζουμε.

Είναι ο άνθρωπος που τα δίνει όλα πάνω στη σκηνή είτε ως front είτε ως left wingman είτε με Gallagher είτε με Lady Madonna, χαιρόμενος τη στιγμή, είτε με την tele του (και καλός κιθαρίστας) είτε με το μπάσο του παίζοντας μπασογραμές των Beatles την ώρα που τραγουδάει ! (και όποιος το νομίζει εύκολο ας το κάνει on stage, please).

Σωστός Homo Musicalis και τα απεριόριστα respect μου.

Ε, και το CD καλό ήταν. ;D

Στο κομμάτι του non-video κάτι μου θύμισε η (πολύ ωραία φωνή). αλλά δεν πρόλαβα να το ακούσω χθες πάνω από μία φορά (τάισμα, πότισμα, άρμεγμα, you know....) αλλά όταν γυρίσω, άμα γυρίσω.......μπορεί.

Καλημέρα Σπυράκο.  ;D

Συνεταξάμην σε γενικές γραμμές με Αουντιοκόστα. Είναι όντως αργό και στατικό. Αλλά έχει ένα κάποιο στόρι.

Δεν κάνω πλάκα!  :) Βλέπουμε ένα ηλιοβασίλεμα εν εξελίξει, στη σημείο που ο ήλιος χάνεται στον ορίζοντα.

Αν το τσακώσεις αυτό, αρχίσεις και φαντάζεσαι διάφορα. Μήπως είναι συμβολισμός για το τέλος μιας σχέσης (αυτό υπαινίσσονται αν κατήλαβα καλά οι στίχοι);

Μήπως είναι η κάμερα το βλέμμα της μόνης και ερωτοκαμένης βοκαλίστ (υποκειμενικό πλάνο που λέμε στη σκηνοθεσία, το γνωστό first person point of view που όλοι μας γνωρίσαμε από κινηματογραφικά αριστουργήματα όπως το Quake 3).

Ή μήπως είναι το τελευταίο ηλιοβασίλεμα που είδαν μαζί, προτού επέλθει χυλόπις;

(Ρητορικές οι ερωτήσεις, λέω απλώς τι μου πέρασε από το μυαλό).

Υπάρχει λοιπόν, πέραν του ατάκτως εριμμένου χαβαλέ εκ μέρους μου, ένα δημιουργικό σκεπτικό. Καλά μέχρις εδώ.

Από την άλλη υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στο τραγούδι, που είναι μεν μίνιμαλ αλλά ακουστότατο από το μέσο ακροατή, και την εικόνα που έχει έντονη διάθεση πειραματισμού.

Για να ταιριάξουν τα δυο τους είτε θα έπρεπε η μουσική να είναι αβαν-γκαρντ ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο ανορθόδοξο και ανατρεπτικό, είτε η εικόνα να προσαρμοστεί κάπως στο ήμερο στοιχείο της μουσικής.

Μια ιδέα που μάλλον θέλει λεφτά και πολλή δουλειά στο computer θα ήταν στο υπάρχον βίντεο ως έχει, και παράλληλα με αυτό, να γίνουν ενθέσεις διαφόρων σκηνών (τις φαντάζομαι κάπως blury, transparent, μικρής διάρκειας και πολύ απροσδιόριστες). Δεν θα έβγαινε στόρι από αυτές αλλά mood περισσότερο, κάτι σαν σκόρπιες αναμνήσεις από precogs (βλεπε Minority Report). Και όχι συνέχεια, έτσι που και που, για να χαϊδεύεται το ματάκι του θεατή.