Αγαπημένοι wah wah players

[Nestoras]

Jimi εκτός συναγωνισμού.

 

Brian Robertson γιατί τα πιο ευμνημόνευτα σόλος του ήταν αυτά με την wah.

 

 

[makispoll]

Oταν ακουω τη λεξη wah 1 πραμα μου ερχεται στο μυαλο:

 

Jimi Hendrix - Voodoo Child - YouTube

[qesh]

Το χερι και το ποδι του Θεου μαζι (2 σε 1 ευκαιρια) ;D και 5-6 παιχταραδες δωρο!!!

 

[georgekz750]

Ο πρωτος που μου ερχεται στο μυαλο ειναι ο Hendrix.

 

Ο αγαπημενος μου ειναι ο Jeff Healey .

 

Και ο συγχρονος ο Satriani.

[aldebaran1986]

Oταν ακουω τη λεξη wah 1 πραμα μου ερχεται στο μυαλο:

 

Jimi Hendrix - Voodoo Child - YouTube

Παρομοιως..... ++++++

[makam]

Οτι καλύτερο κατά τη γνώμη μου, το αριστουργηματικό solo από το Salisbury και τους Uriah Heep.

Eδώ παραθέτω το δεύτερο μέρος από το κομμάτι.

 

Οι πιό παρατηρητικοί θα προσέξουν (ακούσουν) το πάτημα του κουμπιού στο wah κάθε τόσο και λιγάκι....., από μια εποχή που αυτά θεωρούνταν ασήμαντα και αυτό που μετρούσε ήταν η ΜΟΥΣΙΚΗ.

 

 

 

Η μαγεία ξεκινά περίπου στο 3:20...

[RogerWaters15]

Ε, αυτό το αγόρι παίζει με Wah και το απολαμβάνει και το απολαμβάνεις και εσύ που τον βλέπεις  :) :

 

 

Επίσης, ενώ δεν άκουγα ποτέ metallica (αν και ευχάριστα ακούω κάποια τραγούδια τους αν παίζουν κάπου, θα τους άκουγα πιο ευχάριστα αν έπαιρνε κάποιος τις μπακέτες από τα χέρια του Ulrich  :P).. Το Wah του Hammet πάντα το γούσταρα .. Βασικά ενώ ΔΕΝ ακούω μεταλ (με κουράζει αφάνταστα γενικά) νομίζω είναι λίγο δύσκολο να μην πιάσει κάποιος τον εαυτό του να την βρίσκει με τον Hammet όταν παίζει με wah .. όπως και με τον Frusciante..

[fusionakis]

Το wah δεν μου αρέσει όταν χρησιμοποιείται κατ'εξακολούθηση και καταντάει κάποιος να παίζει περισσότερο με wah ανοιχτό από ό,τι κλειστό (πολύ συχνό φαινόμενο, ακόμα κι από μεγάλους παίχτες και μουσικούς). Ακόμα κι ο Vai κι ο Satriani που καταφέρνουν να είναι πολύ εκφραστικοί με αυτό, και έχουν συνδυάσει πολλά από τα θέματα των κομματιών τους με wah παίξιμο πολύ όμορφα, μπορεί πολλές φορές να με κάνουν να γουστάρω, αλλά άλλες τόσες να με κουράσουν (ενώ αν παίζανε τα ίδια χωρίς wah δεν θα συνέβαινε το ίδιο... αντιθέτως θα γούσταρα - το έκαναν παλιότερα άλλωστε).

 

Ο Jimi τώρα το χρησιμοποιούσε καταπληκτικά κατά στιγμές, και ουσιαστικά σημάδεψε-καθόρισε το πώς παίζεις με το εφέ για να ακούγεσαι ωραία (δυστυχώς κάποιοι το πήγαν αλλού μετά το πράγμα σε σημείο να μην ακούγονται - βλ. Hammett). Ειδικά το πώς το ενέταξε στο απίστευτο ρυθμικό του παίξιμο, ήταν πραγματική τέχνη (όπως αντίστοιχα έπραξε και με το univibe). Πραγματικά πρωτοπόρος.

 

Για μένα πάντως, ο κορυφαίος και πιο πορωτικός παίχτης wah, τουλάχιστον από τους μη εκλιπόντες, που ξέρει να το χρησιμοποιεί όσο χρειαζεται, και πάντα με τρόπο που να κολακεύει το παίξιμό του συνολικά, είναι ο Greg Howe. Μεχρι τώρα είναι ο μόνος κιθαρίστας από όσους έχω δει live που να με κάνει να γουστάρω πραγματικά με το παίξιμό του με wah (κι έχω δει αρκετούς - κι Σατριάνηδες, Βάιδες ανάμεσά τους).

 

Greg Howe - Howe 'Bout It [Audio HQ]

[kapdrums]

αυτος...εκτος απο την απιστευτη ριφαρα,ακουστε πως παιζει συνεχως παιρνοντας διαφορετικα textures...ανατριχιαζω καθε φορα που τ'ακουω...!

 

 

THE METERS - JUST KISSED MY BABY

[Nicholas_Chili]

 

Γνωρίζω ότι ο Ronnie Wood δεν έχει πολλούς fan στην Ελλάδα και ότι οι περισσότεροι κιθαρίστες τον θεωρούν από υπερτιμημένο εώς άμπαλο.

Προσωπικά μεγάλωσα μουσικά και κιθαριστικά 100% με Rolling Stones (αν και είμαι 24) και όταν ακούω τη λέξη Wah το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι Ronnie Wood/Cry Baby.

Tεχνικά μπορεί να μην παίζει τίποτα σπουδαίο ο Wood αλλά ο απίστευτος ήχος που βγαίνει από τους Mesa/Boogie του (εσχάτως και από Fender) σε συνδυασμό με το "παχύ" wah wah που χρησιμοποιεί, με τρελαίνει...