Περί pads (κοινώς "πλάτες")

[prang]

Καλό σας βράδυ,

 

Όρεξη που έχει ο κόσμος βραδιάτικα.. Σκεφτόμουν, που λέτε, με αφορμή μία προηγούμενη συζήτηση με φίλους πληκτράδες, το ζήτημα της αρμονικής υποστήριξης που παρέχουν τα πλήκτρα σε ένα σύνολο. Γιατί το πιάνο είναι όμορφο, τα Hammond είναι μία αποκάλυψη, αλλά όταν υπάρχει μια γερή "πλάτη" από χίλια μύρια synth, έγχορδα, πνευστά και ότι άλλο βάλει ο νους σας.. πάμε πολύυ μακριά!

 

Για αυτό, λοιπόν, ήθελα να ρωτήσω τους εδώ φίλους του αντικειμένου, ποιά η άποψή σας για τα τεράαστια pads, τι προτιμάει ο καθένας, κ.ο.κ. Θα βεβαιωθώ ότι δεν είναι πατάτα το θέμα και έπειτα καταθέτω και εγώ το σχόλιό μου. Χμ;

[neeq]

Προσωπικά προτιμώ τα "παλια" pads. Με ξετρελαίνουν αυτα των Oberheim :o Και το ΟΒ12 μου δεν τα παει ασχημα στην προσομειωση τους.

 

Και το τελειο για μενα ειναι ενα απλο, οχι πολυ γεματο pad, που να εχει και λίγο συντομο attack σχετικα αλλα και πολυ χαμηλα καποιον ηχο με κινηση απο πισω.

 

Σπανια χρησιμοποιω κατι αλλο και σχεδον ποτε γεματα και αργα pads

[ex-cyclops]

Συμφωνώ ότι απλότητα παίζει μεγάλο ρόλο και δίνει ίσως το καλύτερο αποτέλεσμα.

 

Από τα πιο παχιά pads που έχω ακούσει από ψηφιακό sample-based synth: "PresetC 059: Warmth (Roland XP50)". Neeq αν το θες έχω φτιάξει και έκδοση για Fantom-G. ;)

[Alchemist]

Τα τεράστια pads μπορούν να γεμίσουν πολύ καλά ένα κομμάτι αλλά το ίδιο εύκολα μπορεί να χαλάσουν εντελώς τη συχνοτική ισορροπία μιας μπάντας, ειδικά αν παίζει πάνω από μία κιθάρα.

Αν το γέμισμα είναι το ζητούμενο, προσωπικά προτιμώ κάτι του τύπου "πολύ ογκώδες string section", με μεγάλες τιμές reverb και modulation effects για να υπάρχει και μια pad-like διάσταση στον ήχο. Το έχω πετύχει ιδανικά με το Korg Trinity που είχα στο παρελθόν και επίσης τα Korg με AI synthesis ήταν εξαιρετικά στο θέμα αυτό.

 

Μιλώντας για pads γενικά, έχω μια αδυναμία στους ήχους με κίνηση και ειδικά σε αυτούς που αλλάζουν δραματικά π.χ. ενεργοποιώντας το aftertouch ή πειράζοντας λίγο τις βασικές παραμέτρους όπως low pass filter cutoff, resonance κλπ.

Εννοείται πάντως ότι τέτοιοι ήχοι κάθονται πολύ δύσκολα στη μίξη, πολύ χειρότερα αν μιλάμε για περιβάλλον live.

 

 

[Imaginator]

Κι εγώ συμφωνώ στο οτι τα super fat και evolving pads που μας αρεσουν και μας ψαρωνουν , δυσκολα καθονται στο γενικο συνολο μιας μπαντας...

Αναλογα το κομματι διαλεγω το pad που ταιριάζει κατα την αποψη μου και σχεδον παντα ρυθμιζω πιο γρηγορο attack , λιγοτερο release και κοβω τις χαμηλες περιοχες με eq...Bεβαια τα pads οσο κι αν φαινονται απλα στο παιξιμο , νομιζω οτι ειναι  η αχιλλειος πτερνα πολλών πληκταδων που δεν τηρουν τους νομους της φυσικης...

Μπορουν ευκολα να μπερδεψουν τα παντα , ενω ο ρολος τους ειναι να τα αγγαλιασουν και να τα συγκολησουν...

Ως μεγαλος rookie και noobas στην ηχοσυνθεση , πολυ θα χαρω να αποκομισω μερικα tips για τα pads..

[stavros_d80]

Πολύ σχετικό το topic...εξαρτάται τι είδος μουσικής παίζεις...

 

Από τα καλύτερα pads έχω συναντήσει σε όλα τα Κorg, βγάζουν πιο "ζεστό" ήχο και στα Roland στη σειρά XP (60 λέω γω JV 1080 πέστο συ) καθώς και Fantom X που είναι πιο "φωτεινά". Ένας συνδυασμός δύο διαφορετικών μοντέλων πάντα βοηθάει και καλά είναι να μην παίζεις αποκλειστικά με μία μόνο μάρκα. Συνήθως θες και 3-4 στη σκηνή, αλλιώς θα πρέπει να φτιάξεις splits και layers ή combis

Όπως όμως προείπα, εξαρτάται τι παίζεις...

 

Κάποιος που ασχολείται αποκλειστικά με dance/electro/progressive θα προτιμήσει σχεδόν αποκλειστικά αναλογικά pads ή vst ατμόσφαιρες...

εαν παίζεις classic rock, πιο πολύ ψωμί έχει προσομείωση hammond και ταχύτητα rotary speaker...

εάν παίζεις blues θες jazz organs, brass,piano, rhodes και κανα hammond που και που

εαν παίζεις λαικό, δεν θες πολλά pads γιατί τα παίζεις όλα staccato και leads (με 57!)

στη jazz θες μόνο πιάνο να παίζει αυτόματα όλα 7 και 13! (υπάρχει άραγε?)

στα δημοτικά θες ένα Μ1 και ισοκράτιμα και staccato πιανα (και 57 να ανάβει το λαμπάκι!)

άμα κάνεις κανα αφιέρωμα πχ pink floyd εκεί να δείς πλάκα.. 3 βδομάδες θα κάνεις να βγεις από το σπίτι

και πάει λέγοντας...

 

είναι όλα θέμα ενορχήστρωσης

 

το χειρότερο πάντως που μπορούν να κάνουν σε οποιοδήποτε πληκτρά live, ότι είδος και αν παίζεις είναι να σου βγάλουν πλήκτρα μόνο με Left, εστί Mono, εστί ποντικοφάρμακο στον ηχολήπτη!

[neeq]

Τι είναι αυτοι οι αριθμοί που αναφέρεις? (58, 7, 13 και λαμπακι).

[Nikolas]

Εγώ ο κλασσικούλης την βρίσκω με το να βάζω 'κλασσικά' (ακουστικά) όργανα. Έγχορδα, κλπ. Με τη σωστή χρήση, στο σωστό κομμάτι πάει καλά...

 

Σε άλλα σημεία μου αρέσει η κίνηση (όπως του Αντρέα)...

 

Πάντως ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, αλλα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ όμως, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ δε θεωρώ κάτι "πλάτες". Όλα έχουν τη σημασία τους. Και προφανώς το "πλάτες" ήταν για συνενόηση και τίποτε άλλο, αλλά ακόμη και έτσι διαφωνώ στην ιδεολογία του "πετάω ένα pad από πίσω και καθάρισα", που ειδικά σε πληκτράδες με 1 πλήκτρο, και live δίνει και παίρνει νομίζω...

 

[/ψώνιο]

[marathon]

Ως κιθαρίστας, με μεγάλη αγάπη όμως στα πλήκτρα και στα samples, και επειδή έχω δοκιμάσει πολλά softsynths, ιδού οι προτιμήσεις μου.

Πρώτο και καλύτερο το Absynth. Δεν καταλαβαίνω πως δουλεύει (αλλά και δεν με ενδιαφέρει), μου αρκεί που οι ήχοι του είναι πραγματικά πηγή έμπνευσης.

Μετά, όλα τα υπόλοιπα είναι αγαπημένα χωρίς σειρά προτίμησης.

Athmosphere, FM8, Nexus.

Νομίζω ότι δεν χρειάζομαι άλλα.

[prang]

Σειρά μου να μπω και εγώ στον χορό! Λατρεύω τα τεράστια pad με έστω και μικρή κίνηση, ήχοι που κατά τη γνώμη μου μπορούν μας ταξιδέψουν και να μας εμπνεύσουν για το κάτι παραπάνω. Είναι πολύ χαλαρωτικό και δημιουργικό να είσαι ξαπλωμένος και να ακούς ένα εξελισσόμενο ambient pad, είτε ηλεκτρονικό είτε φυσικό (έγχορδα, πνευστά). Γενικότερα, πιστεύω ότι υπάρχει αρκετά μεγάλη.. φιλοσοφία πίσω από το συγκεκριμένο στιλ μουσικής.

 

Αφού το περνάμε σε εργαλεία/προϊόντα, λατρεύω το Absynth για τα διαστημικά και χαοτικά pad, όπως επίσης και μερικά έξυπνα φτιαγμένο presets από το Kurzweil μου (SP3X). Ωστόσο, ακόμα δεν μπορώ να βρω κάποιο hardware synthesizer για live κ.λπ. Έχετε εσείς κάτι να προτείνετε;