Μουσικός αναλφαβητισμός...Βοήθεια!

[tassos1978]

(αν εξαιρέσουμε κάτι που είχες πει για τον Vangelis παλαιότερα  ;D ;D ;D ;D ;D).

 

Πωπω, στιγματίστηκα τελικά...

[PaulVon]

(αν εξαιρέσουμε κάτι που είχες πει για τον Vangelis παλαιότερα  ;D ;D ;D ;D ;D).

 

Πωπω, στιγματίστηκα τελικά...

 

χαχα ;D

[Επισκέπτης]

Το country, τα μπλούζ, τα ρεμπέτικα, η παραδοσιακή μουσική όλων των λαών, η ηλεκτρονική και η πανκ είναι οι εξαιρέσεις? ΟΧΙ

Μόνο οι εύποροι ευρωπαίοι ασχολούνταν με την παρτιτούρα. Αρα ποιός ζεί στο μικρόκοσμο?

Δεν υπάρχει καν κανόνας να αναιρεθεί.

 

Το ακούσαμε και αυτο..... ο Johnny Cash πού ήξερε 5-6 ακκόρντα "νόμιζε ότι κάτι έκανε".

 

 

tassos1978 οι απαντήσεις σου από την αρχή ήταν γεμάτες μετριοπάθεια και ειλικρίνια. Είσαι από τους αγαπημένους μου posters (αν εξαιρέσουμε κάτι που είχες πει για τον Vangelis παλαιότερα  ;D ;D ;D ;D ;D).

 

Σε ολα τα μουσικα ειδη που ανεφερες υπαρχουν κανονες.Δε μπορω να καταλαβω για ποιο λογο αναφερεσαι στα ρεμπετικα.Οσους κανονες εχει ο major/minor ηχος,αλλους τοσους εχουν και τα ρεμπετικα.Επισης,τα blues κι αυτα εχουν κανονες,κι ο BBKing ακομη,δεν παιζει ποτε στο γαμο του Καραγκιοζη.

Η country ειναι βασισμενη στον major pentatonic ηχο,η απλα ματζορε.Ματζορε/μινορε ειναι επισης στην πλειοψηφια τους και τα πανκ κομματια,ή τα ηλεκτρονικα.Και οταν λεω ματζορε/μινορε,φυσικα εννοω και τα modes τους.

 

Επισης οταν καποιος γραφει κομματια που εχουν 2 ή 3 ακορντα,δε σημαινει πως δεν ξερει περισσοτερα απο αυτα.Και ξαναλεω,αλλο παρτιτουρα και αλλο θεωρια.Γνωριζοντας στοιχειωδως παρτιτουρα,μπορεις να μελετησεις θεωρια.Οπως επισης,αν ξερεις θεωρια,δε σημαινει απαραιτητως οτι διαβαζεις καλα.

 

Ο φιλος Τασσος,ισως πραγματι να θεωρει πως το ωδειο δεν του εδωσε και πολλα.Ισως να πηγαινε σε κακο ωδειο.Παντως,ειμαι σιγουρος πως το ωδειο του προσεφερε παρα πολλα,απλα δεν το συνειδητοποιει.

 

Η μουσικη παιδεια ειναι αλληλενδετη και πολυδιαστατη.Ενα μαθαινεις,σε δεκα σε ωφελει.Ας πουμε,μπορει καποιοι να λενε οτι "το σολφεζ ειναι αχρηστο,τι να το κανω αφου δεν θελω να γινω τραγουδιστης".Το σολφεζ για παραδειγμα ομως,δε σου μαθαινει να τραγουδας,αλλα να ακους!Ειχα την τυχη να γνωρισω μερικα ατομα,τα οποια διαβαζαν παρτιτουρες και ακουγαν τη μουσικη στο κεφαλι τους!

 

Εννοω,πως κανοντας πχ σολφεζ,σε ωφελει απιστευτα ως μουσικο ΓΕΝΙΚΑ.Σε κανει καλυτερο στο να διαβαζεις,στο να ακους,στο να αυτοσχεδιαζεις.Το ιδιο ισχυει για οτιδηποτε στη μουσικη.Πιθανοτατα,αυτο εννοει και ο Lamprosgg.

 

Αλιμονο παντως,αν συγκρινουμε την τεχνη με τα ενστικτα μας!Επισης αλιμονο,αν συγκρινουμε τις μπακαλικες συμβουλες ενος περιοδικου με τις γνωσεις ενος ωδειου.Οπως μπορει να σε βοηθησει ενας καλος δασκαλος στη μουσικη,αλλο τοσο υποθετω μπορει να σε βοηθησει ενας εμπειρος σεξολογος σε αναλογα προβληματα.Αντιθετα,οι συμβουλες των περιοδικων που αναφερεις φιλε lost highway,μαλλον ειναι το αντιστοιχο των μουσικων συμβουλων ενος ημιμαθη,που δεν περασε ποτε ουτε απ εξω απο ενα ωδειο.

[bloody_sunday]

Αν κάποιος θέλει να παραμείνει σε δυο τρία ακκόρντα και να νομίζει ότι κάτι κάνει, τότε ναι δεν χρειάζεται να σπουδάσει. Θα ζει μέσα στον μικρόκοσμό του και θα χαίρεται. Δεν υπάρχει βέβαια κάτι κακό σ'αυτό. Εως την στιγμή που αυτός απαξιώνει την όποια θεωρητική και πρακτική κατάρτιση για να κρύψει την δική του ανεπάρκεια. Οπως δηλαδή λειτουργεί όλος ο δημόσιος βίος της χώρας.

  Η μουσική είναι κάτι πολύ περισσότερο από κλίμακες ακκόρντα και ανάγνωση παρτιτούρας. Νομίζετε ότι οι ξένοι δεν έφαγαν τα μάτια τους μελετώντας ΚΑΙ θεωρητικά; Για μελετήστε λίγο τους ξένους. Γιατί ακούγονται οι συνθέσεις τους τόσο καλύτερες; Υπάρχει υπόβαθρο, χρόνια μελέτης και σε θεωρητικό και σε πρακτικό επίπεδο. Κι όλα αυτά βρίσκουν εφαρμογή στο έργο τους. Γιατί  λέμε ακόμα για τον Θοδωράκη, τον Χατζηδάκη τον Ξαρχάκο τον Πλέσσα τον Κατσαρό  και τόσους άλλους παλαιότερους συνθέτες. Για μελετήστε μια πάρτα απ'αυτούς. Οχι απ'αυτές που κυκλοφορούν με μια μελωδία και τα ακκόρδα με λατινικά. Κανονική πάρτα είτε για πιάνο είτε για ορχήστρα. Πήρε ο Χατζηδάκης τα ρεμπέτικα και τις ζεμπεκιές και τους άλλαξε τα φώτα. Μόνο με ταλέντο; Οχι. ΚΑΙ με ταλέντο.

Πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις. Ομως δεν αναιρούν τον κανόνα.

 

 

Συνφορουμίτη, oπωσδήποτε είναι καλοδεχούμενο να εκφέρεις τη γνώμη σου, ακόμη και σε ένα θρεντ που έχει εξαερωθεί από την πολύ ανάλυση. Νομίζω όμως ότι μάζεψες μια - δυο σωστές απόψεις, τις έβαλες μες στο μπλέντερ με 6-7 λανθασμένες και αυτό που βγήκε μοιάζει στην επεξεργασία του με το παρακάτω:

 

<a href="http://picasaweb.google.com/bloody.sunday77/UntitledAlbum04/photo#5165151958023892290"><img src="http://lh6.google.com/bloody.sunday77/R65OVvTtbUI/AAAAAAAAAOM/yqxssEtupqY/s400/girls%3Devil.jpg" /></a>

[geopapas]

Δεν γέννησαν η κανόνες την μουσική αλλά το αντίθετο. Κάθε είδος υπακούει σε κανόνες. Από τα μπλούζ μέχρι τους λαϊκούς δρόμους. Εξω έπεσε μελέτη, ανάλυση καταγραφή. Και μετά διδασκαλία. Ετσι προχωράει η μουσική. Νομίζετε ότι αναφέρομαι μόνο στην κλασσική αρμονία;  Νομίζετε ότι οι μπλουζίστες δεν έχουν θεωρητικό υπόβαθρο πάνω στα μπλούζ; Στο μπέρκλευ τι κάνουν νομίζετε, μόνο Μπετόβεν διδάσκουν; ΚΑΙ κλασσική αρμονία κάνουν ΚΑΙ Μπαχ μελετούν ΚΑΙ τζαζ και μπλουζ και απ'ολα. Και προχωρούν τη μουσική μπροστα.  Μελετούν, ακούνε βλέπουν εφαρμόζουν και προχωρούν. Τα μουσικά πανεπιστήμια του εξωτερικού τι κάνουν. Μόνο τους κλασσικούς μελετούν;

Και όσο για τα τρία ακκόρντα, αλλιώς θα τα παίξει και ενορχηστρώσει ένας με χρόνια μελέτης πίσω του και αλλιώς ένας αυτοδίδακτος.

[PaulVon]

Δεν γέννησαν η κανόνες την μουσική αλλά το αντίθετο. Κάθε είδος υπακούει σε κανόνες. Από τα μπλούζ μέχρι τους λαϊκούς δρόμους. Εξω έπεσε μελέτη, ανάλυση καταγραφή. Και μετά διδασκαλία. Ετσι προχωράει η μουσική. Νομίζετε ότι αναφέρομαι μόνο στην κλασσική αρμονία;  Νομίζετε ότι οι μπλουζίστες δεν έχουν θεωρητικό υπόβαθρο πάνω στα μπλούζ; Στο μπέρκλευ τι κάνουν νομίζετε, μόνο Μπετόβεν διδάσκουν; ΚΑΙ κλασσική αρμονία κάνουν ΚΑΙ Μπαχ μελετούν ΚΑΙ τζαζ και μπλουζ και απ'ολα. Και προχωρούν τη μουσική μπροστα.  Μελετούν, ακούνε βλέπουν εφαρμόζουν και προχωρούν. Τα μουσικά πανεπιστήμια του εξωτερικού τι κάνουν. Μόνο τους κλασσικούς μελετούν;

Και όσο για τα τρία ακκόρντα, αλλιώς θα τα παίξει και ενορχηστρώσει ένας με χρόνια μελέτης πίσω του και αλλιώς ένας αυτοδίδακτος.

Αυτό το έξω πού συνεχώς αναφέρεις που ακριβώς είναι?? Στις βαμβακοφητείες της Virginia? Στα gettho στο Bronx? Στα φτωχοδιαμερίσματα του Λονδίνου όπου γράφτηκε η ιστορία της ηλεκτρονικής?

Πιο πολύ ακούω κλασσική παρά μπλουζ. Ώστοσο δεν θα πεισθώ ποτέ ότι υπάρχει θεωρητικό σύστημα ικάνο να εκφράσει τα ανθρωπινα συναισθήματα. Δεν αρνούμαι ότι η δυτική μπορεί να προσφέρει βοήθεια. Αλλά θα είναι ακόμα ένα εργαλείο στην αναζήτηση της δημιουργικότητας και τίποτε παραπάνω.

[geopapas]

 

Αυτό το έξω πού συνεχώς αναφέρεις που ακριβώς είναι?? Στις βαμβακοφητείες της Virginia? Στα gettho στο Bronx? Στα φτωχοδιαμερίσματα του Λονδίνου όπου γράφτηκε η ιστορία της ηλεκτρονικής?

Πιο πολύ ακούω κλασσική παρά μπλουζ. Ώστοσο δεν θα πεισθώ ποτέ ότι υπάρχει θεωρητικό σύστημα ικάνο να εκφράσει τα ανθρωπινα συναισθήματα. Δεν αρνούμαι ότι η δυτική μπορεί να προσφέρει βοήθεια. Αλλά θα είναι ακόμα ένα εργαλείο στην αναζήτηση της δημιουργικότητας και τίποτε παραπάνω.

 

Δεν διαφωνούμε. Για να κάνεις όμως κτήμα σου ένα ή περισσότερα εργαλεία, θέλει μελέτη. Και μη κολλάτε μόνο στο μολύβι και το χαρτί. Ενα από τα εργαλεία αίναι κι αυτό. Κατέκτησες τις κλίμακες; Κι άλλο εργαλείο. Τους μελωδικούς κανόνες; Κι άλλο και πάει λέγοντας. Εχεις και ταλέντο; Θα χρησιμοποιήσεις τα εργαλεία σου  όπως κανείς άλλος.

Κάποιος πριν αναφέρθηκε στον Cash. Ας ψάξει την βιογραφία του να δει με ποιούς μεγάλωσε και διδάχτηκε. Μόνο ο πατέρας του ήταν διευθυντής ορχήστρας. Δεν φύτρωσε. Διδάχτηκε και με το ταλέντο του έφυγε μπροστά. Και μη κολλάτε στο χαρτί. Είπαμε ένα από τα πολλά εργαλεία είναι κι αυτό.

[PaulVon]

Τώρα αρχίσαμε να συμφωνούμε  :D. Τελοσπάντων, το θέμα έχει πεθάνει και εμείς το κρατάμε στη ζωή με μηχανική υποστήριξη.  ;D ;D

[geopapas]

Και κάτι τελευταίο μιας και δεν είχα διαβάσει όλο το thread. Για όσους αναφέρονται σε beatles dylan κλπ, ας ψάξουν τις βιογραφίες τους να δουν σε μικρή ηλικία πως έμαθαν μουσική. Πχ ο Λένον πήγε σε school of arts και ο mc Cartney είχε πατέρα και παππού μουσικούς που ώθησαν τα παιδιά τους στη μουσική. Υπάρχει δουλειά από πίσω. Τελος πάντων το κούρασα κι εγω πολύ το πράμα.

[makam]

Καλησπέρα σε όλους.

Μετά από απουσία 3 ημερών από το forum, αναγκάστηκα να διαβάσω σχεδόν 15 σελίδες, γιά να δω που έχει φτάσει το θέμα.

Λοιπόν γιά να πώ μιά τελευταία γνώμη, που θα την στηρίξω στη δική μου εμπειρία, έχοντας την ιδιότητα του επαγγελματία μουσικού, και δασκάλου, όχι πως η γνώμη μου μετρά περισσότερο από κάποιων άλλων.

Θα συμφωνήσω στα περισσότερα, με τις γνώμες των lamprosgg, JIMMYPAP και πολλών άλλων, όπως θα διαφωνήσω με τις γνώμες των περισσοτέρων.

Ολοι συμφωνούμε πως η μουσική είναι τέχνη του ήχου, με 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί. Ολα τα υπόλοιπα, κιθάρες, μαγνήτες, πιάνα, σαξόφωνα, έπονται.

'Οπως και όλοι συμφωνούμε πως ο λόγος είναι κι αυτός τέχνη, που εκφράζεται με την ομιλία και ακοή, έχοντας 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί και το στόμα, (και με κάποιες εξαιρέσεις, και τις κινήσεις).

Γιά καλή μας τύχη, μαθαίνουμε τον λόγο "από κούνια", και έχοντας την τύχη να μεγαλώνουμε και να ζούμε σε μία κάπως ανεπτυγμένη χώρα, χωρίς να το καταλάβουμε, έχουμε μάθει και να διαβάζουμε και να γράφουμε.

Φανταστείτε τώρα, πόσοι από εσάς, θα είχαν γράψει και απαντήσει σε αυτό το forum, αν δεν ήξεραν αυτό το απλό και ευνόητο, που λέγεται "γραφή και ανάγνωση".

Και δεν θα αμφέβαλε κανείς ίσως, γιά τη ρητορική σας ικανότητα, όπου πραγματικά μπορεί να υπήρχε περίσσιο ταλέντο, και κάθε σας ομιλία, θα μαγνήτιζε τα πλήθη......

Καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ.

Πάμε τώρα πίσω στη μουσική.

Φανταστείτε, όλη αυτή τη μουσική που γράφτηκε πρίν από 100, 200, 300 χρόνια......, (ή μήπως δεν θα μπορούσατε να τη φανταστείτε καν),  εαν δεν είχε καταγραφεί, αλλά θα περνούσε από γενιά σε γενιά, μέσα από την ακουστική μνήμη καί μόνο. Πόσα σπουδαία έργα θα είχαν ξεχαστεί, και άλλα πόσα θα είχαν φτάσει αλλιωμένα στις μέρες μας, (με τη μέθοδο του "σπασμένου τηλεφώνου"), ενώ άλλα θα είχαν διά παντός χαθεί, λόγω έλειψης "μνήμης".

Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το κενό, ο γραπτός μουσικός λόγος, με τις όποιες ατέλειές του, όπου σαν ζωντανή γλώσσα που είναι (η μουσική), θ' αλλάζει  και θα προσαρμόζεται στη εκάστοτε εποχή και την τεχνολογία της. Αυτά όσον αφορά την μουσική σημειογραφία, και γραφή και ανάγνωση παρτιτούρας.

Τώρα να γυρίσω στη μουσική θεωρία.

Η θεωρία εξυπηρετεί την επικοινωνία ανάμεσα στούς μουσικούς, όπως και την ανάλυση αυτών, που ακούμε, παίζουμε, ή συνθέτουμε.

Αλοίμονο σε αυτούς που παίζουν ή συνθέτουν, αυτά που υπαγορεύει η θεωρία, και μόνο. Οχι, η θεωρία απλώς έρχεται αργότερα, να "εξηγήσει" το σύστημα που χρησιμοποιούμε, και να δημιουργήσει κοινά θεμέλια, σε αυτό που λέμε, Μουσικός Λόγος.

Πως θα σας φαινόταν, να δίνω κάποια διάλεξη, και στις σημειώσεις που θα έδινα στους ακροατές μου, το κείμενο με τον τίτλο της διάλεξης, ήταν: "Η ιπαρξιακαίς ανησιχείες του νεοέλινα τον 21ο εόνα".

Αμέσως θα καταλαβαίνατε πως κάτι δεν πάει καλά. Δεν κατέχω τον κώδικα, άρα η γραπτή μας τουλάχιστον επικοινωνία θα πάσχει.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τη δυτική μουσική θεωρία. Το μαθαίνεις, και δεν ασχολείσαι πιά μαζί του. (αναφέρω δυτική, γιατί στις μέρες μας, αυτό είναι το επικρατέστερο σύστημα, σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ακόμα και στην Ινδία, που έχω παίξει και συνεργαστεί με κάποιους "απίστευτους" μουσικούς, γνωρίζουν λίγο, τη δυτική θεωρία, γραφή και ανάγνωση).

Καταλήγω λέγοντας, πως είναι πρώτα εσωτερική ανάγκη, και αν κρίνω από εμένα, μιά συνεχής "περιέργεια", που με έκαναν να μάθω τη θεωρία της μουσικής , και όχι μόνο, και με έχει βοηθήσει αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια, να γίνω καλύτερος "αυτοδίδακτος" μουσικός - αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ.

 

Πιστέψτε με, καμμία γνώση, δεν στέρησε το ταλέντο από αυτούς που το έχουν.

 

Φιλικά 

makam