progressed Ακριβές κιθάρες? Ναί γιατρέ μου, τις προτιμώ!

[VAGTANPLAN]

Εαν μου επιτρεπετε να πω και γω την ταπεινη μου αποψη,  οταν μετα απο χρονια αποφασισα να ξανασχοληθω σοβαρα με την κιθαρα ειπα να παω σε κατι φτηνο με την λογικη του σιγα τις διαφορες και τα λοιπα που προαναφερατε...οποτε και αγορασα squier, fernandez elite, epiphone κ.α. της ταξης 300-500ευρα.  Οταν καποια στιγμη μου εκατσε στα χερια μια Αμερικανα strat και ο εεεερωτας prs custom ειδα το φως...εννοοντας οτι ακουσα εντελως διαφορετικα τον ηχο μου, πολυ καλυτερη αισθηση του οργανου επανω μου καμια σχεση το γενικοτερο παιξιμο....οποτε και εφαγα το φλασακι μου και καταλαβα οτι το ονομα στο head σημαινει παραπανω απο το μαρκετινιστικο του.  Οποτε θα προτιμισω και γω γιατρε μου τα ακριβα οργανα απο οτι δηποτε αλλο και ας φωναζει η οικογενεια (κατι σε 38 με επιπλο που προαναφερθηκε χεχεχε).  Η αισθηση του να κρατας και να παιζεις με ενα καλο οργανο πιστευω οτι δεν ειναι θεμα μαρκετινκ ή εγκεφαλικης πλυσης ...

[orbital]

Καλα, το 99% των κιθαριστων προφανως θα προτιμουσαν μια καλη ακριβη κιθαρα απο μια καλη φθηνη κιθαρα. Ομως, περα απ'τον παραγοντα "ποσα χρηματα εχω" μπαινει και ο εξισου σημαντικος παραγοντας "ποσα χρηματα θελω να διαθεσω γι'αυτο το χομπυ". Αλλος τα τρωει σε καγκουρεμενες αεροτομες και car hi fi, αλλος στις γυναικες και στα χαρτια, αλλος στα ταξιδια, αλλος στα γκατζετακια.. ξερω'γω.. it's all good. Ο αλλος μπορει να μαζεψει 3 χιλιαδες ευρω και να παρει ενα hi end pc, κ αλλος να παρει μια gibson VOS.

Τα παραπανω ισχυουν εφοσον μιλαμε για χομπιστες... φυσικα αν ειναι η δουλεια σου αλλαζει το πραγμα..

[ZIKO]

Εννοειται οτι ολοι αν εχουμε διαθεσιμα τα φραγκα θα προτιμησουν μια lp custom απο μια epi της πλακας . Το θεμα ειναι ποσοι απο μας αντιστοιχουμε στην ερωτηση "Ελληνας κιθαριστας κροισος με 6 γραμματα" ???

Γιαυτο και υπαρχουν τα gear reviews για να διαλεγεις το καλυτερο στην ανταγωνιστικοτερη τιμη .

Απο την πλευρα μου θα προτιμησω μια custom σε σχετικα καλη τιμη απο οποιαδηποτε fender/gibson/prs των 3000 ευρω απλα και μονο επειδη ξερω τι θελω απο τον ηχο που θελω να βγαλω , ξερω τι απαιτησεις εχω και ηδη γνωριζω οτι το mojo βγαινει απο τα δαχτυλα και οχι απο το headstock

 

Τρανο παραδειγμα : τι να την κανεις την Huber των 5000 ευρω οταν ακουγεσαι ετσι και με την Ibanez Gio των 200 ευρω?

 

[Jasemeister]

Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος σκέψης: όταν πιάσω μια κιθάρα που κάνει 1μιση 2 ή 3 χιλιάρικα, και δεν μου λέει και πολλά, πρώτα θα σκεφτώ πως μάλλον αυτό το όργανο προορίζεται για καποιον άλλο. Σίγουρα δεν θα κάτσω να μουρμουρίσω πως αυτή η κιθάρα είναι υπερτιμημένη και ¨μας κλέβουν¨ κτλ, κτλ, γιατί μπορεί απλούστατα  αυτή η κιθάρα να μην αφορά εμένα.

Και στον μίζερο εαυτό μου που θα θεωρήσει τα €900 μιας Fender Am std πολλά, θα του θυμίσω πως πρόκειται για το μεγαλύτερο και επιδραστικότερο brand name στο χώρο και πως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τα 0,80 μιας Coca Cola κι ας ξέρει πως η παρασκευή της κοστίζει λιγότερα από 0,22……

 

Την πρώτη παράγραφο την ασπάζομαι γενικά και όχι μόνο για τις κιθάρες. Συμφωνώ απόλυτα. Είναι κάτι που λεω πάντα σε "αρχάριους" κιθαρίστες όταν με ρωτάνε αν αξίζει να δώσουν κάποια λεφτά για μια καλή κιθάρα.

 

Κατά σύμπτωση διάβασα σε κιθαριστικό περιοδικό πρόσφατα τον προβληματισμό του αρχισυντάκτη στο editorial άρθρο και μου έκανε εντύπωση: αναρωτήθηκε αν κάποια όργανα τα θεωρούμε ακριβά λόγω του ότι "we can't afford them on our current salary" ή επειδή θεωρούμε οτι μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

 

Νομίζω υπερισχύει το πρώτο σε συνδυασμό με το γεγονός οτι πλεον η απόσταση μεταξύ low και high budget έχει ελλατωθεί (δηλαδή αν πριν ήταν απόσταση Ήλιου με Πλούτωνα τώρα είναι απόσταση Ήλιου-Γης) και υπάρχει απίστευτη πληθώρα mid-budget οργάνων που αρκετές φορές δείχνουν οτι δεν έχουν να ζηλέψουν και ΠΑΡΑ πολλά από τα ακριβότερα όργανα. Η αντιστοιχία του τι παίρνεις για τα παραπάνω λεφτά γίνεται πιο δυσδιάκριτη και εύλογα δημιουργείται το ερώτημα: "αξίζει τόσα πολλά αυτό το κάτι τις παραπάνω;". Και μετά αρχίζει η φιλολογία για τα γνωστά θέματα.

 

Προσωπικά αυτό που με ενοχλούσε πάντα ήταν το να πληρώνω ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ περισσότερο από το μέσο όρο της αγοράς. Να διαβάζω στα περιοδικά για recommended retail price από τον κατασκευαστή και για street price στα καταστήματα τυπικά 20-30% χαμηλότερη της RRP όταν εδώ στην Ελλάδα επικρατούσε η γνωστή σε όλους πραγματικότητα.

 

Ίσως μας έχει ξεμείνει και αυτό απωθημένο.

 

Όσο ανεβαίνεις σε τιμή μιλάς για άλλες απαιτήσεις, μικρότερο κοινό, μεγαλύτερα κόστη, επαγγελματικές καταστάσεις.

 

Εγώ ο bedroom player θα ήμουν μ@λ να απαξιώσω τον επαγγελματικό εξοπλισμό just because I can't afford it ή αναγνωρίζω οτι δεν μου χρειάζεται/δεν μπορώ να το αξιοποιήσω πλήρως δεδομένου του επιπέδου μου στο όργανο.

[gdevelek]

και εύλογα δημιουργείται το ερώτημα: "αξίζει τόσα πολλά αυτό το κάτι τις παραπάνω;".

 

φτάσαμε τις 7 σελίδες για να γραφτεί η ουσία του θέματος

 

αν η - συνολική - ποιότητα μπορούσε να ποσοτικοποιηθεί, θα βλέπαμε πως μια κιθάρα με 30% περισσότερη ποιότητα, κοστίζει 100% παραπάνω

[marathon]

Η ουσία του θέματος έχει λήξει από την 1η σελίδα (μόνο και μόνο από τα γραφόμενα του Silot).

H ερώτησή σου φίλε gdevelek "αξίζει τόσα πολλά αυτό το κάτι τις παραπάνω", όσο και η αυθαίρετη ποσοτικοποίηση περί ποιότητας που κάνεις, παραμένει ασαφής (άρα επισύρει άλλες τόσες σελίδες ασαφών απαντήσεων).

[The Genius Loci]

 

Διαβάζοντας το αρχικό post του φίλτατου Τόλη παρατηρώ τρεις ξεχωριστές ενότητες:

 

1) Μια ρεαλιστική αντιμετώπιση του θέματος "μουσικό όργανο για μουσικούς" (και όχι συλλέκτες, χομπίστες, κλπ).

 

2) Μια συναισθηματική θεώρηση του μουσικού οργάνου σαν κάτι προσωπικό και με ψυχή.

 

3) Ένα ανέκδοτο, ξέρετε, εκεί που λέει ότι μπορεί και να είναι κουφός, αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του.  :P :P ;D ;D

 

Πιο σοβαρά τώρα, στο (1) δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Με αντικειμενικά κριτήρια, δεν κρίνεται ένα όργανο όταν παίζουμε μισή ώρα την ημέρα μόνοι στο σπίτι, και μετά το βάζουμε στη θήκη. Επίσης κάποιο φτηνό όργανο μπορεί να είναι good enough αν παίζεις μερικά ακκόρντα και μπαρέ στα πρώτα 7 τάστα, αλλά... Έχει δίκιο ο Δημήτρης (mij) για το Matiz (αν και σιχαίνομαι τις Merc  :P).

 

Συμπτωματικά πριν από καιρό μια φίλη με είχε ζαλίσει για το πόσο καλό στο δρόμο ήταν το (κορεάτικο) σουπερμίνι της. Όχι της είπα, είναι καλό για τον τρόπο που οδηγείς, που δεν εξαντλεί ούτε το 10% των δυνατοτήτων του. Με πίστεψε μόνο μετά από μια καταστροφική για τα λάστιχα και τα νεύρα της βόλτα στο Σούνιο: καλό για έναν μέτριο οδηγό, αλλά ούτε "σπορ" όπως φαντασιωνόταν, ούτε με "χαρακτήρα" που θα σε εξιτάριζε.  ;)

 

Αυτός είναι ο λόγος που στραβομουτσουνιάζω όταν διαβάζω για partcasters που ρίχνουν στ'αυτιά σε Suhr και Anderson. Σίγουρα, με πολλή δουλειά και πολλά έξοδα (trust me, το έχω περάσει) μπορεί να γίνει μια τέτοια κιθάρα αντίστοιχη με κορυφαίες, αλλά αξίζει τον κόπο? Μάλλον, αξίζει τον κόπο για κάποιον που θέλει να παίζει και μάλιστα βγάζει το ψωμί του έτσι? Γιατί αν το κάνουμε για την εμπειρία και την ευχαρίστηση του να φτιάξουμε κάτι καλό, τότε πάσο, αλλά είναι άλλο πράγμα. Και φυσικά η μεταπωλητική αξία επιβεβαιώνει την παραπάνω λογική.

 

Για το mojo (ενότητα 2), το καταλαβαίνω απόλυτα, το νοιώθω, αλλά δεν μπορώ να το παραδεχτώ ρεαλιστικά, και ούτε είναι αυτό το νόημα. Αν κάτι σε κάνει να παίζεις καλύτερα και αυτό το κάτι είναι ένα σηματάκι στο headstock, be my guest. Ας μην ξεχνάμε ότι οι καλές κιθάρες, ενισχυτές, πετάλια, πένες, καλώδια κλπ, είναι μόνο για να μας εμπνέουν ώστε να φτιάχνουμε καλύτερη μουσική και να βγάζουμε αυτό που έχουμε μέσα μας. Oι Hagstrom πάντως φίλε Τόλη είναι πλέον κινέζικες και ΠΟΛΥ καλύτερες από τις παλιές Σουηδικές. Και δημιουργούν πλέον το δικό τους mojo, ανεξάρτητα από την χώρα προέλευσης. Επίσης ούτε οι Σουηδοί είχαν ποτέ παράδοση στην οργανοποιία, αλλά τις κιθάρες του Gustavsson τις αγοράζουν οι Αμερικάνοι όσο και ένα οικόπεδο... Ούτε οι Γερμανοί είχαν ποτέ παράδοση (τουλάχιστον στη χώρα τους, δεν εννοώ τους μετανάστες σαν τον Martin) και οι Huber έχουν mojo μέχρι θανάτου. Ούτε οι Φινλανδοί, αλλά οι Flaxwood έχουν αρχίσει να αποκτούν cult following.

 

Ας μην πιστεύουμε λοιπόν (λέω εγώ) ούτε σε μαγικά φυλακτά, αλλά ούτε να τα ισοπεδώνουμε όλα, βάσει των δικών μας απαιτήσεων και περιορισμών.  ;)

[gdevelek]

Η ουσία του θέματος έχει λήξει από την 1η σελίδα (μόνο και μόνο από τα γραφόμενα του Silot).

 

...τα οποία τουλάχιστον 2-3 άτομα αμφισβήτησαν άρα... δεν έχει λήξει

 

H ερώτησή σου φίλε gdevelek "αξίζει τόσα πολλά αυτό το κάτι τις παραπάνω", όσο και η αυθαίρετη ποσοτικοποίηση περί ποιότητας που κάνεις, παραμένει ασαφής (άρα επισύρει άλλες τόσες σελίδες ασαφών απαντήσεων).

 

...γι' αυτό και έγραψα "αν μπορούσε να ποσοτικοποιηθεί"

 

βέβαια η ποσοτικοποίηση που έκανα  για μένα είναι ακριβής, και ισχύει σε πολλούς τομείς του εμπορίου

[marathon]

Τα γραπτά του The Genius Loci με καλύπτουν πλήρως.

 

βέβαια η ποσοτικοποίηση που έκανα  για μένα είναι ακριβής, και ισχύει σε πολλούς τομείς του εμπορίου

Ποσοτικοποίησέ μου λοιπόν (και σε αξία) τη διαφορά του λούστρου πολυουρεθάνης και νίτρου (για να γινόμαστε και συγκεκριμένοι λοιπόν για το κατασκευαστικό κόστος)

[Jasemeister]

φτάσαμε τις 7 σελίδες για να γραφτεί η ουσία του θέματος

 

αν η - συνολική - ποιότητα μπορούσε να ποσοτικοποιηθεί, θα βλέπαμε πως μια κιθάρα με 30% περισσότερη ποιότητα, κοστίζει 100% παραπάνω

 

Το θέμα όμως είναι οτι διαφορετικά θα το ποσοτικοποιήσει ενας χομπίστας (εγώ) και διαφορετικά ενας επαγγελματίας κιθαρίστας (silot).