Μια ιστορία με boo-tick πετάλια...

[The Genius Loci]

Το πόσο παραπάνω πρέπει να έχει ρυθμίζεται από την αγορά. Αυτό θα το ήξερες αν ασχολούσουν... Πρέπει να είναι τόσο όσο θα του επιτρέψει να πουλάει και να παραμένει εμπορικό σε ένα βάθος χρόνου. Αν ένα κύκλωμα είναι πάναπλο στην συλληψη κι εκτέλεση είναι θέμα δυο μηνών στην σημερινή boutique κοινότητα να αντιγραφεί και να πουλιέται παμφθηνα από τον οποιοδήποτε. Πρίν σου είπα για το Klon που έκαναν σχεδόν 20 χρόνια να το αντιγράψουν. Το SHO ένα από τα πιο ευφυή σαν συλληψη boosters του ZVex το οποίο είναι παναπλο σαν εκτέλεση είχε αντιγραφεί πριν καν βγεί στην μαζική παραγωγή και πλεόν μπορείς να το βρείς σε κλώνο 50 ευρώ. Φυσικά κανείς δεν αγοράζει το original που κάνει 150.

 

Κώστα, ο,τιδήποτε αντιγράφεται άμεσα... αντιγράφεται άμεσα. Και όχι απαραίτητα με "κακό σκοπό", αλλά από DIYers όπως ο alderbody παραπάνω. Κάποια δεν συμφέρει, απλά, να τα αντιγράψεις. Και άλλα, δεν συμφέρει να τα αντιγράψεις, αλλά συμφέρει να πάρεις ένα κινέζικο κλώνο και να κάνεις ίσως μια-δυο μόντες.

 

Το ερώτημά μου πάντως παραμένει: τι μπορεί να προσφέρει ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ένα "μέσο" μπουτίκ πετάλι, σε σχέση με ένα ανάλογο του εμπορίου (μαζικής παραγωγής), στην παραγωγή ΜΟΥΣΙΚΗΣ, και πάντα μέσα σε ένα performance concept: δεν με ενδιαφέρει αν είναι μπάντα 12 ατόμων ή αν παίζεις μόνος σου on stage με λούπες, αλλά δεν εννοώ με τίποτα αυτόν που παίζει στο σαλόνι του και ακούει μόνο την κιθάρα του στον ενισχυτή του.

 

Δεν έχω γνώση της μπουτικάδικης υποκουλτούρας (με την κυριολεκτική έννοια, δεν χρησιμοποιώ τον όρο υποτιμητικά!), γι'αυτό η απορία μου είναι απόλυτα ειλικρινής. Για να γίνω πιο σαφής, μη-μπουτίκ πετάλια μαζικής παραγωγής που πραγματικά θεωρώ ότι προσφέρουν δημιουργικές βάσεις αναφοράς, ΕΧΩ στο μυαλό μου, και τα ανέφερα ήδη: Source Audio.

[theoctapus]

Με συγχωρείς, φυσικά όπως καταλαβαίνεις μιλάω από την συνολική εμπειρία μου από το forum σε τετοια θέματα κι όχι συγκεκριμένα για σένα. Απλά εσύ απέφυγες να μου απαντήσεις στο αν έχουν περάσει τέτοια πετάλια από τα χέρια σου. Μπορείς ακόμη να μου αποδείξεις ότι κάνω λάθος: Ονόμασε μου πέντε εφέ τα οποία είναι υπερκοστολογημένα και μπορείς με ένα Boss, DOD κ.λ.π να κάνεις την ίδια δουλειά με την ίδια ποιότητα, όπως π.χ ανέφερα εγώ το παράδειγμα με το Ross.

 

Όπως έχεις καταλάβει δεν είμαι boοtiquάς (ότι και να σημαίνει αυτό) και ως εκ τούτου δεν έχω νιώσει την ανάγκη να αποκτήσω bootique πετάλι. Υπερκοστολογημένα πετάλια; Σχεδόν όλα τα ακριβά tubescreamer clones και αρκετά boosters (από τα πιο απλά κυκλώματα για πετάλι). Και αυτά στα αναφέρω όχι σαν μια πλήρη απόδειξη των απόψεών μου αλλά σαν ένα ακόμα επιχείρημα μόνο μέσα από την περιορισμένη hands-on εμπειρία μου (έχω φτιάξει από δαύτα, όχι κιτ, απ' το μηδέν).

 

Π.χ. Μπορεί ένα TS να ακούγεται καλύτερα από ένα άλλο με μόνες αλλαγές 2-3 αντιστάσεις και πυκνωτές. Θα πρέπει να είναι ακριβότερο;

 

Έχω την αίσθηση ότι όποιος έχει ασχοληθεί σε κάποιο βαθμό με DIY (θεωρώ τον εαυτό μου DIYer) πάνω κάτω θα καταλήξει σε παρόμοια συμπεράσματα. Μπορεί και να κάνω λάθος.

 

Μπορεί καποιος να κάνει την ίδια δουλειά με ένα Bad Monkey; Όχι. Αν μπορούσε, πίστεψέ με και το JHS θα ήταν υπερτιμημένο και όλοι θα αγοράζαν το Bad Monkey.

 

Πως είσαι σίγουρος ότι δεν μπορεί; Άσε, σου απαντάω εγώ. Όσο σίγουρος είμαι εγώ ότι μπορεί.

 

Δεν συγκρίνουμε έναν επιταχυντή σωματιδίων με ένα μίξερ, αλλά παρόμοια πετάλια μεταξύ τους. Νομίζω ότι η απλή ψυχρή λογική δεν μπορεί να αποκλείσει την υπερκάλυψη δυνατοτήτων.

 

Το πόσο παραπάνω πρέπει να έχει ρυθμίζεται από την αγορά. Αυτό θα το ήξερες αν ασχολούσουν...

 

Ωραία. Αν υποθέσουμε ότι αυτό ισχύει τότε η τιμή του πεταλιού δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την πραγματική του αξία, τόσο από πλευράς κόστους όσο και από πλευράς δυνατοτήτων. Λογικό μου ακούγεται. Άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι υπάρχουν πετάλια των οποίων η τιμή τους δεν συνάδει με το ειδικό βάρος τους. Μήπως συμφωνούμε;

 

Aυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί να βγεί κάποιος να αφορίζει δεξιά κι αριστερά πράγματα που δεν έχει ακούσει είτε γιατί δεν τα χρειάζεται, είτε γιατί δεν τα αντέχει η τσέπη του είτε γιατί δεν τα καταλαβαίνει. Εγώ λέω μόνο αυτό δεν βγήκα να πω "όποιος παίζει με Tonelab ή Boss είναι κάγκουρας και κουφός". Αν το είχα κάνει θα ήταν το ίδιο καταδικαστέο.

 

Κανείς δεν αφορίζει ούτε κράζει. Λέγεται κριτική και ενίοτε είναι αρνητική. Αναρωτήσου λίγο σε παρακαλώ γιατί βλέπεις αφορισμούς εκεί που δεν υπάρχουν.

[theoctapus]

Το ερώτημά μου πάντως παραμένει: τι μπορεί να προσφέρει ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ένα "μέσο" μπουτίκ πετάλι, σε σχέση με ένα ανάλογο του εμπορίου (μαζικής παραγωγής), στην παραγωγή ΜΟΥΣΙΚΗΣ, και πάντα μέσα σε ένα performance concept: δεν με ενδιαφέρει αν είναι μπάντα 12 ατόμων ή αν παίζεις μόνος σου on stage με λούπες, αλλά δεν εννοώ με τίποτα αυτόν που παίζει στο σαλόνι του και ακούει μόνο την κιθάρα του στον ενισχυτή του.

 

Η λέξη bootique δεν είναι ούτε επαρκής ούτε αναγκαία συνθήκη για την ανωτερότητα ενός πεταλιού. Δεν χρειάζεσαι εμπειρία για να το καταλάβεις αυτό, το λέει η λογική. Σίγουρα όμως δεν είναι και κάτι κακό. Μπορεί να είναι και καλό (και μάλλον όντως είναι). Το ερώτημα όμως είναι πόσο (€) καλό (καλύτερο);

 

Η δημιουργία από την άλλη, ΙΜΗΟ δεν έχει καμία μα καμία σχέση με το τι πιέζει η σόλα του παπουτσιού μας.

[kpeyos]

Κώστα, ο,τιδήποτε αντιγράφεται άμεσα... αντιγράφεται άμεσα. Και όχι απαραίτητα με "κακό σκοπό", αλλά από DIYers όπως ο alderbody παραπάνω. Κάποια δεν συμφέρει, απλά, να τα αντιγράψεις. Και άλλα, δεν συμφέρει να τα αντιγράψεις, αλλά συμφέρει να πάρεις ένα κινέζικο κλώνο και να κάνεις ίσως μια-δυο μόντες.

 

Το ερώτημά μου πάντως παραμένει: τι μπορεί να προσφέρει ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ένα "μέσο" μπουτίκ πετάλι, σε σχέση με ένα ανάλογο του εμπορίου (μαζικής παραγωγής), στην παραγωγή ΜΟΥΣΙΚΗΣ, και πάντα μέσα σε ένα performance concept: δεν με ενδιαφέρει αν είναι μπάντα 12 ατόμων ή αν παίζεις μόνος σου on stage με λούπες, αλλά δεν εννοώ με τίποτα αυτόν που παίζει στο σαλόνι του και ακούει μόνο την κιθάρα του στον ενισχυτή του.

 

Δεν έχω γνώση της μπουτικάδικης υποκουλτούρας (με την κυριολεκτική έννοια, δεν χρησιμοποιώ τον όρο υποτιμητικά!), γι'αυτό η απορία μου είναι απόλυτα ειλικρινής. Για να γίνω πιο σαφής, μη-μπουτίκ πετάλια μαζικής παραγωγής που πραγματικά θεωρώ ότι προσφέρουν δημιουργικές βάσεις αναφοράς, ΕΧΩ στο μυαλό μου, και τα ανέφερα ήδη: Source Audio.

 

Το αντιγράψεις κάτι είναι τόσο απλό ή δύσκολο όσο το να το "αποκωδικοποιήσεις" ή το να βρείς σήμερα στο εμπόριο τα κύρια στοιχεία του, ή το να έχεις το αυτί σε ορισμένα πιο ευαίσθητα κυκλώματα για να κάνεις το fine tuning που χρειάζεται. Ανέφερα το παράδειγμα του Klon που είναι ένα overdrive που έκαναν 20 χρόνια να το αντιγράψουν. Ο David Main κατασκευάζει fuzzes όπως και πολλοί άλλοι αλλά τα δικά του φαίνεται να έχουν το extra something στο tuning. To να βρείς Mullard OC81D ή PAnasonic MN3005 είναι ακριβό σπόρ.

 

Τι μπορεί να προσφέρει ένα μπουτικ πετάλι; Στην περίπτωση για την οποία ανοίχτηκε αυτο το thread μονο ένα διαφορετικό κουτάκι. Αν είναι κάτι που δεν υπάρχει σε αντίστοιχη φθηνότερη έκδοση από πλευράς ποιότητας ή είδους τότε εξαρτάται από άπειρους παράγοντες. Μπορεί και την ίδια την εμπνευση να γράψεις κάτι...

 

Η Strymon όπως και η Eventide θεωρούνται κάργα μπουτικ άσχετα αν βγάζουν ψηφιακά προϊόντα μαζικής παραγωγής. Έχει να κάνει κυρίως κυρίως με την ποιότητα ο χαρακτηρισμός δεν συνεπάγεται ότι τα φτιάχνουν όλα τύποι απομονωμένοι σε σπηλιές...Boutique μπορεί να θεωρούνται ακόμη και το παλιό Deluxe Memory Man, το Non Deluxe Electric Mistress, το Boss VB-2, το POG v1, το Whammy v1 κ.λ.π

 

Επίσης εγώ συμμετέχω σε τρείς μπάντες, παρόλα αυτά γράφω άνα χρόνο/διετία, παίζω πέντε/έξι live τη χρονιά στην Aθήνα κι αν κάτσει κάτι παραέξω και το 80% του χρόνου μου μάλλον πάιζω στο σαλόνι μου, όπως υποθέτω και οι περισσότεροι. Ποιός είπε ότι μόνο αν είσαι παγκόσμια γνωστός με περιοδείες και δισκογραφίες έχεις δικαίωμα στον καλό ήχο;

 

Η δημιουργία από την άλλη, ΙΜΗΟ δεν έχει καμία μα καμία σχέση με το τι πιέζει η σόλα του παπουτσιού μας.

 

Κατανοείς ότι υπάρχουν μουσικά είδη πέρα από classic rock και τα blues και ότι δεν παίζουμε όλοι καρφί στον ενισχυτή ή άντε με ένα tubescreamer έτσι; To ότι δεν έχεις εμπειρία από τέτοιου επιπέδου εξοπλισμό ήταν πασιφανές από τα προηγούμενα post σου και λυπάμαι που δεν μπόρεσες να καταλάβεις το ύφος των ερωτήσεών μου.

Δεν θέλω να σε προσβάλλω, άλλωστε υπήρξε μια αντιπαράθεση απόψεων σε πολύ καλό επίπεδο όλο αυτό αλλά δεν μπορώ να μην σε παραπέμψω στα μπιζέλια ξανά. Δεν μπορείς να έχεις άποψη γι αυτό που δεν ξέρεις. Δεν μπορείς να κατακρίνεις κάτι βλέποντας μόνο την τιμή του. Επίσης μπορώ να σου βρώ αν θέλεις στο συγκεκριμένο thread αρκετά σημεία που δικαιολογούν την άποψή μου πέρι αφοριστικής λογικής.

 

 

ΥΓ. Κάτι ακόμα που έρχεται σαν συνέχεια από το προηγούμενο post μου. Tubescreamer clones αν ψάξω θα σου βρώ με λιγότερα από 80 ευρώ αρα δεν εμπίπτουν καν στην κατηγορία που αναφέρεις αλλά μάλλον στο δικό μου παράδειγμα με τον Ross. Ακόμα και το Timmy του Paul Cochran που θεωρείται μακράν πιο boutique και advanced $130 έχει.

[The Genius Loci]

Η Strymon όπως και η Eventide θεωρούνται κάργα μπουτικ άσχετα αν βγάζουν ψηφιακά ποιρόντα μαζικής παραγωγής. Έχει να κάνει κυρίως κυρίως με την ποιότητα ο χαρακτηρισμός δεν συνεπάγεται ότι τα φτιάχνουν όλα τύποι απομονωμένοι σε σπηλιές...

 

Συγγνώμη αλλά αυτός δεν είναι ο συνήθης ορισμός της λέξης boutique. Δεν είναι boutique τα "καλά πετάλια" (κιθάρες, ενισχυτές, κλπ). Αλλά αυτά που φτιάχνονται σε περιορισμένο συνήθως αριθμό, κατά κανόνα χειροποίητα, κλπ. Νομίζω ότι μιλάμε με διαφορετικούς όρους. Αν εννοείς την "high end νοοτροπία" ή τη νοοτροπία του "διαφορετικού", αυτή την έχουν πολλοί, όχι μόνο η Strymon και η (εταιρία που ανήκει σε τεράστιο όμιλο - για την Αγορά) Eventide. Σίγουρα τη διαθέτουν κάργα τα Source Audio πετάλια που ανέφερα ήδη 2-3 φορές σ'αυτό το thread.

 

 

Επίσης εγώ συμμετέχω σε τρείς μπάντες, παρόλα αυτά γράφω άνα χρόνο/διετία, παίζω πέντε/έξι live τη χρονιά στην Aθήνα κι αν κάτσει κάτι παραέξω και το 80% του χρόνου μου μάλλον πάιζω στο σαλόνι μου, όπως υποθέτω και οι περισσότεροι. Ποιός είπε ότι μόνο αν είσαι παγκόσμια γνωστός με περιοδείες και δισκογραφίες έχεις δικαίωμα στον καλό ήχο;

 

Ο καθένας έχει. Αλλά αυτός που ακούει και επεξεργάζεται τον ήχο του μέσα σε ένα μουσικό σύνολο, έχει ένα "δικαίωμα" παραπάνω, μιας και εκεί φαίνεται τι αξίζει το κάθε gear, όχι όταν παίζει κάποιος μόνος. Μ'άλλα λόγια, ωραίο το boutique OD, αν δεν κόβει όμως στη μίξη κλάφτα Χαράλαμπε. Παρεμπιπτόντως, κιθάρες όπως οι Anderson και οι Tyler (αναμφισβήτητα boutique) ακριβώς για τον τρόπο που συμπεριφέρονται ηχητικά και παικτικά στα πλαίσια της μπάντας/μίξης έγιναν διάσημες (δηλ. για τα πρακτικά τους χαρίσματα).

 

 

[kpeyos]

Συγγνώμη αλλά αυτός δεν είναι ο συνήθης ορισμός της λέξης boutique. Δεν είναι boutique τα "καλά πετάλια" (κιθάρες, ενισχυτές, κλπ). Αλλά αυτά που φτιάχνονται σε περιορισμένο συνήθως αριθμό, κατά κανόνα χειροποίητα, κλπ. Νομίζω ότι μιλάμε με διαφορετικούς όρους. Αν εννοείς την "high end νοοτροπία" ή τη νοοτροπία του "διαφορετικού", αυτή την έχουν πολλοί, όχι μόνο η Strymon και η (εταιρία που ανήκει σε τεράστιο όμιλο - για την Αγορά) Eventide. Σίγουρα τη διαθέτουν κάργα τα Source Audio πετάλια που ανέφερα ήδη 2-3 φορές σ'αυτό το thread.

 

Θα διαφωνήσω με τον ορισμό του όρου. Έχει να κάνει περισσότερο με το elite, την τελευταία λέξη του trend, την υψηλή τιμή και με το απευθύνεται σε λίγους/γνώστες (ακριβώς όπως μια boutique ενός σχεδιαστή μόδας). Όχι με την μικρή παραγωγή. H μικρή παραγωγή απλά είναι δεδομένη αν τη συγκρίνεις με εφέ όπως τα boss ή τα behringer ή τα danelecto που σίγουρα πουλάνε πολλές φορές περισσότερα πετάλια.

[Nestoras]

Από το στουντιάκι μας έχουν περάσει πολλά παιδιά απ' το Noiz, δεν θ' αναφέρω όλους, θ' αναφέρω όμως αυτούς που έχουν παράσει αρκετές φορές. Γιατί θα το κάνω αυτό?, γιατί εμείς έχουμε τη δυνατότητα να ηχογραφούμε ζωντανά τα πάντα και μετά να τ' ακουμε. Λοιπόν ο Yameth έφερε πεταλιέρα Βοss, Zendrive, Black Magic (Crazy tubes), o Gregg - Jam tube dreamer, Hydra boost, καρφί άλλη φορά, ο Playloud με ότι βρήκε εκεί, ο Distortion με ότι βρήκε, άλλη φορά με τα δικά του (που δεν θυμάμαι) και άλλοι ας με συγχωρήσουν που ξεχνάω. Κάθε φορά ο Υαmeth ακουγόταν σαν Yameth, o Gregg Gregg, και γενικά ο κάθε ένας σαν τον εαυτό του. Ηχητικά δείγματα υπάρχουν για να πειστείτε. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να γεμίζονται σελίδες στα φόρα και να καταναλώνουμε τα χρήματά μας ικανοποιώντας το GAS μας (πράγμα που κάνω κι'εγώ βεβαίως για να μην παρεξηγούμαστε). :)

[manosx]

Ωραίος ο Nestoras.

 

Να το πω με δικά μου λόγια;

 

Ωραία τα "περίεργα" πεταλάκια και μια πολύ ευχάριστη απασχόληση; ΝΑΙ  ;D

 

Απαραίτητα για να βγάλουμε μια όμορφη κιθαριστοδουλειά; ΟΥΤΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ  ;)

[theoctapus]

1) Φίλε kpeyos, σόρυ αλλά bootique δεν σημαίνει αυτό που λες. Άρα;

 

2) Δεν παίζω ούτε classic rock ούτε blues και αν και δεν είμαι ο πιο πεταλο-πατέρας που υπάρχει χρησιμοποιώ πετάλια. Που κατάλαβες εσύ ότι έχω αφορίσει την έννοια πετάλι στο σύνολό της; Για να ακριβολογούμε, αυτήν την στιγμή η πεταλιέρα μου απαριθμεί τα εξής: ένα DIY TS clone, ένα DIY distortion (dual rect emulation με engl EQ), ένα DIY booster, ένα EQ, ένα chorus, ένα delay, ένα noise gate, ένα tuner και ένα μονταρισμένο wah. Στα σκαριά είναι και ένα DIY delay.

 

3) Δήλωσα DIYer που σημαίνει ότι όχι μόνο χρησιμοποιώ πετάλια, όχι μόνο τα θεωρώ απαραίτητα αλλά έχω μελετήσει και τα κυκλώματα κάποιων απ' αυτά και έχω φτιάξει μερικά. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι μια χαρά άποψη μπορώ να έχω.

 

4) Δεν μου αρέσει να πατρονάρω, αλλά το να προσπαθείς να υποστηρίξεις τα επιχειρήματά σου απορρίπτοντας (αδικαιολόγητα μάλιστα) την ικανότητα του συνομιλητή σου να φέρει άποψη, είναι το λιγότερο άκομψο και εκτός θέματος.

 

5) Τα προηγούμενα είναι απάντηση σε κάποια από αυτά που λες και δυστυχώς δεν έχουν σχέση με το θέμα.

[kpeyos]

Να πώ κι εγώ μια προσωπική ιστορία...

 

Πριν δυο μήνες ηχογραφούσα για ένα album ένα κομμάτι που θέλαμε να φέρνει σε ύφος StereoLab στις πιο Kraut στιγμές τους αλλά ταυτόχρονα να έχει και πιο polished ήχο όπως κάποιες από τις δουλειές των Go Betweens.

Το βασικό riff το είχα παλαιότερα βγάλει με to DM2 της Boss και ένα Chicago Iron Octavia και αποτέλεσμα ήταν αρκετά synth like ήχος μιας η περιοχή που παιζόταν ήταν στο 12ο τάστο των μπάσων χορδών.

Όταν ο εξοπλισμός μου κλάπηκε φυσικά δεν μπορούσα να πάιξω το riff με τον ίδιο τρόπο που το είχα βγάλει. Αντικάτέστησα όμως τα πετάλια ξανά. Πήρα ξανά ένα DM2 για delay, για Octavia όμως επειδή βρήκα μεταχειρισμένο ένα KR Musical Doubler σε καλή τιμή αποφάσισα να πάω σε αυτό. Το αποτέλεσμα δυστυχώς ήταν ότι το KR δεν μπορούσε να βγάλει τον ήχο του Chicago Iron και το riff και πάλι δεν μπορούσε να παιχτεί τόσο καλά

.

Τότε δοκίμασα τον τροποποιημένο κλώνο του Lovetone Big Cheese που μου βείχε φτιάξει ο Toneless (είπαμε όταν υπάρχει ο τρόπος ούτε κι εγώ δίνω 700 ευρώ για πετάλι, άσε που με τη μόντα του Toneless το πετάλι έγινε διαστημικό). Αποτέλεσμα: Ο ήχος ήταν δέκα φορές καλύτερος από τον ήχο που είχα βγάλει το riff. Έτσι μου ήρθε η ιδέα κι έβαλα κι ένα σόλο που θυμιζε mono synth.

 

Αφού λοιπόν ηχογράφησα με τον νέο αυτόν εξοπλισμό πριν δυο βδομάδες μου ήρθε το Strymon Brigadier ένα ψηφιακό πετάλι που προσομειώνει τον αναλογικό ήχο δίνοντάς του όμως πολύ περισσότςερα features. Παίζοντας το ίδιο riff και πειραματιζόμενος με τις ρυθμίσεις και το left/right ανακάλυψα ότι θα μπορούσα να έχω χρησιμοποιήσει τις επαναλήψεις πολύ πιο δημιουργικά και το riff να ακουγόταν πολύ καλύτερα. Παρόλα αυτά προτιμούσα το blending των επαναλήψεων του DM2 και έτσι με λίγο practice κατάφερα να κάνω το κόλπο αυτό με τα παρεστιγμένα και με το DM2. Όμως το DM2 λίγο μικρότερο delay time απ όσο χρειαζόταν το κομμάτι, έτσι τελικά σύνδεσα το Rockman Stereo Echo και Voila...τελειότητα.

Κρίμα σκέφτομαι που κάτι που γράφτηκε και θα μείνει πλέον έτσι να το ακούω για τα επόμενα χρόνια που θα ζώ, δεν γράφτηκε με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο.  

 

Μετά μπαίνω στο noiz και σχεδόν πάντα νοιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου...