Προς το περιεχόμενο

Ακριβές κιθάρες? Ναί γιατρέ μου, τις προτιμώ!


Προτεινόμενες αναρτήσεις

 

(Μάλλον GoldTop θα φάμε στην μάπα.... αλλα δεν πειράζει είναι καλός παίκτης και θα τον συγχωρέσουμε).....

 

Μπααα.....Για PRS τον "κόβω"...

www.facebook.com/YourPaintedSmile

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 230
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Μπααα.....Για PRS τον "κόβω"...

 

Nαι αλλά Goldtop.......

;) ;) ;) ;) ;) ;)

Τα Watt, είναι σαν τα λεφτά... να έχεις

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τρανο παραδειγμα : τι να την κανεις την Huber των 5000 ευρω οταν ακουγεσαι ετσι και με την Ibanez Gio των 200 ευρω?

 

Δεν διαφωνώ, αλλά τότε γιατί ο Gilbert παίζει με την καστομιά του που απ'ότι λεει είναι "πολύ κοντά" στο siganture μοντέλο του; γιατί δεν είναι η ΙΔΙΑ ακριβώς;

 

Μήπως επειδή έχει τα φράγκα να μπορεί να παίρνει το ακριβό; (αν και τα παίρνει τσάμπα βέβαια)

 

Ή μήπως επειδή όπως λέει και ο Jamey Aebersold στα jazz βιβλία του "παίζε ΠΑΝTA με το ποιοτικότερο και ακριβότερο όργανο που μπορείς να αντέξεις οικονομκικά";

 

Γιατί όταν παίζεις, το όργανο πρέπει να είναι τόσο καλό, ώστε να μην σκέφτεσαι ότι το bend θα πνιγεί ή θα ξεκουρδιστεί η κιθάρα ή χίλια ή...αλλιώς σίγουρα είναι τροχοπέδη στη μελέτη και εξέλιξη σου

 

η μαγεία των Suhr και Anderson είναι στις μικρές λεπτομέρειες που μόνο αυτοί ξέρουν να τονίζουν.

 

+69

Αυτό είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε επιτέλους; αυτό κάνει τη διαφορά στο όργανο...

 

Έχει δίκιο ο Δημήτρης (mij) για το Matiz (αν και σιχαίνομαι τις Merc  :P).

 

Βέβαια βέβαια, αν έχεις συνηθίσει στο...φιατάκι (κίτρινο δεν είναι; ) σου ψιλιξινίζουν τα καλά... ;D ;D

Και βέβαια πέρα από τη πλακίτσα, πολλά +++ σε ό,τι λες - πάντα είσαι στην ουσία.

Να σε δω όταν θα γίνεις mod αν θα'σαι το ίδιο.... ;D ;D ;D (αμ τζοκινγκ οφ κορς... :))

 

 

Τελειώνοντας, να πω ότι έφτασα σε πολύ καλή κιθάρα μετά από 15 σχεδόν χρόνια παιξίματος, που πλέον ήξερα τι ήθελα....δεν ήταν καπρίτσιο αλλά εσωτερική ανάγκη να εκφράζει σωστα - από ηχητικής πλευράς - το όργανο το όποιο παίξιμο μου....

 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έχασα καλό θεματάκι (ήμουν διακοπές) παρ΄όλα αυτά έχω την περιέργεια να δώ με τι κιθάρα θα παίξει σήμερα ο Silot (και θα πάω να τον δώ).....

(Μάλλον GoldTop θα φάμε στην μάπα.... αλλα δεν πειράζει είναι καλός παίκτης και θα τον συγχωρέσουμε).....

 

Δεν θα δεις εμένα (πλέον) αλλα ένα εξαιρετικό φίλο και μουσικό που παίζει επίσης με LP και τον ψήνω προσεχώς να πάρει και μια Goldtop  ;D ;D

Leo got it right the first time

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Οι κιθαρίστες πρέπει να νιώθουν ΠΑΡΑ, μα ΠΑΡΑ πολύ τυχεροί που με δυόμισι - τρεις χιλιάδες ευρώ μπορούν να έχουν ένα κορυφαίο όργανο που θα τους καλύπτει σαν επαγγελματίες (ακόμη και με πολύ λιγότερα χρήματα, βεβαίως). Αν έπαιζα φλάουτο επαγγελματικά, το βασικό μου κομμάτι θα στοίχιζε μίνιμουμ 8-10.000, και τα "δεύτερα" ίσως κάπου στα μισά. Δυο είναι οι διαφορές όσο ξεφεύγουμε από τις κιθάρες και πάμε σε αγορές άλλων ακουστικών μουσικών οργάνων που συναντούμε σε μια ορχήστρα, κατά τη γνώμη μου:

 

A γεια σου!!!  ;)

 

Ένα (student) όμποε που θέλω για την κόρη μου, πάει περίπου ένα διχίλιαρο. Και βάλε και τα εξωφρενικά ποσά για σέρβις κάθε χρόνο. Οι κιθαρίστες θέλουμε βασικά χορδές, κανένα καθαριστικό, ένα fret dress μια φορά το χρόνο (και αν) και τάστα κάθε 2-3 χρόνια. Peanuts.

 

Πραγματικά είμαστε πολύ τυχεροί, αλλά βέβαια, το όργανο έχει γίνει ευρείας παραγωγής. Αναρωτιέμαι γιατί οι πληκτράδες δεν σκοτώνονται για χειροποίητα synths, χμμμ.... Μήπως γιατί εκεί πλέον η... πγιότητα είναι πλέον ευδιάκριτη και δεδομένη? Μήπως γιατί τα synths συγκαταλέγονται μέσα στα πολλά ηλεκτρονικά που πλέον έχουμε "μάθει" να ξεχωρίζουμε την ποιότητά τους? Ενώ οι κιθάρες γίνανε (πραγματικά) ευρείας παραγωγής μόνο όταν μπήκαν οι Απωανατολίτες στο παιχνίδι.

 

 

Τελειώνοντας, να πω ότι έφτασα σε πολύ καλή κιθάρα μετά από 15 σχεδόν χρόνια παιξίματος, που πλέον ήξερα τι ήθελα....δεν ήταν καπρίτσιο αλλά εσωτερική ανάγκη να εκφράζει σωστα - από ηχητικής πλευράς - το όργανο το όποιο παίξιμο μου....

 

Σωστός ο δάσκαλος. Δεν μπορώ να το βρω τώρα, αλλά ο Ron Kirn είχε γράψει κάτι πολύ βαθύ σχετικά με την εσωτερική ανάγκη του μουσικού να εκφραστεί μέσα από το όργανο που παίζει, και, σ'αυτή τη διαδικασία, το απολύτως τελευταίο πράγμα που μετράει, είναι το price tag.  ;)

Model-o-phobia: something like homophobia, but much more amusing

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ένας ακόμη λόγος που ειδικα ο κιθαρίστας του σήμερα (και όχι του χθες) είναι - οικονομικά - τυχερός είναι ότι, με μια κάρτα ήχου των 100Ε, ένα ζεύγος ηχείων υπολογιστή των 40Ε και το ντέμο π.χ. του revalver, γίνεται μάγκας...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ναί, σίγουρα οι κιθαρίστες, όντας πολλοί, έχουν τραβήξει μεγάλο κομμάτι της βιομηχανίας μουσικού εξοπλισμού με αποτέλεσμα την ποικιλία στις επιλογές, την πτώση των τιμών λόγω ανταγωνισμού και τη δημιουργία νέων λύσεων σε προβλήματα όπως η ηχογράφηση. Και δεν είναι μόνο το κόστος για το οποίο είμαστε σχετικά τυχεροί. Για σκεφτείτε τους drummer που για να μπορούν να κάνουν εξάσκηση και μόνο σπίτι τους πρέπει να έχουν γείτονες παντελώς κουφούς και ένα δωμάτιο υπό κατάληψη ακόμα και από ένα μικρό σχετικά σετ.

 

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Σε τελική ανάλυση δεν πρέπει να καταλήγουμε σε συμπέρασμα για το αν είναι 'σωστό' ή όχι να αγοράζουμε 'ακριβή' κιθάρα και υπό ποιές συνθήκες, συναρτήσει του πόσο κοστίζει π.χ. ένα όμποε. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ούτε έχει νόημα να συζητάμε το γεγονός ότι απολαμβάνουμε σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις της τεχνολογίας σε σύγκριση με άλλους μουσικούς. Αν μπούμε σε αυτήν την διαδικασία δεν θα τελείωσει ποτέ η συζήτηση.

 

Τέσσερα πράγματα μας ενδιαφέρουν 1) η σχέση κόστους ποιότητας, 2) οι ανάγκες μας, 3) το πάχος του πορτοφολιού μας και 4) τα γούστα μας (ή καλύτερα η κά..λα μας)

Ο Αριστοτέλης γίνεται κτήμα του Γερμανού που τον μελετά, όχι του Έλληνα που τον αγνοεί

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Για τον Σειριο δεν ξερω αλλα ΟΝΤΩΣ δεν ηξερα οτι ο Leo ηταν πατριωτακι

The history of Epiphone dates to the 1870s, in Smyrna, Ottoman Empire (now İzmir, Turkey), where Greek founder Anastasios Stathopoulos made his own fiddles and lutes (oud, laouto). Stathopoulos moved to the United States of America in 1903, and continued to make his original instruments, as well as mandolins, from Long Island City in Queens, New York. Anastasios died in 1915, and his son, Epaminondas, took over. After two years, the company was known as The House Of Stathopoulos (Wikipedia)

 

ξερω ξερω offtopic αλλα δεν κρατιομουν  :P :P :P

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου