Τι γίνεται μετά απο ηχογράφηση στα 192 Khz ?

[Επισκέπτης]

Πέρα απο τα αστεία, η τοποθέτησή σου έχει μεγάλα στοιχεία αλήθειας (ή στοιχεία μεγάλης αλήθειας) αλλά ως συνήθως είναι λίγο δογματική.

 

Κρίμα που την εισπράττεις με αυτό το τρόπο.

"Δογματική" δεν είναι μία άποψη που διατυπώνεται με σαφήνεια χωρίς περιθώρια παρεξήγησης, αλλά μία άποψη που αρνείται να εξελιχθεί. Η άποψη που διατύπωσα, έχει αλλάξει πολλές φορές μέχρι σήμερα - έτσι, εγώ τουλάχιστον, γνωρίζω ότι δεν είναι δογματική καθόλου. Είναι αυστηρά (λογοτεχνικώς μιλώντας) διατυπωμένη, αλλά αυτό θεώρησέ το ως αντίσταση στον ξύλινο πολιτικάντικο λόγο με τον οποίο μιλούν και σκέπτονται οι περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας.

 

 

[skantzos]

     

Θες να πεις ό,τι οι παραπάνω οι παραπανω ισχυρισμοί δε ισχύουν?

 

       Άλλο πράγμα ο Nyquist κι άλλο αυτό που λέμε τώρα. Το sampling rate αυτό (192khz) δεν θα φτάσει απαραίτητα στην αναπαραγωγή (αν και σιγά-σιγά με το hda-high definition audio format της Intel, και τα Blu-ray θα φτάσει, αφού εφαρμοστούν και οι νεότερες τεχνολογίες στην κατασκευή ηχείων, και την μεταφορά σημάτων).

      Αλλά κατά την επεξεργασία, μειώνει τις συνολικές απώλειες στην μεταφορά του ήχου από αναλογικό, σε 41khz, και επίσης μειώνει τον ψηφιακό θόρυβο  (quantization noise) και την απώλεια αρμονικών (η οποία λέει ο Rupert Neve ότι μας νευριάζει). Κάθε αρμονική (και υπάρχουν θεωρητικά άπειρες αρμονικές και πρακτικά αμέτρητες αρμονικές σε κάθε σχεδόν φυσικό ήχο). Αφαιρόντας αρμονικές από έναν ήχο, είτε με το digitalising, είτε με low pass φίλτρο, αφαιρείς δομικά στοιχεία του ήχου-τις υψηλότερες αρμονικές, που είναι πάρα πολλές στο άθροισμα τους, οπότε μειώνεις την πιστότητα αναπαραγωγής (Βλέπε και θεώρημα Lissajous).

Τσέκαρε λίγο wiki για μερικές πληροφορίες έτσι αρχικά, αφούμε μιλάς με όρους τηλεπικοινωνιών (nyguist), ας μιλήσω εγώ και με όρους ακουστικής (κλάδος της φυσικής).

 

Το θεώρημα Shannon - Nyquist δεν έχει να κάνει με τηλεπικοινωνίες. Ούτε εγώ, εκτός που στέλνω μηνύματα στο νοιζ :-)

 

Αν προσέξεις στο αρχικό μήνυμα τόνισα τις λέξεις φασματικά περιορισμένο. Αυτό δεν ισχύει για τα φυσικά ηχητικά σήματα, που έχουν άπειρες, ή εν πάση περιπτώσει πάρα πολλές αρμονικές συνιστώσες . Τώρα το τι πιάνει το αυτί μας είναι σίγουρα αντικείμενο έρευνας, δηλαδή αν είναι τα 20KHz το όριο κλπ. Επίσης όταν έχω ένα σήμα 2KHz. Τα 20 KHz είναι μια σύμβαση, και απο αυτήν και το θεώρημα του Nyquist (που πρακτικά λέει να διπλασιάσεις τη μέγιστη συχνότητα) καθορίστηκαν και τα 44.1KHz ως πρότυπο στη ψηφιακή δειγματοληψία, όταν δημιουργήθηκε το CD.

[audiokostas]

Σε τι ακριβώς συμφωνείτε παιδιά;

 

Ωραία και καλά αυτά που είπε ο Eye αλλά το δια ταύτα μου διέφυγε.

 

Δηλαδή να πάψει η εξέλιξη της τεχνολογίας της μουσικής αναπαραγωγής επειδή o Robert Johnson έβγαλε συναίσθημα να γεμίσουν δύο τάνκερ πριν από 80 χρόνια με ένα μικρόφωνο από το ταβάνι και κιθάρα από τροχό ποταμόπλοιου του Μισσισιπή;

 

Τώρα, το ότι υπάρχουν οι άνθρωποι που χάνουν τον στόχο, όντως, αλλά εκεί θα πρέπει να εστιάζεται η κουβέντα (η οποία δεν είναι αντικείμενο του thread). Αλλά εκεί πάμε αλλού. Το ψηλότερα, μακρύτερα, δυνατότερα, γρηγορότερα, καλύτερα και γενικότερα μία εγγενής ύβρη, είναι στη φύση του ανθρώπου. Από κει και πέρα, έγκειται στα εσωτερικά φίλτρα του καθενός και πόσο ανεπτυγμένα τα έχει να αρχίσει να καταλαβαίνει ποιό είναι το μέσο και ποιός είναι ο στόχος.

Το να κάθομαι να κουβεντιάζω ατελείωτα για τις NOS λαμπίτσες όταν δεν καταλαβαίνω την διαφορά μεταξύ κομπρεσερ και αιδονιού, είναι μαλακία.

Από την άλλη να συζητάω για έναν ενισχυτή και τις λεπτομέρειές του ή οτιδήποτε άλλο, ενώ δεν μπορώ να παίζω παπάδες με αυτόν όπως ο ήρωάς μου που παίζει τον ίδιο (και του οποίου το πρότυπο/μίμηση με έσπρωξε να ασχοληθώ), δεν είναι μεμπτό. Δεν είναι ανάγκη να είμαι σεφ για να μιλάω για μαγειρική.

Μακρυγορώ άνευ ουσίας και συγγνώμη. Αλλά σε όλες τις χομπίστικες (ενίοτε επαγγελματικές) ενασχολήσεις που παθιάζουν, ελοχεύει ο κίνδυνος δάσους / δέντρου. Και εκεί καλείται ο καθένας ως χαρακτήρας να τραβήξει τις προσωπικές του γραμμές.

[bloody_sunday]

Πολύ ωραίο κείμενο αυτό του Eye... οι απόπειρες αποτύπωσης της πραγματικότητας, ασχέτως αν είχαν την πρόθεση για δημιουργία "τέχνης" ή όχι (τι απεχθής και περιοριστικός όρος!), πάντα περιορίζονταν από την εγγενή ατέλεια της προσέγγισης. Όμως αυτή έχει μια μοναδική γοητεία που συχνά σήμερα ξεχνούμε, ή που κάνουμε το παν για να την αφαιρέσουμε.

 

Όχι Audiokosta, δεν το εξέλαβα έτσι. Η μοντέρνα μουσική τεχνολογία με την αλματώδη πρόοδο που παρουσιάζει είναι αναντικατάστατη, και μας φέρνει πολύ πιο κοντά και πιο εύκολα στη μουσική από ότι στο παρελθόν (με τα mp3, με τα DAW, τα plugins, τα modelling στους ενισχυτές, τα convolutions, τα Band In A Box, EZ Drummer κλπ κλπ κλπ). Όμως ορισμένες φορές χρησιμοποιείται σε τέτοιο βαθμό που γίνεται πια κατάχρηση των δυνατοτήτων που μας προσφέρει.

[marathon]

Σε τι ακριβώς συμφωνείτε παιδιά;

Συμφωνώ στο "λογοτεχνικό" ύφος.

Τον προτιμώ άλωστε έτσι, από το να με βρίζει...

Προφανώς και είναι ουτοπιστικό, να σταματήσει ή πρόοδος αλλά και η καταναλωτική ανάγκη...πρέπει να ζήσουν και οι εταιρίες που κατασκευάζουν, αλλά και οι εταιρίες που τα διαφημίζουν!

[audiokostas]

Συμφωνώ στο "λογοτεχνικό" ύφος.

Τον προτιμώ άλωστε έτσι, από το να με βρίζει...

Σε αυτό θα συμφωνήσω  :)

Τώρα, την καταναλωτική ανάγκη βρε μαρκετίστα, άστην απέξω (όχι ότι δεν υφίσταται αλλά μιλάμε επι θεωρητικού)

 

(τι απεχθής και περιοριστικός όρος!)

Σε αυτό θα διαφωνήσω.  ;D

Είναι ένας μεγαλειώδης, ασαφής και απεριόριστος όρος (οξύμωρον) που είναι το εφαλτήριο ατέρμονων συζητήσεων. Και εδώ και αλλού. Και αυτό είναι καλό. Φτάνει να μην υπάρχει αυτό στο οποίο σωστά αναφέρεται ο Eye ως ξύλινη γλώσσα.

[darshan]

Συμφωνώ με τον Wow!, κυριώς με την πρόθεση του να μπολιάσει με αφαιρετικότητα ένα τόσο συγκεκριμένο (αν και άκρως ενδιαφέρον και εκπαιδευτικό) thread.

Θα συμφωνήσω επίσης με τον odeon-mastering, στο ότι ακούμε με κάθε κύτταρο του σώματός μας, με το κάθε μόριο, άτομο, σωματίδιο, κλπ. Σαφώς ακούμε περισσότερα απ'όσα νομίζουμε και αντιλαμβανόμαστε.

Το ζητούμενο, νομίζω, δεν είναι το πως θα καταφέρουμε να κρατήσουμε "αληθινό" τον ήχο του Στραντιβάριους ηχογραφόντας το, αλλά παίρνοντας ως δεδομένη την αλλοίωση που θα επέλθει, να φροντίσουμε, με τα καλύτερα δυνατά εργαλεία, τις καλύτερες δυνατές γνώσεις και το καλύτερο δυνατόν αισθητικό κριτήριο (με αύξουσα σειρά σημασίας), το τελικό αποτέλεσμα να είναι όμορφο.

 

Πάντα είναι η συνολική αισθητηριακή εμπειρία η οποία μετράει.

Και το ηλιοβασίλεμα που χαζεύουμε και θαυμάζουμε δεν είναι μόνο το στιγμιαίο φυσικό φαινόμενο, αλλά είναι η συνισταμένη όλων των πραγμάτων που τρέχουν μέσα στο μυαλό μας. Σαφώς και μαθαίνω ίσον μιμούμαι, αλλά δημιουργία σημαίνει μεταλλάξη, ψευδαίσθηση, ψέμα! Όλα αυτά που ανοίγουν το μυαλό μας και μας εξελλίσουν. Που μας ανοίγουν τα σύνορα της αντίληψης.

Είναι κατανοητή και αναμενόμενη η αναζήτηση υψηλότερης ποιότητας / πιστότητας (πίστη σε τι?), καθώς προκαλείται εξοικείωση του υποδοχέα στο σήμα. 

Συνηθίζουμε στο ψυχοτρόπο στοιχείο και θέλουμε περισσότερα (bits?).

Η ψευδαίσθηση στην οποία ζούμε σχεδόν όλοι, σχεδόν πάντα, ότι αυτό που ζούμε είναι Η πραγματικότητα παραμένει. Και προσπαθούμε με μετρήσιμα πράγματα να σκοτώσουμε τον καταραμένο όφι.  ;)

 

[Jasemeister]

edit: never mind

[giannis]

Το ζητούμενο, νομίζω, δεν είναι το πως θα καταφέρουμε να κρατήσουμε "αληθινό" τον ήχο του Στραντιβάριους ηχογραφόντας το, αλλά παίρνοντας ως δεδομένη την αλλοίωση που θα επέλθει, να φροντίσουμε, με τα καλύτερα δυνατά εργαλεία, τις καλύτερες δυνατές γνώσεις και το καλύτερο δυνατόν αισθητικό κριτήριο (με αύξουσα σειρά σημασίας), το τελικό αποτέλεσμα να είναι όμορφο.

 

 

Εγώ νομίζω πως πέρα από τις ακραίες γνώσεις,και το τεχνολογικό ψείρισμα στο ήχο

,ο eye, μιλάει και εκφράζει με τα γραφόμενα του την έννοια και την αποτύπωση της ψυχής,η ψυχή είναι κάτι το οποιο θα πρέπει μεταφερθεί μέσα στο έργο,δίνει ύφος και προσωπικότητα,δίνει ζωή,και φυσικά αυτό είναι το ζητούμενο και η μαεστρία.

 

:)

[ex-OurDarkness]

Μετά την ηχογράφηση στα 192 KHz, ακολουθεί η ηχογράφηση στα 384 KHz.

 

Μετά την ηχογράφηση στα 384 KHz, ακολουθεί η ηχογράφηση σε DSD/DXD.

 

Μετά την ηχογράφηση σε DSD/DXD, ακολουθεί η ... παράνοια, έμμονες ιδέες, έλλειψη ύπνου, απώλειας βάρους και τελικά... το Δαφνί.